عبدالبهاء و تولد انسان

اﺳﺖ. ﺗﻌﺼ ﺐ از ھﺮ ﻧﻮع ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ، از ﺟﻤﻠﮫ ﺗﻌﺼﺐ ﻲ، ﻣﺬھﺒ ھﻤﺎن اﻧﺤﻄﺎط اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﻋﺮ ﻌﺖ و ﯿﻃﺒ ي ﺻﮫ ﻢ و ﺟﺒﺮ ﻃﺒ ّ ﺗﺤﮑ اﺳﺖ. ﻲﻌﯿ

ﺎزﻣﻨﺪ ﺟﻤﻊ اﺳﺖ. ﻇﮭﻮر و روح ﺑﮫ

ﯿ ﺐ ﻧ ﯿ ﻦ ﺗﺮﺗ ﯾ ﻦ ﺑﺪ ﯿ راﺳﺘ ي آزاد

َ ﺧﺮ ِ ي اﺑﺰار د

ﺑﺎ ﺧﺮد روﺣﺎﻧ ﻲ و اﺧﻼﻗ ﻲ

و ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ي،ﺎرﯿھﺸ

ﯾﯿآ ﻋﻨﻮان ِ ﻨﮫ و ﻣﺜﺎل ﺧﺪا ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﻲﻘﺘﯿﺣﻘ ﻲ ﻋﻤﻮﻣ و ﻧﺎﻣﺤﺪود ﯿﻧ ، ﺎزﻣﻨﺪ ھﻢ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻋﻠﻤ و ﻲ ﻲ ﺻﻨﻌﺘ و ھﻢ ﺗﮑﺎﻣﻞ اﺧﻼﻗ ﻲ و روﺣﺎﻧ ﻲ اﺳﺖ. اﮔﺮ ﯾا ﻦ ھﻤﺎھﻨﮕ ﻲ ﺑﻮﺟﻮد ﻧ ﻲآدﻣ ،ﺪﯾﺎﯿ ھﻨﻮز در ﯿﻃﺒ ي ﺒﮫرﺗ ﻌﺖ و ﺑﺮدﮔ ﻲ ﺑﺴﺮ ﻣ ﻲ ﺑﺮد. ﮐﺎرﺑﺮد داﻧﺶ و ﺧﺮد در ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺎﺧﺘﻦ اﺑﺰار ﺟﻨﮓ و ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮ و ي ﮐﺸﺘﺎر دﺳﺘﮫ ﭼﮫ ﺑﮫ ﻲﺟﻤﻌ ﺷﮑﻞ اﺳﺘﻌﻤﺎر ﻏﺮﺑ و ﭼﮫ ﻲ ﺑﮫ ﺷﮑﻞ ﺗﺮور ﯾ ﺰم ﻣﺬھﺒ ﯿﺑ ﻲ، ﺎﻧﮕﺮ ﻣﻨﻄﻘ واﺣﺪ ﻲ اﺳﺖ و آن اﺳﺎرت اﻧﺴﺎن در ﺑﻨﺪ ﻃﺒ ﯿ ﻌﺖ و اﻧﺤﻄﺎط ي ﯿﻄﮫﺣ ﺑﮫ يو ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ ﻲﻣ ﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء در ﺗﻌﺮ ﯾ ﻒ آزاد ِ ﻦ ﯿ راﺳﺘ ي ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﻲﮑﯾ از اﺻﻮل آزﻣﻮن ﺴﺪ:ﯾﻧﻮ ﻲﻣ ﺑﮭﺎﺋﯽ يھﺎ ا» ز ﺟﻤﻠﮫ ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎء اﻟﻠﮫ ﺣﺮﯾﺖ اﻧﺴﺎن ا ﺳﺖ ﮐﮫ ﺑ ﻣﻌﻨﻮﯾﮫ ي هﻗﻮ ﮫ از اﺳﯿﺮ ﻋﺎﻟﻢ ي

ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺧﻼص و ﻧﺠﺎت ﯾﺎﺑﺪ . زﯾﺮا ﺗﺎ اﻧﺴﺎن اﺳﯿﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ ، ﺣﯿﻮان درﻧﺪه اﺳﺖ زﯾﺮا ، ﺑﻘﺎ ي ﻣﻨﺎزﻋﮫ

از ﺧﺼﺎ ﯾ ﺺ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ

و اﯾﻦ ﻣﺴﺄﻟ ي ﭼﺸﻤﮫ ﺳﺮ ﺑﻘﺎ ي ﻣﻨﺎزﻋﮫ ي ﮫ

ﺟﻤﯿﻊ ﺑﻼﯾﺎ اﺳﺖ و ﻧﮑﺒﺖ ﮐﺒﺮ «ي. 33 ﯿﭘ ﺎم دﻟﻨﺸ ﯿ ﻦ و ژرف ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺷﺎ ﺪ ھﻢ ﯾ اﮐﻨﻮن ﺑ ﯿ ﺶ از ھﺮ زﻣﺎن د ﯾ ﮕﺮ ﻣﺪﺧﻠ ﯿ ﺖ و ﺿﺮورت دارد. در دﻧ ﻲﻓﻌﻠ يﺎﯿ ﯾﮏ ﻧﻮع ﺗﻮﺣ ﺶ و ﺗﻨﺎزع ،ﺑﻘﺎ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﻔ ﻧﻮع د ﻲ ﺗﻮﺣ ِ ﯾﮕﺮ ﮫ ﯿ ﺶ ﺗﻮﺟ ﻲ ﺗﻮﺣ ي ﻣﻌﻨﺎ ، ﺑﮫ يﮕﺮﯾ ﺶ د اﺛﺒﺎت ﺿﺮورت ﻧﻮع د ﮕﺮﯾ ي از ﺗﻮﺣ ﺶ و ددﻣﻨﺸ در ﻲ ﯾآ ﻲﻣ ﺪ. ﻓﺮھ ﻨﮓ ﻧﻈﺎﻣ ﻲ ﮔﺮا و ﺷﻘﺎوت آﻣ ﯿ ﺰ ﺗﺠﺪد ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﺎ ﺗﺮﺳﺎﻧ ﯿ ﺪن ﻣﺮدم از

ﻧﻔ ﻲﻌﻨﯾ ﺪ. ﯾﻧﻤﺎ ﻲﻣ

يﺎرﯿ در ﺑﺴ ﻲﻏﺮﺑ

ﻣﮑﺎﺗﯿﺐ، ج. 3 ، ص 107 . 33