توقیع وصیت حضرت باب

ﻢ ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرت اﻧﺘﻬﺎی آﻳﲔ ﺑﺎﺑﯽ و � واﺣﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺗﺒﺪﻳﻞ و ﻧﺴﺦ ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ اﺳﺖﮐﻪ آ ﻇﻬﻮر ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻌﺪ ﻳﻌﻨ ﯽ ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ. دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮ اﻳﻦ اﺳﺖﮐﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎن اوﻟﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب را )ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺪری ﻫﻢ در ﻧﺴﺨﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺰد آﻧﺎن ً ﺻﺮﳛﱰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع دﻻﻟﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻩ اﺳﺖ( دﻗﻴﻘﺎ ﺑﻪ ﳘﲔ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻣﲑزا ﺟﺎﻧﯽﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﻣ ﺆ ﻟﻒﮐﺘﺎب ﻧﻘﻄﺔ ا ﻟﮑﺎف ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺷﺪﻳﺪ ً ا ﺑﻪ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ و وﺻﺎﻳﺖ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺑﺎور دارد در ﺑﺎرﻩ ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ﭼﻨﲔ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ: و ﻧﺺ ﺑﻪ وﺻﺎﻳﺖ و و ﻻﻳﺖ اﻳﺸﺎن )ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ( ﻓﺮﻣﻮدﻩ و ﻓﺮﻣﺎﻳﺶﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪﮐﻪ ﻫﺸﺖ واﺣﺪ ﺑﻴﺎن را ﺑﻨﻮﻳﺲ و ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ در زﻣﺎن ﺗﻮ ﺑﻪ اﻗﺘﺪار ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮدﻳﺪ ﺑﻴﺎن را ﻧﺴﺦ ﳕﺎ و آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﳍﺎم ﻣﯽ ﳕﺎﱘ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻋﻤﻞ ﳕﺎ. )ﻧﻘﻄﺔ اﻟﮑﺎف ص ۲۴۴ ( ﺑﻘﻴﻪ ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ دﺳﺘﻮر اﻟﻌﻤﻞ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل اﺳﺖﮐﻪ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﻳﯽ از آﺛﺎر و ﻫﻴﮑﻠﻬﺎی آن ﺣﻀﺮت را ﺑﻪ اﻓﺮاد ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن در ﻣﻨﺎﻃﻖﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪﮐﻪ ﻧﺎم و ﻧ ﺸﺎن آﻧﺎن ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ آ ﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ در واﻗﻊ ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ذﮐﺮ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ اﺳﺖ. اول اﻳﺸﺎن ﺑﻌﻨﻮان اﻓﻖ اﺑﻬﯽﮐﻪ ﳘﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﺎﺷﻨﺪ ذﮐﺮ ﺷﺪﻩ و ﺑﻌﻨﻮان اﳍﺎم ﲞﺶ و ﻣﺮﺟﻊ ﻣﲑزا ﳛ ﻴﯽ ازل ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ . آﻧﮕﺎﻩ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ از ﻇﻬﻮر ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ در ﺳﺎل ﻢ � ﻳﺎ و ﻧﻮزدﻫﻢ در ﺻﻮرﺗﻴﮑﻪ اﻳﺸﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﻣﻌﺮﻓﯽ ﳕﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪﮐﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ