عبدالبهاء و تولد انسان

ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ا ﯾ ﻦ ﻃﺮز ﻓﮑﺮ ، اﮐﺜﺮ ﻣﺴﺎﺋﻠ ﻲ در ﻣﻮرد اﻓﻌﺎل ﺧﺪا و ﺧﻠﻘﺖ و ﻣﺒﺪأ و ﻣﻌﺎد و ﻧﺒﻮ ت و ا ﻋﺠﺎز ﺑ ﯿ ﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ ، ﮑﺮ و ﺟﺴﻢ ﻢ ّ اﺳﺖ )دﺳﺖ ﺧﺪا، ﺻﻮرت ﺧﺪا، رﻧﮓ ﺧﺪا، ﺗﮑﻠ ﺧﺪا...( ﺳﺨﻦ ﻣ ﯾ ﻨﺪ ﺑﺎ ﯾﮔﻮ ﻲ ﺪ داﻧﺴﺖ ﮐﮫ ا ﻨﮭﺎ ﯾ ﮐﮫ در ﻢ ﺑﺎﻃﻨ ﻲ و رﻣﺰ ي و ﻧﻤﺎد ﻦ ﯾ ﻲﻣ ﺑﺎﺷﻨﺪ. در ﻧﺘ ﯿ ﺠﮫ وﻗﺘ ﻲ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ي ﻣﻮﺟﻮد ﺗﻮرات و ﻗﺮآن از ﮐﮫ دارا ﯿﭘ ي

ﻲ آﺳﻤﺎﻧ يھﺎ ﮐﺘﺎب

ﯿ ﻣﻔﺎھ ي دارا

ﺧﺮد ﭼﺮاﮐﮫ ، ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻲ ﮏ ﻣ ﯿ ﺳﻤﺒﻠ ﻲ ﻣﻌﺎﻧ ي دارا ﻲھﻤﮕ

اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﻄﻠﻖ و ﻧﺎﻣﺤﺪود ﻧﻤ ﺗﻮاﻧﺪ، ﻲ

ﯿﺑ ﺎﻧﮕﺮ ا ﻦﯾ

ّ ﻣﺎد ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﮫ ﺳﺎن ﻦﯿھﻤ

ﺪار ﺟﺴﻤﺎﻧ ي و ﻲ

ﯾ ﮏ ﭘﺪ ﯾ

ﻲوﻗﺘ ﮐﮫ ﺗﻮرات و اﻧﺠ ﯿﻞ و ﻗﺮآن از ﻣﺒﺪأ و ﻣﻌﺎد ﺳﺨﻦ ﻣ ﮔﻮ ﻲ ﯾﻨﺪ )ﻗﺼﮫ ي ﺧﻠﻘﺖ آﺳﻤﺎن و زﻣ ﻦ ﯿ در ٦ ، روز اﯾﻦ ﮐﮫ دﻧ ﯿﺎ ﺗﻨﮭﺎ ﺷﺶ ھﺰار ﺳﺎﻟﮫ اﺳﺖ، آدم و ﺣﻮ ﯿ ﺎن دﻧ ﯾ ﺰ ﭘﺎ ﯿ ا و ﻧ ﺎ در رو ز

ﯿ رﺳﺘﺎﺧ ﺰ و ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻮه ھﺎ و ﻓﺮور ﯾ ﺨﺘﻦ ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺑﮫ ﯿزﻣ ﻦ و زﻧﺪه ﺷﺪن ﻣﺮدﮔﺎن...( ﺑﺎ ﯾ ﺪ داﻧﺴﺖ ﮐﮫ ً ﺿﺮورﺗﺎ ﯾا ی ھﻤﮫ ﻦ ﻣﻔﺎھ ﯿ ﻢ ﻧﻤﺎد ﯾ ﻦ ﺑﻮده و در واﻗﻊ ﻣﻨﻄﻖ ﺷﺎﻋﺮاﻧﮫ را دﻧﺒﺎل ﻣ ﻲ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﮫ ﺑﺎ ﮐﺎرﺑﺮد ا ﯾ ﻦ اﺳﺘﻌﺎره ھﺎ و ﺗﺸﺒ ﯿ ﮭﺎت ﺑﮫ ﺑ ﺎن ﯿ ﻲ ﻣﻌﺎﻧ ﻣﺠﺮد و اﻧﺘﺰاﻋ ﻲﻣ ﻲ ﭘﺮدازﻧﺪ. در ﻏ ﺮ ﯿ ﺎﻧﺖ ﺑﺎر د ﯾ ﮕﺮ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﮫ ﭘ از يﮑﺮﯿ ﺳﺘﯿﺰ ا ﺳﺖ ، ﻣﺒﺪ ل ﻲﻣ ﮔﺮدد و ﺗﺪ ﯾ ﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﯾ ﻦ دﺷﻤﻦ اﻧﺴﺎن و ﺧﺮاﻓﺎت ﮐﮫ ﺧﺮدﺳﺘ ﺰ و ﯿ

ﯾ رت د ﺻﻮ ﻦﯾا

اﻧﺴﺎن

ﺷﻮد. ﻲﺖ ﻣﯿ اﻧﺴﺎﻧ

روﺳﺖ ﮐﮫ ﮐﺘﺎب ا ﯾ ﻘﺎن ﮐﮫ از ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ اﺳﺖ و ﺑﮫ ﺗﻌﺒ ﺮ و ﯿ اﺳﺖ ﺑﮫ ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن، و ﻋﺒﻮر

ﻦﯾ از ا

ﯾ ﻣﮭﻤﺘﺮ يھﺎ ﻦ ﮐﺘﺎب

ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﺧﺮد از ﮐﺘﺎب ﻲ آﺳﻤﺎﻧ يھﺎ

يﺮﯿﺗﻔﺴ

ﻲﻮﺗدﻋ ، ﭘﺮدازد ﻲﻣ

ﯾﺑﺸﺮ ﺖ و ﺗﺪ ﯾ ﻦ از ﻣﺮﺣ ﻲ ﮐﻮدﮐ ی ﻠﮫ ﺑﮫ ﻣﺮﺣ رﺷﺪ ی ﻠﮫ و ﺑﻠﻮغ. در ﮐﺘﺎب اﻗﺪس ، ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ از وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ ﻲ اﻧﺴﺎﻧ و ﻓﺮھﻨﮓ اﺗﺤﺎد ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﺑﻠﻮغ ی ﻠﮫ ﻣﺮﺣ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺨﻦ ﻣ ﯾﮔﻮ ﻲ ﺪ. و ﺟﺎ ي ﺗﻌﺠﺐ ﻧ ﯿ ﺴﺖ ﮐﮫ در ﯿﭘ ﺎم ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﻇﮭﻮر ﺧﺮد و ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن از