سلطان حبشی

ﺳﻠﻄﺎن ﺣﺒﺸﯽ ﻧﺎدر ﺳﻌﯿﺪی

ﻣﺎه ﻣﯽ ﻣﺎه اظﮭﺎر اﻣﺮ ﺣﻀﺮت اﻋﻠﯽ' ، ﺳﺮآﻏﺎز رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ ﺑﺎﺑﯽ اﺳﺖ. در ﺗﻮﺻﯿﻒ اﯾﻦ رﺧﺪاد ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﺎز، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻣﻼﻗﺎت اوّﻟﯿﻦ ﻣﺆﻣﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻼﻣﺤﻤّﺪ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺸﺮوﯾﮫ ای ﺑﺎ ﺣﻀﺮت ﻧﻘﻄﮫء اوﻟﯽ و ﻧﺰول ﮐﺘﺎب اﻻﺳﻤﺎء در ﻣﻨﺰل آن ﺣﻀﺮت و اﯾﻤﺎن ﺑﺎب اﻟﺒﺎب ﺑﮫ آن ﺣﻀﺮت ﻣ ﻮرد ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. اﻣّﺎ ھﻤﮫء ﻣﺎ در ﻣﻄﺎﻟﻌﮫ و ﯾﺎدآوری آن ﺷﺐ ﺗﺎرﯾﺨﯽ از ﺣﻀﻮر ﻧﻔﺮ ﺳﻮّﻣﯽ ﻧﯿﺰ در اﯾﻦ رﺧﺪاد ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ. اﯾﻦ ﻧﻔﺮ ﺳﻮّم ﻏﻼم ﺣﺒﺸ ﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻧﺎم او ﻣﺒﺎرک ﺑﻮده اﺳﺖ. اھﻤّﯿّﺖ ﻏﻼم ﺣﺒﺸﯽ ﺗﺎﮐﻨﻮن آﻧﮕﻮﻧﮫ ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺴﺘﮫ اﺳﺖ، ﻣﻮرد ﺗﻮﺟّﮫ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ. ﻣﻮرّﺧﺎن ﺑﺎﺑﯽ و ﺑﮭﺎﺋﯽ اﮔﺮ ﭼﮫ در ﺷﺮح ﺣﺎل ﻣﺒﺎرک ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﻧﻮﺷﺘﮫ اﻧﺪ وﻟﯽ از درک اھﻤّﯿّﺖ وی ﺳﮑﻮت و ﻏﻔﻠﺖ . ﺷﺪه اﺳﺖ ﻧﮕﺎھﯽ ﺑﮫ آﺛﺎر ﻣﺒﺎرﮐﮫ ت ﺣﻀﺮ ء ﻧﻘﻄﮫء اوﻟﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دھﺪ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺳﮑﻮت ﮐﺎﻣﻼً ﻧﺎﺑﺠﺎ اﺳﺖ. ﺣﻀﺮت اﻋﻠﯽ' در آﺛﺎر ﺧﻮد ﺑﺎرھﺎ از ﻣﺒﺎرک ﻧﺎم ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ و ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﮫء آﺛﺎر اﯾﺸﺎ ن ﻣﺘﻮﺟّﮫ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﮐﮫ ﻏﻼم ﺣﺒﺸﯽ در ظﮭﻮر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﮫ ﺳﻠﻄﺎن ﺣﺒﺸﯽ ﻣﺒﺪل ﻣﯽ ﮔﺮدد. ھﻤﮫ ﻣﯽ داﻧﯿﻢ ﮐﮫ در ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ و دﯾﮕﺮ آﺛﺎرﺷﺎن ﺣﻀﺮت اﻋﻠﯽ' در ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﻔﮭﻮم اﻧﻘﻼب در ظﮭﻮر ﻣﻮﻋﻮد ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﮐﮫ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺗﺒﮫ ارﺗﻘﺎء ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ )ﯾﺠﻌ ﻞ اﻋﻼھﻢ اﺳﻔﻠﮭﻢ و اﺳﻔﻠﮭﻢ اﻋﻼھﻢ( ﺑﮫ اھﻤّﯿّﺖ ﭘﺎک ﮔﻨﺪم ﮐﻦ اﺻﻔﮭﺎﻧﯽ اﺷﺎره ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﺑﮫ . ﺑﯿﺎن ﻣﺒﺎرک ، ﺷﯿﺦ ﻣﺤﻤّﺪ ﺣﺴﻦ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهء ﮐﮫ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻼﻋﻠﯽ ﺑﺴﻄﺎﻣﯽ ﺑﮫ او اﺑﻼغ ﮔﺮدﯾﺪ ﻗﺒﻮل ﻧﻨﻤﻮد از ﺟﻮھﺮ ﻋﻠﻢ ﻋﺎری ﮔﺸﺖ و ﺑﮫ رﺗﺒﮫء ﺟﺎھﻠﺘﺮﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺗﻨﺰّل ﯾﺎﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﭘﺎک ﮐﮫ ﮔﻨﺪم ﮐﻦ اﺻﻔﮭﺎﻧﯽ ﮐﮫ از ﻋﻠﻮم ظﺎھﺮی ﻓﺎرغ ﺑﻮد ﺑﺮ اﺛﺮ اﯾﻤﺎن ﺑﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﮫ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻘﺎم ارﺗﻔﺎع ﯾﺎﻓﺖ . اﻣّﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﮐﮫ اﮔﺮ ﭼﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﻣﻔﮭﻮم ﻋﻠﻢ ﺗﺤﻘّﻖ اﯾﻦ اﻧﻘﻼب ھﻤﮫ ء ﺟﺎﻧﺒﮫ ﺷﻮد ﮐﮫ ﻣﺤﻤّﺪﺷﺎه ﮐﮫ ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﺮان ﺑﻮد و ھﻤﯿﻦ طﻮر آﻗﺎﺳﯽ ﮐﮫ ﻗﺪرت را در ﻋﻤﻞ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﮫ ﺧﺎطﺮ آن ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب را ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﮫ ذﻟﯿﻞ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻘﺎم ﺗﻨﺰّل ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﻣﺒﺎرک ﮐﮫ از ﻧﻈﺮ یظﺎھﺮ ﻓﺎﻗﺪ ھﺮ ﮔﻮﻧﮫ ﻗﺪرت و ﻣﻨﺰﻟﺖ ظﺎھﺮی ﺑﻮد ، ﺑﮫ ﺧﺎطﺮ آن ﮐﮫ "اﺣﺴﻦ ﻓﯽ ا ﻟﺪﯾﻦ" ) ﻧﯿﮑﯽ در ﻋﺮﺻﮫء دﯾﻦ ﻧﻤﻮد ( ﺑﮫ ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻘﺎم ارﺗﻘﺎء داده ﺷﺪ. اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ﻣﺒﺎرک ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﮫ ﻏﻼم ﺣﺒﺸﯽ ﺑﮫ ﺧﺎطﺮ و ﺧﺪﻣﺖ اﯾﻤﺎن ﺑﮫ ﺣﻀﺮت اﻋﻠﯽ ﺑﮫ ﻣﻘﺎم ﺳﻠﻄﺎن راﺳﺘﯿﻦ ارﺗﻔﺎع ﯾﺎﻓﺘﮫ اﺳﺖ. ﻏﻼم ﺣﺒﺸﯽ رﻏﻢ ظﺎھﺮ ﻓﺮوﺗﻦ و ﻣﮭﺮﺑﺎن و ﺧﺎﺿﻌﺶ از ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺳﻠﻄﺎن راﺳﺘﯿﻦ اﺳﺖ. ﻧﮑﺘﮫء دﯾﮕﺮی ﮐﮫ ﻻزم ﺑﮫ ﺗﺬﮐﺮ اﺳﺖ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﮐﻤﺘﺮ ﺗﻮﻗﯿﻌﯽ از ﺣﻀﺮت اﻋﻠﯽ' اﺳﺖ ﮐﮫ در آن ذﮐﺮ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺷﺎن ﺑﺎﺷﺪ و ﺳﺨﻨﯽ از ﻣﺒ ﺎرک ﺧﺎدﻣﺸﺎن ﺑﮫ ﻣﯿﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای ﺗﻮﺿﯿﺢ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﮫ ﯾﮑﯽ از آﺛﺎر ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﮫء ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺘﺎب ﺳﯽ دﻋﺎء ﮐﮫ ﺣﺪود ۳۰۰ ﺗﺎ ۴۰۰ اﺷﺎره ﺳﺎل ۱۲۶۵ ﻧﺎزل ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ھﺮ ﯾﮏ از اﯾﻦ ۳۰ ﻣﻨﺎﺟﺎت را ﺑﮫ ﯾﮏ ﺳﺎل از زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص ﻣﯽ دھﻨﺪ و ﺑﮫ اﻋﺘﺒﺎری اﯾﻦ اﺛﺮ ﻣﺒﺎرک ﯾﮏ ﺷﺮح ﺣﺎل ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ زﻧﺪﮔﯽ آن ﺣﻀﺮت اﺳﺖ. در ھﺮ ﯾﮏ از اﯾﻦ ﻣﻨﺎ ھﺎ اﺷﺎرهء ﮐﻮﺗﺎھ ﯽ ﺑﮫ آن ﺳﻦّ ﺑ ﺨﺼﻮص ﺷﻮد اﻣّﺎ اﺻﻮﻻً ﺑﺤﺚ اﺻﻠﯽ، ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﮫ ﻋﺼﺎرهء زﻧﺪﮔﯽ راﺳﺘﯿﻦ آن ﺣﻀﺮت ھﻢ ﭼﯿﺰی ﺟﺰ اﯾﻦ ﻋﺒﻮدﯾﺖ و روح ﻣﻨﺎﺟﺎت ﻧﯿﺴﺖ . اﻣّﺎ در ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺷﻤﺎرهء ۲۷ ﮐﮫ ﺑﮫ ۲۷ ﺳﺎﻟﮕﯽ زﻣﺎن ﺣﯿﺎﺗﺸﺎن ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﻮد آن ﺣﻀﺮت ﺗﺎ ﺣﺪودی ﺷﺮح ﮐﺎﻣﻠﯽ از ھﻤﮫء ﺗﺎرﯾﺦ زﻧﺪﮔﯿ ﺸﺎن ﺑﮫ دﺳﺖ ﻣﯽ دھﻨﺪ. اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از ﻟﻮح ﻣﺒﺎرک در ﮐﺘﺎب ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﯽ از آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﻧﻘﻄﮫء اوﻟﯽ ﭼﺎپ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻗﺴﻤﺖ ھﺎﯾﯽ از اﯾﻦ ﺑﺨﺶ را ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ: ﺟﻮاھﺮاﻟﮑﻼم ﺗﺮﯾﻦ ﻣﮭﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺸﯿﻊ ﻧﻈﺮ ﺑﮫ آن ﮐﮫ ﭘﯿﺎم ﺣﻀﺮت اﻋﻠﯽ' ار روﺣﺎﻧﯽ را در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﮔﻨﺪ ﭘﺎک م ﮐﻦ و ﺷﯿﺦ ﻣﺤﻤّﺪﺣﺴﻦ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﻣﯽ دھﻨﺪ اﻣّﺎ در اﺛﺮ دﯾﮕﺮی ھﻤﯿﻦ را در ﻣﻔﮭﻮم ﺣﮑﻤ ﻣﻄﺮح ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ . در اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ﻣﺒﺎرک ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺣﻀﺮت اﻋﻠﯽ' در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ۳۰ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ . اﯾﻦ ۳۰ ﻣﻨﺎﺟﺎت، ﺣﺪوداً روزی ﯾﮏ ﻣﻨﺎﺟﺎت ، در ﻣﺎه ﺻﻔﺮ و اواﺋﻞ اﻻول رﺑﯿﻊ ﻣﺎه ﺑﮫ ﺗﺠﻠﯿﻞ اﯾﻦ ۳۰ ﺳﺎل، ﺳﯽ دﻋﺎء ﻧﺎزل

ﻗﯿﻮم

ﭘﺎﯾﯿﻦ

ﻣﯽ

ﺧﺼﻮص

ﻣﯽ

ﺮاﻧﯽ

ﺧﺼﻮص

ﻣﻄﻠﺐ

ﻣﯽ

ﻋﻠﯽ

ﺻﻔﺤﮫ اﺳﺖ

ﻣﯽ ﺷﻮد.

ﻣﯽ

ﻣﯽ

ﺟﺎت

ﯾﺎ اﻟﮭﯽ » ﺗﻌﻠﻢ ان ﻣﻦ اول ﯾﻮم اﻟﺬی ﻗﺪ ﺧﻠﻘﺘﻨﯽ ﻣﻦ ﻣﺎء ﻣﺤﺒّﺘﮏ اﻟﯽ ان ﻗﻀﯽ ﻣﻦ ﻋﻤﺮی ﺧﻤﺲ و ﻋﺸﺮ ﺳﻨﺔ ﻟﻘﺪ ﮐﻨﺖ ﻓﯽ ارض اﻟﺘﯽ ﻗﺪ ﺷﮭﺪت ﻋﻠﯽ ﺧﻠ ﻘﯽ ﻋﻠﯿﮭﺎ ﺛﻢّ ﻗﺪ اﺻﻌﺪﺗﻨﯽ ﻋﻠﯽ ﺟﺰﯾﺮة اﻟﺒﺤﺮ ھﻨﺎ ﻟﮏ اﺗﺠﺮت... اﻟﯽ ان ﻗﻀﯽ ﺧﻤﺴﮫ ھﻨﺎ ﻟﮏ ﻗﺪ ﺻﻌﺪت اﻟﯽ ارض اﻟﻤﻘﺪﺳﮫ و ﻗﺪ ﻗﻀﯽ ﻋ ﺣﻮﻻً ھﻨﺎ ﻟﮏ ﺛﻢّ ﻗﺪ رﺟﻌﺖ اﻟﯽ ارض اﻟﺘﯽ ﻗﺪ ﺷﮭﺪت ﺧﻠﻘﯽ ﻋﻠﯿﮭﺎ... ﺛﻢّ ﻗﺪ ﺻﻌﺪت اﻟﯽ ﺑﯿﺘﮏ اﻟﺤﺮام ﻓﯽ ﺣﻮل اﻟﺨﺎﻣﺲ ﺑﻌﺪ اﻟﻌﺸ ﺮ اﻟﺜﺎﻧﯽ و ﻗﺪ ﻗﻀﯽ ﻋﻨﯽ ﺣﻮﻻً ھﻨﺎ ﺛﻢّ رﺟﻌﺖ اﻟﯽ ا رض اﻻوﻟﯽ... ﻓﺠﺮﺟﺖ ﺑﺎذﻧﮏ ﻣﻦ ھﻨﺎ ﻟﮏ و ﻗﺪ ﻗﻀﯽ ﻋﻨﯽ ﻧﺼﻒ ﺣﻮل ﻋﻠﯽ ا رض اﻟﺼﺎد ﺛﻢّ ﺳﺒﻌﺔ ﺷﮭﺮ ﻋﻠﯽ ﺟﺒﻞ اﻻول... ﺛﻢ ھﺬا ﺳﻨﺔ اﻟﺜﻼﺛﯿﻦ ﺣﯿﺚ ﻟﺘﺸﮭﺪن ﻋﻠﯽّ ﻋﻠﯽ ذﻟﮏ اﻟﺠﺒﻞ اﻟﺸﺪﯾﺪ و ﻗﺪ ﻗﻀﯽ ﺣﻮﻻً ﯾﺎ اﻟﮭﯽ ﻻﮐﻮﻧﻦ ﻋﻠﯿﮭﺎ «. ) ﻣﻨﺘﺨﺒﺎت ، ص ۱۲۹ - ۱۲۸ ( در ﺑﯿﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻓﺮﻣﺎﯾﻨ ﺪ ﮐﮫ از اوّل ﺧﻠﻘﺖ اﯾﺸﺎن ﺗﺎ ۱۵ ﺳﺎﻟﮕﯽ در ﺷﯿﺮاز اﻧﺪ ﺑﻮده آﻧﮕﺎه ﺑﮫ اﻧﺪ آﻧﮕﺎه در ۲۵ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﮫ ط ﺮف ﻣﮑّﮫ ﻋﺰﯾﻤﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﯾﮏ ﺳﺎل در ﺳﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﮫ آﻧﮕﺎه ﺑﮫ ﺷﯿﺮاز ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺮدﻧ ﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﮫ اﺻﻔﮭﺎن ﻣﯽ روﻧﺪ و ۶ ﻣﺎه در آن ﺟﺎ ﺑﺴﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ و آﻧﮕﺎه ۷ ﻣﺎه در ﻣﺎﮐﻮ ﺑﺴﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ و اﮐﻨﻮن ﮐﮫ ﯾﮏ ﺳﺎل از اﻗﺎﻣﺘﺸﺎن در ﭼﮭﺮﯾﻖ ﻣﯽ ، ﮔﺬرد ﺳﺎل ۳۰ از زﻧﺪﮔﯽ ھﯿﮑﻞ ﻣﺒﺎرک ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﮫ ﺑﮫ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ﻧﻤﯽ ﭘﺮدازﯾﻢ. در اﯾﻦ ﻟﻮح و ﻧﯿﺰ در ﻟﻮﺣﯽ دﯾﮕﺮ ﺣ ﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﺪّت اﻗﺎﻣﺘﺸﺎن در ﻣﺎﮐﻮ را ﮐﻤﺘﺮ از ۸ ﻣﺎه ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻓﺮﻣﻮده اﻧﺪ . ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﺰول اﯾﻦ ﻟﻮح ﻣﺒﺎرک اواﺧﺮ ﻣﺎه ﺻﻔﺮ اﺳﺖ و ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﺪّت اﻗﺎﻣﺖ ﺧﻮد در ﭼﮭﺮﯾﻖ را ﺗﺎ آن زﻣﺎن ﯾﮏ ﺳﺎل ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ اﻣّﺎ ﻧﮑﺘﮫء دﯾﮕﺮی ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﯽ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﻣﻮرد ﺗﻮﺟّﮫ ﻗﺮار داد اﯾﻨﺴﺖ ﮐﮫ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر در اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ ﺗﺎ ۳۰ ﺳﺎﻟﮫ ﺷﺪن اﯾﺸﺎن ﺗﻨﮭﺎ ﭼﻨﺪ روز ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ در اﺑﺘﺪا ﻋﺠﯿﺐ ﺑﮫ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ. ﺗﻮﻟّﺪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در اوّل ﻣﺤﺮم ۱۲۳۵ اﺳﺖ و در ﻧﺘﯿﺠﮫ ظﺎھﺮاً در ﻣﺎه ﺻﻔﺮ و ﯾﺎ اواﺋﻞ اﻻول رﺑﯿﻊ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪود دو ﻣﺎه از ﺗﻮﻟّﺪ ﻣﺒﺎرک ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺑﺎﺷﺪ. وﻟﯽ در اﯾﻦ اﺛﺮ ﻣﺒﺎرک ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ذﮐﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﮫ ھﻨﻮز ﺗﺎ ۳۰ ﺳﺎﻟﮕﯽ اﯾﺸﺎن ﭼﻨﺪ روز ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ. ﺣﻞّ اﯾﻦ ﻣﻌﻤﺎ را ﻣﯽ ﺗﻮان در ﺑﯿﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻧﻘﻞ ﮔﺮدﯾﺪ ﻣﺘﻮﺟّﮫ ﺷﺪ. در اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ » : ﯾﺎ اﻟﮭﯽ ﺗﻌﻠﻢ ان ﻣﻦ اوّل ﯾ ﻮم اﻟﺬی ﻗﺪ ﺧﻠﻘﺘﻨﯽ ﻣﻦ ﻣﺎء ﻣﺤﺒّﺘﮏ « ﯾﻌﻨﯽ ای ﺧﺪا ﺗﻮ ﻣﯽ داﻧﯽ ﮐﮫ از اوّﻟﯿﻦ روزی ﮐﮫ از ﻣﺎء ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮد ﻣﺮا ﺧﻠﻖ ﮐﺮدی... ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ در ﺑﺴﯿﺎری از آﺛﺎرﺷﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻋﻤﺮ ﺧﻮد را از ﻟﺤﻈﮫء اﻧﻌﻘﺎد ﻧﻄﻔﮫ و ﻧﮫ از زﻣﺎن ﺪ ﺗﻮﻟّ ﺑﮫ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آورﻧﺪ . در اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ﻣﺒﺎرک ﺷﺮوع ﻣﺤﺎﺳﺒﮫء اﯾﺸﺎن از ھﻤﺎن ﺳﺎل ۱۲۳۵ ﺑﺎﺷﺪ )و ﻧﮫ ﮐﮫ ھﻤﺎن ۹ ﻣﺎه ﺷﻤﺴﯽ اﺳﺖ( ﻗﺒﻞ از اوّل ﻣﺤﺮم . ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺧﻠﻘﺖ و ﺷﺮوع ﻋﻤﺮ ﻣﺒﺎرک در ﺗﺎرﯾﺦ ۲۱ اﻻول رﺑﯿﻊ اﺳﺖ. ﺑ ﮫ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ در اﯾﻨﺠﺎ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺳﺎل را ﺑﺮ اﺳﺎس زﻣﺎن ﺗﻮﻟﺪ و روز را ﺑﺮ اﺳﺎس زﻣﺎن اﻧﻌﻘﺎد ﻧﻄﻔﮫ ﻣﺤﺎﺳﺒﮫ ﮐﺮده اﻧﺪ. ﺑﺎﯾﺪ داﻧﺴﺖ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﮔﺎھﯽ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد را از اوّل ﻣﺤﺮم ۱۲۳۵ ، ﮐﻨﻨﺪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ ﮔﺎھﯽ آن را از ۲۱ اﻻول رﺑﯿﻊ ﺳﺎل ۱۲۳۴ ﮐﻨﻨﺪ و ﮔﺎھﯽ ھﻢ از ۲۱ ﺳﺎل ۱۲۳۵ اﺳﺖ. ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﻋﻠّﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ در اواﺧﺮ ﺻﻔﺮ ھﻨﻮز ﺣﺪوداً ﺳﮫ ھﻔﺘﮫ ﺗﺎ آﻏﺎز ﻋﻤﺮﺷﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ آن ﮐﮫ اﯾﺸﺎن ﺑﮫ اﯾﻦ ﺣﺴﺎب ۳۰ ﮫﺳﺎﻟ ﺑﺸﻮﻧﺪ . اﯾﻦ اﺛﺮ ﻣﺒﺎرک ﺑﺎ ﺑﯿﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﺑﺴﯿﺎری آﺛﺎر دﯾﮕﺮ ھﻢ ﻣﻄﺎﺑﻖ اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻧﺤﻮ ﻣﺤﺎﺳﺒﮫ در ﭼﻨﺪ اﺛﺮ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﮫ ﺻﺮاﺣﺖ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ وﻟﯽ اﮐﻨﻮن ﺑﮫ آن ﺑﺤﺚ ﭘﺮدازﯾﻢ. ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺑﮫ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻘﺎﻟﮫ. ﻧﮑﺘﮫء ﺟﺎﻟﺒﯽ ﮐﮫ در اﯾﻦ ۳۰ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﺷﻮد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎت ھﺎ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ اوّل ای ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺷﺎن و آﻧﮕﺎه ﺑﺮای ﮐﺴﯽ ﮐﮫ اﯾﺸﺎن را ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ )ﻣﻦ رﺑّﺎﻧﯽ( دﻋﺎء ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ و از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮاھﺐ و ﻋﻨﺎﯾﺎت را در ﺣﻖّ اﯾﺸﺎن ﻣﯽ طﻠﺐ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. اﯾﻦ ﻣﻔﮭﻮم در ﺑﺴﯿﺎری از دﯾﮕﺮ ﻣﻨﺎﺟﺎت ھﺎی ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ھﻢ ﺗﮑﺮار ﺷﻮد. ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﺼﻮر ﺷﻮد ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ا ﯾﻦ ﺟﺎ دارﻧﺪ از ﭘﺪر و ﻣﺎدر و آﻧﮕﺎه داﺋﯽ ﺧﻮد ﻣﺪّت ۵ ﺳﺎل در ﺑﻮﺷﮭﺮ ﺑﮫ ﺗﺠﺎرت ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺪ ﺑﻮده آﻧﮕﺎه ﯾﮏ ﺳﺎل در ﮐﺮﺑﻼ اﻧﺪ ﺑﻮده ﺳﭙﺲ ﺑﮫ ﺷﯿﺮاز ﺑﺎ ھﺎ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﯿﺎن از ۱۲۳۴ ّ ( اﻣ ﺎ روز ﺷﺮوع را روز اﻧﻌﻘﺎد ﻧﻄﻔﮫ ﻣﻘﺮّر ﻣﯽ دارﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ ۹ ﻣﺎه و ۹ ھﺠﺮی ) روز اﻻول رﺑﯿﻊ ﺎل ﺳ ۱۲۳۵ . در اﯾﻦ ۳۰ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺳﺮآﻏﺎز اﯾﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﮫ ۲۱ اﻻول رﺑﯿﻊ

ﯽﻨ

ﻟﮏ

ﻣﯽ

زﮔﺸﺘﮫ

ﻣﯽ

ﻣﯽ

ﻣﯽ

ﻣﻨﺎﺟﺎت

ﻣﯽ

ﻣﯽ

ﺣﺴﺎب ﻣﯽ

ﮐﺎﻣﻼً

ﻧﻤﯽ

ﻣﯽ

ﺧﺎل اﻋﻈﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﯿﺪﻋﻠﯽ ﻗﺪرداﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ اﻣّﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﮫ ﺧﻼف آﻧﭽﮫ ﮐﮫ ﻓﺮض ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ دﯾﮕﺮی را ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﮐﺴﯽ ﮐﮫ اﯾﺸﺎن را ﭘﺮورش داد و ﺑﺰرگ ﮐﺮد و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﻤﻮد ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ. اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺰرﮔﻮار ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺟﻨﺎب ﻣﺒﺎرک ﻏﻼم ﺣﺒﺸﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺧﺎطﺮ ﻋﺒﻮدﯾﺖ و اﯾﻤﺎﻧﺶ ﺑﮫ ﻣﻘﺎم ﺳﻠﻄ ﻨﺖ و اﻣﺎرت ارﺗﻘﺎء ﯾﺎﻓﺖ. ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﻣﺤﺒّﺖ ﻣﺨﺼﻮص ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﮫ ﺟﻨﺎب ﻣﺒﺎرک در ﺧﻼل اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ھﺎ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺸﮭﻮد ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺷﻤﺎرهء ۷ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﮫ ۷ ﺳﺎﻟﮕﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﭘﺲ از دﻋﺎ در ﺣﻖّ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺷﺎن ﭼﻨ ﻣﯽ ﯿﻦ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : » ﻓﺎﻧﺰل اﻟﻠﮭﻢ ﻋﻠﯽّ ، ﻓﯽ ﺣﯿﻦ اﻟﺬی ﮐﻨﺖ ﻋﻨﺪک ﺣﺮف اﻟﻮاو ، و ﻣﻦ رﺑّﺎﻧﯽ ﯾﻮﻣﺌﺬ ﻣﻦ ﻋﻨﺪک اﻟﺬی ﮐﺎن اﺳﻤﮫ ﻣﺒﺎرک ﻣﺎﯾﻨﺒﻐﯽ ﻟﺠﻼل ﻗﺪس ارﺗﻔﺎﻋﮏ و ﺑﺪاﯾﻊ ﻋﺰّ ظﮭﻮراﺗﮏ... .« در اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ﻋﺰﯾﺰ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : ای ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ۷ ﺳﺎﻟﮫ ﺑﻮدم = ﺑﻌﺪ از ﻧﻘﻄﮫ ۷ ( و ھﻤﯿﻨﻄﻮر ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﮫ آن ﻣﻮﻗﻊ ا ز ﻧﺰد ﺗﻮ ﻣﺮا ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﮫ اﺳﻤﺶ ﻣﺒﺎرک ﺑﻮد آﻧﭽﮫ را ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺴﺘﮫء ﺟﻼل ﻗﺪس ارﺗﻔﺎع ﺗﻮ و ﺑﺪاﯾﻊ ﻋﺰّ ظﮭﻮرات ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﺑﯿﺎن اﺳﻢ ﮐﺴﯽ را ﮐﮫ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺮاﯾﺶ دﻋﺎ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ، ﮐﺴﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ھﻤﺮاه ﭘﺪر و ﻣﺎدر او را ﺑﮫ ﻋﻨ ﻮان ﮐﮫ اﯾﺸﺎن را ﺑﺰرگ ﮐﺮد و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﻤﻮد ﺗﺠﻠﯿﻞ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ، ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد. در واﻗﻊ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﺒﺎرک را در ردﯾﻒ ﭘﺪر ﺧﻮد ﻗﺮار ﻣﯽ دھﻨﺪ و ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﻋﺸﻘﯽ ﮐﮫ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ آﺛﺎرﺷﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﮫ او آﺷﮑﺎر اﺳﺖ ، ﭘﯿﺎم ﺻﻠﺢ و ﺑﺮادری و اﻧﺴﺎن دوﺳﺘﯽ را ﺑﮫ ارﻣﻐﺎن ﻣﯽ آورد. در دﻧﺒﺎﻟﮫء ھﻤﺎن ﺑﯿﺎن ﻧﯿﺰ ﻣﻄﻠﺐ دﯾﮕﺮی ذﮐﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﮫ ﺑﺴﯿﺎر ﺟﺎذب و ﺷﯿﺮﯾﻦ اﺳﺖ. در ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺟﻨﺎب ﻣﺒﺎرک ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در دﻧﺒﺎﻟﮫء ھﻤﺎن ﺑﯿﺎن ﮐﮫ ﻧﻘﻞ ﺷﺪ ﭼﻨﯿﻦ اﻋﻠﯽ' ﺷﺨﺺ )ﺣﺮف واو ﯾﻌﻨﯽ ۶

ﺣﻀﺮت

ﻣﯽ

ﻣﯽ

ﺷﺨﺼﯽ

ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : » و ﺑﻤﺎ ﻗﺪ ﺻﻨﻊ ھﻨﺎ ﻟﮏ ﻟﯽ اﻟﺴﮭﻢ و اﻟﻘﻮس ﻟﻤﺎ اﺷﺘﻐﻠﻦ ﺑﮫ ﻣﺎ اﻧﺖ ﺗﻌﻠﻢ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﮏ و رﺣﻤﺘﮏ ﯾﻌﻨﯽ «. ﺧﺪاوﻧﺪا ﺑﮫ ﺧﺎطﺮ آﻧﭽﮫ ﮐﮫ در آن زﻣﺎن ﻣﺒﺎرک ﺑﺮای ﻣﻦ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ آن ﺑﺎزی ﮐﻨﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﯿﺮ و ﮐﻤﺎن ھﻢ آﻧﭽﮫ ﮐﮫ در ﻋﻠﻢ ﺗﻮﺳﺖ از ﻓﻀﻞ و رﺣﻤﺖ ﺑﺮ او ﺑﻔﺮﺳﺖ. وﻓﺎی ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﮫ ﮐﺴﯽ ﮐﮫ از ﮐﻮدﮐﯽ آن ﺣﻀﺮت ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺘﺸﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد، ﺑﮫ ﯾﺎد آورد ن آن ﺧﺎدم دﻟﺴﻮﺧﺘﮫ در ﮐﻮه ھﺎی آذرﺑﺎﯾﺠﺎن، دﻋﺎ و ﻣﻨﺎﺟﺎت در ﺣﻖّ وی و ﻓﺮﺳﺘﺎدن د رود ﺑﮫ او در ﻧﺎﻣﮫ ھﺎی

ﺣﻀﺮﺗﺸﺎن ﺑﮫ ﻣﺎدر و ھﻤﺴﺮ و داﯾﯽ ھﺎﯾﺸﺎن، ﺗﺠﻠﯿﻞ از او ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﮐﺴﯽ ﮐﮫ در ظﺎھﺮ ﻏﻼم وﻟﯽ در ﺑﺎطﻦ و ﻣﻌﻨﺎ ﺳﻠﻄﺎن راﺳﺘﯿﻦ اﺳﺖ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﮫء زﯾﺒﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﺟﻨﺎب ﻣﺒﺎرک ﺑﮫ راﺳﺘﯽ ﺑﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب

ای داﺷﺘﻨﺪ و اﯾﻦ ﻣﺤﺒّﺖ

ﺧﻮﯾﺶ ﺑﮫ راﺳﺘﯽ ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﻣﺤﺒّﺖ وﯾﮋه

ورزﯾﺪ و اﯾﺸﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﮫ

ﺧﺎدم

ﻋﺸﻖ ﻣﯽ

را ﻓﺨﺮ ھﻤﮫء ﺳﻼطﯿﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﻮد. 

ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺑﻮد ﮐﮫ آن

ﺧﺎدم