از باز سازی نصرت به بازسازی جهان
داراﺳﺖ ﮐﮫ از آن ﺟﻤﻠﮫ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ آزادی و اﺳﺘﻘﻼل ﻓﺮدی، دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﺟﺪاﯾﯽ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺪﻧﯽ از ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﻣّﺎ در ﻧﻈﺎم ھﺎی ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺘﯽ ھﻤﮥ اﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪ ارھﺎی ﻣﺜﺒﺖ ﻧﯿﺰ از ﻣﯿﺎن رود و ھﺪف دﺳﺖ ﯾﺎﺑﯽ ﺑﮫ ﺑﺮاﺑﺮی اﻗﺘﺼﺎدی اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدد و اﯾﻦ ﺑﺮاﺑﺮی ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ آن اﺳﺖ ﮐﮫ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﻮاﻧﺐ زﻧﺪﮔﯽ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺗﻮﺳّﻂ دوﻟﺖ ﮐﻨﺘﺮل و ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮔﺮدد. ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺑﺮ ﺧﻼف رؤﯾﺎ و ﺗﺼﻮّر ﻣﺎرﮐﺲ ﮐﮫ ﮐﻤﻮﻧﯿﺰم را ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎی ﻣﺤﻮ ﺧﻮد ﺑﺨﻮد دوﻟﺖ ﻣﯽ ﺷﻤﺎرد ھﻤﮥ ﺗﺠﺮﺑﮫ ھﺎی ﮐﻤﻮﻧﯿﺰم از ﺿﺮورت اﻓﺰاﯾﺶ ھﺮ ﭼﮫ ﺑﯿﺸﺘﺮ دﺧﺎﻟﺖ دوﻟﺘﯽ ﺗﻤﺎم ﮔﺮا در ھﻤﮥ ﺟﺰﺋﯿّﺎت زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. اﻣّﺎ اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ و ﮔﺴﺘﺮش دوﻟﺖ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ارﻋﺎب و وﺣﺸﺖ ﻣﺤﺼﻮل اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﮫ آرﻣﺎن ﻣﺎرﮐﺴﯿﺰم درﺳﺖ ﭘﯿﺎده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﺧﻮد آرﻣﺎن ﺑﺮاﺑﺮی در ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﻨﮭﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ ﮐﮫ آزادی اﻓﺮاد و ﺣﻘﻮق اﻧﺴﺎﻧﯽ آﻧﺎن ﭘﺎﯾﻤﺎل ﺷﺪه و ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ ﺗﻮﺳّﻂ دوﻟﺖ ﺗﻨﻈﯿﻢ و ﺗﺤﻤﯿﻞ ﺷﻮد. ﮐﻤﻮﻧﯿﺰم ﻧﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﺧﻮد ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ اﻧﺴﺎن از ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﻠﮑﮫ اﻧﺤﻄﺎط اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﺣﺪّ ﯾﮏ ﺣﯿﻮان را ﺑﺮای ﻣﺎ ﺑﮫ ارﻣﻐﺎن آورده اﺳﺖ. وﯾﮋﮔﯽ ھ ﺎی ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺮ ھﻤﮫ آﺷﻨﺎﺳﺖ: ﭘﺮﺳﺘﺶ اﺟﺒﺎری اﯾﻦ ﯾﺎ آن ﺧﻮدﮐﺎﻣﮥ رﺣﻢ، رﻋﺐ و وﺣﺸﺖ ﺷﺪﯾﺪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم، ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎدی ﻣﺮدم ﺑﮫ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ در ﭼﺎرﭼﻮب دوﻟﺘﯽ ﮐﮫ در ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ و ﻧﻈﺎرت ﻣﺨﻔﯽ دارد، ﻓﺴﺎد ھﻤﮫ ﺟﺎﻧﺒﮫ، ﻓﻘﺪان ﮐﺎرآﻣﺪی اﻗﺘﺼﺎدی، ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺗﺴﻠﯿﺤﺎﺗﯽ و ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﺮا و وﯾﺮاﻧﮕﺮ ی ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ. ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ھﺮ دو ﻧﻈﺎم، ﻧﻈﺎم اﻧﺴﺎن زداﯾﯽ ﺑﻮده اﻧﺪ. ﭘﻨﺠﻢ: ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺟﺎﻧﺸﻤﻮل اﮔﺮﭼﮫ ﺟﮭﺎن ﺑﺸﺮی ﺑﮫ ﻣﺮﺣﻠﮫ ای ﺟﮭﺎﻧﯽ و ﺟﮭﺎن ﺷﻤﻮل ﭘﺎ ﮔﺬارده اﺳﺖ اﻣّﺎ ھﻨﻮز ﻋﺎﻣﻞ ﮐﻨﻨﺪۀ رواﺑﻂ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ اﺻﻞ ھﺮج و ﻣﺮج ﯾﺎ اﺻﻞ ﺟﻨﮕﻞ اﺳﺖ. از ﻧﻘﻄﮫ ﻧﻈﺮ ﻧﻈﺮﯾّﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟّﮫ اﺳﺖ ﮐﮫ ھﻢ ﻣﺎرﮐﺴﯿﺰم و ھﻢ ﻧﻈﺮﯾّﮥ رﺋﺎﻟﯿﺰم، ﯾﺎ واﻗﻊ ، ﮔﺮاﯾﯽ در رواﺑﻂ اﻟﻤﻠﻠﯽ ھﺮ دو ﺑﺮ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﮫ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﮫ آﻧﭽﮫ ﮐﮫ ﻋﻠّﺖ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪۀ ﭘﺪﯾﺪارھﺎﺳﺖ ﺳﺎﺧﺘﺎر رواﺑﻂ اﺳﺖ و ﻧﮫ وﯾﮋﮔﯽ ھﺎی آﺣﺎد ﺗﺸﮑﯿﻞ دھﻨﺪۀ آن ﺳﺎﺧﺘﺎر. ﺑﺎ اﯾﻦ وﺻﻒ ھﯿﭻ ﯾﮏ از اﯾﻦ دو ﻧﻈﺮ ﺗﻮﺟّﮫ ﺷﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﮫ اھﻤّﯿّﺖ و ﻧﻘﺶ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪۀ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ دﻧﯿﺎ ﻧﻤﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و در ﺗﺒﯿﯿﻦ
ﻣﯽ ﺑﯽ
ﺗﻨﻈﯿﻢ
ﺑﯿﻦ
58
Made with FlippingBook flipbook maker