تقویم بدیع، طرحی نو از انسان و هستی

ﺗﻘوﯾم اﺿﺎﻓﮫ ﻣﯽ ﮐردﻧد. ﯾﺎ ﺑﮫ ﻋﺑﺎرت دﯾﮕر در ﻓﺎﺻﻠﮥ 19 ﺳﺎل، 7 ﺑﺎر اﯾن ﻣﺎه ﺳﯾزدھم را ﺑﮫ 12 ﻣﺎه ﭘﯾوﻧد ﻣﯽ دادﻧد. اﯾن ﻧوع ﺗﻘوﯾم ﺗوﺳط ﯾﮭودﯾﺎن ﻧﯾز ﭘس از آزادی اﯾﺷﺎن از ﺑﺎﺑل ﺗوﺳط ﮐوروش اﻗﺗﺑﺎس ﮔردﯾد. در ﻣﯾﺎن ﯾﮭودﯾﺎن ﻧﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﻣﺎه ﻗﻣری اھﻣﯾت ﻣذھﺑﯽ دارد ﺑﻠﮑﮫ ﻣﺣﺎﺳﺑﮥ ﺳﺎل ﺷﻣﺳﯽ ھم از ﻧظر دﯾﻧﯽ ﺿروری اﺳت ﭼرا ﮐﮫ ﻋﯾد ﻓﺻﺢ ﺑﺎﯾد در ﺑﮭﺎر و در ارﺗﺑﺎط ﺑﺎ آن ﺗﻌﯾﯾن ﺑﺷود. اﻋراب ﻗﺑل از اﺳﻼم ﻧﯾز ھﻣﯾن ﺗﻘوﯾم را از ﯾﮭودﯾﺎن آﻣوﺧﺗﻧد و ﺑﮑﺎر ﻣﯽ ﺑردﻧد ﺗﺎ آﻧﮑﮫ در اﺳﻼم ﺗﻘوﯾم ﻗﻣری راﯾ ﺞ ﮔردﯾد. در ھﻧد ﻧﯾز ﺗﻘوﯾم ﻗﻣری - ﺷﻣﺳﯽ ﻣﻌﻣول ﺑود.

ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ

آﺋﯾن ﺑﮭﺎﺋﯽ در ﺟﮭﺎن ﺑﯾﻧﯽ ﺧود ﺑﮫ ﺳﮫ اﺻل روﯾﮑرد ی روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮫ ھﺳﺗﯽ، زﻣﺎﻧﻣﻧدی )ﺗﺎرﯾﺦ و ﺗﮑﺎﻣل( و ﺑﯾﻧﺷﯽ ﺟﮭﺎن ﺷﻣول )وﺣدت و ﺻﻠﺢ( ﺗﺄﮐﯾد ﻣﯽ

ورزد. ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﺑراﺳﺗﯽ ﺟﻣﻊ ﻣﯾﺎن اﯾن ﺳﮫ اﺻل ﻣﯽ ﺑﺎﺷد ﯾﻌﻧﯽ آﻧﮑﮫ ھﻣﮥ ھﺳﺗﯽ و زﻣﺎن را ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از ﺗﺟﻠﯽ ﺧدا ﻣﯽ ﺑﯾﻧد، ظﮭور آﺋﯾن ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﻧﻘطﮫ ﻋطﻔﯽ در ﺗﮑﺎﻣل ﭘﺎﯾﺎن ﻧﺎﭘذﯾر اﻧﺳﺎن و ﺟﺎﻣﻌﮫ ﻣﯽ ﺷﻣﺎرد ، و ﺑر ﺑراﺑری و ﺗﻘدس ھﻣﮕﺎن و ھﻣﮫ ﭼﯾز ﮔواھﯽ ﻣﯽ دھد. ھﻣﮥ ادﯾﺎن ﺑﮕوﻧﮫ ای ظﮭور ﺧود را ﯾﮏ ﻧوع اﺣﯾﺎء و رﺳﺗﺎﺧﯾ ز روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺷﻣﺎر ﻣﯽ آوردﻧد. در آﺋﯾن ﺑﮭﺎﺋﯽ اﯾن اﺻل ﺑﮕوﻧﮫ ای ھﺷﯾﺎرو ﺻرﯾﺢ در ﻣﯽ آﯾد و ظﮭور آﺋﯾن ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺗﺟدﯾد و ﺗوﻟد ﻣدﻧﯾﺗﯽ ﺗﺎزه، زﻣﺎﻧﯽ ﻧو، آﺳﻣﺎﻧ ﺑدﯾﻊ و زﻣﯾﻧﯽ ﻧوﯾن ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ ﮔردد. ﺑﯽ ﺟﮭت ﻧﯾﺳت ﮐﮫ اﯾن ھﺷﯾﺎری ﺗﺎرﯾﺧﯽ ﺑﮫ ﺷﮑﻠﮭﺎی ﮔ وﻧﺎﮔون ﺑﺎز ﺗﺎب ﻣﯽ ﯾﺎﺑد ﮐﮫ ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﻧﯾز ﯾﮑﯽ از ﺟﻠوه ھﺎی اﯾن رﺳﺗﺎﺧﯾز ﺳتا . در آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﻣﯽ آﯾد ﺑﮫ ﭼﻧد وﯾژﮔﯽ ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ اﺷﺎره ﻣﯽ ﮔردد. 1 - ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﺑﻌﻧوان ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﺧورﺷﯾدی آﺋﯾن ﺑﮭﺎﺋﯽ در اﯾران در ﻧﯾﻣﮥ ﻗرن 19 ﻣﯾﻼدی آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷود. در ﺳﺎل 1844 ﻣﯾﻼدی ﻣطﺎﺑق 1260 ھﺟری ﻗﻣری ﯾﻌﻧﯽ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﺑﺳﯾﺎری از ﻣﺳﻠﻣﺎﻧﺎن و ﻣﺳﯾﺣﯾﺎن آﻧرا زﻣﺎن ظﮭو ر ﻧ ﺎﺟﯽ ﺧود ﻣﯽ ﭘﻧداﺷﺗﻧد، ﺣﺿرت

ﯽ