شهادت حضرت باب و سرّ شهادت

ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اوﻟﯿﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﺷﮭﺎدت در اﻧﺪﯾﺸﮫ اﻣﺮ ﺑﺪﯾﻊ آﻧﺴﺖ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺷﮭﺎدت ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از دﯾﺪن و ﺷﮭﺎدت ﺑﮫ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ. از اﯾﻦ رو ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪن ھﺎﺋﯽ ﮐﮫ ﺣﺎﺻﻞ ﺗﻘﻠﯿﺪ و ﺳﺮ ﺳﭙﺮدﮔﯽ ﺑﮫ ﺳﺮان دﯾﻨﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ اﺳﺖ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺷﮭﺎدت ﻧﯿﺴﺖ و ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﺮ ﺻﺪق ا دّ ﻋﺎی آﻧﺎن دﻻﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ اﺛﺒﺎت دروغ ﺑﻮدن آن ادّ ﻋﺎﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﮫ ﺻﺪق ﺑﺪون ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ راﺳﺘﯿﻦ و آزادﮔﯽ ﻓﮑﺮی و ﻓﻘﺪان ﺣﺐ و ﺑﻐﺾ ﻣﻌﻨﺎﺋﯽ ﻧﺪارد. ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪﻧﯽ ﮐﮫ در آن ﻓﺮد ﺧﻮد را ﺑﮫ ﺣﺪّ ﯾﮏ ﺷﯿﺊ ﺗﻘﻠﯿﻞ ﻣﯽ دھﺪ و از ﺧﻮد ﻓﮑﺮ و ﻧﻈﺮ ﻣﺴﺘﻘّ ﻠﯽ ﻧﺪارد اﺛﺒﺎت ﻣﺮگ ﺻﺪق و ﺣ ﻘﯿﻘﺖ اﺳﺖ و ﻧﮫ دﻟﯿﻞ ﺣﻘّ ﺎﻧﯿﺖ. اﻣّ ﺎ از ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﻔﮭﻮم ﺷﮭﺎدت دارای ﻣﻌﻨﺎی دﯾﮕﺮی ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و آن ﮔﻮاھﯽ دادن ﺑﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﺳﺖ. آن ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪﻧﯽ ﺷﮭﺎدت ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﮫ ﻋﻼوه ﺑﺮ دﯾﺪن ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﮫ اظﮭﺎر آن ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﮔﻮاھﯽ ﺑﺮ آن ھﻢ ﺑﭙﺮدازد. اﻣّ ﺎ اﯾﻦ ﺷﮭﺎدت ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺑﺎزﺗﺎب آن دﯾﺪ ن و در ﻧﺘﯿﺠﮫ اﯾﻦ ﺷﮭﺎدت در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﮭﺎدت ﺑﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ راﺳﺘﯿﻦ ھﺴﺘﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﺣﯿﺪ و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﺣﻖ اﺳﺖ و اﯾﻦ ﺷﮭﺎدت ﺗﻮﺣﯿﺪ ھﻢ در ﻣﻔﮭﻮم راﺳﺘﯿﻦ ﺧﻮد ﮔﻮاھﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ و ھﻤﮫ ﮐﺲ ﯾﮑﯽ اﺳﺖ و آن ﺟﻠﻮه اﺳﻤﺎء و ﺻﻔﺎت ﺧﺪاﺳﺖ. در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﺷﮭﺎدت دادن و ﺑﺮ ﻣﺮدم ﺷﺎھﺪ ﺷﺪن ﻋﺒﺎرت از زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ﺑﺮ طﺒﻖ آن ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﺗﺮوﯾﺞ آن ﻧﻮع اﻧﺪﯾﺸﮫ ای اﺳﺖ ﮐﮫ در آن ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ و ھﻤﮫ ﮐﺲ ﻣﻘﺪّ ﮔﺮدد. ﭘﺲ ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ ﺑ ﮫ ﻋﻨﻮان ﻣﻈﺎھﺮ ﺗﺠﻠّ ﯽ ﺧﺪا دارای ﺣﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﺎﯾﺪ در ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ و ھﻤﮫ ﮐﺲ ﺧﺪا را دﯾﺪ و ﺑﮫ آن اﺣﺘﺮام و ﻋﺸﻖ ورزﯾﺪ. از اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ھﻤﮫ ﭼ ﯿﺰ را ﻣﺮﺗﺒﻂ و ﻣﺘّ ﺤﺪ ﺑﺎ ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ. ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ و ھﻮﯾّ ﺖ راﺳﺘﯿﻦ ھﺮ ﭼﯿﺰ ﺗﺠﻠّ ﯽ اﺳﻤﺎء و ﺻﻔﺎت اﻟﮭﯽ اﺳﺖ. ﭘﺲ در ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮان ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ را ﺑﺎزﯾﺎﻓﺖ ﭼﺮا ﮐﮫ ﺧﺪاوﻧﺪ ھﯿﭻ ﭼﯿﺰ را از ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ ﺧﻮد ﻣﺤﺮوم ﻧﮑﺮده و در ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ آﯾﮫ ﻋﺮﻓﺎن ﻣﺸﯿّ ﺖ ﺧﻮد را ﻗﺮار داده اﺳﺖ. ﮫ ﺑ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺳﻮره ﮐﻮﺛﺮ ﺑﯿﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪ ﮐﮫ ﺧﺪاوﻧﺪ ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ را ﻣﺎﻧﻨﺪ آ ﻗﺮ ن ﺧﻠﻖ ﮐﺮده ﺑ طﻮری ﮫ ﮐﮫ در ھﺮ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮان ھﻤﮫ ﺣﻘﺎﺋﻖ ھﺴﺘﯽ را ﺑﺎز ﯾﺎﻓﺖ. آﻧﮕﺎه ﺑﺮای ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﻔﮭﻮم ﺑﯿﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪ ﮐﮫ اﮔﺮ اﻣﺮوز ﻣﻮرﭼﮫ ای ار اده ﮐﻨﺪ ﮐﮫ ھﻤﮫ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺑﺎطﻨﯽ ﻗﺮ آ ن را از طﺮﯾﻖ ﺑﺮرﺳﯽ ﺳﯿﺎھﯽ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﮐﺸﻒ و درک ﻧﻤﺎﯾﺪ اﻟﺒﺘﮫ ﮐﮫ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﭼﺮا ﮐﮫ ﺳﺮّ رﺑّﺎﻧﯿﺖ و ﺗﺠﻠّﯽ ﺻﻤﺪاﻧﯿﺖ ھﻢ اﮐﻨﻮن در ھﻤﮫ ھﺴﺘﯽ ﺟﺮﯾﺎن و ﻧﺒﻀﺎن دارد. ﻋﯿﻦ ﺑﯿﺎن ﻣﺒﺎرک اﯾﻨﺴﺖ: "ﻓ ﺎﻋﺮف انٌ ﷲ ﻧﺰٌل اﻟﻘﺮ ن آ ﺑﻤﺜﻞ ﺧﻠﻖ ﻛﻞ ﺷﯿﺊ ﺣﺘٌﯽ ﻟﻮ ارادت ﻧﻤﻠ ﺔ ان ﺗﺼﺮٌف ﻛﻞ آﯾﺎﺗﮭﺎ وﺑﻮاطﻨﮭﺎ وﻣﻘﺎﻣﺎﺗﮭﺎ ﻓﯽ ﺣﻜﻢ ﺳﻮاد ﻋﯿﻨﮭﺎ ﻟﺘﻘﺪر ﺑﺬﻟﻚ ﻻنٌ ﺳّﺮ اﻟﺮّﺑﺎﻧﯿﺔ وﺗﺠﻠٌﯽ اﻟﺼﻤﺪاﻧﯿﺔ ﻗﺪ ﺗﻠﺠﻠﺠﺖ ﻓﯽ ﻛﻞ ﺷﯿﺊ . 8 در ھﻤﺎن اﺛﺮ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﯿﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪ ﮐﮫ ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ در درون ﺧﻮد ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ و آﻧﮕﺎه اﯾﻦ ﻧﮑﺘﮫ ﻟﻄﯿﻒ را ﻣﺘﺬﮐّ ﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﮫ ﺧﺪاوﻧﺪ ھﻤﮫ ﭼ ﯿﺰ را ﺑﮫ ھﯿﺌﺖ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﺧﻮد ﺧﻠﻖ ﮐﺮده اﺳﺖ ﺑﻄﻮرﯾﮑﮫ اﮔﺮ از اﻋﺮاﺿﺶ ﭘﺎک ﮔﺮدد و ﺑ ﮫ ظﮭﻮر ﺗﺠﻠّ ﯽ ﺧﺪا ﺑﺮ آن ﺷﯿﺊ و در رﺗﺒﮫ آن ﺷﯿﺊ ﯾﻌﻨﯽ در ﻏﺎﯾﺖ اﻋﺘﺪال آﺷﮑﺎر ﮔﺮدد در آﻧﺼﻮرت آن ﺷﯿﺊ آﯾﮫ ﻧﻔﺲ ﺧﺪا ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﮫ ﮔﻮﯾﺎی ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﻋﯿﻦ ﺑﯿﺎن اﯾﻨﺴﺖ: ﻣﻌﻨﺎی ﺳﻮّ م واژه ﺷﮭﺎدت ھﻤﺎن ﻣﻔﮭﻮم ﻣﺘﻌﺎرف آﻧﺴﺖ ﯾﻌﻨﯽ آﻧﮑﮫ ﻓﺮد ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮای ﺷﮭﺎدت ﺑﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺣﺘّ ﯽ از ﺟﺎن ﺧﻮد ھﻢ ﺑﮕﺬرد. اﯾﻦ ﻣﻔﮭﻮم ﺷﮭﺎدت ﺑﺎ ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪن ھﺎی ﻋﺎدی ﺑﺴﯿﺎر ﺗﻔﺎوت دارد. ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪﻧﯽ ﮐﮫ ﺣﺎﺻﻞ ﺗﻘﻠﯿﺪ اﺳﺖ و از ﺧﯿﺎﻻت ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ در ﻣﻮرد ﺗﻤﺘّ ﻊ ﻣﺎدّ ی و ﺟﻨﺴﯽ در دﻧﯿﺎی ﺑﻌﺪ ﺳﺮﭼﺸﻤﮫ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از ﺧﻮدﺧﻮاھﯽ اﺳﺖ و ﻣﻌﻤ ﻮﻻً ﻣﻌﻠﻮل ﺧﺸﻢ و ﻧﻔﺮت ﺑﮫ دﯾﮕﺮان اﺳﺖ و ﺑﮫ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﮫ اﯾﻦ ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪن ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﮐﺸﺘﻦ دﯾﮕﺮان ﺣﺘّ ﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﯽ ﮔﻨﺎه ﺻﻮرت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. اﻣّ ﺎ از ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺷﮭﺎدت، ﺗﺒﻠﻮر ﻋﺸﻖ ﺑﮫ ﺗﻤﺎﻣﯿّ ﺖ ھﺴﺘﯽ اﺳﺖ و ﺑ ﮫ ﺧﺎطﺮ اﯾﻦ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻓﺮد داوطﻠﺒﺎﻧﮫ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺧﻮد را ﺑﺮای دﯾﮕﺮان ﻓﺪا ﻧﻤﺎﯾﺪ. اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺎرھﺎ در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻣﮭﻤﺘﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ طﺮح اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﻘﺎم ﺷﮭﺎدت را ﻣﻘﺎم ﻧﻮر ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ. ﻧﻮر ﯾﮑﯽ از اﺳﺎﻣﯽ ﺧﺪاﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ در ﻗﺮ آ ن ﺧﺪا ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻮراﻟﺴﻤﻮات و اﻻرض ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽ ﮔﺮدد . 10 اﻣّ ﺎ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻧﻮر را ﺑﺎ ﻣﻘﺎم ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ و ﺷﺠﺎﻋﺖ و ﺳﺮّ ﻓﺪا ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. ﻧﻮر ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ و ﭼﺮاﻏﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺧﻮد را ﻣﯽ ﺳﻮزاﻧﺪ ﺑﺮای روﺷﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ دﯾﮕﺮان. ﻋﻠّ ﺖ اﯾﻦ ﺑﺎزی ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﮫ ﺑﺮای ﺑﮭﺰﯾﺴﺘﯽ دﯾﮕﺮان اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ در ﻧﻮر ﺟﮭﺖ ﺧﻮدﺧﻮاھﯽ و اﻧﺎﻧﯿﺖ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ. ﭼﻮن ﻓﺮد در ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ ﺳﺮّ ﺗﻮﺣﯿﺪ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﻧﺜﺎر ﺧﻮد ﺑﺮای دﯾﮕﺮان اﻣﺮی طﺒﯿﻌﯽ ﮔﺮدد. ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪن ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ او رﻣﺰی از اﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﻓﻨﺎی در ﺣﻖ، و ﻓﻨﺎی در ﺧﻠﻖ ﺧﺪاﺳﺖ. در ﮐﺘﺎب دﻻﺋﻞ اﻟﺴﺒﻌﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﯿﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪ: " زﯾﺮا ﮐﮫ ﻧﻮر ﻣﻘﺎﻣﯽ اﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﺼﺒﺎح ﮐﮫ ﺧﻮد را

س و زﯾﺒﺎ ﻣﯽ

ﻓﺎنّ ﮐﻞّ ﺷﯿﺊ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﮫ اﻧّﮫ ﻟﻌﺎﻟﻢ ا ﻻ ﮐﺒﺮ... ﻗﺪ ﺧﻠﻖ ﷲ ﮐﻞ ﺷﯿﺊ ﻋﻠﻰ ھﯿﺌﺔ ﺗﻮﺣﯿﺪه ﺑﺤﯿﺚ ﻟﻮ ﺻﻔّﻰ ﻋﻦ ﻻا ﻋﺮاض و ظﮭﺮ ﺑﻈﮭﻮر ﺗﺠﻠّﻰ ﷲ ﻟﮫ ﺑﮫ ﻓﻰ ﻏﺎﯾﺔ ا ﻻ ﻋﺘﺪال ﻟﻢ ﯾﮑﻦ اﻻّ آﯾﺔ ﻧﻔﺴﮫ اﻧّﮫ ﻻ اﻟﮫ اﻻّ ھﻮاﻟﻌﺰﯾﺰ اﻟﺮﺣﻤﻦ . 9 ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﮫ ﺷﮭﺎدت راﺳﺘﯿﻦ ھﻢ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺑﮫ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد دﯾﺪن اﺳﺖ و ھﻢ آﻧﮑﮫ ﭼﯿﺰی ﮐﮫ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ و ﺑﺮ آن ﺷﮭﺎدت ﻣﯽ دھﺪ ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ و زﯾﺒﺎﺋﯽ و ﺗﻘﺪّ س ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺷﺮط دوّ م ھﻢ درﺳﺖ ﻧﻘﻄﮫ ﻣﻘﺎﺑﻞ آن ﻧﻮع ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﮫ ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ ﻧﻔﺮت و ﺧﺸﻢ ﻣﯽ ورزد و ھﻮﯾّ ﺖ ﺧﻮد را در ﻣﻘﺎﺑﻞ و در ﺗﻀﺎد ﺑﺎ ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

ﺟﺎن ﻣﯽ

5