شهادت حضرت باب و سرّ شهادت

)ﭼﮭﺎر(. ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﮫ ﺷﻤﺎ ھﻢ اﮐﻨﻮن در ﻋﺎﻟﻢ اﺳﻼم ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ھﯿﭻ ﻣﻘﺎﻣﯽ اﮐﺒﺮ از ﻣﻘﺎم ﻧﻮر )ﺣﺴﯿﻦ( ﻧﯿﺴﺖ. اوﺳﺖ ﻧﻮر ﺧﺪا ﮐﮫ ھﻤ ﮔﺎن ﺑﮫ آن روﺷﻨﺎﺋﯽ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ. ﻋﯿﻦ ﺑﯿﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ: ﻗﻞ ﻗﺪ ﮐ ﺘ ﺐ ﷲ ﻋﻠﯽ اﻟّﺬﯾﻦ اﺳﺘﺸﮭﺪوا ﻓﯽ ﺳﺒﯿﻞ ﷲ ان ﯾﺮﻓﻊ ذﮐﺮھﻢ ﻓﯽ اﻟﺤﯿﻮة اﻻﺧﺮة و اﻻوﻟﯽ و ﯾﺪ ﺧﻠﮭﻢ ﻓﯽ ﻣﻘﺎﻋﺪ اﻟﻨﻮر ﻣﻦ ﻋﻨﺪه...ﻗﻞ انّ ذﻟﮏ اﻻﺳﻢ اﮐﺒﺮ اﻻﺳﻤﺎء ﻓﯽ ﮐﺘﺎب ﷲ اﻧﺘﻢ ﷲ رﺑّﮑﻢ ﺑﮫ ﺗﺪﻋﻮن. اوّل ﻣﻦ ﻗﺪ ﻧﺼﺮ ﷲ ﻓﯽ اﻟﺒﯿﺎن ادﻻّء ذﻟﮏ اﻻﺳﻢ...ﻗﻞ انّ ذﮐﺮ اﻟﻨﻮر ﺑﻌﺪ اﻟﻈﻠﻤﺔ ذﮐﺮ اﻟﺒﮭﺎء ﺑﻌﺪ اﻟﺪال ﻓﯽ اﻟﻔﺮﻗﺎن ﺣﯿﺚ اﻧّﮑﻢ ﯾﻮﻣﺌﺬ ﻓﯽ دﯾﻨﮑﻢ ﻓﯽ اﻻﺳﻼم ﺗﺸﮭﺪون ﻟﻢ ﺗﮑ ﻦ اﻣﺮاً اﮐﺒﺮ ﻣﻦ ھﺬا و ھﺬا ﻧﻮر ﷲ ﮐﺬﻟﮏ ﮐﻞّ ﺑﮫ ﺗﺴﺘﻀﯿﺌﻮن. در ﺑﯿﺎن ﺑﺎﻻ ﻣﻄﺎﻟﺐ زﯾﺎدی آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﮫ اﺣﺘﯿﺎج ﺑﮫ ﺗﻮﺿﯿﺢ دارد. ﻧﺼﺮت اﻣﺮ در اﺑﺘﺪا از طﺮﯾﻖ ﻣﻼ ﺣﺴﯿﻦ و ﻣﻨﻘﻄﻌﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﺻﻮرت ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮد ﮐﮫ ھﻤﮕﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻣﺎم ﺣﺴﯿﻦ در ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ ﺑ ﮫ ﻋﻨﻮان ظﮭﻮر اﺳﻢ ﻧﻮر ﺑﺎ ﺷﮭﺎدت ﺧﻮد اﻣ ﺮ را ﺗﺮوﯾﺞ ﻣﯽ دھﻨﺪ و ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﮫ در وﻗﺖ ﺷﮭﺎدت، اﻣﺎم ﺣﺴﯿﻦ ﻣﻮرد ﺑﯽ اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ وﻟﯽ ﺑﻌﺪاً ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﺮدم ﺷﺪ، ﻣﻼّ ﺣﺴﯿﻦ و دﯾﮕﺮ ﺷﮭﺪای ﺑﯿﺎن ﻧﯿﺰ اﮔﺮ ﭼﮫ اﮐﻨﻮن ﻣﻮرد ﺑﯽ اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ اﻧﺪ در آﯾﻨﺪه ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ و ﻋﺰﯾﺰ دو ﺟﮭﺎن ﺧﻮاھﻨﺪ ﺷﺪ. در اﺳﻼم ذﮐﺮ ﻧﻮر ﺑﻌﺪ از ظﻠﻤﺖ، ذﮐﺮ ﺑﮭﺎء ﺑﻌﺪ از دال اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﮫ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﮫ در اﺳﻼم ﺑﺮ طﺒﻖ دﻋﺎی ﺳﺤﺮ ﻣﺎه رﻣﻀﺎن اوّ ﻟﯿﻦ اﺳﻢ ﺧﺪا ﺑﮭﺎء و ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ اﺳﻢ ﺧﺪا ﻧﻮر اﺳﺖ. ﭘﺲ ﻧﻮر ھﻤﺎن ﺗﺠﻠّ ﯽ ﺑﮭﺎء در ﻣﻘﺎم ﭘﻨﺠﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺲ از ﭼﮭﺎر ﻣﺮﺗﺒﮫ ﻗﺒﻠﯽ اﺳﺖ. ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﮑﺮراً در ﺗﻮﺿﯿﺢ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ در اﺳﻼم اﯾﻦ ﻧﻮر ﻋﺒﺎرت از ﺣﺴﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ در ﻣﺮﺣﻠﮫ ﭘﻨﺠﻢ ظﺎھﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺮف ﺧﺎﻣﺲ اﺳﺖ ﮐﮫ ﭘﺲ از ﻣﺤﻤّ ﺪ و ﻋﻠﯽ و ﻓﺎطﻤﮫ و ﺣﺴﻦ ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ ھﯿﮑﻞ ﻣﻘﺪس دور اﺳﻼم اﺳﺖ. اﻣﺎ در دور ﺑﺎﺑﯽ اﯾﻦ ﭘﻨﺞ ﻣﺮﺗﺒﮫ ﻋﺒﺎرت از ﭼﮭﺎر ﺳﺎل ظﻠﻤﺖ و آﻧﮕﺎه ﺳﺎل ظﮭﻮر ﻧﻮر اﺳﺖ. ﻋﻠّ ﺖ اﯾﻨﮑﮫ ﻗﺒﻞ از ﻧ ﻮر ھﻤﮫ ﭼﮭﺎر ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﮫ دوران ظﻠﻤﺖ ﺗﻠﻘّ ﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﺳﺎل ﭼﮭﺎرم ظﮭﻮر ﺧﻮد از ﺗﺼﺮﯾﺢ ﻣﻘﺎم راﺳﺘﯿﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﺑ ﮫ ﻋﻨﻮان ھﻢ ﻗﺎﺋﻢ و ھﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﯾﺪ ﺧﻮدداری ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼﮭﺎر ﺳﺎل اوّ ﻟﯿﮫ ظﮭﻮر اﯾﺸﺎن ﺳﺎل ھﺎی ظﻠﻤﺖ اﺳﺖ. ﺗﻨﮭﺎ ﺑﺎ آﻏﺎز ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﺎ ﮫﺑ ﻣﺮﺣﻠﮫ ﻧﻮر ﻣﯽ رﺳﯿﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﺮدم را آﻣﺎده ﯾﺎﻓﺘﮫ و اﮐﻨﻮن ﻣﻘﺎم راﺳﺘﯿﻦ ﺧﻮد را ﺑﮫ ھﻤﮫ اﻋﻼن ﮐﺮدﻧﺪ. اﯾﻦ ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ ﺑﺎ آﻏﺎز دوران ﭼﮭﺮﯾﻖ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﮫ دﻋﻮی راﺳﺘﯿﻦ اﯾﺸﺎن ﺗﻮﺳّ ﻂ اﻟﻮاﺣﯽ ﮐﮫ اﮐﻨﻮن ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺳﭙﺲ واﻗﻌﮫ ﺑﺪﺷﺖ و ﻣﺠﻠﺲ وﻟﯿﻌﮭﺪ ﻋﻠﻨ ﯽ ﮔﺮدد. ظﮭﻮر ﻧﻮر ﺑﻌﺪ از ظﻠﻤﺖ ﯾﻌﻨﯽ اﻋﻼن ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﯾﺸﺎن در ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ از ظﮭﻮر ﻣﺒﺎرک. اﻣّ ﺎ درﺳﺖ ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﻋﻠّ ﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺳﺎل ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺷﮭﺎدت و ﻣ ﻠﻮﻣﯿّ ﻈ ﮔﺮدد. ﺑ ﮫ ﺧﺎطﺮ ﺑﺎرﻗﮫ ﻧﻮر ﺑﻮد ﮐﮫ ﻣﺮدم ﻧﺎدان ﺑ ﮫ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺳﺮان دﯾﻨﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻮد ﺑﮫ ﮐﺸﺘﺎر ﺑﺎﺑﯿﺎن ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ﺷﮭﺎدت ﻣﻼّ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺸﺮوﯾﮫ ﺗﮑﺮار ﺷﮭﺎدت اﻣﺎم ﺣﺴﯿﻦ اﺳﺖ و او ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻣﺎم ﺣﺴﯿﻦ ﻧﻮری اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺷﮭﺎدت ﺧﻮد ﺑﮫ روﺷﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺮدم ﻣﯽ ﭘﺮدازد. راﺑﻄﮫ ﻧﺎ ﮔﺴﺴﺘﻨﯽ ﻧﻮر ﺑ ﮫ ﻣﻌﻨﺎی ظﮭﻮر ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﻧﻮر ﺑ ﮫ ﻣﻌﻨﺎی ﺷﮭﺎدت و ﻣﻈﻠﻮﻣﯿّ ﺖ ﮐﮫ در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳﺖ ﺷﺎﯾﺎن ﺗﻌﻤّ ﻖ ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ. ﺑﮫ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺣﺪﯾﺚ ﮐﻤﯿﻞ ﮐﮫ در آن ﭘﻨﺞ ﺑﺎر ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮت ﻋﻠﯽ ﺑﺮای ﮐﻤﯿﻞ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ آن ﭘﻨﺞ ﺗﻌﺮﯾﻒ را ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ظﮭﻮر ﺧﻮد ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮ ظﮭﻮر ﺗﺪرﯾﺠﯽ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﻮد در ظﮭﻮرﺷﺎن ﮔﻮاھﯽ ﻣﯽ دھﻨﺪ. در ﺣﺪﯾﺚ ﮐﻤﯿﻞ آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﮫ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑ ﮫ ﻧﻮر ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﺷﻮد ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻮری ﮐﮫ از ﺻﺒﺢ ازل اﺷﺮاق ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و آﺛﺎر آن ﺑﺮ ھﯿﺎﮐﻞ ﺗﻮﺣﯿﺪ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ ظﮭﻮر ﺳﺎل آﺷﮑﺎر ﺷﺪن ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﯾﻌﻨﯽ طﻠﻮع ﺻﺒﺢ ازل اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺎ اﻋﻼن ﻣﻘﺎم راﺳﺘﯿﻦ ﺧﻮد و آﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﺠﻠّ ﯽ ﺻﺮﯾﺢ ﺧﻮد ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ را ﺳﺎل ظﮭﻮر ﻧﻮر ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻼّ ﺣﺴﯿﻦ و ﺷﮭﺎدت او ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ دﯾﮕﺮ ﺣﺮوف ﺣﯽّ و ﺑﺎﺑﯿﺎن ﻧﯿﺰ از اﯾﻦ ﻧﻮر و ﺷﮭﺎدت ﺑﮭﺮه ﺧﻮد را ﺧﻮاھﻨﺪ داﺷﺖ. ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻧﮫ ﻧﻮر و ﻧﮫ ﺻﺒﺢ ازل ھﯿﭻ ﯾﮏ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ارﺗﺒﺎطﯽ ﺑﮫ ﻣﯿﺮزا ﯾﺤﯿﯽ ازل ﻧﺪارد. اﻣﺎ ﺑ ﮫ ﺧﺎطﺮ ﻧﺎداﻧﯽ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻧﻘﻄﺔ اﻟﮑﺎف و ﺑﻌﺪاً ازﻟﯿﺎن و آﻧﮕﺎه ﻣﻮرّ ﺧﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮاون ھﻤﮕﯽ اﯾﻦ ﻣﻔﮭﻮم ﻧﻮر و ﺻﺒﺢ ازل را ﺑﮫ ﻣﻘﺎم ﻣﯿﺮزا ﯾﺤﯿﯽ ازل ﻧﺴﺒﺖ دادﻧﺪ و از اﯾﻦ رو او ﺑﻨﺎم ﺻﺒﺢ ازل ﻣﺸﮭﻮر ﺷﺪ ﺑﺎ آﻧﮑﮫ در ھﯿﭻ اﺛﺮی از ﺣﻀﺮت ﺑﺎب وی اﯾﻦ ﮔﻮﻧﮫ ﺗﻮﺻ ﯿ ﻒ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ھﻤﮫ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﺻﺒﺢ ازل ﺧﻮد ﺣﻀﺮت ﺑﺎب اﺳﺖ ﮐﮫ در ﺳﺎل ﭘﻨﺠ ﻢ ظﮭﻮرﺷﺎن آن ﺣﻀﺮت ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮫ طﻠﻮع اﯾﻦ ﺻﺒﺢ و اﺷﺮاق ﻣﻘﺎم راﺳﺘﯿﻦ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﮐﮫ ﻧﺘﯿﺠﮫ اﯾﻦ ﮐﺎر ظﮭﻮر ﻣﺼﺎﺋﺐ و ﻓﺘﻦ و دﺷﻮاری ﺑﺮای ﺧﻮد آن ﺣﻀﺮت و اﺻﺤﺎﺑﺶ ﻣﯽ ﮔﺮدد و ﻣﻼّ ﺣﺴﯿﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻣﺎم ﺣﺴﯿﻦ در اﯾﻦ ﺳﺎل ﺑﮫ ﺷﮭﺎدت ﻣﯽ رﺳﺪ. ﺑﺮای درک ﺑﮭﺘﺮ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ دو ﺑﯿﺎن از ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺑﯿﺎن اول در دﻻﺋﻞ اﻟﺴﺒﻌﮫ آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﮫ در ﺳﺎل ﭼﮭﺎرم ظﮭﻮرﺷﺎن در ﻣﺎﮐﻮ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﺷﺪه اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ از ظﮭﻮر ﺧﻮد و ظﮭﻮر ﻧﻮر و اﺷﺮاق ﺻﺒﺢ ازل را ﺻﺮﻓﺎً ﺑ ﮫ ﻣﻌﻨﺎی ﺑﯿﺎن ﺻﺮﯾﺢ ﻣﻘﺎم ﺧﻮد و ﺷﮭﺎدت ﭘﯿﺮوان ﺑﺮﺟﺴﺘﮫ اش در آن ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ: و ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤﻮده در اﺟﻮﺑﮫ ﻣﺮﻓﻮﻋﯿﻦ ﻗﺒﻠﯿﻦ ﯾﻘﯿﻦ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﺮ اﯾﻨﮑﮫ ظﮭﻮر ﻣﻮﻋﻮد ﻣﻨﺘﻈﺮ ھﻤﺎن ظﮭﻮر ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺴﺌﻮل ﻋﻨﮫ اﺳﺖ ﮐﮫ در ﺣﺪﯾﺚ ﮐﻤﯿﻞ دﯾﺪه: در ﺳﻨ ﮥ اول ﮐﺸﻒ ﺳﺒﺤﺎت اﻟﺠﻼل ﻣﻦ ﻏﯿﺮ اﺷﺎرة ﺑﺒﯿﻦ و در ﺛﺎﻧﯽ ﻣﺤﻮ اﻟﻤﻮھﻮم و ﺻﺤﻮ اﻟﻤﻌﻠﻮم و در ﺛﺎﻟﺚ ھﺘﮏ اﻟﺴﺘﺮ ﻟﻐﻠﺒﺔ اﻟﺴﺮّ و در راﺑﻊ ﺟﺬب اﻻﺣﺪﯾﺔ ﻟﺼﻔﺔ اﻟﺘﻮﺣﯿﺪ ﺑﺒﯿﻦ و در ﺧﺎﻣﺲ ﻧﻮر اﺷﺮق ﻣﻦ ﺻﺒﺢ اﻻزل ﻋﻠﯽ ھﯿﺎﮐﻞ اﻟﺘﻮﺣﯿﺪ ﺑﺒﯿﻦ. و ﻧﻮر ﻣﺸﺮق از ﺻﺒﺢ ازل را ﺧﻮاھﯽ دﯾﺪ اﮔﺮ ﺧﻮد ھﺎرب ﻧﮕﺮد ی و ﻣﻀﻄﺮب ﻧﺸﻮی...ﺗﺎ اﯾﻨﮑﮫ در ﻣﺮﺗﺒﮫ

ﮫ

ﻣﯽ

ﺖ ﮐﺒﺮی ﻣﯽ

ﻋﻨﻮان

8