عبدالبهاء و تولد انسان

ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﮫ در ا ﯾ ﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ ﺎﻣﺒﺮ اﺳﺖ و ﭘ ﯿ ﺎم او ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﺎم ﯿﭘ

ي ﺘﮫﻧﮑ

ﯿ ﮏ ﭘ ﯾ ﺧﻮد

ﺎﻣﺒﺮ و ﮐﻨﺪ ﮐﮫ

ﺧﺪا اراﺋﮫ ﻣ ﻲ ﮔﺮدد. ﯿ ﻦ ﭘ ﯿھﻤ اﻣﺎ

ﻲ و وﺣ

ﺧﺪا ﺑﺮ ا ﯾ ﻦ ﻧﮑﺘﮫ ﺗﺄﮐ ﻲ ﺪ ﻣ ﯿ

ﻲ ﻦ وﺣ ﯿھﻤ

ﻦ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاھﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻔﺮت و

ﺧﺪاﭘﺮﺳﺘ ﯾ و ﺗﺪ ﻲ

ﯿﺪ و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺸﻮد ﺪ ﯾﺑﺎ ،

و ﺗﻘﻠ ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯿﺑ ﻲﻣ ي ﻨﺪار ﯾد

آن را

ﺑﺮﺗﺮ از آن ﻧﻮع

ﺑﮑﻨﺎر ﮔﺬارد و ﺑ ﻲﻨﯾد ﻲ

ﺷﻮد. ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت د ﯾ ﮕﺮ در ﻣﻨﻄﻖ ا ﻦ ﯾ ﮔﻮﻧﮫ ﻧ ﯿ ﺴﺖ ﮐﮫ ﮔﻔﺘﮫ ﺷﻮد ﯾا ، ﻦ ﺣﮑﻢ

ﯿﭘ ﺎﻣﺒﺮ ا ﻦﯾ

ي ده ارا ﺧﺪاﺳﺖ ھﺮ ﻗﺪر ھﻢ ﮐﮫ آﮐﻨﺪه ﺑﮫ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﻧﻔﺮت و ﺗﺒﻌ ﯿ ﺾ ﺑﺎﺷﺪ ، ﯾﺑﺎ ﺪ آن را ﺑ ﻲ ﭼﻮن و ﭼﺮا اﻧﺠﺎم د اد. ﺑﺮ ﻋﮑﺲ در ﻣﻨﻄﻖ ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ اراده ي ﺧﺪا را از ﺗﻮان ﻲﻣ آﻧﺠﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﮫ آن اراده ﺑﮫ ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾ و ﻣﮭﺮآﻣ ، و يﺰﯿ ي ﺑﺮاﺑﺮ و ﻣﮭﺮورز ی ھﻤﮫ ي ﻧﻮع اﻧﺴﺎن ﻣﻌﻄﻮف اﺳﺖ ، ﭼﺮا ﮐﮫ آن ﭼﮫ ﮐﮫ ﻋﻤﻮﻣ ﻲاﻟﮭ ،اﺳﺖ ﻲ اﺳﺖ و آن ﭼﮫ ﮐﮫ ﺧﺼﻮﺻ ﻲ ﺮ اﻟﮭ ﯿﻏ ،اﺳﺖ يﮔﺮ ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯿ و ﺑ ﻲ اﺳﺖ. در آﻧﺠﺎ ﺳﺖ ﮐﮫ اﻧﺴﺎﻧ ﯿ ﺖ و روﺣﺎﻧ ﯿ ﺖ ھﺮ دو ﻲﻣ ﻲﮑﯾ ﮔﺮدﻧﺪ و ﺗﻀﺎد و ﺗﻌﺎرض ﻣ ﯿ ﺎن آن دو از رود. ﻲ ﺎن ﻣ ﯿﻣ اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﮫ ﯾد ﺎﻧﺖ ﺳﺒﺐ اﻟﻔﺖ و ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻮد ، ﯿﻧ ﺎزﻣﻨﺪ آن اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﻔﮭﻮم د ﯾ ﻦ ﺑﮫ ﻣﻔﮭﻮﻣ ﻲ ﻲ ارﺗﺠﺎﻋ ﻲ ﻣﻔﮭﻮﻣ ﻲﻌﻨﯾﺰ ﯿ ﺧﺮدﺳﺘ و ﺧﺮاﻓﺎﺗ ﺑﺪل ﻲ ﻧﺸﻮد. از آﻧﺠﺎ ﺳﺖ ﮐﮫ ﯾد ﻲﮑﯾ ﮕﺮ از اﺻﻮل ، ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ ي ﻧﮫﮔﺎ ﺰده ﺷﺎﻧ اﺻﻞ ﺗﻄﺎﺑﻖ د ﯾ ﻦ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ و ﻲ ﻋﻘﻞ ﻣ ﺷﻮد. ا ﯾ ﻦ ﻣﻔﮭﻮم ﺑﮫ آن ﻣﻌﻨ ﻲ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺧﺮد و داﻧﺶ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﯾ ﻦ ﻋﻨﺎ ﯾ ﺖ و ﺗﺠﻠ ﻲاﻟﮭ ﻲ ﺑﮫ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و در ﻧﺘ ﯾ ﺠﮫ د ﯿ ﺎﻧﺖ و ﺗﺪ ﺪ و ﯾ ﻦ ﻧﺒﺎ ﯾ ﻲﻧﻤ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎ داﻧﺶ و ﺧﺮد ﻗﺮار ﮔ ﺮد. ﯿ آﺷﮑﺎر اﺳﺖ ﮐﮫ ﺗﺪ ﻲﻨﯾ ﮐﮫ ﺑﺎ داﻧﺶ و ﺧﺮد ﺳﺎزﮔﺎر از ور ،ﺷﺪﺑﺎ ﻃﮫ ي ﺧﺮاﻓﺎت و ﺗﻌﺼﺐ يﻧﻈﺮ و ﺗﻨﮓ ﻓﺮاﺗﺮ ﻣ ﻲ رود و ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺧﺪﻣﺖ اﺗﺤﺎد ﻧﻮع اﻧﺴﺎن و وﺣﺪت ﺷﺮق و ﻏﺮب و ﺗﺴﺎو ي ﺣﻘﻮق ھﻤﮕﺎن و اﺻﻞ اﻟﮭ ﻲ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎ ﯾ ﺪ. ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺧﺪاﺳﺖ و ﭼﻮن ارا ي ده