تقویم بدیع، طرحی نو از انسان و هستی

ﮐﺎف(

ﯾﺎ ﻣﻌﺎدل ش، ﻋرﺑﯾ

ﺳﺑوح، ﻧون آن ﻧﺷﺎﻧﮫ ای از ﻧور و ﮔﺎف ) آن

ﻧﺷﺎﻧﮫ ای از ﮐرﯾم ﻣﯽ ﮔردد. 1 ﺑﮫ ﻧﺎﮔﺎه ﺣﺗﯽ ﯾﮏ ﺳﻧﮓ ﻧﺎﭼﯾز ھم ﺳرﺷﺎر از ﺑزرﮔﯽ و ﺷﮑوه و ﺗﻘدس ﻣﯽ ﺷود و ﺑﺎﯾد آﻧرا ﺑر اﺳﺎس اﯾن د ﯾدﮔﺎه ﻣورد رﻓﺗﺎر ﻗرار داد. )ﺑﯾﺎن ﻓﺎرﺳﯽ 5:9 ( ھﻣﺎﻧﻧد ھﻣﮫ ﭼﯾز دﯾﮕر در ﺟﮭﺎن ﺑﯾﻧﯽ ﺣﺿرت ﺑﺎب، زﻣﺎن ھم ﺑﮫ ﻋرﺻﮥ ﻣﻌﻧوﯾت و ﻗداﺳت ارﺗﻘﺎء ﻣﯽ ﯾﺎﺑد و ھﻣﮥ آﺣﺎد زﻣﺎن و ﺗﻣﺎﻣﯽ ھﺳﺗﯽ ﻧﺷﺎﻧﮫ ای از ﺧدا ﻣﯽ ﮔردد. اﯾن اﺻل ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﺣﺿور و اﻧس ﺑﺎ ﺧدا در ھﻣﮥ ھﺳﺗﯽ اﺳت ﺑدون آﻧﮑﮫ ذات ﺧدا ﺑﮫ ﺣد ﺧﻠق ﺗﻧزل و اﻧﺣطﺎط ﯾﺎﺑد. ﺑدﯾن ﺟﮭت ا ﺳت ﮐﮫ ﻧﺎﻣﮭﺎی ﻧوزده ﻣﺎه و ﻧﺎﻣﮭﺎی ﻧوزده وز ھر ر ﻣﺎه ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﺷوﻧد و اﯾن ﻧﺎﻣﮭﺎ ھﻣﮕﯽ اﺳﻣﺎء و ﺻﻔﺎت ﺧدا ﻣﯽ ﺷوﻧد. از اﯾن ﺟﮭت ﻧﯾز ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﺑﺎ ﺗﻘوﯾم زرﺗﺷﺗﯽ و اﯾراﻧﯽ ﺳﻧﺧﯾت و ھﻣدﻟﯽ دارد. در ﺗﻘوﯾم ھﺟری ﻗﻣری ﻧﮫ ﻧﺎم ھ ﻔﺗﮫ و ﻧﮫ ﻧ ﺎم ﻣﺎه ارﺗﺑﺎطﯽ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﺋق روﺣﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺗﻌﺑﯾر روﺣﺎﻧﯽ از ھﺳﺗﯽ ﻧدارد. اﻣﺎ ھﻣﺎﻧﻧد ﺗﻘوﯾم زرﺗﺷﺗﯽ ﻧﺎم ﻣﺎھﮭﺎ و روزھﺎ ﺣﮑ ﺎﯾت از ﺣﻘﯾﻘت اﺷﯾﺎء ﻣﯾﮑﻧد ﯾﻌﻧﯽ آﻧﮑﮫ ﺗﻘدس و ﺷﮑوه ھﺳﺗﯽ را ﺑﻌﻧوان آﯾﻧﮥ ﺗﺟﻠﯽ ﺧدا ﻣورد ﺗﺄﮐﯾد و ھﺷﯾﺎری ﻗرار ﻣﯽ دھد.

از طرف دﯾﮕر اﯾن اﺳﻣﺎء و ﺻﻔﺎت اﻟﮭﯽ از ﯾﮑﯽ از دﻋﺎھﺎی اﺳﻼﻣﯽ )دﻋﺎی ﺳﺣر ﻣﺎه رﻣﺿﺎن( ﮔرﻓﺗﮫ ﺷده اﺳت و ﻋﻠﯾرﻏم ﻧﺳﺦ ﺗﻘوﯾم ﻗﻣری، ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﺑﮫ ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ھﻣﮥ ادﯾﺎن ﺷﮭﺎدت ﻣﯽ دھد. اﺳﺎﻣﯽ ﻧوزده ﻣﺎه ، و ھﻣﭼﻧﯾن ﻧوزده روز ھر ﻣﺎه، ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب اﺳت: 1 . ﻣﺎه ﺑﮭﺎء، 2 . ﻣﺎه ﺟﻼل، 3 . ﻣﺎه ﺟﻣﺎل، 4 . ﻣﺎه ﻋظﻣت، 5 ﻣﺎه . ﻧور، 6 . ﻣﺎه رﺣﻣت، 7 . ﻣﺎه ﮐﻠﻣﺎت، 8 . ﻣﺎه ﮐﻣﺎل، 9 ﻣﺎه . اﺳﻣﺎء، 10 . ﻣﺎه ﻋزٌت، 11 . ﻣﺎه ﻣﺷﯾت، 12 . ﻣﺎه ﻋﻠم، 13 ﻣﺎه . ﻗدرت، 14 . ﻣﺎه ﻗول، 15 . ﻣﺎه ﻣﺳﺎﺋل ، 16 . ﻣﺎه ﺷرف، 17 . ﻣﺎه ﺳﻠطﺎن، 18 . ﻣﺎه ﻣﻠﮏ ، 19 . ﻣﺎه ﻋﻼء

1 در ﻧظر ﮔرﻓﺗن ﮐﺎف ﺑﺟﺎی ﮔﺎف ﺑرای ﻣﺣﺎﺳﺑﮫ، رﺳﻣﯽ ﻣﺗداول در اﯾران ﺑود. ﻣﺛﺎﻟﮭﺎی ﻣﺗﻌددی از اﯾن ﻣطﻠب را در ﻧﺎﺳﺦ اﻟﺗوارﯾﺦ و روﺿﺔ اﻟﺻﻔﺎء ﻣﯽ ﺗوان ﯾﺎﻓت. ﺑﻌﻼوه ﺣﺿرت ﺑﮭﺎء ﷲ ﻧﯾز در ھﻔت وادی ھﻣﯾن ﮐﺎر را در ارﺗﺑﺎط ﺑﺎ ﺣروف ﮔﻧﺟﺷﮓ اﻧﺟﺎم ﻣﯽ دھﻧد.