از باز سازی نصرت به بازسازی جهان
اﻋﺘﻨﺎ ﺋ ﯽ و دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ دﯾﻦ و طﺮد ﺟﻨﺒﮫ روﺣﺎﻧﯽ اﻧﺴﺎن از ھﺴﺘﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، اﻗﺘﺼﺎدی، ھﻨﺮی، و ﺳﯿﺎﺳﯽ او ﯾﮑﯽ ﺑﯿﻮده و ﻧﯿﺴﺖ. اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎی ﯾﮑﯽ ﺷﺪن دﯾﻦ و ﺳﯿﺎﺳﺖ ھﻢ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﺮ در ﻋﮑﺲ ھﻤﮫ ﻧﻮﺷﺘﮫ ھﺎی ﺑﮭﺎءﷲ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﮫ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﮫ اﯾﺸﺎن ﻧﯿﺎ ﮐﮫ ﺑﺮ ﺟﮭﺎن ﺧﺎﮐﯽ و در ﭘﮭﻨﮫ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﻨ ﻨﺪ ﺑﻠﮑ ﮫ ھﺪﻓﺸﺎن اﯾﻨﺴﺘﮑﮫ دﻟﮭﺎی ﻣﺮدﻣﺎن را ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و آﻧﺮا ﺑﮫ ﻗﻠﻤﺮو ﻣﮭﺮ و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﻣﺒﺪل ﺳﺎزﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، دﯾﻦ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻋﺮﺻﮫ دل آدﻣﯿﺎن ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻣﯽ ﮔﺮدد از ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻋﺮﺻﮫ ﺧﺎ ک و ﻗﮭﺮ ارﺗﺒﺎط دارد ﮐﺎﻣﻼً ﺟﺪا ﻣﯽ ﺷﻮد. اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ اﻧﭽﻨﺎن اﺳﺎﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ در ھﻤﮫ دوران رﺳﺎﻟﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﻣﻮرد ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻗﺮار ﻣﯽ در ﮔﯿﺮد. اﯾﻨﺠﺎ ﺑﮫ ذﮐﺮ ﺳﮫ ﺑﯿﺎن اﮐﺘﻔﺎء ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﯿﺎن اول در ﻟﻮح ﺳﻠﻄﺎن ﺧﻄﺎب ﺑﮫ ﻧﺎ ﺻﺮاﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎه اﺳﺖ. ﺗﺤﺖ ﺗﻠﻘﯿﻦ ﻋﻠﻤﺎء ، ﻧﺎﺻﺮاﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎه ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﮫ ﺑﺎﺑﯿﺎن ﻗﺼﺪ ﺣﮑﻮﻣﺖ دارﻧﺪ و ﺟﻮﯾﺎی اﺳﺘﻘﺮار ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬھﺒﯽ ھﺴﺘﻨﺪ. ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ در ﻟﻮح ﺳﻠﻄﺎن ﺑﮫ ﺷﮑﻠﮭﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ ﮐﺎر اﯾﺸﺎن ﺑﻌﻨﻮان ﭘﯿﺎﻣﺒﺮی ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﮫ ﻗﻠﻤﺮو دﻟﮭﺎی ﻣﺮدم اﺳﺖ و اﯾﻨﮑﮫ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺣﮑﻮﻣﺖ را ﺑﮫ ﻣﺮدم و زﻣﺎﻣﺪاراﻧ ﺸﺎن ﺳﭙﺮده اﺳﺖ: ﻣﻘﺼﻮد از ﻧﺼﺮ ت اﯾﻦ ﻧﺒﻮده ﮐﮫ ﻧﻔﺴﯽ ﺑﮫ ﻧﻔﺴﯽ ﻣﺤﺎرﺑﮫ و ﯾﺎ ﻣﺠﺎدﻟﮫ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺳﻠﻄﺎن ﯾﻔﻌﻞ ﻣﺎﯾﺸﺎء ﻣﻠﮑﻮت اﻧﺸﺎء را ازﺑﺮ و ﺑﺤﺮ ﺑﮫ ﯾﺪ ﻣﻠﻮک ﮔﺬاﺷﺘﮫ...و آﻧﭽﮫ ﺣﻖ ﺟﻞ ذﮐﺮه از ﺑﺮای ﺧﻮد ﺧﻮاﺳﺘﮫ ﻗﻠﻮب ﻋﺒﺎد اوﺳﺖ...ﺗﺎ دوﺳﺖ ﯾﮕﺎﻧﮫ ﺑﮫ ﻣﻘﺮ ﺧﻮد آﯾﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺠﻠﯽ اﺳﻤﺎء و ﺻﻔﺎﺗﺶ...ﭘﺲ ﻧﺼﺮت اﻟﯿﻮم اﻋﺘﺮاض ﺑﺮ اﺣﺪ ی و ﻣﺠﺎدﻟﮫ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﯽ ﻧﺒﻮده و ﻧﺨﻮاھﺪ ﺑﻮد ﺑﻠﮑﮫ ﻣﺤﺒﻮب آن اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﺪاﺋﻦ ﻗﻠﻮب ﮐﮫ در ﺗﺼﺮف ﺟﻨﻮد ﻧﻔﺲ و ھﻮی اﺳﺖ ﺑﮫ ﺳﯿﻒ ﺑﯿﺎن و ﺣﮑﻤﺖ و ﺗﺒﯿﺎن ﻣﻔﺘﻮح ﺷﻮد. ﺑﯿﺎن دوم در ﮐﺘﺎب ﻋﮭﺪ ﯾﻌﻨﯽ در وﺻﯿﺘﻨﺎﻣﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ آﻣﺪه اﺳﺖ. ﭘﺲ از آ ﻧﮑﮫ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ ھﻒ اﯾﺸﺎن از ظﮭﻮر ﺧﻮد اﺧﻤﺎد آﺗﺶ ﮐﯿﻨﮫ و ﺑﻐﻀﺎء ﺑﻮده اﺳﺖ ، ﺑﺮ ﺟﺪاﺋﯽ دﯾﻦ از ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و اﯾﻦ اﺻﻞ را ﻣﺤﻔﻮظ از ﺣﮑﻢ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻨﺪ :
ﻣﺪه اﻧﺪ
ﺣﻀﺮت
34
Made with FlippingBook flipbook maker