عبدالبهاء و تولد انسان

ا» ي اھﻞ ﻋﺎﻟﻢ! ﺳﺮاﭘﺮده ﺑﻠﻨﺪ ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾ ي .ﺷﺪ ﺑﮫ ﭼﺸﻢ ﺑ ﯿ ﮕﺎﻧﮕﺎن ﯾﮑﺪﯾ

ﮕﺮ را ﻣﺒ ﺪ. ﯿﻨﯿ

ھﻤﮫ ﺑﺎر ﯾ ﮏ دار ﯾ ﺪ و ﺑﺮگ ﯾ ﮏ ﺷﺎﺧﺴﺎر «. ﻋﺒﺪاﻟﺒ ﮭﺎء از اﺻﻞ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧ ﺰ ﯿﻧ ﻲ ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺘﮫ و آن را وﺣﺪت ھﻤﮫ دھﺪ. ﻲ ﻮﻧﺪ ﻣ ﯿﭘ ﻲ ھﺴﺘ ي در آﻧﺠﺎ ﺳﺖ ﮐﮫ آزاد ي از ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎ ي ِ ﻣﻘﺪس ﺷﻤﺮدن ﯿ ھﻤﮫ ﭼ ﺰ از ﺟﻤﻠﮫ ﻃﺒ ﯿ ﻌﺖ و ﻟﺰوم ﺣﻔﻆ ﻣﺤ ﯾ ﻂ ز ﯿ ﺴﺖ ﺟﻠﻮه ﻲ ﮔﺮ ﻣ ﮔﺮدد. ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت د ﮕﺮ ﯾ اﮔﺮ آدﻣ ﻲ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﺻ ﻞ ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎ ﺪ و ﯾ ﺑﮫ ھﻤﮫ ﮐﺲ و ھﻤﮫ ﭼ ﺰ ﯿ ﺑﮫ ﻋﻨﻮان يﺑﺮا ي اﺑﺰار ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘ ﯾﺧﻮ ﻲ ﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ ﯿ در ﻧﺘ ، ﺠﮫ از ﻃﺮ ﻖ ﯾ ﯿﺗﮑﻨ ﮏ ﻓﺎﻗﺪ اﻋﺘﺪال و ﺟﻨﮕﺠﻮ ﯾﻲ و ﻣﺼﺮف ﮔﺮا ﯾﻲ ﺴﺖ و ﻃﺒ ﯿ ﻌﺖ را آﻟﻮده و ﻧﺎﺑﻮد ﺳﺎزد. ا ﯾ ﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺗﻨﮭﺎ در ﺻﻮرت رھﺎ از ﯾﻲ ﻗﺎﻧﻮن ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ د ﻲﻌﻨﯾ ، ر ﺻﻮرت ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﻋﻨﻮان اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﮫ آدﻣ ﯿﻃﺒ ﻲ ﻌﺖ را ﭘﺎس ﻣ ﻲ ﺑﮫ اﺻﻞ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ

ﻲﻌﻨﯾ ﻲ، اﻣﮑﺎﻧ

ﯾ ﻂ ز ﯿﻣﺤ ﻲ، اﻓﺮاﻃ

ﻲﻣ

اﺳﺖ و آن را ﺑﮫ ﺧﺪا ﻣﺤﺘﺮم از ﻇﺎھﺮ ﻃﺒ ،ﻌﺖﯿ

ﻗﺎﺋﻞ

دارد و ﺑﺮا آن ﺣﻖ ي

از ﺑﺰرﮔ ﯾﻲﺒﺎﯾ و ز ﻲ

يا ﻨﮫﯾآ ﻋﻨﻮان

ﻲﻣ ﺷﻤﺎرد. در ﭼﻨ ﻲآدﻣ ﻲﻨﺸﯿ ﻦ ﺑ ﯿ

اﺻﻞ ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ ﻓﺮاﺗﺮ ﻣ ﻲ رود و در ﺣﻘ ﻘﺖ ﯿ ﯿ ھﻤﮫ ﭼ ﺰ وﺣﺪت و ﺗﻘﺪس ﻣ ﯿ در ﻧﺘ ﺎﺑﺪ. ﯾ ﻲ ﺠﮫ آدﻣ ﻲ

ﻲﻌﻨﯾ

ھﻤﮫ ھﺴﺘ ﻲ را ﻣﻘﺪس ﻣ ﺷﻤﺎرد ﻲ

ﻲ روﺣﺎﻧ يﮑﺮدﯾ در رو و در ﻃﺒ ﻲ روﺣﺎﻧ ﻲﻘﺘﯿ ﺰ ﺣﻘ ﯿ ﻌﺖ ﻧ ﯿ

و ﻋﺮﻓﺎﻧ را ﻲ

ﺎﺑﺪ. ﯾ ﻲ ﺑﺎز ﻣ

ﺑﺎب در ﻧﻮﺷﺘﮫ ھﺎ ي ﺧﻮد ﺑﺎرھﺎ از ا ﻦ ﯾ ﯿﺣﻘ ﻘﺖ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﮫ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ اﻧﺴﺎن ، ﺑﻠﮑﮫ ھﻤﮫ ﯿﭼ ﺰ دارا ي ﺣﻖ اﺳﺖ. ﺑﮫ ﮔﻔﺘﮫ ﺑﺎب، ﺑﮭﺸﺖ و دوزخ ِ ﺎ دوزخ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﮭﺸﺖ ﺰ ﯿ ھﺮ ﭼ ﻋﺒﺎرت از ﺷﮑﻮﻓﺎ ﯾﻲ ﻗﻮا و ﮐﻤﺎﻻت آن ﺷ ﯿﻲ اﺳﺖ و دوزخ ﻋﺒﺎرت از ﻣﺤﺮوﻣ ﯿ ﺖ از آن ﺷﮑﻮﻓﺎ اﺳﺖ. ﯾﻲ ﺎن، ﺑﮭﺸﺖ رﺳ ﯿ ﺪن ﺑﮫ ﺣﻘ ﯿ ﻘﺖ روﺣﺎﻧ ﻲ ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و دوزخ ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎ ي ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ھﻤﮫ ﭼ ﻲ ﺰ ﻣ ﯿ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺑﮭﺸﺖ ﯾ

ﺗﻨﮭﺎ ﺑﺮا ﺴﺖ.ﯿﻧ ھﺎ اﻧﺴﺎن ي

ﯿآدﻣ يﺑﺮا

ﻲﻌﻨﯾ ، اﻧﺴﺎن