رساله مدنیه عبدالبهاء

اﻟﯾوم ﻧﺎس ﺑظﻧون و اوھﺎم ﺧود ﭼﻧﯾن ﺗﺻوّر ﻧﻣوده و ﻣؤﻣن ﺑﺂﯾﺎت و رﺳل و ﮐﺗب و ﺷراﯾﻊ اﻟﮭﯾّﮫ و � اﻧد ﮐﮫ ﻧﻔﺳﯽ ﮐﮫ ﻣوﻗن ﺑﺎ ﻣظﮭر ﺧﺷﯾﺔ ﷲ اﺳت ﺑﺎﯾد ﻣﻌطّل و ﻣﻌوّق ﺑﻣﺎﻧد و ﺑﺑطﺎﻟت و ﺑطﺎﺋت اﯾّﺎم ﺑﮕذراﻧد ﺗﺎ از ﻧﻔوﺳﯽ ﻋﻧدﷲ ﻣﺣﺳوب ﮔردد ﮐﮫ از . دﻧﯾﺎ و ﻣﺎ ﻓﯾﮭﺎ ﮔذﺷﺗﮫ دل ﺑﻌﺎﻟم اﺧروی ﺑﺳﺗﮫاﻧد و از ﺧﻠﻖ ﺑﻌﯾد ﺷده ﺑﺣﻖّ ﺗﻘرّب ﺟﺳﺗﮫاﻧد 19 وﯾژﮔﯽ دوم: ﺣﻔظ دﯾن رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﺣﻔظ دﯾن را ﺑﻣﻌﻧﺎی ﺗروﯾﺞ دﯾن در ﭘﮭﻧﮫ دﻟﮭﺎ ﺗﻌرﯾف ﻣﯽ ﻧﻣﺎﯾد وﻟﯽ ھﻣﯾن ﻣطﻠب را ﺑزرﮔﺗرﯾن دﻟﯾل ﻧﻔﯽ ﻓرھﻧﮓ آﺧوﻧد ﻣﺣور ﻣﯽ ﮔﯾرد. ﻋﺑداﻟﺑﮭﺎء ﺑﯽ آﻧﮑﮫ ﺳﺧﻧﯽ از آﺋﯾن ﺑﮭﺎﺋﯽ و ﯾﺎ ﻧﺳﺦ ﺣﮑم ﺟﮭﺎد در ﻧوﺷﺗﮫ ھﺎی ﺑﮭﺎءﷲ ﺑﻣﯾﺎن آورد ﺑر اﯾن ﻧﮑﺗﮫ ﺗﺄﮐﯾد ﻣﯽ ﻧﻣﺎﯾد ﮐﮫ وﯾژﮔﯾﮭﺎی ﮐﻧوﻧﯽ ﺟﮭﺎن ﺑﮕوﻧﮫ ای اﺳ ت ﮐﮫ در آن راه ﺗروﯾﺞ دﯾن ﻧﮫ ﺧﺷوﻧت و ﺑﺎور ﺑﮫ ﻧﺟﺎﺳت ﻏﯾر ﻣﺳﻠﻣﺎﻧﺎن و دوری ﮔز ﯾدن از آﻧﺎن و ﺗوھﯾن ﺑﮫ اﻧﺎن اﺳت ﺑﻠﮑﮫ ھم اﮐﻧون ﺗﻧﮭﺎ راه اﯾﻧﮑﮫ ﻣردم ﺟﮭﺎن ﺑﮫ آﺋﯾن اﺳﻼم ﺟذب ﺷوﻧد اﯾن اﺳت ﮐﮫ اﺳﻼم را آﺋﯾن دوﺳﺗﯽ و ﻣﺣﺑت و ﻣﻌﺎﺷرت و ﺑردﺑﺎری و آزادی وﺟدان و ﺗﻣدن و ﺗرﻗﯽ ﺑﯾﺎﺑﻧد. ﻣﮭﻣﺗر از ھﻣﮫ آﻧﮑﮫ ﺣﻔط دﯾن ﻧﯾﺎزﻣﻧد طرد ﻓرھﻧﮓ ﺗﻌﺻب و ﻧﺎﺑردﺑﺎری اﺳت و ﺑﻧ ﺎﺑراﯾن ﻣﻼّﯾﯽ ﮐﮫ ﺷب و روز ﺑﮫ ﺗﮑﻔﯾر و ﻟﻌﻧت اﯾن و آن ﻣﺷﻐول اﺳت و ﭘﯾروان دﯾﮕر ادﯾﺎن را ﻧﺟس ﻣﯽ ﺷﻣﺎرد و ﺎﻣﻌ ﺷرت ﺑﺎ آﻧﺎن را ﺣرام ﻗﻠﻣداد ﻣﯽ ﮐﻧد و ھﻣﮫ وﺟودش ﻣﻌطوف ﺑﮫ ﺗﺑﻌﯾض و ﺧﺷوﻧت اﺳت ﭼﻧﯾن ﺷﺧﺻﯽ ﺗﺟﺳم ﻧﺎداﻧﯽ و ﺟﮭﺎﻟت اﺳت و ﻧﮫ داﻧش و ﻋﻠم. آﺷﮑﺎر اﺳت ﮐﮫ ﮔﻔﺗﺎر رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﺑر ﻣﺑﻧ ﺎی ﺗﻌرﯾﻔﯽ زﻧده از دﯾن و ﻣﻌﻧوﯾ ت و اﺧﻼق اﺳﺗوار اﺳت. ﺑﮫ ﻋﺑﺎرت دﯾﮕر ﭘﯾﺎم رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ اﯾﻧﺳت ﮐﮫ آ ﻓرھﻧﮓ آﺧوﻧد ﺳﺎﻻری ﻧﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﺣﻔط دﯾن اﺳﻼم ﻧﯾﺳت ﺑﻠﮑﮫ وﯾراﻧﮕر ا ﺳﻼم اﺳت. ﻧﮕﺎھﯽ ﺑﮫ وﺿﻌﯾت اﯾران ﻧوﻧﯽﮐ و ﺳرﺧوردﮔ ﯽ اﯾراﻧﯾﺎن از ھر ﻧوع دﯾن ﺑوﯾژه اﺳﻼم و ﻣﻘﺎﯾﺳﮫ اﯾن و ﺿﻌﯾت ﺑﺎ اﯾﻣﺎن و ﻋﺷﻖ و اﺷﺗﯾﺎق ﻣردم ﺑﮫ اﺳﻼم د ر ﺳر آﻏﺎز اﻧﻘﻼب درﺳﺗﯽ ﺳﺧن ﻋﺑدا ﻟﺑﮭﺎء را ﺑﺧوﺑﯽ روﺷن ﻣﯽ ﮐﻧد. ﺑﺧﺎطر اھﻣﯾت ﺗﻌﺑﯾر رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ از "ﺣﻔظ دﯾن" ﺳﮫ ﮔﻔﺗﮫ از رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ در اﯾن ﻣورد را ﻧﻘل ﻣﯽ ﮐﻧم: ٴ اﺳﺑﺎب ﮐﻠّﯾّﮫ ﮐﮫ ﺳﺑب اﺟﺗﻧﺎب ادﯾﺎن ﺳﺎﯾره ﺑﺗدﯾّن ﺑدﯾن اﻟﮭﯽ ﮔﺷﺗﮫ ﺗﻌﺻّب و ﺣﻣﯾّت ﺟﺎھﻠﯾّﮫ اﺳت و از ﺟﻣﻠﮫ ... ﻣﻊ ذﻟﮏ ﺑﻌﺿﯽ از اﯾن ... ٴ اﻟﮭﯾّﮫ ﻣﺣروم و ﻣﮭﺟور ﮔﺷﺗﮫ از اھل ﺳﺎﯾر ادﯾﺎن ﮐﻣﺎل اﺟﺗﻧﺎب و اﺣﺗراز را ﻣﺟری و اﺑداً ﺗﻌﺎرﻓﺎت ﻋﺎدﯾّﮫ را ﻧﯾز ﺣﻘﺎﯾﻖ ﮐﺗب ﻣﻘدّﺳﮫ ﺟﺎﯾز ﻧﻣﯾداﻧﻧد . ﺑﺎ وﺟود ﻋدم ﺟواز اﻟﻔت و ﻣﻌﺎﺷرت ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽ ﺗوان ﻧﻔﺳﯽ را ھداﯾت ﻧﻣوده ... اﺟﺗﻧﺎب و اﺣﺗراز و ﺧﺷوﻧت ﺳﺑب اﺷﻣﺋزاز ﻗﻠوب و ﻧﻔوس ﮔردد و ﻣﺣﺑّت و ﻣﻼطﻔت و ﻣدارا و ﻣﻼﯾﻣت ﺳﺑب اﻗﺑﺎل ﻧﻔوس و ﺗوﺟّﮫ ﻗﻠ وب ﺷود . اﮔر ﺷﺧﺻﯽ از ﻣؤﻣﻧﯾن ﻣوﺣّدﯾن در ﺣﯾن ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﻧﻔﺳﯽ از ﻣﻠل اﺟ ٴ ﻋدم ﺗﺟوﯾز ﻣﻌﺎﺷرت و ﻓﻘدان طﮭﺎرت را ﺑر زﺑﺎن راﻧد آن ٴ ﻣوﺣﺷﮫ ﻧﺑﯾّﮫ اظﮭﺎر اﺣﺗراز ﻧﻣﺎﯾد و ﮐﻠﻣﮫ . اﻟﻘﻣر ﻧﯾز ﺑﯾﻧد اﻗﺑﺎل ﺑﺣﻖّ ﻧﻧﻣﺎﯾد ﺷﺧص اﺟﻧﺑﯽ از اﯾن ﮐﻠﻣﮫ ﭼﻧﺎن ﻣﺣزون و ﻣﮑدّر ﮔردد ﮐﮫ اﮔر ﺷﻖّ 20 ٴ ﺟﻣﮭور را ﻓدای ﻣﻧﺎﻓﻊ ﺣﺎل ﻣﺎ از ﺟﻣﯾﻊ اﻣور ﺧﯾرﯾّﮫ ﭼﺷم ﭘوﺷﯾده ﺳﻌﺎدت اﺑدﯾّﮫ ٴ ٴ ﺧود ﻣﯾﻧﻣﺎﺋﯾم و ﺗﻌﺻّب و ﺣﻣﯾّت ﺟﺎھﻠﯾّﮫ را وﺳﯾﻠﮫ ﻣوﻗّﺗﮫ ﻋزّت و اﻋﺗﺑﺎر ﺧوﯾﺷﺗن ﻣﯾﺷﻣرﯾم ﺑﺎﯾن ﻗﻧﺎﻋت ﻧﻧﻣوده ﺑﺗﮑﻔﯾر و ﺗدﻣﯾر ﯾﮑدﯾﮕر ﻣﯾﮑوﺷﯾم و ﭼون ﺧواھﯾم ﮐﮫ اظﮭﺎر ﻣﻌرﻓت و داﻧﺎﺋﯽ و ٴ ﻓﻼن ﺑﺎطل اﺳت و ﻋ زھد و ورع و ﺗﻘوای اﻟﮭﯽ ﻧﻣﺎﺋﯾم ﺑطﻌن و ﺳبّ اﯾن و آن ﭘردازﯾم ﮐﮫ ﻋﻘﯾده ﻣل ﻓﻼن ﻧﺎﻗص ﻋﺑﺎدت زﯾد ﻗﻠﯾل اﺳت و دﯾﺎﻧت ﻋﻣرو ﺿﻌﯾف اﻓﮑﺎر ﻓﻼن ﻣﺷﺎﺑﮫ اطوار ﻓرﻧﮓ اﺳت و اﺳرار ﻓﻼن ﻣﺗوﺟّﮫ ﻧﺎم و ﻧﻧﮓ ﺻفّ ﺟﻣﺎﻋت دوش ﭘﯾوﺳﺗﮫ ﻧﺑود و اﻗﺗدای . ٴ ﺑﻌﺿﯽ ﻣﺳﺗور ﺻدھزار اﻏراض ﻧﻔﺳﺎﻧﯾّﮫ در ﺗﺣت ﻧﻘﺎب اﻗوال ﺗﻌﺻّﺑﯾّﮫ ... ﺑﺷﺧص دﯾﮕر ﺟﺎﯾز و ﺷﺎﯾﺳﺗﮫ ﻧﮫ 21 و ﺑﻌﺿﯽ ﻧﻔوس ﮐﮫ ٴ ﺑطﻼن را ﭼﮫ ﻓﺎروق اﻋظم ﺣﻘّﯽ ﺑر ﺣﻘﺎﯾﻖ اﻣور اطّﻼﻋﯽ ﻧدارﻧد و ﻧﺑض ﻋﺎﻟم در دﺳﺗﺷﺎن ﻧﮫ و ﻧداﻧﻧد ﮐﮫ ﻋﻠّت ﻣزﻣﻧﮫ ﻻزم ھﻣﭼو ﮔﻣﺎن ﻣﯾﮑﻧﻧد ﮐﮫ ﺗروﯾﺞ ﺑﺳﯾف ﻣﻧوط اﺳت و ﺑﺣدﯾث اﻧﺎ ﻧﺑﯽّ ﺑﺎﻟﺳّﯾف اﺳﺗدﻻل ﻣﯾﻧﻣﺎﯾﻧد و ﺣﺎل آﻧﮑﮫ ﻓﯽ اﻟﺣﻘﯾﻘﮫ اﮔر ﺑﻧظر دﻗﯾﻖ ﻣﻼﺣظﮫ ﻧﻣﺎﯾﻧد ﻣﺷﮭود ﮔردد ﮐﮫ ٴ ﺗروﯾﺞ ﻧﮫ ﺑﻠﮑﮫ ﺳﺑب وﺣﺷت و دھﺷت و اﺷﻣﺋزاز ﻗﻠوب و ﻧﻔوس ﮔردد در اﯾن ﻋﺻر ﺳﯾف واﺳطﮫ ... ﭼﮫ ﮐﮫ اﯾﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﺿرب ﺳﯾف ﺣﺎﺻل ﮔردد ﺑﺳﯾﺎر ﺑﯽ اﻋﺗﺑﺎر و ﺑﺳﺑب اﻣر ﺟزﺋﯽ ﻣﻧﻘﻠب ﺑﮑﻔر و ﺿﻼل ﻣﯾﺷود ﭼﻧﺎﻧﮑﮫ ﻗﺑﺎﯾل و طواﯾف . ٴ ﻣﻧوّره ﺑﻌد از ﻋروج آﻓﺗﺎب اوج ﻧﺑوّت ﺑﻣﻌﺎرج ﻓﯽ ﻣﻘﻌد ﺻدق ﻋﻧد ﻣﻠﯾﮏ ﻣﻘﺗدر دوﺑﺎره ﺑدﯾن ﺟﺎھﻠﯾّﮫ ﺑرﮔﺷﺗﮫ ﻣرﺗدّ ﺷدﻧد اطراف ﻣدﯾﻧﮫ 22 در ھﻣﯾن ﺑ ﺣث، رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﺑﺎ ذﮐر داﺳﺗﺎن اﯾﻣﺎن آوردن ﻧﻌﻣﺎن ﺑن ﻣﻧذر ﯾﮑﯽ از ﭘﺎدﺷﺎھﺎن ﻋرب ﺑﮫ ﻣﺳﯾﺣﯾت ﮐﮫ ﻣﺣﺻول دﯾدن اﺧﻼق ﭘﺳﻧدﯾده و وﻓﺎی ﺑﮫ ﭘﯾﻣﺎن و ﺧود ﮔ ذﺷﺗﮕﯽ ﯾﮏ ﺷﺧص ﺳﺎده ﻣﺳﯾﺣﯽ ﺑود ﺑر اﯾن ﻧﮑﺗﮫ ﺗﺄﮐﯾد ﻣ ﯽ ﻧﻣﺎﯾد ﮐﮫ ﺑرای ﺗروﯾﺞ دﯾن اﺗﺻﺎف ﺑﮫ اﺧﻼق اﻧﺳﺎﻧﯽ ﻻزم اﺳت و ﻧﮫ درﻧدﮔﯽ و ﻧﻔرت و ﺧوﻧﺧواری. 23 وﯾژﮔﯽ ﺳوم: ﻣﺧﺎﻟﻔت ﺑﺎ ھوا و ھوس

19 ھﻣﺎﻧﺟﺎ ﺻص 47 - 48 . 20 . ھﻣﺎﻧﺟﺎ ص. 62 . 21 . ھﻣﺎﻧﺟﺎ ﺻص 65 - 66 . 22 . ھﻣﺎﻧﺟﺎ 51 - 52 . 23 ھﻣﺎﻧﺟﺎ ﺻص 55 - 61 .