تقویم بدیع، طرحی نو از انسان و هستی

ﻣﯽ ﺷود. ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب ﺣﻘﯾﻘت روز و ﻣﺎه و ﺳﺎل ھﻣﮕﯽ ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از ﻧور ﻣﯽ ﮔردد. اﯾن ﻣط ﻠب ﺧود ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از اﺻل ﻓﻠﺳﻔﯽ ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺣﻘﯾﻘت راﺳﺗﯾن ﺗﻣﺎﻣﯾت ھﺳﺗﯽ )ﯾﺎ ھﻣﮫ ﭼﯾز و ھﻣﮫ ﮐس( در ﻧﮭﺎﯾت ﺑﺎزﺗﺎب و ﺗﺟﻠﯽ ﺧدا در آﯾﻧﮥ وﺟود اﺳت. اﯾن ﻣﻔﮭوم ﻣﺳﺗﻘﯾﻣﺄ در آﺛﺎر ﺣﺿرت ﺑﺎب ﺑﮫ ﺷﮑل اﺟﺗﻣﺎﻋﯽ ﻧﯾز آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﮔردد. در آﻏﺎز دﻋوت او ھﺟده ﻧﻔر ﺑﮫ او اﯾﻣﺎن ﻣﯽ آورﻧد و اﯾن ﻧﻔر ﺣروف ﺣﯽ ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽ ﺷوﻧد ﭼر ا ﮐﮫ واژۀ ﺣﯽ در ﺣروف اﺑﺟد ﻣﺳﺎوی ھﺟده ﻣﯽ ﺑﺎﺷد. اﻣﺎ ﺗﺄﮐﯾد ﺑر "ﺣﯽ" ﺑدﯾن ﺟﮭت اﺳت ﮐﮫ ﺧداوﻧد در ﮐﺗﺎﺑﮭﺎی آﺳﻣﺎﻧﯽ از ﺟﻣﻠﮫ ﻗرآن ﺑﻌﻧوان ﺣﯽ ﯾﻌﻧﯽ زﻧده ﺗﻌرﯾف ﺷده اﺳت. ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب اﯾن ھﺟده ﻧﻔر ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از ﺻﻔت ﺣﯾﺎت ﺧدا ﻣﯽ ﮔردﻧد. اﻣﺎ ﺑﺎزﺗﺎب ﺣﯾ ﺎت در ﻣﯾﺎن آدﻣﯾﺎن ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی زﻣﺎﻧﻣ ﻧدی و ﺗﺣول و دﮔرﮔوﻧﯽ و ﺧودﺳﺎزی و ﺗﮑﺎﻣل اﺳت. ﺗﻌرﯾف اوﻟﯾن ﻣؤﻣن ﺑﺎﺑﯽ ﺑﻌﻧوان ﺣروف ﺣﯽ ﺑﯾﺎﻧﮕر ظﮭور اﻧدﯾﺷﮫ ای ﺗﺎرﯾﺧﯽ و زﻣﺎﻧ ﻣﻧد در اﯾران ﻧﯾﻣﮥ ﻗرن ﻧوزدھم ﺑود. اﻣﺎ اﯾن ﻧﻔر ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از رﺳﺎﻟت ﺣﺿرت ﺑﺎب ﺑودﻧد و در ﻧﺗﯾﺟﮫ ﺑﮭﻣراه ﺑﺎب، واﺣد اوﻟﯾﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﯽ از ﻧﻔر دوزده

وﺣدت

ھﺟده

ھﺟده

ھﺟده

ﺗﺷﮑﯾل ﻣﯽ ﺷ د. ﺣﺿرت ﺑﺎب اﯾن ﻧوزده ﻧﻔر را ﮐﮫ ھﺳﺗﮥ ﻣدﻧﯾت ﺑﺎﺑﯽ ﺑ ود "واﺣد اوٌل" ﻧﺎﻣﯾد ﭼرا ﮐﮫ ﭼﻧﺎﻧﮑﮫ ذ ﮐر ﺷد واﺣد در ﺣروف اﺑﺟد ﻣﺳﺎوی ﻧوزده ﻣ ﯽ ﺑﺎﺷد. اﻓرا دی ﮐﮫ ﭘس از اﯾن ھﺳﺗﮥ اوﻟﯾﮫ ﺑﮫ آﺋﯾن ﻧوﯾن ﻣﯽ ﮔروﯾدﻧد ﺑﮫ دﺳﺗﮫ ھﺎی ﻧوزده ﻧﻔری ﺗﻘﺳﯾم ﺷده و در ﻧﺗﯾﺟﮫ واﺣد دوم و ﺳوم ... و ﻧوزدھم را ﺗﺷﮑﯾل ﻣﯽ دادﻧد. ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب ﺗﻘﺳﯾم ﺑﻧدی ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﯽ ﺑر اﺳﺎس ﻋدد 361 ﯾﻌﻧﯽ 19 واﺣد ﺻورت ﻣﯽ ﭘذﯾرﻓ ت و اﯾن ﻧوزده واﺣد ﺑﻌﻧوان ﮐل ﺷﯾﺊ ) 361 ( ﺗﻌرﯾف ﻣﯾ ﺷدﻧد. ﭘس از آن ﮐل ﺷﯾﺊ دوم و ﺳوم....ﻣطرح ﻣﯽ ﮔردﯾد. اﻣﺎ اﯾن ﺗﻘﺳﯾم اﺟﺗﻣﺎﻋﯽ ﺻرﯾﺣﺎً و ﻋﻣداً

ﺑﯾﺎﻧﮕر اﻧدﯾﺷﮫ ای ﻓﻠﺳﻔ ﯽ ﺑود و آن اﯾﻧﮑﮫ ھﻣﮥ آدﻣﯾﺎن در ﻧﮭﺎﯾت ﯾﮑﯽ ھﺳﺗﻧد و ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از واﺣد ﺣﻘﯾﻘﯽ ﯾﻌﻧﯽ ﺧدا ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻧد. ﺣﺿرت ﺑﺎ ب ﻣﮑرر ﺗﺄﮐﯾد ﻧﻣو د ﮐﮫ در ھﻣﮥ آدﻣﯾﺎن ﺟز ﺧدا را ﻧﺑﺎﯾد دﯾد ودر ﻧﺗﯾﺟﮫ ھﻣﮕﺎن ﻣﻘدس و ﻋزﯾز ﻣﯽ ﺷوﻧد. اﯾن اﺻل در ﻓرھﻧﮓ و ﻧوﺷﺗﮫ ھﺎی ﺣ ﺿرت ﺑﮭﺎءﷲ ﻣﺣور ﺟﮭﺎن ﺑﯾﻧﯽ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻣﯽ ﮔردد و او اﻋﻼن ﻣﯽ ﮐﻧد