توقیع وصیت حضرت باب
در اﻳﻦ ﺑ ﻴﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺳﺨﻦ از ﻣﺜﻞ ﳛ ﮐﺴﯽ ﻴﯽ ازل ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ ﻏﺎﻳﺐ و ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ و ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ارادﻩ ﮐﻨﺪﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﲟﺎﻧﺪ. در ﺻﻮرت اول ، رﻫﱪی ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺑﯽ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ آن ﻓﺮد دﻳﮕﺮ اﺳﺖ، و در ﺻﻮرت دوم ﺑﺎﻳﺪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ اﻣﺮ را ﲞﺪا ﺗﻔﻮﻳﺾﮐﺮدﻩ و رﻫﱪی ﺑﺎﺑﻴﺎن را ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺷﻬﺪای ﺑﺎﺑﯽ ﺑﺴﭙﺎرد. اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﻄ ﻠﺐ در واﻗﻊ اﺷﺎرﻩ ای اﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﻴﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﻣﻮرد ﻇﻬﻮر دو آﻳﺖ اﳍﯽ در ﺳﺎل ﺷﺸﻢ آﻳﲔ ﺑﺎﺑﯽﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﻇﺎﻫﺮ و دﻳﮕﺮی ﻏﺎﻳﺐ و ﭘﻨﻬﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اوﻟﯽ را ﳛﻴﺎی ﻧﺒﯽ و دوﻣﯽ را ﺣﺴﲔ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ . اﻳﻦ ﺑﻴﺎن ﭼﻨﺪ ﺑﺎر در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺗﮑﺮار ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. درﮐﺘﺎب ﭘﻨﺞ ﺷﺄنﮐﻪ آﺧﺮﻳ ﻦ اﺛﺮ ﻋﻤﺪﻩ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب اﺳﺖ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻋﻈﻴﻢ ﭼﻨﲔ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ در ﺳﺎل ﺷﺸﻢ و ﻗﺒﻞ از ﲢﻘﻖ ﺑﻠﻮغ ﻧﻄﻔﻪ ﺑﻴﺎن در ﺳﺎل ﺗﺴﻊ )ﺳﺎل ﻢ � ،( دو آﻳﺖ و ﻧﺸﺎﻧﻪ از ﻃﺮف ﺧﺪا ﻣﻴ ﻇﺎﻫﺮ ﮕﺮدد، ﻳﮑﯽ ﳛﻴ ﺎی ﻧﺒﯽ و دﻳﮕﺮ ﺣﺴﲔ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ ً . در ﳘﲔ ﻟﻮح ﻣﮑﺮرا ذﮐﺮ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺷﺪﻩ و از او ﲡ ﻠﻴﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. آﻧﮕﺎﻩ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﻪ ﻋﻈﻴﻢ دﺳﺘﻮر ﻣﯽ دﻫﻨﺪﮐﻪ ﭼﻮن آﻳﺖ دﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﯽ ﺣﺴﲔ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ
ﮐﻪ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﺗﺎ او را ﮐﺸﻒ و ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ ﳕﺎﻳﺪ. از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ در ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ، ﻣﻨﻈﻮر از "ﻣﺜﻞ" ﳛﻴﯽ ﳘﺎن ﺣﺴﲔ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ اﺳﺖ. ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ در اﻳﺎم ﻣﲑ زا ﳛﻴﯽ ازل ﻣﺜﻞ او را آﺷﮑﺎر ﻓﺮﻣﻮد در اﻧﺼﻮرت اﻳﻦ ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﯽ ﺣﺴﲔ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ اﺳﺖﮐﻪ وارث اﻣﺮ و رﻫﱪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد، ﻳﻌﻨﯽ ﳘﺎن آﻳﺖ دﻳﮕﺮ ﮐﻪ در ﺳﺎل ﺷﺸﻢ ﺑﺰرﮔﱰﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺧﺪاﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ ارادﻩ اﳍﯽ ﺧﻮد را ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﻧﻴﺰ آﺷﮑﺎر ﳕﯽﮐﻨﺪ. اﻳﻦ آﻳﺖ دﻳﮕﺮ ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ
Made with FlippingBook