تقویم بدیع، طرحی نو از انسان و هستی

ﺑﺎب آﺋﯾن ﺑﺎﺑﯽ را ﮐﮫ از آﺋﯾن ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻧﺎﮔﺳﺳﺗﻧﯽ اﺳت ﺑﻧﯾﺎن ﻧﮭﺎد. ﺳﮫ ﺳﺎل ﺑﻌد در ﻧوﺷﺗﮫ ھﺎی ﺧوﯾش از ﺟﻣﻠﮫ ﺑﯾﺎن ﻓﺎرﺳﯽ، آن زﻧداﻧﯽ ﻣﺎﮐو ﺗﻘوﯾم

ﺑدﯾﻊ را ﺗﺄﺳﯾس ﮐرد. اوﻟﯾن وﯾژﮔﯽ اﯾن ﺗﻘوﯾم آن اﺳت ﮐﮫ ﺑﮕوﻧﮫ ای ﭼﺷﻣﮕﯾر ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﺧورﺷﯾدی اﺳت. ﺑرای اﯾراﻧﯾﺎﻧﯽ ﮐﮫ در ﻗرن ﺑﯾﺳﺗم و ﺑﯾﺳت و ﯾﮑم ﺑﮫ ﺗﻘوﯾم ﺧورﺷﯾدی ﺧو ﮔرﻓﺗﮫ اﻧد درک ﺷدت اﯾن دﮔرﮔوﻧﯽ ﮐﺎﻣﻼً اﻧﻘﻼﺑﯽ دﺷوار اﺳت. اﻣﺎ در زﻣﺎن ﺣﺿرت ﺑﺎب ﺗﻘوﯾم

ھﺟری ﻗﻣری ﺗﻧﮭﺎ ﺗﻘوﯾم رﺳﻣﯽ ﺑود و در ﺑﺳﯾﺎری ﻣواﻗﻊ ھر ﻧوع ﺗﻘوﯾم دﯾﮕری ﻣﺧﺎﻟﻔت ﺑﺎ اﺳﻼم و ارادۀ ازﻟﯽ اﻟﮭﯽ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ ﮔرد ﯾد. در اﯾن ﺷراﯾط ﺑود ﮐﮫ ﺣﺿرت ﺑﺎب و ﭘس از او ﺣﺿرت ﺑﮭﺎء ﷲ ﻧﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﺗﻘوﯾم ﺷﻣﺳﯽ را ﺑرﮔزﯾدﻧد ﺑﻠﮑﮫ ﺗﻘوﯾم ﻗﻣری را ﻧﯾز ﻣﻧﺳوخ ﮐردﻧد. از اﯾن ﺟﮭت ﻣﯽ ﺗوان ﮔﻔت ﮐﮫ ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﺗﺎ ﺣد زﯾﺎدی ﺑر زﻣﯾﻧﮥ زرﺗﺷﺗﯽ و ﻧ اﯾرا ﯽ و ﻓرھﻧﮓ ﻣﮭرو ﻧور و ﺧورﺷﯾد ﺗﺄﮐﯾد ﻣﯽ ورزد و رﺳم ﻣﺗداول ﻣ ﯾﺎن اﻋراب را ﮐﻧﺎر ﻣﯽ ﮔذارد. ﺳﺎل ﺑدﯾﻊ ﻧﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﺳﺎﻟﯽ ﺧورﺷﯾدی اﺳت ﺑﻠﮑﮫ در اﯾن ﺗﻘوﯾم آﻏﺎز ﺳﺎل ﻧﯾز روز ﻧوروز ﯾﻌﻧﯽ ﺳر آﻏﺎز ﺑﮭﺎر ﺗﻌرﯾف ﻣﯽ ﺷود. ﺑﮫ ﺑﺎور دو ﭘﯾﺎﻣﺑر اﯾراﻧﯽ، ﺑﺎب و ﺑﮭﺎءﷲ ، ﻧوروز روزی ﻣﻘدس اﺳت و ھﻣﮥ ﺑﮭﺎﺋﯾﺎن در ﺳرﺗﺎﺳر ﺟﮭﺎن، ﭼﮫ اﯾراﻧﯽ و ﭼﮫ ﻏﯾر اﯾراﻧﯽ، اول ﻓروردﯾن را ﺟﺷن ﻣﯽ ﮔﯾرﻧد و ﻣﻘدس ﻣﯽ ﺷﻣﺎرﻧد. اﻣﺎ ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ از ﯾﮏ ﻧظر دﯾﮕر ﻧﯾز ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﮐﺎ ﺧورﺷﯾدی اﺳت. ﺑﮫ اﯾن ﺗرﺗﯾب ﮐﮫ در اﯾن ﺗﻘوﯾم ھﻣﮥ آﺛﺎر ﺗﻘوﯾم ﻗﻣری ﺣذف ﻣﯽ ﮔردد. اﯾن ﻣطﻠب ﺑﮫ اﯾن ﻣﻌﻧﺎﺳت ﮐﮫ ﺗﻌداد ﻣﺎھﮭﺎی ﺳﺎل دﯾﮕر 12 ﻣﺎه ﻧﯾﺳت ﺑﻠﮑﮫ ﺳﺎل از 19 ﻣﺎه ﺗﺷﮑﯾل ﻣﯽ ﮔردد. ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ دﯾدﯾم ﺗﻘوﯾﻣﮭﺎ ﻣﻌﻣوﻻٌ ﺑﮫ ﺗﻘوﯾم ﻗﻣری، ﺷﻣﺳﯽ و ﯾﺎ ﻗﻣری - ﺷﻣﺳﯽ ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﮔردﻧد. اﻣﺎ ﺣﻘﯾﻘت اﯾن اﺳت ﮐﮫ ﺗﻘوﯾﻣﮭﺎی ﺷﻣﺳﯽ ﻧﯾز در اﮐﺛر ﻣواﻗﻊ ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﻗﻣری - ﺷﻣﺳﯽ اﺳت ﭼرا ﮐﮫ در اﮐﺛر آﻧﮭﺎ ﺳﺎل ﺑﮫ 12 ﻣﺎه ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﺷود. ﻋﻠت اﯾﻧﮑﮫ ﺳﺎل ﺑﮫ ﻗﻣری اﺳت ﮐﮫ ﻣﺎه را ﺣدود 30 روز ﻣﯽ ﯾﺎﺑد و ﺑدﯾن ﻋﻠت ﺳﺎل ﺑﮫ 12 ﻣﺎه ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﺷود ﮐﮫ در ﻧﺗﯾﺟﮫ ﺗﻌداد روزھﺎی ﻣﺎھﮭﺎ 30 روز و ﯾﺎ اﻧدﮐﯽ ﮐم و ﺑﯾش ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ ﮔردد. در ﺗﻘوﯾم ﺧورﺷﯾدی ﻧﺎب ﻟزوﻣﯽ ﺑﮫ ﺗﻘﺳﯾم ﺳﺎل

ﻣﻼً

12 ﻣﺎه و ﻧﮫ ﻣﺛﻼً 8 ﯾﺎ 24 ﻣﺎه ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﮔردد در ﻧﮭﺎﯾت ﺑﻘﺎﯾﺎی ﺗﻘوﯾم