نقره داغ

مهرویه مغزی

نقره داغ

باز از سرالله پرسید. پرسيد: اشاره اى به مقام سرالله كن تا آن را بهتر بفهمم. جواب آمد: سرالله هم مانند حضرت مسيح تاج بر سر دارند. پرسيد: چه تاجى؟ جواب آمد: تاج عبوديت حضرت پروردگار را.

پرسيد: چه كسی تاج عبوديت را بر سر ايشان گذاشت؟ جواب آمد: خود ايشان تاج عبوديت را بر سر خود گذاشتند. پرسيد: مگر انسان مى تواند بر سر خود تاج بگذارد؟ جواب آمد: بله انسان مى تواند تاج بر سر خود بگذارد، و زيبنده ترين تاج براى سر انسان، تاج عبوديت در درگاه الهى است. پرسيد: فرق تاج خار و تاجِ عبوديت درچيست ؟ (شنونده داستان متوجه نبود كه خود سرالله را با حضرت مسيح مقايسه مى كند.) قصه گو درجواب گفت: تاج خار، درجه نادانى و جهالت خلق خداست، و تاج عبوديت نشانه رشد روحانى خلق خدا. تاج عبوديت را نفوسى بر سر مى گذارند كه از ايمان به اطمينان رسيده اند، جز رضاى محبوب نطلبند و در خدمت محبوب سر و جان را فدا مى كنند. غافلين تاج خار را بر سر حضرت مسيح گذاشتند تا بخيال خام خود تاج پادشاهى بر قلوب را از ايشان بگیرند، در حالى كه تاج خار لايق سرِ خود آنها بود و اشاره به نادانى خلق خدا در آن زمان بود. ولى سرالله تاجِ عبوديت حضرت پروردگار را، كه اشاره به درجه رشد روحانى و كمال يك انسان بود، خود بر سرِ خود گذاشتند.

92