رساله مدنیه عبدالبهاء علل واپس گرائی ایران وراه نجات آن

ﻋﺎﻟم اﻧﺳﺎﻧﯽ اﺳت ﺻرف ﻧﻧﻣﺎﯾﻧد ﺑﻠﮑﮫ در آﻧﭼﮫ ﺳﺑب آﺳﺎﯾش و ﺣﯾﺎت و زﻧدﮔﯽ ﺟﮭﺎﻧﯾﺎن اﺳت ﮐوﺷﯾده ﺳﺑب ﻓﻼح و ﻧﺟﺎح ﻧوع ﺑﺷر ﮔردﻧد . ٴ ﻗﺑﺎﯾل و اﻣم در ﻣﮭد آﺳﺎﯾش و راﺣت آرﻣﯾده و ﻣﺳﺗرﯾﺢ ﺷوﻧد و ﻋﻣوم دول ﻋﺎﻟم ﺑﮑﻣﺎل ﻋزّت ﺑر ﺳرﯾر ﺗﺎﺟداری ﻣﺳﺗﻘرّ و ﮐﺎﻓّﮫ 27 طرد ﻗﺎطﻊ ﺟﻧﮕﺟوﺋﯽ و ﺗﮭﺎﺟم ﻧظﺎﻣﯽ ﺗوﺳط ﮐﺷورھﺎی ﻏرﺑﯽ ﺷﺎﻣل ﻧﻔﯽ ﻓﻠﺳﻔﮫ اﺳﺗﻌﻣﺎر و اﻣﭘرﯾﺎﻟﯾزم ﻧﯾز ﻣﯽ ﺑﺎﺷد. اﮔر ﭼﮫ در ﮔذﺷﺗﮫ اﻣﭘرﯾﺎﻟﯾزم ﭘدﯾداری ﻏﯾر اﺧﻼﻗﯽ ﺗﺻور ﻧﻣﯽ ﮔردﯾد و ﺑر ﻋﮑس ھﻣﮫ ﮐﺷورھﺎ آرزوﯾﺷﺎن ﺟﮭﺎﻧﮕﯾری و ﺟﮭﺎﻧﮕﺷﺎﺋﯽ ﺑود وﻟﯽ رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﺑﯾﺎن ﻣﯽ دارد ﮐﮫ دﯾﮕر ﺑﺷر ﺑﮫ ﻣرﺣﻠﮫ ای ﻗدم ﮔذارده ﮐﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧد و ﺑﺎﯾد از اﯾن وﯾژﮔﯽ ﻓر ھﻧﮓ ﺟﻧﮕل و ددﻣﻧﺷﯽ رھﺎ ﮔردد و وطن دوﺳﺗﯽ را ﺑﺎ اﺣﺗرام ﺑﮫ ﺣﻘوق ﺑر ا ﺑر ھﻣﮫ ﻣردم ﺟﮭﺎن ﺑﯾﺎﻣﯾزد و از ﻓرھﻧﮓ ﮐﺷورﮔﺷﺎﺋﯽ و ﭼﭘﺎول دﯾﮕران ﺑﮫ ﻓرھﻧﮓ ﺻﻠﺢ و ﻣﺷورت و ﺣﻘوق ﺑ راﺑر ﺣرﮐت ﻧﻣﺎﯾد. از ﭼﺷﻣﮕﯾر ﺗرﯾن ﻧﮑﺗﮫ ھﺎی رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ اﯾﻧﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑر ﻣﯽ ﮔردد و زﻣﺎﻣداران ﻣﺗﺟﺎوز و ﻏﺎرﺗﮕر را ﮐﮫ ﺗﻧﮭﺎ در ﻓﮑر ﺗﺳﺧﯾر و وﯾراﻧﯽ و ﻏﺎرت و اﺳﺗﻌﻣﺎر دﯾﮕر ﮐﺷورھﺎ ﺑود ه اﻧد در ﻣﻘﺎﺑل زﻣﺎﻣدارا ن ﺻﻠﺢ طﻠﺑﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ آﺑﺎدی و ﻋﻣران ﮐﺷورﺷﺎن ﭘرداﺧﺗﻧد ﻗرار ﻣﯽ دھ د و ﮔروه ﻧﺧﺳﺗﯾن را ﻧﺎدان و ﻣﺗوﺣش داﻧﺳﺗﮫ از آﻧﺎن ﻧﮑوھش ﻣﯽ ﮐﻧد در ﺣﺎﻟﯾﮑﮫ ﺑﮫ ﺳﺗﺎﯾش ﮔروه دوم ﺑﻌﻧوان ﺟﻠو ھﺎی ﺧرد و داد ﻣﯽ ﭘردازد . ﺑﻌﻧوان ﻣﺛﺎل در ﺑﯾﮭودﮔﯽ و زﯾﺎﻧﻣﻧدی و ﻧﺎﺑﺧردی اﺳﺗﻌﻣﺎرﮔران رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﭼﻧﯾن ﻣﯽ ﻧوﯾﺳد : ﺷرف و ﺑزرﮔواری اﻧﺳﺎن ﺑﺧوﻧﺧوارﮔﯽ و ﺗﯾزﭼﻧﮕﯽ و ﺗدﻣ ﯾر ﻣداﯾن و ﻣﻣﺎﻟﮏ اﺟﻧﺑﯽ و ﺗﺗﺑﯾر و اھﻼک ﺟﯾوش و اھﺎﻟﯽ ﻧﺑوده ﺑﻠﮑﮫ ﺳﺑب ﺑﻠﻧداﺧﺗری و ﺟوان ﺑﺧﺗﯽ ﺻﯾت ﻋداﻟت ﭘروری و دﻟﺟوﺋﯽ ﻋﻣوم رﻋﺎﯾﺎ از اﻋﺎﻟﯽ و اداﻧﯽ و ﺗﻌﻣﯾر ﻣﻣﺎﻟﮏ و ﻣدن و ﻗرا و ﺣواﻟﯽ و ﻧواﺣﯽ و ﺗرﻓﯾﮫ و ﺗروﯾﺢ ﺑﻧدﮔﺎن اﻟﮭﯽ و وﺿﻊ اسّ اﺳﺎس اﺻول ﺗرﻗّﯽ و ﺗوﺳﯾﻊ ﺣﺎل ﺟﻣﮭور و ﺗزﯾﯾد ﺛروت و ﻏﻧﺎی ﻋﻣوﻣﯽ اﺳت . ﻣﻼﺣظﮫ ﻓرﻣﺎﺋﯾد ﮐﮫ در اﻣﮑﺎن ﭼﮫ ﺑﺳﯾﺎر ﻣﻠوک ﺟﮭﺎن ﮔﯾر ﺑر ﺳرﯾر ﮐﺷورﺳﺗﺎﻧﯽ ﻣﺳﺗﻘرّ ﮔﺷﺗﻧد از آن ﺟﻣﻠﮫ ھﻼﮐو ﺧﺎن و اﻣﯾر ﺗﯾﻣور ﮔورﮐﺎن ﮐﮫ ﻓﯽ ٴ ﺗﺻرّف آوردﻧد و اﺳﮑﻧدر روﻣﯽ و ﻧﺎﭘﻠﯾون اوّل ﮐﮫ دﺳت ﺗطﺎول را ﺑ ٴ آﺳﯾﺎ را در ﻗﺑﺿﮫ ٴ ﻋظﯾﻣﮫ اﻟﺣﻘﯾﻘﮫ ﻗطﻌﮫ ر ﺳﮫ ﻗطﻌﮫ ﺗﺧرﯾب ﺑﻧﯾﺎن ﺑﻧﯽ آدم ﻧﺗﯾﺟﮫ ﺋﯽ ﺣﺎﺻل ﻧﮑرد و اﺳﮑﻧدر روﻣﯽ از ﻓﺗوﺣﺎت ﻋظﯾﻣﮫ اش ﺟز ﺳﻘوط ﭘﺳرش از ﺳرﯾر ﺗﺎﺟداری و ﺗﻐﻠّب ﻓﻠﺳﻘوس و ﺑطﻠﻣﯾوس ﺑر ﮐلّ ﻣﻣﺎﻟﮑش ﻓﺎﯾده ﺋﯽ ﻣﺷﺎھد ه ﻧﺷد و ﻧﺎﭘﻠﯾون اوّل از ظﻔر ﺑر ﻣﻠوک اروپ اﻻّ ﺗﺧرﯾب ﻣﻣﺎﻟﮏ ﻣﻌﻣوره و ﺗدﻣﯾر ٴ اروپ و اﺳﯾری ﻧﻔس ﺧود در اﻧﺟﺎم اﯾّﺎم ﻓواﯾدی ﻧﯾﺎﻓت اﯾن آﺛﺎر ﻣﻠوک ﻧﻔوس ﻋﺎﻣّﮫ و اﺳﺗﯾﻼی ﺗزﻟزل و اﺿطراب ﺷدﯾد در ﻗطﻌﮫ . ﺟﮭﺎنﮔﯾر 28 رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ و دﻋوت آن ﺑﮫ ﺻﻠﺢ و اﻣﻧﯾت دﺳﺗﮫ ﺟﻣﻌﯽ ﻧﻔﯽ راﺳﺗﯾن ﻓرھﻧﮓ و ﺳﯾﺎﺳت اﺳﺗﻌﻣﺎر اﺳت ﭼرا ﮐﮫ زﯾر ﺑﻧﺎی ﻋﯾﻧﯽ ﻧﮓ و ﺟ اﻣﭘرﯾﺎﻟﯾزم را ﻣورد ﭘرﺳش ﻗرار ﻣﯽ دھد. اﯾن زﯾر ﺑﻧﺎ ﻓرھﻧﮓ ﺗﻌﺻب و ﺳﺎﺧﺗﺎر ھرج و ﻣرج ﺑﯾن اﻟﻣ ﻠﻠﯽ ﯾﻌﻧﯽ ﺣﮑوﻣت ﻗﺎﻧون ﺟﻧﮕل ﺑر رواﺑط ﻣﯾﺎن ﮐﺷورھﺎﺳت. رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﭼﻧﺎﻧﮑﮫ دﯾدﯾم ﻣردم ﺟﮭﺎن را دﻋوت ﻣﯽ ﮐﻧد ﮐﮫ از ﻣﻧطﻖ ﺟﻧﮕل ﺑﮫ ﻣﻧطﻖ اﻣﻧﯾت دﺳﺗﮫ ﺟﻣﻌﯽ ﮐﮫ اﺳﺗﻌﻣﺎر را ﻧﺎﻣﻣﮑن ﻣﯽ ﻧﻣﺎﯾد ﺣرﮐت ﮐﻧﻧد. ﺑرای ﺷﻧﺎﺧﺗن وﯾژﮔﯽ ﯾﮕﺎﻧﮫ ﮔﻔﺗﺎر ﻋﺑداﻟﺑﮭﺎء در ﺑﺎره راﺑطﮫ ﺗﻌﺻب ﺑﺎ ﺟﻧﮓ و ﺳﺗم و اﺳﺗﻌﻣﺎر ﺑﺎ ﯾد ﺑﮫ ﺗﻔﮑﯾﮏ ظ رﯾف و ﻗﺎطﻊ ﻣﯾﺎن ﺗﻌﺻب و ھﻣت در رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﺗوﺟﮫ ﻧﻣﺎﺋﯾم. رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﺳرﺗﺎﺳر اﻧﺗﻘﺎد از ﺗﻌﺻب از ﺟﻣﻠﮫ ﺗﻌﺻب ﻣذھﺑﯽ اﺳت در ﺣﺎﻟﯾﮑﮫ ھﻣﮫ رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﮐوﺷﺷﯽ ﺑﮫ ﺑﯾدار ﺳﺎﺧﺗن ﻏﯾرت و ھﻣت ﻣﻠﯽ اﯾراﻧﯾﺎن اﺳت. رﺳﺎﻟﮫ ﻣدﻧﯾﮫ ﻏﯾرت و ھﻣت را ﻣﺎﯾﮫ ﭘﯾﺷرﻓت و ﺗﻣدن ﻣﯽ ﺷﻣﺎرد در ﺣﺎﻟﯾﮑﮫ ﺗﻌﺻب را وﯾراﻧﮕر و ﺧردﺳﺗﯾز و ﺳرﮐ وﺑﮕر داﻧﺳﺗﮫ و آﻧرا ﺳﺑب اﺻﻠﯽ واﭘس ﮔراﺋﯽ اﯾران ﻣﯽ داﻧد. ﺗﻌﺻب از واژه ﻋﺻﺑﮫ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﮔروه آﻣده اﺳت و ﺑﮫ اﯾن ﻣﻌﻧﺎﺳت ﮐﮫ آدﻣﯽ ﺗﻣﺎﻣﯾت ھوﯾت ﺧود را ﺑﮫ ﯾﮏ ﮔروه ﺗﻘﻠﯾل ﻣﯽ دھد. در ﭼﻧﯾن ﺷراﯾطﯽ دﯾﮕر ﮔروھﺎ ﺗﻧﮭﺎ ﺑﻌﻧوان ﺑﯾﮕﺎﻧﮫ و دﺷﻣن ﺗﻌرﯾف ﻣﯽ ﮔردﻧد و ﺑﮫ اﺑزاری ﺑرای ﭘﯾﺷﺑرد ﺧو اﺳﺗﮫ ھﺎی ﮔروه ﺧود ﺗﺑدﯾل ﻣﯽ ﮔردﻧد. ﺑرای ھﻣﯾن اﺳت ﮐﮫ ﺗﻌﺻب ﭼﺷم ﺑﯾﻧﺎ را ﮐور ﻣﯽ ﮐﻧد و ھر ﻧوع ظﻠم و ﺗﺑﻌﯾض و ﺳﺗم را ﺗوﺟﯾﮫ ﻣﯽ ﮐﻧد. اﺧﻼق ﺗﻧﮭﺎ در درون ﮔروه ﺧود ﮐﺎرﺑرد دارد و در ﺑﺎره ﺑﯾﮕﺎﻧﮕﺎن ﮐﺎر ﺑرد ﻗواﻋد اﺧﻼﻗﯽ ﺑﯽ رﺑط ﻣﯽ ﮔردد . آﺷﮑﺎر اﺳت ﮐﮫ ھم ﺗﻌﺻب دﯾﻧﯽ و ھم ﺗﻌﺻب ﻣ ﻠﯽ زﯾر ﺑﻧﺎی ﻓرھﻧﮓ اﺳﺗﻌﻣﺎر ﺎ و ﺗﮭ ﺟم و ﭼﭘﺎول دﯾﮕر ﮐﺷورھﺎﺳت ﮐﮫ ﯾﮑﯽ ﺑﮫ اﺳم ﺑرﺗری دﯾﻧﯽ و ﺟﮭﺎد ﻋﻠﯾﮫ ﮐﻔﺎر ، ﺳﻠطﮫ ﺑر دﯾﮕران را ﻓﺿﯾﻠت ﻣﯽ ﺷﻣﺎرد و دﯾﮕر ی ﺑﻧﺎم وطن ﭘرﺳﺗﯽ ، ﺷرف و اﻓﺗﺧﺎر را در ﺗﺻرف و ﻏﺎرت و وﯾراﻧﯽ دﯾﮕر ﻣردﻣﺎن ﻣﯽ ﯾﺎﺑد. ﺣﻘﯾﻘت اﯾﻧﺳت ﮐﮫ ﻧﻔ ﯽ اﺳﺗﻌﻣﺎر و اﻣﭘرﯾﺎﻟﯾز م ﺗﻧﮭﺎ در ﺻ ورﺗﯽ اﻣﮑﺎن ﭘذﯾر اﺳت ﮐﮫ ﻣﺎ وطن دوﺳﺗﯽ و دﯾن دوﺳﺗﯽ را ﺑﺎ دوﺳت داﺷﺗن ﻧوع اﻧﺳﺎن و ﺑﺎور ﺑﮫ ﺣﻘوق ﺑراﺑر ھﻣﮫ ﻣردﻣﺎن ﺟ ﮭﺎن ھﻣراه ﻧﻣﺎﺋﯾم. در ﻏﯾر اﯾﻧﺻورت وطن دوﺳﺗﯽ ﺑﮫ ﺳﺎدﮔﯽ ﺑﮫ ﻓرھﻧﮓ ددﻣﻧﺷﯽ و اﺳﺗﻌﻣﺎر ﻣﻧﺣط ﻣﯽ ﮔردد. ﺑر ﻋﮑس ﻏﯾرت و ھﻣت و ﻋﺷﻖ ﺑﮫ وطن ﺑﮭﻣراه اﺣﺗرام و ﻋﺷﻖ ﺑ ﮫ ھﻣﮫ ﻣردم ﺟﮭﺎن ﺑﮫ ﭘﯾﺷرﻓت ﺗﻣدن در داﺧل ﮐﺷورھﺎ و ﺻﻠﺢ در رواﺑط ﻣﯾﺎن ﮐﺷورھﺎ ﺑدل ﻣﯽ ﮔردد.

ٴ ﻋﺎﻟم ﮔﺷودﻧد آﯾﺎ ﭼﮫ ﺛﻣره از ﻗطﻌﺎت ﺧﻣﺳﮫ ﺋﯽ از اﯾن ﻓﺗوﺣﺎت ﺟﺳﯾﻣﮫ ﻣﺗرﺗّب ﺷد ﻣﻣﻠﮑﺗﯽ ﻣﻌﻣور ﮔﺷت و ﯾﺎ ﺧود ﺳﻌﺎدﺗﯽ ﻣﻧظور آﻣد ﺳﺑب اﺳﺗﻘرار ﺳﻠطﻧت ﺷد و ﯾﺎ ﺑﺎﻋث اﻧﻘراض ﺣﮑوﻣت از آن ﺧﺎﻧدان ﮔردﯾد ھﻼﮐوی ﭼﻧﮕﯾز ﺟﻧﮓ اﻧﮕﯾز از ﺟﮭﺎن ﮔﯾرﯾش ﺛﻣره ﺋﯽ ﻣﺷﮭود ٴ ﻧﺷد ﺟز آﻧﮑﮫ ﻗطﻌﮫ ٴ ﺣروﺑﺎت ﺷدﯾده ﭼون ﺗلّ ﺧﺎﮐﺳﺗر ﮔﺷت و اﻣﯾر ﺗﯾﻣور از ﮐﺷورﺳﺗﺎﻧﯽ ﺑﻐﯾر از ﺗﺷﺗّت ﺟﻣﻌﯾّت ﻋﺎﻟم و آﺳﯾﺎ از ﻧﺎﯾره

27 ھﻣﺎﻧﺟﺎ ﺻص. 75 - 77 . 28 ھﻣﺎﻧﺟﺎ ﺻص. 79 - 80 .