تقویم بدیع، طرحی نو از انسان و هستی

ﺑﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﻧﯾ ز ﻣﯽ اﻧﺟﺎﻣد. اﻣﺎ ﺣﺿرت ﺑﺎب را ﻋﻘﯾده ﺑر آن ﺑود ﮐﮫ ﺣﻘﯾﻘت و ھوﯾت راﺳﺗﯾن آدﻣﯾﺎن را ﻧﮫ در وﯾژﮔﯾﮭﺎی ﺷﯾﺷﮥ وﺟودﺷﺎن ﺑﻠﮑﮫ در ﺑﺎزﺗﺎب ﺗﺻوﯾر ﺧدا در آن ﺷﯾﺷﮫ ھﺎ ﺑﺎﯾد ﺟﺳﺗﺟو ﻧﻣود. ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب ﺣﻘﯾﻘت راﺳﺗﯾن ھﻣﮫ ﮐس ﯾﮑﯽ ﺑﯾش ﻧﯾﺳت و آن ﺗﺟﻠﯽ اﺳﻣﺎء و ﺻﻔﺎت ﺧداﺳت. ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب در وﺟو د ھرﮐس ﺑﺎﯾد ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از ﺧدا را دﯾد و در ﻧﺗﯾﺟﮫ ھﻣﮕﺎن ﻣﻘدس و ﺑراﺑر و ﻋزﯾز ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻧد. اﺻل ﯾﮕ ﺎﻧﮕﯽ و ﺻﻠﺢ ﻧﺗﯾﺟﮥ ﻣﻧطﻘﯽ اﯾن ﺗﻌرﯾ

ﺟدﯾد از ھوﯾت اﺳت. ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﺑﺎزﺗﺎب و ﺳﻣﺑﻠﯽ از اﯾن ﺣﻘﯾﻘت اﺳت. ﭘﯾﺎم اﯾن ﺗﻘوﯾم ﺗﻘدس و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ھﻣﮥ ﻧوع ﺑﺷر و ﻟزوم ﻧﮭﺎدﯾﻧﮫ ﺷدن اﺻل ﺣﻘوق ﺑﺷر و ﺑراﺑری و دﻣﮑراﺳﯽ اﺟﺗﻣﺎﻋﯽ اﺳت. ﺑرای آﺷﻧﺎﺋﯽ ﺑﺎ اﯾن ﺑﺎزﺗﺎب ﺗوﺿﯾﺢ ﮐوﺗﺎھﯽ ﻻزم اﺳت. در ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﺳﺎل ﺳﻣﺑﻠﯽ از ﺗﻣﺎﻣﯾت اﺷﯾﺎء و ﺗﻣﺎﻣﯾت ﺟﺎﻣﻌﮫ ﻣﯽ ﮔردد. در ھﻣﮥ ﻓرھﻧﮕﮭﺎ ﺳﺎل واﺣد اﺻﻠﯽ ﺗﻘوﯾم زﻣﺎن اﺳت و وﻗﺎﯾﻊ ﭼﺷﻣﮕﯾر ھرﺳﺎل ﺑﺎز ﺳﺎزی و ﺣﺿور ﻣﺟدد ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻧد ﯾﻌﻧﯽ آﻧﮑﮫ ھرﺳﺎل ﯾﮏ ﺗﻣﺎﻣﯾت اﺳت ﮐﮫ ﺑﺎ اﻧﺗﮭﺎی آن ﺗﻣﺎﻣﯾت دﯾﮕری آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷود. در ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﭼﻧﺎﻧﮑﮫ دﯾدﯾم ﻧزدﯾﮑﺗرﯾن واﺣد ﺗﻘﺳ ﯾم ﺳﺎل ﺑﮫ ر وزھﺎ ﻋدد 361 ﻣﯽ ﺷود. اﯾن ﺷﻣﺎره ﺑﺎ اﺻل ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﺳﻧﺧﯾت ﻧﻣﺎدﯾن دارد زﯾرا ﮐﮫ در آن ﺗﻌداد ﻣﺎھﮭﺎ و ﺗﻌداد روزھ ﺎ ھردو ﯾﮑﺳﺎن ﻣﯽ ﺷود ) 361 = 19 * 19 .( اﻣﺎ ﺣﺿرت ﺑﺎب اﺷﺎره ﮐرد ﮐﮫ در ﺣروف ا ﺑﺟد ﻋدد 361 ﺑراﺑر ﺑﺎ واژۀ ﮐل ﺷﯾﺊ ﯾﻌﻧﯽ ھﻣﮫ ﭼﯾز ﻣﯽ ﺑﺎﺷد. ﺑﻧﺎﺑراﯾن ﺳﺎل ﺑﻌﻧوان ﯾﮏ ﺗﻣﺎﻣﯾت ﺳﻣﺑل ھﻣﮫ ﭼﯾز و ھﻣﮕﺎن ﻣﯽ ﮔردد. اﯾن ﺗﻣﺎﻣﯾت ﺣﺎﺻل ﺗﮑرار 19 در 19 ﻣﯽ ﺷود. ﯾﻌﻧﯽ ﺳﺎل، ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از ﻣﺎه ﻣﯽ ﺷود. اﻣﺎ ﺣﺿرت ﺑﺎب ﺑﮫ اﺑداع ﻧﻣﺎدﯾن دﯾﮕری ﻧﯾز ﻣوﻓق ﮔﺷت ﯾﻌﻧﯽ آﻧﮑﮫ اﺷﺎره ﻧﻣود ﮐﮫ در ﺣروف اﺑﺟد وا " واﺣد "ۀ ژ ﻣﺳﺎوی 19 ﻣﯽ ﺑﺎﺷد )واو ﺑراﺑر ﺑﺎ ﺷش، اﻟف

ف

ﺑراﺑر ﺑﺎ ﯾﮏ، ح ﺑراﺑر ﺑﺎ ھﺷت، و دال ﺑ راﺑر ﺑﺎ ﭼﮭﺎر اﺳت( . ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب ﺣﺿرت ﺑﺎب در آﺛﺎر ﺧود از ﻋدد ﻧوزده ﺑ ﻌﻧوان "واﺣد" ﺳﺧن ﻣﯽ ﮔوﯾد و در ﻧﺗﯾﺟﮫ ﺑﮕوﻧﮫ ای ﻧﻣﺎدﯾن اﮐﻧون ﺳﺎل و ﻣﺎه و روز ھم ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﮔردﻧد ﯾﻌﻧﯽ ﺳﺎل ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از ﻣﺎه اﺳت و ﻣﺎه ﯾﻌﻧﯽ ﻧوزده روز ﻣﺳﺎوی واﺣد ﯾﻌﻧﯽ ﯾﮏ روز ﻣﯽ ﮔردد. ﯾﮏ روز ھم اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ از ﺧدا و ﺗﺟﻠﯽ