بازسازی مفهوم انتظار نادر سعیدی

ﯾﮑﯽ از ﻣﮭﻤﺘﺮﯾﻦ ﺟﻠﻮه ھﺎی اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ در ﯾﮑﯽ از آﺛﺎر ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب اﺳﺖ ﮐﮫ ﺧﻄﺎب ﺑﮫ ﺣﺎﮐﻤﺎن ﻧﻮﺷﺘﮫ ﺷﺪه و آداب ﺣﮑﻮﻣﺖ را در آن ﻣﺘﺬﮐﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. اﯾﻦ اﺛﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﻓﯽ اﻟﺴﻠﻄﺔ ، ﺑﺎ ﺑﺴﻢ ﷲ اﻻﺳﻠﻂ اﻻﺳﻠﻂ آﻏﺎز ﻣﯽ ﮔﺮدد. در اﯾﻦ اﺛﺮ در ﻣﻮرد ظﮭﻮر ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮه ﷲ ﻧﯿﺰ ﻣﻄﺎﻟﺒ ﯽ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ. از آن ﺟﻤﻠﮫ دﺳﺘﻮر ﻣﯽ دھﻨﺪ ﮐﮫ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ادّ ﻋﺎ ﮐﻨﺪ و دﻟﯿﻠﯽ ھﻢ ﺑﺮای اﺛﺒﺎت دﻋﻮی ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺘﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻠﻄﺎن ﺑﺎﯾﺪ از ھﺮ ﮔﻮﻧﮫ ﺗﻌﺮّ ﺿﯽ ﺑﮫ او ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮد و ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﺨﺎطﺮ آ ﻧﮑﮫ او ﺧﻮد را ﻣﻨﺴﻮب ﺑﮫ ﻣﺤﺒﻮب ﮐﺮده ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮا ی او ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋ ﻤﺮش ﻣﺎھﯿﺎﻧ ﮫ و ﺣﻘﻮﻗﯽ ﻣﻘﺮّ ر ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺣ ﺰﻧﯽ ﺑﺮاو واﻗﻊ ﻧﺸﻮد. در اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ﺧﻄﺎب ﺑﮫ ﺣﮑﻤﺮاﻧﺎن ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ اﮔﺮ ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ ﮐﮫ در ﻗﻠﻤﺮو ﺷﻤﺎ ﮐﺴﯽ ظﺎھﺮ ﺷﺪه و ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﯿﺪ ﮐﮫ آﯾﺎ او ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮه ﷲ اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺑ وﺳﯿﻠﮫ ﮫ ﻓﺮﺳﺘﺎده ای ﻧﺎﻣﮫ ای ﺑﮫ او ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﺪ. اﮔﺮ ﮐﮫ او ﺑﺎ دﻟﯿﻞ و آﯾﺎت ﺑﮫ ﺷﻤﺎ ﭘﺎﺳﺦ داد در آﻧﺼﻮرت ﺑﮫ ﻧﺰد او ﺑﺮوﯾﺪ و در ﺣﻀﻮرش ﺳﺠﺪه ﮐﻨﯿﺪ. اﻣﺎ اﮔﺮ ﭘﺲ از ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﭘﯿﻐﺎم ﺑﺎزھﻢ در ﺟﻮاب ﺷﻤﺎ ﮔﻮﻧﮫ آﯾﺎت و ﺑﯿّ ﻧﯿﺎورد ﺼ در آﻧ ﻮرت ﺧﻮد آرام ﮔﯿﺮﯾﺪ و او را در ﮐﻤﺎل ﺷﻔﻘﺖ آرام ﮔﺬارﯾﺪ )ﯾﻌﻨﯽ اورا در ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﯿﺶ آزار ﻧﺪھﯿﺪ و او را ﺗﺒﻌﯿﺪ و ﺣﺒﺲ ﻧﮑﻨﯿﺪ( و ﺑﮫ او ﺑﮕﻮﺋﯿﺪ ﮐﮫ ای ﺟﺒﯿﺐ ﻣﻦ ﻣﺎ ﺗﺮا ﺑﮫ ﻋﺰّت و ﺛﺮوت ﺧﻮاھﯿﻢ رﺳﺎﻧﺪ و ﻧﻤﯽ ﺧﻮاھﯿﻢ ﮐﮫ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺰﻧﯽ وارد ﺷﻮد ﭼﺮا ﮐﮫ ﺗﻮ ﺧﻮد را ﺑﮫ ﻣﺤﺒﻮﺑ ﻢ و ﻣﺤﺒﻮب ﻋﺎﻟﻤﯿﺎن ﻧﺴﺒﺖ داد ا ه ی. ﭘﺲ در ﻣﺤﻞ ﻋﺰّ ﺧﻮد ﺑﻤﺎن. آﻧﮕﺎه ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻠﻄﺎن ﺑﮫ ﺧﺰاﻧﮫ داران ﺧﻮد ﻓﺮﻣﺎن دھ ﺪ ﮐﮫ ھﺮ ﻣﻘﺪار ﭘﻮﻟﯽ ﮐﮫ ﺑﺮای اﻣﺮش ﮐﻔﺎﯾﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﺮای او ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ و او را در ھﺮ ﺣﺎل و در ﮐﻤﺎل ﻋﺰّت ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻤﺮش ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ . ﺑﻔﺮﻣﻮده ﺣﻀﺮت ﺑﺎب اﯾﻦ ﻓﻀﻞ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﺒﺎدا ﻣ در ﻮاﺟﮭﮫ ﺑﺎ ﺣﻖّ ﺑﺎ او ﺑﺪرﻓﺘﺎر ی ﮐﻨﯿﺪ . اﯾﻦ ﻓﻀﻞ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺗﺎ آﻧﮑﮫ از ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﺸﻮ ﯾﺪ و اﮔﺮ ﻣﺤﺘﺠﺐ ھﻢ ﺷﻮﯾﺪ ﻻ اﻗﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺰن ﻣﺴﺠﻮد ﺧﻮد ﻧﺸﻮﯾﺪ. ﻋﯿﻦ ﺑﯿﺎن ﻣﺒﺎرک اﺑﻨ ﺖ:ﺴ ﺗﺴﻤﻌﻮن ﻗﺪ ظﮭﺮ اﺣﺪ ﻣﻦ ﻣﻤﺎﻟﮑﮑﻢ و اﻧﺘﻢ ﻻ ﺗﻌﺮﻓﻮن انّ ھﺬا ﻣﻈﮭﺮ ﷲ اﻟﺬی ﻗﺪ ﺧﻠﻘﮑﻢ و رزﻗﮑﻢ...ﻓﺎﺳﺘﺮﺳﻠﻮا اﻟﯿﮫ ﻣﻦ رﺳﻮل و ﮐﺘﺎب ﻣﺘﺮاﻓﻊ رﻓﯿﻊ. ان اﺟﺎﺑﮑﻢ ﺑﺎدﻻّء ﺗﺜﺒﺖ ﺑﮫ ﻗﻠﻮﺑﮑﻢ و اﯾﺎت ﯾﻌﺠﺰ ﻋﻨ اﻟﻌﺎﻟﻤﻮن ﻓﺎذاً اﻧﺘﻢ ﻓﻠﺘﺤﻀﺮنّ ﺑﯿﻦ ﯾﺪﯾﮫ و ﮐﻨﺘﻢ ﺑﯿﻦ ﯾﺪی ﷲ ﻟﺴﺎﺟﺪون...و ان ﻻ ﯾﺠﯿﺒﻨّ ﮑﻢ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ارﺳﻠﺘﻢ اﻟﺮﺳﻮل اﻟﯿﮫ ﺑﺎﯾﺎت ﺑﯿّ ﻨﺎت ﺗﻌﺠﺰ ﻋﻨﮭﺎ ﮐﻞّ ﻣﻦ ﻋﻠﯽ اﻻرض ﻓﺎذاً اﻧﺘﻢ ﺗﺴﮑﻨﻮن ﻓﻠﺘﺴﮑﻨﻮه ﺑﺮﻓﻖ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﮐﻢ و ﺷﻔﻖ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﮑﻢ...ﺗﻘﻮﻟﻮن...ان ﯾﺎ ﺣﺒﯿﺒﯽ اﻧّﺎ ﻟﻨﻌﺰﻧّﮏ و ﻟﻨﻐﻨﯿﻨّ ﮏ و ﻻ ﻧﺮﯾﺪ ان ﺗﺤﺰﻧﻦّ ﻓ ﺆادک ﻗﺪر ﺷﯿﺊ ﻟﻤﺎ ﻗﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﻧﻔﺴﮏ اﻟﯽ ﷲ ﻣﺤﺒﻮﺑﯽ و ﻣﺤﺒﻮﺑﮏ ﺛﻢّ ﻣﺤﺒﻮب اﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ. ان اﺻﺒﺮ ﻓﯽ ﻣﻘﻌﺪ ﻋﺰّک...ﺛﻢّ ﻟﺘﺄﻣﺮنّ اوﻟﻮاﻟﺨﺰ اﺋﻦ ان ﯾﺮﺳﻠﻦّ اﻟﯿﮫ ﻣﺎ ﯾﮑﻔﯿﻦّ اﻣﺮه و ﻟﯿﺆﯾﺪﻧّ ﮫ ﺑﻌﺰّ ﻣﻦ ﻋﻨﺪه ﻓﯽ ﮐﻞّ ﺷﺄن ﺑﺸﺄن ﻋ ﺣﺘﯽ ﻗﻀﯽ ﻣﺎ ﻗﺪّر ﻟﮫ ﻓﺎنّ ھﺬا ﻓﻀﻞ ﷲ ﻋﻠﯿﮑﻢ ﻟﻌﻠّﮑﻢ ان وﺟﺪﺗﻢ ﺣﻘّﺎً ﺑﻐﯿﺮ ﺣﻖّ ﻻ ﺗﺴﻠﮑﻮن...ھﺬا ﻓﻀﻞ ﷲ ﻋﻠﯿﮑﻢ ﻟﻌﻠّﮑﻢ ﻻ ﺗﺤﺘﺠﺒﻮن و ان ﺗﺤﺘﺠﺒﻮن ﻻ ﺗﺤﺰﻧﻦّ ﻣﻦ ﺗﺴﺠﺪون ﻟﮫ ﺑﺎﻟﯿﻞ واﻟﻨﮭﺎر. )ﻓﯽ اﻟﺴّﻠﻄًﺔ( در ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ اﮔﺮ ﺑﺸ ﻨ ﻮﯾﺪ ﮐﺴﯽ دﻋﻮی ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮه اﻟﻠﮭﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﺎور ﻧ ﮑﻨﯿﺪ ﮐﮫ او ﺑﺮ ﺣﻖ ا ﺳﺖ اﻣﺎ ﺑ ﮫ ﺧﺎطﺮ اﺣﺘﺮام ﺑﮫ اﺳﻢ او ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﺎری ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺰن او ﺷﻮد : ﺣﺎل ھﻢ اﮔﺮ ﺷﻨﻮﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ اﻣﺮی و ﯾﻘﯿﻦ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺗﮑﺴّﺐ اﻣﺮی ﻧﻨﻤﻮده ﮐﮫ ﺳﺒﺐ ﺣﺰن او ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ ﭼﮫ در واﻗﻊ ﻏﯿﺮ او ﺑﺎﺷﺪ...وﻟﯽ ھ ﻤ ﯿﻨﻘﺪر ﮐﮫ ذﮐﺮ اﺳﻢ او ﮔﺮدد ﺑﺮ ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺣﺐّ او ﺑﻌﯿﺪ اﺳﺖ ﮐﮫ او را ﻣﺤﺰون ﮐﻨﻨﺪ اﺣﺘﺮاﻣﺎً ﻻﺳﻤﮫ. )ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ 6:8( اﻣﺎ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب از اﯾﻦ ھﻢ ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﯽ روﻧﺪ و در اﺛﺒﺎت ﺣﮑﻢ ﺧﻮد در ﻣﻨﻊ آ زار ﻣﺪﻋﯽ ، اﺳﺘﺪﻻﻟﯽ ﮐﻠّ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ ﺑﺮ اﺻﻞ آزادی دﯾﻦ و وﺟﺪان ﺑﻨﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ: زﯾﺮا ﮐﮫ اﻣﺮ از دو ﺷﻖّ ﺑﯿﺮون ﻧﯿﺴﺖ. ﯾﺎ او اﺳﺖ و ﺣﺎل آﻧﮑﮫ ﻏﯿﺮ از او ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﮫ آﯾﺎت ﺑﺮ ﻧﮭﺞ ﻓﻄﺮت ﻧﺎ زل ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﭼﺮا ﻧﻔﺴﯽ ﺗﮑﺬﯾﺐ ﺣﻖ ﮐ ﺮده ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﺎل آﻧﮑﮫ ﺷﺐ و روز در اﻧﺘﻈﺎر او ﻋﻤﻞ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ. و اﮔﺮ ﺑﺮ ﻓﺮض اﻣﺘﻨﺎع ﮐﺴﯽ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ داد واﮔﺬارﻧﺪ ﺣﮑﻢ او را ﺑﺎ ﺧﺪا. ﺑﺮ ﺧﻠﻖ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﮫ ﺣﮑﻢ ﺑﺮ اون ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ اﺟﻼﻻً ﻻﺳﻢ ﻣﺤﺒﻮﺑﮭﻢ. )ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ 6:8( ﺑﺎرھﺎ در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺗﮑﺮار ﺷﺪه ﮐﮫ ھﺮ ﮐﺲ ﮐﮫ ﻣﺪﻋﯽ ﺷﺪ ﭼﮫ ﺣﻖ ﭼﮫ ﺑﺎطﻞ ھﯿﭽﮑﺲ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺮاو ﺗﻌﺮّ ض ﮐﻨﺪ. ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﮫ در ﻓﺮھﻨﮓ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻮﯾﻦ ﺟﺰ ﻣﮭﺮ و ﺑﺮدﺑﺎری و ﮐﻤﮏ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ھﺮ ﻧﻮع ﻣﺪّ دﯾﮕﺮی ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﯿﺴﺖ. اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻖ در ﺑﯿﺎن آن ﺣﻀﺮت ﺧﻄﺎب ﺑﮫ ﻣﯿﺮزا آﻗﺎﺳﯽ ﻧﯿﺰ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ادّ ﻋﺎی ﺧﻮد ھﻢ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﮫ در آ ن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب رھﺒﺮان اﯾﺮان را ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ از ﮐﺸﻮرھﺎی اروﭘﺎﺋﯽ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ و آزادی ﻣﺬھﺐ را در اﯾﺮان ﻋﻤﻠﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. در ﺗﻮﻗﯿﻌﯽ ﺧﻄﺎب ﺑﮫ ﻣﯿﺮزا آﻗﺎﺳﯽ ﮐﮫ در ﻣﺎﮐﻮ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﺷﺪه و ﻧﺎﺷﻨﺎس ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﺑﮫ ﻣﯿﺮزا آﻗﺎﺳﯽ ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ اﮔﺮ اھﻞ ﻋﺮﻓﺎن ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﮫ از طﺮﯾﻖ آن ﺑﮫ آن ﺣﻀﺮت اﯾﻤﺎن آوری ﻻ اﻗﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮑﯽ از ﮐﻔّ ﺎر ﺑﺎش. آﯾﺎ ﻧﺸﻨﯿﺪه ای روش ﺳﻠﻮک ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻣﺴﯿﺤﯽ و روﺳﯿﮫ ر ا ﮐﮫ در ﺑﻼ دﺷﺎن ھﺮ ﮐﺲ در دﯾﻦ ﺧﻮد آزاد اﺳﺖ و ﻓﺮﻗﯽ ھﻢ ﻧﺪارد ﮐﮫ دﯾﻨ ﺶ ﺑﺮﺣﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺑﺎطﻞ. اﯾﻦ ﺗﺒﻌﯿﺪ

ھﯿﭻ ﯽﻨﺎﺗ

ﺖ و ﻣﺤﺒﻮﺑ

ﮭﺎ ﮐﻞّ

ﺰّ ﻣﻨﯿﻊ

ﯽ ﻣﯽ

ﻋﯽ ﭼﯿﺰ

2