تقویم بدیع، طرحی نو از انسان و هستی
ﺗﻌرﯾف ﻣﯽ ﻧﻣﺎﯾﻧد. اﻣﺎ ﺑﺎ دﻗت ﺑﮫ ﺑﯾﺎن ﺑﺎﻻ اﯾن ﻣطﻠب آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷود. ﺳﯾر از ﻓؤاد ﺑﮫ ﺟﺳد ﺑﮫ اﯾن ﻣﻌﻧﺎﺳت ﮐﮫ آدﻣﯽ از ﭘﮭﻧﮫ ارزﺷﮭﺎی روﺣﺎﻧﯽ اﻧﺗزاﻋﯽ ﺑﮕذرد ﺗﺎ آﻧﮑﮫ آن ارزﺷﮭﺎ را در ﺟزﺋﯾﺎت زﻧدﮔﯽ ﻣﺎدی ﺧود ﻧﯾز ﭘﯾﺎده ﻧﻣﺎﯾد. ﯾﻌﻧﯽ از اﺛﺑﺎت ﺣﻘﺎﺋق اﻧﺗزاﻋﯽ ﻓراﺗر ر ﻓﺗﮫ و ﺑﮫ ﻋﯾﻧﯽ ﺳﺎﺧﺗن ﻋرﻓﺎن و دﮔر ﮔوﻧﯽ ھﻣﮫ وﺟود آدﻣﯽ ﺑر اﺳﺎس آن ارزﺷﮭﺎ ﺑﭘردازد. ﭘس ﻣﻌﻧﺎی 19 روز ﺷدن ﯾﮏ ﻣﺎه و 19 ﻣﺎه ﺷدن ﯾﮑﺳ ﺎل اﯾن ﻓراﯾﻧد ﺳﻠوک ﻣﯽ ﮔردد ﮐﮫ آد ﻣﯾﺎن در ھر ﺳﺎل ﺑﺎ آﺗش و ھوا و آ و ﺧﺎک ﭘﯾو ﻧد ﯾﺎﺑﻧد، ﺑﺎ ﺣﻘﯾﻘت روﺣﺎﻧﯽ ھﺳﺗﯽ اﻧس ﮔﯾرﻧد، و در ﺳﻠوک ﺧود در ﻣراﺗب ھﺳﺗﯽ اﺻل ﺗﮑﺎﻣل را ﺑﺷﮑل ﺣرﮐت در ﺟﮭت ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ و دﺳت ﯾﺎﺑﯽ ﺑﮫ ھوﯾت راﺳﺗﯾن ﺗﺟرﺑﮫ ﻧﻣﺎﯾﻧد. در ﺗ ﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ھﻣﺎﻧﻧد ﺗﻘوﯾم زرﺗﺷﺗﯾﺎن اﯾراﻧﯽ ﻣﻔﮭوم زﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﻘدس طﺑﯾﻌت ﭘﯾوﻧدی ﻧﺎﮔﺳﺳﺗﻧﯽ دارد و ﺗﺿﺎد و ﺗﻌﺎرض ﻣﯾﺎن روح و ﻋرﺻﮥ و ﯾﺎ ، ﺟﺳم ﻓرھﻧﮓ و طﺑﯾﻌت از ﻣﯾﺎن ﻣﯽ رود و ھﻣﮫ ﭼ ﯾز و ھﻣﮫ ﮐس ﺗﻘدس ﻣﯽ ﯾﺎﺑد وھﻣﮫ ﭼﯾز و ھﻣﮫ ﮐس دارای ﺣق ﻣﯽ ﺷود. ﺑﮭﺷت در آﺛﺎر ﺣﺿرت ﺑﺎب ﺑﮫ ﺻورت ﺷﮑوﻓﺎ ﺷدن ﮐﻣﺎﻻت ﺑﺎﻟ ﻘوه ھر ﭼﯾز ﺗﻌرﯾف ﻣﯽ ﺷود. ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب در ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ زﻣﺎن و ھﺳﺗﯽ و زﻧدﮔﯽ ﺑﻌﻧوان ﺳ ﻠوﮐﯽ در ﺟﮭت ﺑرﻗراری ﺑﮭﺷت در اﯾن دﻧﯾﺎ ﺗﻌرﯾف ﻣﯽ ﮔردد. ﺑﮫ ھﻣﯾن ﺟﮭت اﺳ ت ﮐﮫ ﺳر آﻏﺎز ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﻟﺣظﮥ آﻏﺎز ﻓرھﻧﮓ ﺻ ﻠﺢ و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﯾﻌﻧﯽ زﻣﺎن ظﮭور آﯾﯾن ﺑدﯾﻊ ﯾﺎ روز اظﮭﺎر اﻣر ﺣﺿرت ﺑﺎب ﻣﯽ ﺑﺎﺷد. اﯾن ﺗﻘوﯾم از زﻣﺎن ﺗﺟدد آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷود اﻣﺎ ﺗﺟددی ﮐﮫ اﻋﻼن ﻓرھﻧﮓ ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ و ﺣﻘوق ﺑﺷر اﺳت. اﯾن ﺗﺟدد ، ﻧوروز ﺗﺎرﯾﺦ اﺳت ﮐﮫ اﻧﺳﺎن در ﻣ راﺣل ﮔوﻧﺎﮔون ﺗﮑﺎﻣل ﺗﺎرﯾﺦ روﺣﺎﻧﯾش ﺧوﯾﺷﺗن را ﺑﺎز ﺳﺎزی ﻣﯽ ﻧﻣﺎﯾد .
ھﻣﮥ
Made with FlippingBook