عید رضوان و دیالکتیک وصال و فراق

4

ﺣﻀﻮر ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، اظﮭﺎر اﻣﺮ ﻣﺒﺎرک در واﻗﻊ ﻧﻮع ﻧﻮﯾﻨﯽ از ﺧﺮوج ﻣﯽ ﮔﺮدد ﺑﮫ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﮫ ﺑﺎ اظﮭﺎر اﻣﺮ ﻣﺒﺎرک در ﺑﺎغ رﺿﻮان ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ظﮭﻮر ﺧﻮد را ﮐﮫ در دل اﯾﺸﺎن و ﺣ ﻘﺎﺋﻖ ﻣﻮﺟﻮدات ﻧﮭﻔﺘﮫ و ﭘﻨﮭﺎن ﺑﻮد از ﺧ ﺰاﻧﮫ ﻏﯿﺐ ﺧﺎرج ﮐﺮده و ﺑﮫ ﮭﺷ ﻋﺮﺻﮫ ﻮد و ﻧﺪا وارد ﻣﯽ ﻧﺪ. ﺳﺎز در ﻟﻮح ﺷﻤﺲ اﻟﮑﻠﻤﺎت ﭘﺲ از آﻧﮑﮫ از آﻣﺪن "اﺣﺴﻦ اﻻﺣﯿﺎن" و "ﺳﺎﻋﺔ" ﻣﻮﻋﻮد ﮐﮫ ھﻤﮫ ﺳﺎﻋﺎت ﮔﺮد آن طﺎﺋﻔﻨﺪ، و ظﮭﻮر "ﯾﻮم ﷲ اﻟﻤﻮﻋﻮد" ﺗﺠﻠﯿﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و از اﻧﺘﮭﺎی ھﻤﮫ اﯾّ ﺎ م ﺑﮫ اﯾﻦ "اﺣﺴﻦ اﻟﯿﻮم" ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﺑﯿﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪ ﮐﮫ وﻗﺘﯽ ﻣﯿﻘﺎت ظﮭﻮر در اﯾﻦ روز ﻓﺮارﺳﯿﺪ، ﺣﺠﺎب ﻗﺪر ﺷﮑﺎﻓﺘﮫ ﺷﺪ و ﻗﻀﺎی اﻟﮭﯽ ﺑﺮ ﺧﺮوج ﻧﯿّ ﺮ اﻓﻖ ﺑﻘﺎء از ﺷﻄﺮ ﺑﻐﺪاد ﺑﻮاﺳﻄﮫ ھﺎی دﺳﯿﺴﮫ اھﻞ ﻧﻔﺎق ﻗﺮار ﯾﺎﻓﺖ. در اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: ﻓﺘﺒﺎرک اﻟﺬی ﻧﺰل اﻻﻣﺮﯾﻦ ﻟﺴﻠﻄﺎﻧﮫ اﻻﻋﻈﻢ اﻟﻌﻈﯿﻢ . 3 ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺨﺎطﺮ ﻧﺎزل ﺳﺎﺧﺘﻦ اﯾ ﻦ دو اﻣﺮ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ. آﺷﮑﺎر اﺳﺖ ﮐﮫ اﯾﻦ دو اﻣﺮ ﯾﮑﯽ ظﮭﻮر ﻣﺒﺎرک و دﯾﮕﺮ ﺧﺮوج و ﻓﺮاق ﻣﺒﺎرک اﺳﺖ ﮐﮫ در آن واﺣﺪ اﯾﻦ دو ﺣﺎدﺛﮫ ﺷﮕﺮف ﺑﺎﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ. ﺑﺎﻗﯽ ﻟﻮح ﻣﺒﺎرک ﺗﻮﺿﯿﺢ و ﯾﺎدآوری دو داﺳﺘﺎن اﺳﺖ ﯾﮑﯽ ﺣﺪﯾﺚ ظﮭﻮر و وﺻﺎل اﺳﺖ و دﯾﮕﺮی ﺣﺪﯾﺚ ﻓﺮاق. 4 در ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺣﺪﯾ ﺑﯿﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪ ﮐﮫ در آن روز "روح اﻋﻈﻢ" از اﻓﻖ اﻋﻠﯽ ظﺎھﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد و در ھﻮاء در ﻣﻘﺎﺑﻞ وﺟﮫ ﻣﺒﺎرک ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ. در اﯾﻦ زﻣﺎن آن روح ﺑﮫ ھﻤ ﮥ ھﺴﺘﯽ ﻧﺪا ﻣﯽ دھﺪ و ﺑﮫ ﺳﺎﮐﻨﺎن زﻣﯿﻦ و آﺳﻤﺎن ﻣﯽ : ﮔﻮﯾﺪ ﭼﺸﻤﺘﺎن روﺷﻦ . در اﯾﻦ زﻣﺎن اھﻞ ﻣﺪاﯾﻦ ﺑﻘﺎء و اھﻞ ﻏُ ﺮﻓﺎت ﺣﻤﺮاء و اھﻞ ﻣﻠﮑﻮت اﺳﻤﺎءاز ﺟﺎی ﺧﻮد ﭘﺎﺋﯿﻦ آﻣﺪه ﺗﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ رأس ﻣﺒﺎرک ﺑﺎ ﺧﻀﻮع و ﺧﺸﻮع ﻗﺎﺋﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﮫ ﺗﮭﻠﯿﻞ و ﺗﮑﺒﯿﺮ اﯾﻦ روز ﭘﺮدازﻧﺪ. در اﯾﻦ زﻣﺎن ﻣﻨﺎدی دﯾﮕﺮی از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻨﻈﺮ اﮐﺒﺮ ﻧﺪا ﻣﯽ دھﺪ ﮐﮫ اﻣﺮوز روزی اﺳﺖ ﮐﮫ در آن ھﺎی اﺿﺪاد ﭘﺎره ﮔﺮدﯾﺪ و ﻧﺴﺎﺋﻢ اﺗ ﺤﺎد ﺑﻮزﯾﺪ و ﻣﺎﻟﮏ وﺟﻮد ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺳﺎﯾﮫ ھﺎی ء ﮐﺒﺮﯾﺎ ﻓﺮود آﻣﺪ . در اﯾﻦ زﻣﺎن روح اﻋﻈﻢ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﮫ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ آﯾﺪ و ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﮫ ای اھﻞ ﻣﻠﮑﻮت و ﺟﺒﺮوت ﺧﻮﺷﺎ ﺑ ﮫ ﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﮐﮫ آ" ﯾﺎت اﻟﻮﺻﻞ و اﻟﻮﺻﺎل" را ﺷﻨﯿﺪﯾﺪ. ﺣﺎل "ﺣﺪﯾﺚ اﻟﺒﻌﺪ و اﻟﻔﺮاق" را ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ ﭼﺮا ﮐﮫ ﻧﯿّ ﺮ آﻓﺎق اراده ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ ﮐﮫ از ﺷﻄﺮ ﻋﺮاق ﺧﺎرج ﺷﻮد. در اﯾﻦ زﻣﺎن ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ زﻣﯿﻦ و آﺳﻤﺎن و ﻓ ﮫﺿﺠّ و زﻧﻨﺪ ﺮﯾﺎد ﻣﯽ رﺧﺴﺎرھﺎ در ﮐﻤﺎل ﺣ ﺰن ﺑﮫ ﺧﺎک ﻣﯽ اﻓﺘﺪ. در اﯾﻦ زﻣﺎن ﺟﻤﺎل ﻗﺪم ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﮫ ﻗﯿﺎم او ﻗﯿﺎﻣﺖ اﻋﻈﻢ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮔﺮدد. ﭘﺲ روح اﻋﻈﻢ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ در روﺑﺮوی وﺟﮫ ﻣﺒﺎرک ﺑﮫ اﺳﺮاﻓﯿﻞ ﺧﻄﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﮫ او ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﮫ ﺗﻮ ﺑﺮای اﯾﻦ روز آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪی ﭘﺲ در ﺷﯿﭙﻮر ﺑﺪم ﺗﺎ ھﺮ اﺳﺘﺨﻮان ﭘﻮﺳﯿﺪه ای زﻧﺪه ﺷﻮد. اﺳﺮاﻓﯿﻞ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ھﻤﮫ ھﺴﺘﯽ ﺑﯽ ھﻮش ﻣﯽ ﮔﺮدد. آﻧﮕﺎه ﺑﺎر دﯾﮕﺮ در ﺷﯿﭙﻮر ﻣﯽ دﻣﺪ و ھﻤﮫ ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﮫ و ﺑﮫ اﯾﻦ ھﯿﮑﻞ ﻣﺒﺎرک ﻧﺎظﺮ ﮔﺸﺘﮫ و ﺗﺒﺎرک ﷲ اﺣﺴﻦ اﻟﺨﺎﻟﻘﯿﻦ ﻣﯽ ﻮﯾﻨﺪ. ﮔ در اﯾﻦ وﻗﺖ ﺟﻤﺎل ﻗﺪم ﺷﺮوع ﺑﮫ ﻣﺸﯽ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﮫ ﻣﻠﮑﻮت وﺣﯽ در ﺟﻠﻮ اﯾﺸﺎن، ﺟﺒﺮوت اﻟﮭﺎم در ﭘﺸﺖ اﯾﺸﺎن، ﻻھﻮت اﻣﺮ در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ اﯾﺸﺎن و ﺟﻨﻮد ﻣﻘﺮّ ﺑﯿﻦ در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ اﯾﺸﺎن ﻣﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﺗﺎ آﻧﮑﮫ ﺟﻤﺎل ﻣﺒﺎرک ﺑﮫ ﺻﺤﻦ ﺑﯿﺖ ﻣﯽ رﺳﻨﺪ. اﯾﻨﺴﺘﮑﮫ اھﻞ ﻣﻼء ﻗﺪس ﺑ ﮫ ﭘﺎی اﯾﺸﺎن ﻣﯽ ﻨ اﻓﺘ ﺪ، ارﮐﺎن ﺑﯿﺖ ﻣﺒﺎرک از ﻓﺮاق ﻣﺒﺎرک ﺑﮫ ﻟﺮزه ﻣﯽ ﻨآﯾ ﺪ، ھﻤﮫ اھﻞ ﺷﮭﺮھﺎ . ﺟﻤﺎل ﻣﺤﺒﻮب ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﻧﺎﻟﮫ و ﻓﺮﯾﺎد ﻣﺘﻮﻗّ ﻒ ﺷﺪه و اﯾﺸﺎن ﻧﯿﺰ از ﮔﺮﯾﮫ اﺣﺒﺎء ﻣﯽ ﮔﺮﯾﻨﺪ. آ ﻧﮕ ﺎه ﺑﺎز ﻗﺪم ﺑﺮ ﻣﯽ دارﻧﺪ ﺗﺎ آﻧﮑﮫ ﺑﮫ ﻧﺰدﯾﮏ ﭘﻮﺷﺶ ﺳﺮاﭘﺮده ﻣﯽ در اﯾﻦ وﻗﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ طﻔﻞ ﺷﯿﺮ ﺧﻮاری ﺟﻠﻮی ﭘﺎی ﻣﺒﺎرک را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ، از ﻣﺎدرش ﺟﺪا ﻣﯽ ﮔﺮدد و ذﯾﻞ ﻣﺒﺎرک را ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎن رﺟﺎء ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﺎ ﺿﻌﯿﻒ اﯾﺸﺎن را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و اﻧﺪوھﯽ ﻋﻤﯿﻖ ھﻤﮕﺎن را در . ﺳﭙﺲ ﺟ ﻤﺎل ﻣﺒﺎرک ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺧﻮدﭘﺮده را ﮐﻨﺎر ﻣﯽ زﻧﻨﺪ و ﺑﺎ ﺷﮑﻮه و ﺟﻼل ﺷﻮﻧﺪ. ﮔﺮﯾﺪ و ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﺑﺪاﻧﯿﺪ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺧﺮوج در ﯾﻮم ظﮭﻮر ﺑﺮای ﻋﺎرﻓﺎن ﻧﺸﺎﻧﮫ ای ﺑﺰر گ ﺑﮫ ھﻤﺮاه دارد ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺪ اھﻞ زﻣﯿﻦ و آﺳﻤﺎن ﺑﺨﺎطﺮ اﯾﻦ ﺧﺮو ج در اﯾﻦ روز اﺑﺪع اﻋﻠﯽ از ﺣﺠﺒﺎت ﻧﻔﺲ و ھﻮی ﺧﺎرج ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﮫ ﺳﻮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻠﯽّ اﺑﮭﯽ ﺗﻘﺮّ ب ﯾﺎﺑﻨﺪ. ﺟﻤﺎل ﻣﺒﺎرک در ﻣﯿﺎن ﮔﺮﯾﮫ و ﻧﺎﻟﮫ ﻋ ﺎ ﺷﻘﺎن ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪﺗﺎ ﺑﮫ ﮐﻨﺎر ﻣﯽ دﺟﻠﮫ رﺳﻨﺪ و از اﺻﻔﯿﺎی ﺧﻮﯾﺶ ﺟﺪا آﻧﺎ ﮔﺸﺘﮫ ن را ﺑﮫ ﺻﺒﺮ و اﺻﻄﺒﺎر و ﺗﻘﻮی وﺻﯿّ ﻧﻤﺎﯾﻨ ﺖ ﻣﯽ ﺪ. آﻧﮕﺎه از ﺷﻂ ﻋﺒﻮر ﮐﺮده و دل طﺎﺋﻔﺎن ﺑﯿﺖ ﺑﮫ اﺿﻄﺮاب ﻣﯽ ﻟﺮزد ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ھﻨﮕﺎﻣﯿﮑﮫ ھﯿﮑﻞ ﻣﺒﺎرک ﻗﺼﺪ ﺧﺮوج از در ﮐﻨﻨﺪ روح اﻋﻈﻢ ﺑﺮای آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﺪا ﻣ ﮐﮫ دھﺪ ﯽ ﺑﺨﺎطﺮ ظﻠﻢ ﺳﺘﻤﮑﺎران ، ﻣﺤﺒﻮب ﻋﺎﻟﻤﯿﺎن از ﺑﯿﺖ ﺧﻮد ﺧﺎرج ﮔﺸﺖ، و آﻧﮕﺎه ﺑﮫ ﺷﺪت ﻣﯽ ، ﺶ از ﻟﻮح ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ از اﺳﺘﻮاء ﺑﺮ ﻋﺮش در رﺿﻮان ﺳﺨﻦ ﻣﯽ دارﻧﺪ ﮐﮫ اﯾﺸﺎن ﺑﮫ اﺳﻢ "ﻗﯿّ ﻮم" ﺑﺮ ﮐﻞ اﺷﯿﺎء و ﺑﮫ اﺳﻢ "ﻏﻨﯽ" ﺑﺮ ﻏﯿﺐ و ﺷﮭﻮد، و ﺑﮫ اﺳﻢ "ظﺎھﺮ" ﺑﺮ ﻣﺬﮐﻮر و ﻣﺴﺘﻮر، و ﺑﮫ "اﺳﻤﮫ اﻻﻋﻈﻢ" ﺑﺮ ﻣﻈﺎھﺮ ﻗِ ﺪم و ﺳﺎﯾﺮ اُ ﻣﻢ و ﺑ ﮫ اﺳﻢ "ﻋﻠﯿﻢ" ﺑﺮ ﻣﻄﺎﻟﻊ اﺳﻤﺎء ﺗﺠﻠّ ﯽ اﮐﻨﻮن ﺑﯿﺎن ﺑﮫ رﺿﻮان وارد ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﻋﻈﻤﺖ اﺑﺪع ﺑﺪﯾﻊ ﺑﺮ ﻋﺮش اﺳﺘﻘﺮار ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ. در اﯾﻦ ﺑﺨ

ﮔﻮﯾﻨﺪ

ﻣﯽ

ﺚ ظﮭﻮر

ﻣﯽ

ﭘﺮده

ﻣﯽ

ﻣﯽ ﮔﺮﯾﻨﺪو

رﺳﻨﺪو

ﺻﺪاﺋﯽ

ظﺎھﺮ ﻣﯽ

ب ﺑﯿﺖ را ﻣﯽ

ی

ﻧﯿﺰ

ﮔﻮﯾﻨﺪ.

ﻣﯽ ﻣﯽ

ﺣﺎﺻﻞ از آن، ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ زﻣﺎن اﺳ ﺘﻮای

ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ. ﭘ ﺲ از ﺗﺠﻠﯿﻞ اﯾﻦ اﺳﺘﻮاء و آراﻣﺶ

ﮐﯿﮭﺎﻧﯽ

ﺒﺎرکﻣ ای ﺑﺰرگ ﺑﺮای ﺑﯿﻨﺎﯾﺎن ﻣﻌﺮّ ﻓﯽ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ . آﻧﮕﺎه از ﺗﻮﻗّ ﻒ ﻣﺒﺎرک ﺑﻤﺪت دوازده روز در ﺑﺎغ ، رﺿﻮان و طﻮاف ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻣﻼء اﻋﻠﯽ و ﻓ ﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﻘﺮّ ب و ارواح ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان در ﮔِ ﺮد ﺧﯿﻤﮫ ﻣﺒﺎرک ، و ﻧﺰول اھﻞ ﻏُ ﺮﻓﮫ ھﺎی ﺑﮭﺸﺘ و ﯽ ﺑﺮ ﻋﺮش ، ﻣﺮادف ھﻨﮕﺎم ﻗﯿﺎم ﻣﺮدم ﺑﺮای ﻧ ﻤﺎز ﻋﺼﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ و اﯾﻦ واﻗﻌﯿّ ﺖ را ﻧﺸﺎﻧﮫ