شهادت حضرت باب و سرّ شهادت

و در ﺑﺎب اوّل از ﻋﺪد ﮐﻠﺸﯿﺊ اﻣﺮی ﮐﮫ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺰّ و ﺟﻞّ ﻓﺮض ﻧﻤﻮده ﮐﻠﻤﮫ ﻻ اﻟﮫ اﻻّ ﷲ ﺣﻘّﺎً ﺣﻘّﺎً، اذ ﮐﻞّ ﺑﯿﺎن راﺟﻊ ﺑﺎﯾﻦ ﮐﻠﻤﮫ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ و ﻧﺸﺮ ﺧﻠﻖ آﺧ ﺮ از اﯾﻦ ﮐﻠﻤﮫ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ. و ﻣﻌﺮﻓﺖ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﮫ ﻣﻨﻮط اﺳﺖ ﺑﻤﻌﺮﻓﺖ ﻧﻘﻄﮫ ﺑﯿﺎن اﻟّﺬی ﻗﺪ ﺟﻌﻠﮫ ﷲ ذات ﺣﺮوف اﻟﺴﺒﻊ ﻓﯿﮫ. ﭘﺲ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﯾﺸﺎن ﺗﻮﺣﯿﺪ اﺳﺖ و ﺳﺎل ﺷﮭﺎدﺗﺸﺎن ھﻢ ھﻤﺎن ﺳﺎل ھﻔﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻌﺎدل اﻻّ ﷲ اﺳﺖ. اﻣﺎّ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﮫ اﯾﻨﺠﺎ ﺧﺘﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد. ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در آﻏﺎز ﺳﺎل ھﻔﺘﻢ از ﺗﻘﻮ ﯾﻢ ﺑﺪﯾﻊ ﺧﻮﯾﺶ ﮐﮫ ﺷﮭﺎدﺗﺸﺎن در آن ﺳﺎل ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ ﺻﻮرت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ﺑﻨﺤﻮی ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ در آن ﺳﺎل ﺑﮫ ﺷﮭﺎدت ﺧﻮاھﻨﺪ رﺳﯿﺪ. ﺗﻮﺿﯿﺢ آﻧﮑﮫ ﯾﮑﯽ از آﺧﺮﯾﻦ آﺛﺎر ﻋﻤﺪه ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﮐﺘﺎب ﭘﻨﺞ ﺷﺄن اﺳﺖ. ﻋﻠّ ﺖ ﻧﺰول اﯾﻦ ﮐﺘﺎب در آﻏﺎز ھﻤﺎن اﺛﺮ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﺳﺎل اوّ ل ظﮭﻮر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب روز اظﮭﺎر اﻣﺮﺷﺎن ﺑﺎ اوّ ل ﻓﺮوردﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ روز اوّ ل ﺳﺎل ﺑﺪﯾﻊ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮد. اﻣّ ﺎ ﺑﺮای اوّ ل ﺑﺎر در ﺳﺎل 1266 ھﺠﺮی، روز اظﮭﺎر اﻣﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﻨﺠﻢ ﺟﻤﺎدی اﻻوّ ل ﺑﺎ اوّ ل ﻓﺮوردﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد. از اﯾﻦ روﺳﺖ ﮐﮫ در اﯾﻦ ﺳﺎل ﯾﻌﻨﯽ در ﺳﺎل ھﻔﺘﻢ از ظﮭﻮر اﯾﺸﺎن و ﺳﺎل ھﻔﺘﻢ ﯾﺎ اﺑ ﺪ از ﺗﻘﻮﯾﻢ ﺑﺪﯾﻊ ، ﻣﺤﺎﺳﺒﮫ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺳﺎل ﺑﻠﮑﮫ روز اول ﺳﺎل ﻧﯿﺰ درﺳﺖ در ﻣﯽ آﯾﺪ. ﺑ ﮫ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ اﯾﻦ واﻗﻌﮫ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﮐﺘﺎب ﭘﻨﺞ ﺷﺄن را در اوّ روزھﺎی ﻟﯿﻦ ﻣﺎه آن ﺳﺎل ﻧﺎزل ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﯾﮏ ﻧﮑﺘﮫ ظﺮﯾﻒ دﯾﮕﺮ را ﻧﯿﺰ ﻣﺘﺬﮐّ ﺷﻮﻧﺪ. دراﯾﻦ ﺳﺎل ھﻔﺘﻢ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺳﯽ و ﯾ ﺳﺎل از ﻋﻤﺮ آن ﺣﻀﺮت ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد و اﯾﺸﺎن وارد ﺳﻦ ﺳﯽ و دو ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ. آن ﺣﻀﺮت اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﭼﺮا ﮐﮫ ﺳﯽ و ﯾﮏ را ﻣﻌﺎدل واژه "ﻻ" ﮔﺮﻓﺘﮫ و ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺳﯽ و دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺷﻤﺎره ﺣﺮف اﺛﺒﺎت ﯾﻌﻨﯽ "اﻻّ" ﮔﺮدد. ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺳﺮّ ﺗﻮﺣﯿﺪ و ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﮭﺎدت در اﯾﻦ ﺳﺎ ل ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺎل اﻻّ ﻣﺘﺤﻘﻖ ﻣﯽ . ﮔﺮدد 15 ﭘﺲ ھﻢ ﻧﺎم اﯾﺸﺎن و ھﻢ ﺳﺎل ﺷﮭﺎدﺷﺎن و ھﻢ ﺳﻦّ اﯾﺸﺎن در زﻣﺎن ﺷﮭﺎدت ھﻤﮕﯽ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﻠﻤﮫ ﺗﻮﺣﯿﺪ اﺳﺖ. اﺻﻮﻻً ھﻢ ﺷﮭﺎدت راﺳﺘﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ اﺛﺒﺎت اﯾﻦ واﻗﻌﯿّ ﺖ ﮐﮫ ﺟﺰ ﺗﺠﻠّ ﯽ ﺣﻖ ھﻤﮫ ﺟﯿﺰ ھﺎﻟﮏ اﺳﺖ اﻣّ ﺎ اﯾﻦ ﺗﺠﻠّ ﯽ و وﺟﮫ ﺣﻖ ﺧﻮد ﺣﻀﺮت ﺑﺎب اﺳﺖ و از اﯾﻦ رو ﻓﻨﺎی اﯾﺸﺎن ﺑﺮ ﺑﻘﺎ و ﻗﯿّﻮﻣﯿﺖ اﯾﺸﺎن دﻻﻟﺖ دار د و ﺑﻘﺎی ھﺮ ﭼﯿﺰ واﺑﺴﺘﮫ ﺑﮫ اﯾﻦ ﻓ ﻨ ﺎ و ﺑﻘﺎﺳﺖ. اﯾﻦ دﯾﺎﻟﮑﺘﯿﮏ ﻓﻨﺎ و ﺑﻘﺎ در ﺷﮭﺎدت ﻣﻈﮭﺮ اﻣﺮ ﺑﺎ ھﺮ ﻓﻨﺎء ﻓﯽ ﷲ دﯾﮕﺮی ﮐﯿﻔﺎً ﻣﺘ ﻔ ﺎوت اﺳﺖ و ﺷﺎﯾﺪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ ﺑﺎور ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﺑﮫ ﻧﺠﺎت ﺑﺸﺮ ﺗﻮ ﺳﻂ ﺷﮭﺎدت ﻣﺴﯿﺢ ھﻢ ﻣﻌﻄﻮف ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ. اﻣﺎّ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﻋﯿﻦ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﺑﺎره ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﺑﯿﺎن ﮐﺮده اﻧﺪ. ﺑ ﮫ ﻓﺮﻣﻮد ۀ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﺗﻮﻗﯿﻊ ﻣﻼّ ﺑﺎﻗﺮ ﮐﮫ ﯾﮑﯽ از ﺣﺮوف ﺣﯽّ ﺑﻮد و از زﻣﺎن و ﻋﻼﺋﻢ ظﮭﻮر ﻣَ ﻦ ﯾﻈﮭﺮ ه ﷲ ﭘﺮﺳﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد، ظﮭﻮر ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮه ﷲ در ھﻤﺎ ن ﮐﻠﻤﮫ اﺛﺒﺎت ﺗﻮﺣﯿﺪ ﯾﻌﻨﯽ در ﺳﺎل "اﻻّ ﷲ" ﮔﯿﺮد و ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﮫ اﻻّﷲ ﻣﯽ ﺗﻮان او را ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ ﻧﻤﻮد. اﻟﺒﺘّ ﮫ ﻧﺎم ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎء ﷲ ﻧﯿﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎم ﺣﻀﺮت ﺑﺎب، ذات ﺣﺮوف ﺳﺒﻊ و اﻻّ ﷲ )ﺣﺴﯿﻦ ﻋﻠﯽ( اﺳﺖ. اﻣّ ﺎ در ﺑﺎره ﺳﺎل ظﮭﻮر ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮه ﷲ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﯿﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪ ﮐﮫ او اﻻّ ﷲ اﺳﺖ اﻣّ ﺎ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﮫ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻻم. اﮔﺮ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻻم در "اﻻّ" را ﺑﮫ ﺣﺴﺎب ﺑﯿﺎورﯾﻢ در آن ﺻﻮرت اﻻّ ﷲ از ھﺸﺖ ﺣﺮف ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﮫ اﺷﺎره ﺑﮫ ﺳﺎل ظﮭﻮر ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮه ﷲ دارد. ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﮫ ﻣﻼّ ﺑﺎﻗﺮ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ ﺣﺮوف اﺛﺒﺎت را ﺑﺎ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻻم ﺑﺸﻤﺎر و آﻧﮕﺎه در ﺳ ﺎل ھﺸﺖ ﮐﮫ زﻣﺎن ظﮭﻮر اوﺳﺖ ﺑﮫ ﺣﻀﻮر او و ﻟﻘﺎء ﷲ ﻓﺎﺋﺰ ﺧﻮاھﯽ ﮔﺸﺖ اﮔﺮ ﻧﮫ در اوّ ل ﺳﺎل ھﺸﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎً در ﭘﺎﯾﺎن آن ﺳﺎل. ﺑﻌﺪ اﺿﺎﻓﮫ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ اﯾﻦ ھﻤﺎن آﻏﺎز ﺳﺎل ﺗﺴﻊ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺗﻔﺎوت ﻣﯿﺎن ﻋﻈﯿﻢ و اﻋﻈﻢ اﺳﺖ. ﻋﯿﻦ ﺑﯿﺎن ﻣﺒﺎرک اﯾﻨﺴﺖ: ﻋﺪّد ﺣﺮوف اﻷﺛﺒﺎت ﻣﻊ ﺗﺸﺪّد اﻟﻼّم ﻟﻌﻠّﻚ ﻓﯽ ﺛﻤﺎﻧﯿﺔ ﺳﻨﺔ ﯾﻮم ظﮭﻮره ﺗﺪرك ﻟﻘﺎء ﷲّ ان ﻟﻢ ﺗﺪرك اوّﻻً ﺗﺪرك آﺧﺮه . وﻟﻜﻦ اﯾﻘﻦ ﺑﺎنّ اﻻﻣﺮ اﻋﻈﻢ ﻓﻮق ﻛﻞ ﻋﻈﯿﻢ . 16 در اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ﯾﮏ ﻧﮑﺘﮫ ظﺮﯾﻒ دﯾﮕﺮ ھﻢ ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺷﻮد و آن ﺗﺼﺮﯾﺢ ﺑﺮ ﻧﺎم ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮه ﷲ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺴﯿﻦ اﺳﺖ. اﮔﺮ ﮐﮫ ﻋﺪد اﺑﺠﺪی اﻻّ ﷲ را ﺑﺎ ﺗﺸﺪﯾﺪ آن ﺑ ﮫ ﺣﺴﺎب ﺑﯿﺎورﯾﻢ اﻻّ ﷲ ﻣﺴﺎوی 128 ﮔﺮدد ﮐﮫ دﻗﯿﻘﺎً ﻋﺪد ﺣﺴﯿﻦ اﺳﺖ. در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل اﻻّ ﷲ ﺑﺎ آﻏﺎز ﺳﺎل ﻧﮭﻢ و واژه ﺑﮭﺎء ﺑﮫ ھﻢ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ. ﻣﺮاد ﺣﻀﺮت ﺑﺎب از اﯾﻦ ﮔﻮﻧﮫ رﻣﻮز اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﮫ ﻣﺮدم ﺟﺰ ﺑﮫ ﻧﻈﺮ ﺗﻮﺣﯿﺪ راﺳﺘﯿﻦ ﺑﮫ ھﯿﭻ ﭼﯿﺰی ﻧﮕﺎه ﻧﮑﻨﻨﺪ ﯾﻌﻨﯽ در ﺣﻘﯿﻘﺖ ھﺮ ﭼﯿﺰ ظﮭﻮر و ﺟﻠﻮه ﺧﻮد آن ﺣﻀﺮت و ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮ ه ﺷﮭﺎدت ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻮر دﯾﺪﯾﻢ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﻔﮭﻮم ﺷﮭﺎدت را ﺑﺎ ﻣﻔﮭﻮم ﻧﻮر ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. در اﯾﻨﺠﺎ ﻻزم اﺳﺖ ﮐﮫ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﻗﺪری ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺸﮑﺎﻓﯿﻢ ﭼﺮا ﮐﮫ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﺤﻮری ﻣﮑﺮراً ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ روح آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﯿﮕﺎﻧﮫ اﻧﺪ ﻣﻮرد ﺳﻮ ء ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ. ﺗﻮﺿﯿﺢ آﻧﮑﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻧﻮر را ﮐﮫ ﺳﻤﺒﻞ ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ و ﺷﮭﺎدت اﺳﺖ ﺑﺎ اﻣﺎم ﺣﺴﯿﻦ و ﺷﮭﺎدت او ﻣﻌﺎدل ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ در ﺑﺴﯿﺎری از ﻧﻮﺷﺘﮫ ھﺎی اﯾﺸﺎن ﺗﮑﺮار ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﮐﺘﺎب اﻻﺳﻤﺎء در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺧﺒﺮ ﺷﮭﺎدت ﻣﻼّ ﺣﺴﯿﻦ و دﯾﮕﺮ اﺻﺤﺎﺑﺶ ﺑﮫ آن ﺣﻀﺮت رﺳﯿﺪه اﺳﺖ د ر ذﯾﻞ اﺳﻢ ﺷﮭﯿﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ )ﺑﺴﻢ ﷲ اﻻﺷﮭﺪ اﻻﺷﮭﺪ( ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ ﺑﮕﻮ ﺑ ﮫ راﺳﺘﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮای ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﮫ در ﺳﺒﯿﻞ ﺣﻖ ﺑﮫ ﺷﮭﺎدت رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺣﺘﻢ ﻓﺮﻣﻮده ﮐﮫ ذﮐﺮ آﻧﺎن در دو ﺟﮭﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ و آﻧﺎن را در ﻣﻘﺎﻋﺪ ﻧﻮر ﺑﮫ ﻧﺰد ﺧﻮد وارد ﺧﻮاھﺪ ﻧﻤﻮد... ﺑﮕﻮ ﮐﮫ اﺳﻢ ﺷﮭﯿﺪ، اﮐﺒﺮ اﺳﻤﯽ اﺳﺖ در ﮐﺘﺎب ﺧﺪا ﮐﮫ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ آ ن ﺧﺪا را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﯿﺪ. اوّ ﻟﯿﻦ ﻧﺎﺻﺮ اﻣﺮ در دور ﺑﯿﺎن ادﻻّء اﯾﻦ اﺳﻢ ھﺴﺘﻨﺪ... ﺑﮕﻮ در دور ﻓﺮﻗﺎن ذﮐﺮ ﻧﻮر ﺑﻌﺪ از ظﻠﻤﺖ ذﮐﺮ ﺑﮭﺎء اﺳﺖ ﺑﻌﺪ از د ال

ﻣﯽ ﻣﯽ

ﮏ

ﺮ ﻣﯽ

ﻣﯽ ﻣﯽ

ﺻﻮرت ﻣﯽ

ﷲ را ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ.

7