رساله مدنیه عبدالبهاء

ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب ﻣﯽ ﺗوان دﯾد ﮐﮫ اﮔر ﭼﮫ در ﺗﻌﺑﯾر رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ از ﭼﮭﺎر وﯾژﮔﯽ ﻋﻠﻣﺎء ھر ﭼﮭﺎر ﺷرط ﺑ ﮫ ﻧﻔﯽ ﻓرھﻧﮓ آﺧوﻧدﯾﺳم ﻣﯽ اﻧﺟﺎﻣد در ﻋﯾن ﺣ ﺎل ﺑﺣث در ﺑﺎره وﯾژﮔﯽ ﺳوم و ﭼﮭﺎرم ﺑﮫ ﺻورت ﻧﻘد ﺗﺟدد ﻏرب و ﻟزوم دﮔر ﮔوﻧﯽ آن ﺑرای رﺳﯾدن ﺑﮫ ﺗﺟدد و ﺗﻣدن راﺳﺗﯾن ﻧﯾز در ﻣﯽ آﯾد. در اﯾن ﻣﯾﺎن ﻋﺑداﻟﺑﮭﺎء از دو ﺟﻧﺑﮫ ﺗﺟدد ﻏرﺑﯽ اﻧﺗﻘﺎد ﻣﯽ ﮐﻧد. ﻧﺧﺳت آﻧﮑﮫ ﺑﺎﯾد از ﺳﯾﺎﺳت ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت و ﺟﻧﮓ و ﺗﺟﺎوز ﺑﮫ طرف ﺻﻠﺢ و دوﺳﺗﯽ ﺣرﮐت ﮐﻧد. دوم آﻧﮑﮫ در ﻋﯾن ﺳﺗﺎﯾش از ﺟداﺋﯽ دﯾن از ﺣﮑوﻣت، ﻓرھﻧﮓ دﯾن ﺳﺗﯾزی ﻏرب ﻧﯾز ﺑﺎﯾد در ﺟﮭت روﯾﮑردی روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮫ ھﺳﺗﯽ دﮔرﮔون ﮔردد. طرد ﺗﻌﺑﯾری روﺣﺎﻧﯽ از اﻧﺳﺎن در ﺑﻠﻧد ﻣدت ﻣﺑﻧﺎی ارزﺷﮭﺎ و ﺧرد را ﻧﯾز در ھم

ﻣﯽ ﺷﮑﻧد و ﺑﺎ اﻧﺣطﺎط اﻧﺳﺎن ﺑﮫ رﺗ ﺑﮫ ﺣﯾوان ﺟﺎﺋﯽ ﺑرای ﺗﻘدس اﻧﺳﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻣﯽ ﻣﺎﻧد. ﻻﯾﮫ ﭼﮭﺎرم: از ﺗﻌﺻب و ﺟﻧﮓ و اﺳﺗﻌﻣﺎر ﺑﮫ ﻏﯾرت و ﺻﻠﺢ و اﻣﻧﯾت دﺳﺗﮫ ﺟﻣﻌﯽ

دﯾدﯾم ﮐﮫ ﻋﺑداﻟﺑﮭﺎء ھم از ﺗروﯾﺞ دﯾن از راه ﺷﻣﺷﯾر و ﺗﺑﻌﯾض اﻧﺗﻘﺎد ﮐرد و ھم ﻣﺳﺎﺑﻘﮫ ﺗﺳﻠﯾﺣﺎﺗﯽ ﻏرب و وﺳواس آن ﺑﮫ ﺟﻧﮓ و ﺗﺻرف دﯾﮕر ﮐﺷورھﺎی ﺟﮭﺎن را ﻧﮑوھ ش ﻧﻣود . اﯾن ﻣطﻠب ﻣﺣور ﻻﯾﮫ ﭼﮭﺎرم ﮔﻔﺗﺎر در رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ اﺳت ﮐﮫ ﺑر اﯾن ﺑﺎور اﺳت ﮐ ﮫ زﻣﺎن آن رﺳﯾده اﺳت ﮐﮫ ﺑﺷرﯾت وارد ﻣرﺣﻠﮫ ﻧوﯾﻧﯽ از ﺗﮑﺎﻣل ﺷده و ﺟﻧﮓ و ﺟﮭﺎن ﮔﺷﺎﺋﯽ و ﺧوﻧﺧوا ری و ددﻣﻧﺷﯽ را ﮐﻧﺎر ﮔذارد. از آ ن ، ﮔذﺷﺗﮫ از ﻧظر ﻋﺑداﻟﺑﮭﺎء رﻓﺎه و ﺗﺟدد و ﺗوﺳﻌﮫ راﺳﺗﯾن در ھر ﺟﺎی دﻧﯾﺎ ﻧﯾﺎزﻣﻧد ﺻﻠﺢ و آﺷﺗﯽ ﺟﮭﺎﻧﯽ اﺳت. ﺟﻧﮓ از ﺟﻣﻠﮫ ﺟﻧﮕﮭﺎی اﺳﺗﻌﻣﺎری ھﻣﮕﯽ ﺑﺎ ﻣﻘﺗﺿﯾﺎت ﺑراﺑری ﺣ ﻘوق ھﻣﮫ آدﻣﯾﺎن و ﺧردﮔراﺋﯽ و ﻣﻧﺎﻓ ﻊ ﺑﻠﻧد ﻣدت ﻣردم ﺟﮭﺎن در ﺳﺗﯾز اﺳت . ﺑﮫ ھﻣﯾن دﻟﯾل ﻋﺑداﻟﺑﮭﺎء ﺑرای رﺳﯾدن ﺑﮫ ﺗﻣدن ﺣﻘﯾﻘﯽ ﭼﮫ در اﯾران و ﭼﮫ در ﺳرﺗﺎﺳر ﺟﮭﺎن از ﻟزوم ﺻﻠﺢ و اﻣﻧﯾت دﺳﺗﮫ ﺟﻣﻌﯽ ﺳﺧن ﻣﯽ ﮔوﯾد. اﻣﻧﯾت دﺳﺗﮫ ﺟﻣﻌﯽ و ﭘﺎﯾﺎن دادن ﺑﮫ ﻣﺳﺎﺑﻘﮫ ﺗﺳﻠﯾﺣ ﺎﺗﯽ و ﻧﮭﺎدﯾﻧﮫ ﮐردن ﺣﻘوق ﺑراﺑر ھﻣﮫ ﮐﺷورھﺎ در ﺳﯾﺎﺳت ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﮔﺳﺗرش ﻋدل و داد در ﺟﮭﺎن، ﺗﻠف ﻧﺷدن ﺛروت ﻣردم در ﺳﺎﺧﺗن اﺑزارھﺎی ﺟﻧﺎﯾت و ﮐﺷﺗﺎر، و رﯾﺷﮫ ﮐن ﮐردن ﻓﻘر و درﻣﺎﻧدﮔﯽ ﮐﻣﮏ ﭼﺷﻣﮕﯾری ﻣﯽ ﻧﻣﺎﯾد. ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ اﯾن ﺑﻌد ﺟﮭﺎﻧﺷﻣول ﺗﻣدن و ﺗﺟدد از وﯾژﮔﯾﮭﺎی روﯾﮑرد ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺳت ﮐﮫ در آن دو اﺻل ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ آدﻣﯾﺎن و ﺻﻠﺢ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﻣﺣور ﺑﺎورھﺎی آﻧﺳت. در رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﻣﯽ ﺧواﻧﯾم: ﺑ ﻠﯽ ﺗﻣدّن ﺣﻘﯾﻘﯽ وﻗﺗﯽ در ﻗطب ﻋﺎﻟم ﻋﻠم اﻓرازد ﮐﮫ ﭼﻧد ﻣﻠ وک ﺑزرﮔوار ﺑﻠﻧدھﻣّت ... ٴ ﺻﻠﺢ ﻋﻣوﻣﯽ را در ﻣﯾدان ﻗدم ﭘﯾش ﻧﮭﺎده ﻣﺳﺋﻠﮫ ﻣﺷورت ﮔذارﻧد ... ٴﺳﯾس ﻧﻣﺎﯾﻧد و اﻋﻼن ﻧﻣوده ﺑﺎﺗّﻔﺎق ﻋﻣوم ھﯾﺋت ﺑﺷرﯾّﮫ ﻣؤﮐّد ٴ ﺛﺎﺑﺗﮫ ﺗﺎ ٴ ﻗوﯾّﮫ و ﻣﯾﺛﺎق و ﺷروط ﻣﺣﮑﻣﮫ و ﯾﮏ ﻣﻌﺎھده ﻓرﻣﺎﯾﻧد ... ٴ ﻋﻣوﻣﯾّﮫ ﺗﻌﯾﯾن و ﺗﺣدﯾد ﺣدود و ﺛﻐور ھر د و در اﯾن ﻣﻌﺎھده وﻟﺗﯽ ﮔردد ...و ٴ ھر ﺣﮑوﻣﺗﯽ ﺑﺣدّی ﻣﻌﻠوم ٴ ﺣرﺑﯾّﮫ ﮐذﻟﮏ ﻗوّه ٴ دوﻟﺗﯽ ازدﯾﺎد ﯾﺎﺑد ﺳﺑب ﺗوھّم دول ﺳﺎﯾره ﮔردد ﺑﺎری ﻣﺧﺻّص ﺷود ﭼﮫ اﮔر ﺗدارﮐﺎت ﻣﺣﺎرﺑﮫ و ﻗوای ﻋﺳﮑرﯾّﮫ اﺻل ﻣﺑﻧﺎی اﯾن ﻋﮭد ﻗوﯾم را ﺑر آن ﻗرار دھﻧد ﮐﮫ اﮔر دوﻟﺗﯽ از دول ﻣن ﺑﻌد ﺷرطﯽ از ﺷروط را ﻓﺳﺦ ﻧﻣﺎﯾد ﮐلّ دول ﻋ ﺎﻟم ﺑر اﺿﻣﺣﻼل او ﻗﯾﺎم ﻧﻣﺎﯾﻧد ﺑﻠﮑﮫ ھﯾﺋت ﺑﺷرﯾّﮫ ﺑﮑﻣﺎل ﻗوّت ﺑر ﺗدﻣﯾر آن ﺣﮑوﻣت ﺑرﺧﯾزد اﮔر ﺟﺳم ﻣرﯾض ﻋﺎﻟم ﺑﺎﯾن داروی اﻋظم ﻣوﻓّﻖ ﮔردد اﻟﺑﺗّﮫ اﻋﺗدال ﮐﻠّﯽ ﮐﺳب ﻧﻣوده ﺑﺷﻔﺎی ﺑﺎﻗﯽ داﺋﻣﯽ ﻓﺎﯾز ﮔردد ﻣﻼﺣظﮫ ﻓرﻣﺎﺋﯾد ﮐﮫ اﮔر ﭼﻧﯾن ﻧﻌﻣﺗﯽ ﻣﯾﺳّر ﺷود ھﯾﭻ ﺳﻠطﻧت و ﺣﮑوﻣﺗﯽ ﻣﺣﺗﺎج ﺗﮭﯾّ ﺄ و ﺗدارﮐﺎت ﻣﮭﻣّﺎت ﺟﻧﮓ و ﺣرب ﻧﺑﺎﺷد و ﻣﺿطرّ ٴ ﺟدﯾده ﺑﺟﮭت ﻣ ﺑﺎﺻطﻧﺎع آﻻت ﺣرﺑﯾّﮫ ٴدﯾب اھل ﻓﺳﺎد و ﺷﻘﺎوت ﻘﮭورﯾّت ﻧوع اﻧﺳﺎن ﻧﮕردد ﺑﻠﮑﮫ ﺑﻌﺳﮑر ﻗﻠﯾﻠﯽ ﮐﮫ ﺳﺑب ﺗﺄﻣﯾن ﻣﻣﻠﮑت و ﺗﺎ و ﻣﻧﻊ ﻓﺗن داﺧﻠﯾّﮫ اﺳت ﻣﺣﺗﺎج و ﺑس . از اﯾن ﺟﮭت اوّﻻً ﺑﻧدﮔﺎن اﻟﮭﯽ ﻋﻣوم اھﺎﻟﯽ از ﺗﺣﻣّل اﺛﻘﺎل ﻣﺻﺎر ٴ دول راﺣت و ٴ ﺣرﺑﯾّﮫ ف ﺑﺎھظﮫ ٴ ﻣﺳﺗرﯾﺢ ﺷوﻧد ﺛﺎﻧﯾﺎً ﻧﻔوس ﮐﺛﯾره اوﻗﺎت ﺧود را داﺋﻣﺎً در اﺻطﻧﺎع آﻻت ﻣﺿرّه ﮐﮫ ﺷواھد درّﻧدﮔﯽ و ﺧوﻧﺧواری و ﻣﻧﺎﻓﯽ ﻣوھﺑت ﮐﻠّﯾّﮫ ﻋﺎﻟم اﻧﺳﺎﻧﯽ اﺳت ﺻرف ﻧﻧﻣﺎﯾﻧد ﺑﻠﮑﮫ در آﻧﭼﮫ ﺳﺑب آﺳﺎﯾش و ﺣﯾﺎت و زﻧدﮔﯽ ﺟﮭﺎﻧﯾﺎن اﺳت ﮐوﺷﯾده ﺳﺑب ﻓﻼح و ﻧﺟﺎح ﻧوع ﺑﺷ ر ﮔردﻧد . ٴ ﻗﺑﺎﯾل و اﻣم در ﻣﮭد آﺳﺎﯾش و راﺣت آرﻣﯾده و ﻣﺳﺗرﯾﺢ ﺷوﻧد و ﻋﻣوم دول ﻋﺎﻟم ﺑﮑﻣﺎل ﻋزّت ﺑر ﺳرﯾر ﺗﺎﺟداری ﻣﺳﺗﻘرّ و ﮐﺎﻓّﮫ 30 طرد ﻗﺎطﻊ ﺟﻧﮕﺟوﺋﯽ و ﺗﮭﺎﺟم ﻧظﺎﻣﯽ ﺗوﺳط ﮐﺷورھﺎی ﻏرﺑﯽ ﺷﺎﻣل ﻧﻔﯽ ﻓﻠﺳﻔﮫ اﺳﺗﻌﻣﺎر و اﻣﭘرﯾﺎﻟﯾزم ﻧﯾز ﻣﯽ ﺑﺎﺷد. اﮔر ﭼﮫ در ﮔذﺷﺗﮫ اﻣﭘرﯾﺎﻟﯾزم ﭘدﯾداری ﻏﯾر اﺧﻼﻗﯽ ﺗﺻور ﻧﻣﯽ ﮔردﯾد و ﺑر ﻋﮑس ھﻣﮫ ﮐﺷورھﺎ آرزوﯾﺷﺎن ﺟﮭﺎﻧﮕﯾری و ﺟﮭﺎﻧﮕﺷﺎﺋﯽ ﺑود وﻟﯽ ر ﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﺑﯾﺎن ﻣﯽ دارد ﮐﮫ دﯾﮕر ﺑﺷر ﺑﮫ ﻣرﺣﻠﮫ ای ﻗدم ﮔذارده ﮐﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧد و ﺑﺎﯾد از اﯾن وﯾژﮔﯽ ﻓر ھﻧﮓ ﺟﻧﮕل و ددﻣﻧﺷﯽ رھﺎ ﮔردد و وطن دوﺳﺗﯽ را ﺑﺎ اﺣﺗرام ﺑﮫ ﺣﻘوق ﺑر ا ﺑر ھﻣﮫ ﻣردم ﺟﮭﺎ ن ﺑﯾﺎﻣﯾزد و از ﻓرھﻧﮓ ﮐﺷورﮔﺷﺎﺋﯽ و ﭼﭘﺎول دﯾﮕران ﺑﮫ ﻓرھﻧﮓ ﺻﻠﺢ و ﻣﺷورت و ﺣﻘوق ﺑراﺑر ﺣرﮐت ﻧﻣﺎﯾد. از ﭼﺷﻣﮕﯾر ﺗرﯾن ﻧﮑﺗﮫ ھﺎی رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ اﯾﻧﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑر ﻣﯽ ﮔردد و زﻣﺎﻣداران ﻣﺗﺟﺎوز و ﻏﺎرﺗﮕر را ﮐﮫ ﺗﻧﮭﺎ در ﻓﮑر ﺗﺳﺧﯾر و وﯾراﻧﯽ و ﻏﺎرت و اﺳﺗﻌﻣﺎر دﯾﮕر ﮐﺷورھﺎ ﺑود ه اﻧد در ﻣﻘﺎﺑل زﻣﺎﻣدارا ن ﺻﻠﺢ طﻠﺑﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ آﺑﺎدی و ﻋﻣران ﮐﺷورﺷﺎن ﭘرداﺧﺗﻧد ﻗرار ﻣﯽ دھد و ﮔروه ﻧﺧﺳﺗﯾن را ﻧﺎدان و ﻣﺗوﺣش داﻧﺳﺗﮫ از آﻧﺎن ﻧﮑوھش ﻣﯽ ﮐﻧد در ﺣﺎﻟﯾﮑﮫ ﺑﮫ ﺳﺗﺎﯾش ﮔروه دوم ﺑﻌﻧوان ﺟﻠو ھﺎی ﺧرد و داد ﻣﯽ ﭘردازد . ﺑﻌﻧوان ﻣﺛﺎل در ﺑﯾﮭودﮔﯽ و زﯾﺎﻧﻣﻧدی و ﻧﺎﺑﺧردی اﺳﺗﻌﻣﺎرﮔران رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﭼﻧﯾن ﻣﯽ ﻧوﯾﺳد : ﺷرف و ﺑزرﮔواری اﻧﺳﺎن ﺑﺧوﻧﺧوارﮔﯽ و ﺗﯾزﭼﻧﮕﯽ و ﺗدﻣﯾر ﻣداﯾن و ﻣﻣﺎﻟﮏ اﺟﻧﺑﯽ و ﺗﺗﺑﯾر و اھﻼک ﺟﯾوش و اھﺎﻟﯽ ﻧﺑوده ﺑﻠﮑﮫ ﺳﺑب ﺑﻠﻧداﺧﺗری و ﺟوان ﺑﺧﺗﯽ ﺻﯾت ﻋداﻟت ﭘروری و دﻟﺟوﺋﯽ ﻋﻣوم رﻋﺎﯾﺎ از اﻋﺎﻟﯽ و اداﻧﯽ و ﺗﻌﻣﯾر ﻣﻣﺎﻟﮏ و ﻣدن و ﻗرا و ﺣواﻟﯽ و ﻧواﺣﯽ و ﺗرﻓﯾﮫ و ﺗروﯾﺢ ﺑﻧدﮔﺎن اﻟﮭﯽ و وﺿﻊ اسّ اﺳﺎس اﺻول ﺗرﻗّﯽ و ﺗوﺳﯾﻊ ﺣﺎل ﺟﻣﮭور و ﺗزﯾﯾد ﺛروت و ﻏﻧﺎی ﻋﻣوﻣﯽ اﺳت .

30 ھﻣﺎﻧﺟﺎ ﺻص. 75 - 77 .