تقویم بدیع، طرحی نو از انسان و هستی

ﺑﮫ دوازده ﻣﺎه ﻧﯾﺳت. ﺗﻧﮭﺎ ﻣطﻠﺑﯽ ﮐﮫ ﻟزوم دارد آن اﺳت ﮐﮫ 4 ﻓﺻل در ﻣواﻗﻊ ﺛﺎﺑﺗﯽ از ﺳﺎل ظﺎھر ﺷوﻧد ﭼرا ﮐﮫ 4 ﻓﺻل اﻣری طﺑﯾﻌﯽ و ﻧﺟوﻣﯽ اﺳت. اﻣﺎ ﺣﺗﯽ ﻣﻔﮭوم 12 ﻣﻧطﻘﮥ ﺑروﺟﯽ ﻧﯾز ﺧود ﻣﻌﻠول ﺗﺄﺛﯾر ﻣﻌﺎدل ﺳﺎﺧﺗن ﻣﺎه ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﺑﺎ ﺳﯾر و ﭼرﺧش ﻣﺎ ه اﺳت و ﺑﮫ اﯾن ﺟﮭت اﺳت ﮐﮫ ﮔردد. ﺑﮫ ﻋﺑﺎرت دﯾﮕر ﺗﻘﺳﯾم ﺳﺎل ﺑﮫ دوازده ﻣﺎه در ﺗﻘوﯾم ﺧورﺷﯾدی ﺿروری ﻧﯾﺳت اﻣﺎ ﺑﺧﺎطر ﻋﺎدﺗﮭﺎی ﻣﺎه - ﻣﺣور، ھر ﻣﺎه ﺣدود 30 روز و در ﻧﺗﯾﺟﮫ ھر ﺳل ﺑﮫ 12 ﻣﺎه ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﮔردد. از اﯾﻧﺟﺎﺳت ﮐﮫ ﺗﻘوﯾم ﻣﺗداول ﻣﯾﺎن ﻗوم ازﺗﮏ و ﻣﺎﯾﺎ ﺑراﺳﺗﯽ ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﺧ ورﺷﯾدی ﺑود ﭼرا ﮐﮫ ﺳﺎل ﺑﮫ 18 ﻣﺎه و ھر ﻣﺎه ﺑﮫ 20 روز ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﺷد و آﻧﮕﺎه 5 روز ﺑﯽ ﻧﺎم ﺑﮫ ﺳﺎل اﺿﺎﻓﮫ ﻣﯽ ﮔردﯾد. ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ھﻣﺎﻧﻧد ﺗﻘوﯾم ازﺗﮏ ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﺧورﺷﯾدی اﺳت. اﻣﺎ ﺑﺟﺎی 18 ﻣﺎه ﮐﮫ ھرﻣﺎه 20 روز ﺑﺎﺷد ﺳﺎل ﺑدﯾﻊ ﺑر اﺳﺎس 19 ﻣﺎه ﮐﮫ ھرﻣﺎه 19 روز اﺳت ﺗﻌرﯾف ﻣﯽ ﮔردد. در واﻗﻊ ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﺑﺟﺎی 360 ﮐﮫ ﺷﻣﺎرۀ ﻣﻌﻣول در ﺑﺳﯾﺎری از ﺗﻘوﯾﻣﮭﺎ ) 360 = 12 * 30 ( ﻣﯽ ﺑﺎﺷد 361 را اﻧﺗﺧﺎب ﻣﯽ ﮐﻧد از اﯾﻧﺟﺎﺳت ﮐﮫ ﺑﺎﯾد ﺗوﺟﮫ ﮐرد ﮐﮫ ﺑﺧﻼف ﻣﺑﺎﺣث ﻣﺗداول، ﺗﻘوﯾم ﻗﻣری ﻧﯾز در ﺣﻘﯾﻘت ﻣﻌﻣوﻻٌ ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﻗﻣری - ﺷﻣﺳﯽ اﺳت. ﻋﻠت اﯾن ﻣطﻠب اﯾن اﺳت ﮐﮫ در ﺗﻘوﯾم ﻗﻣری ﻧﯾز ﻣﻌﻣوﻻٌ ﺳﺎل ﺑﮫ 12 ﻣﺎه ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﺷود. اﻣﺎ اﻧﺗﺧﺎب ﺑﺎﺷد ﯾﻌﻧﯽ ﻧزدﯾﮑﺗرﯾن ﻋدد ﺑﮫ ﺳﺎل ﺧورﺷﯾدی 12 ﻣﺎه ﻗﻣری اﺳت. ﺑدﯾن ﺟﮭت اﺳت ﮐﮫ ﺣﺗﯽ آﯾﺎت ﻗرآن ﻧﯾز ﮐﮫ ﺳﺎل را ﻧزد ﺧداوﻧد 12 ﻣﺎه اﻋﻼن ﻣﯽ ﻧﻣﺎﯾد در واﻗﻊ ﺿرورت اﺣﺗﺳﺎب ﺳﯾر ﺧورﺷﯾد در ﺑﻧﺎی ﺗﻘوﯾم را ﺗﺄﯾﯾد ﻣﯽ ﮐﻧد. در واﻗﻊ ﻣﺧﺎﻟﻔت ﻗرآن ﺑﺎ ﻗﺎﻋده ﻧﮫ ﺑﺧﺎطر ﻣﺧﺎﻟﻔت ﺑﺎ

داﯾرۀ ﻧﺟوﻣﯽ ﺑﮫ 12 ﻗﺳﻣت )و ﻧﮫ 8 ﯾﺎ 16 ﯾﺎ 20 ﯾﺎ 24 ...( ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ

ﺷﻣﺎره

ﮐﮫ ﺣﺎﺻﻠ ﺿرب 19 در 19 اﺳت . ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب ﺳﺎل ﺑﻌﻧوان 361 روز ﺑﺎﺿﺎﻓﮥ 4 ﯾﺎ 5 روز )در ﺳﺎل ﮐﺑﯾﺳﮫ( ﺗﻌرﯾف ﻣﯽ ﮔردد و از اﯾن ﺟﮭت ﻣﻧطق آن ﮐﺎﻣﻼٌ ﺧورﺷﯾدی اﺳت.

12 ﺻرﻓﺎٌ ﺑﺧﺎطر آن اﺳت ﮐﮫ در ﯾﮏ ﺳﺎل ﺧورﺷﯾدی ﮐﮫ د ﺣدو 365 روز اﺳت ﺗﻌداد ﻣﺎھﮭﺎی ﮐﺎﻣﻼٌ ﻗﻣری اﻧدﮐﯽ ﺑﯾش از 12 ﻣﯽ

ﺷﻣﺎره

"ﻧﺳﺊ"