بازسازی مفهوم انتظار نادر سعیدی

ظﮭﻮر ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮه ﷲ اﯾﻦ ﻧﻮع ﻧﮑﺮده و اﮔﺮ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻗﺮار دھﯿﺪ ﮐﮫ ﺑﺮ ھﯿﭻ ﻧﻔﺴﯽ ﻧﭙﺴﻨﺪﯾﺪ آﻧﭽﮫ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﻤﯽ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪ از اوﻟﻮاﻟﺴﻠﻄﻨﺔ ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺗﺎ اوﻟﻮا ﻟﺰرع ﺑﯿﺮون رود اﻧﺸﺎءﷲ ﺑﺮ او ﺣ ﺰﻧﯽ وارد ﻧﺨﻮاھﯿﺪ ﮐﺮد زﯾﺮا ﮐﮫ ﺷﻤﻮس در ﻣﺮاﯾﺎ ﺷﻤﺲ را ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ اﻻّ ﺑﮫ ﺷﺒﺢ او در ﺧﻮد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ او ﺑﯿﻨﺪ ﯾﮑﯽ ﻣﺜﻞ ﺧﻮد ﺣﺎل اﻧﮑﮫ ﮐﻞّ ﺑﺎو ﻗﺎﺋﻢ اﺳﺖ. )ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ 4:4( اﮔﺮ ﻗﺮار ﮔﺬارﯾﺪ ای اھﻞ ﺑﯿﺎن ﮐﮫ ﺑﺮ ھﯿﭻ ﻧﻔﺴﯽ وارد ﻧﺴﺎزﯾﺪ آﻧﭽﮫ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﻤﯽ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪ ﻟﻌﻞّ ﯾﻮم ظﮭﻮر ﺑﺮ ﺣﺮوف واﺣﺪ ﻧﮕﺮدﯾﺪ اﮔﺮ از ﺑﺮای آﻧﮭﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺮدﯾﺪ. )ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ 4:14 (

را ﻣﯽ

و اﮔﺮ ﻗ ﺮار ﮔﺬارﯾﺪ ای اھﻞ ﺑﯿﺎن ﮐﻼً ﮐﮫ ﺑﺮ ھﯿﭻ ﻧﻔﺴﯽ ﻧﭙﺴﻨﺪﯾﺪ آﻧﭽﮫ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﻧﻤﯽ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪ و ﺣﻖ را ﺑﺒﺎطﻞ ﺟﻠﻮه ﻧﺪھﯿﺪ ﯾﺎ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﮐﮫ آن ﺣﻖّ ﻣﺤﺾ اﺳﺖ و اﮔﺮ در ظﻞّ او ﻣﺴﺘﻈﻞّ ﻧﮕﺮدﯾﺪ در دﯾﻦ ﺑﺎطﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدﯾﺪ ﻟﻌﻞّ ﺑﺮ آن ﺣﺰﻧﯽ وارد ﻧﯿﺎﯾﺪ و ﮐﻞ اﻋﻤﺎﻟﯽ ﮐﮫ از ﯾﻮم ظﮭﻮر ﻧﻘﻄﮫ ﺑﯿﺎن ﮐﺮده اﯾﺪ ﺗ ﺎ آن روز ﺑﺎطﻞ ﻧﮕﺮدد. )ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ 6:15 ( ب. ﻟﺰوم ﺷﺎدﺳﺎزی ﻣﺮدم و ﺗﺤﺮﯾﻢ ﻣﺤﺰون ﺳﺎﺧﺘﻦ آﻧﺎن

ﺷﮑﻞ دﯾﮕﺮ ﺟﻠﻮه ﻗﺎﻋﺪه اﺧﻼق در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻟﺰوم آوردن ﺑﮭﺠﺖ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﺑﮫ دﻟﮭﺎی ﻣﺮدم اﺳﺖ و در اﯾﻦ ﻣﻮرد اﯾﺸﺎن ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﮫ ﻣﺤﺰون ﺳﺎﺧﺘﻦ ھﺮ ﮐﺴﯽ ﺣﺮام اﺳﺖ. اﻣﺎ ﺑﺎز ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣ ﻔﮭﻮم اﻧﺘﻈﺎر را ﻧﯿﺰ ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎی ﻧﮭﺎدﯾﻨﮫ ﺷﺪن اﯾﻦ ﻋﺎدت در ﻣﯿﺎن ﭘﯿﺮوان ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﯿﺮد آ ﺗﺎ ﻧﮑﮫ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎه ، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺰن ﻣﻈﮭﺮ اﻣﺮ ﺧﺪا ﺷﺪن ، ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺷﻮد. ﭼﻨﺪ ﻣﺜﺎل ذﮐﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد: ﻣﻠﺨّ ﺺ اﯾﻦ ﺑﺎب آﻧﮑﮫ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ از ﺳﻌﮫ ﻓﻀﻞ و ﺟﻮد ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻧﮭﯽ ﻓﺮﻣﻮ ده ﮐﮫ ھﯿﭻ ﻧﻔﺴﯽ ﻧﻔﺴﯽ را ﻣﺤﺰون ﻧ ﺴﺎز د از ﺑﺮای ھﻤﺎن ﺷﺠﺮه ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﮫ ﻟﻌﻞّ ﺑﺮ آ ن ﺣﺰﻧﯽ وارد ﻧﯿﺎﯾﺪ ﯾﻮم ﺑﻄﻮن ﮐﮫ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ او را. )ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ 7:18 ( در ﺑﯿﺎن ھﯿﭻ ﻋﺒﺎدﺗﯽ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺤﺒﻮب ﺗﺮ ﻧﺒﻮده از ﻧﻔﻊ ﻧﻔﺴﯽ ﺑﮫ ﻧﻔﺴﯽ اﮔﺮ ﭼﮫ ﺑ ﮫ ادﺧﺎل ﺳﺮوری در ﻗﻠﺐ او ﺑﺎﺷﺪ و ھﯿﭻ ﻋﻤﻠﯽ اﺑﻌﺪﺗﺮ ﻧﺒﻮده ﺑﮫ ﻧﻔﺴﯽ ﺿُﺮّ ﻧﻔﺴﯽ را اﮔﺮﭼﮫ ﺑ ﮫ ادﺧﺎل ﺣﺰﻧﯽ در ﻗﻠﺐ او ﺑﺎﺷﺪ...ﮐﻞّ اﯾﻨﮭﺎ از ﺑﺮای اﯾﻨﺴﺖ ﮐﮫ ﻧﻔﺴﯽ در ﺳﺒﯿﻞ ﺣﻖ ﻣﺤﺰون ﻧﮕﺮدد در ﯾﻮم ظﮭﻮر ﻟﻌﻞّ در ﺣﯿﻦ ظﮭﻮر اﻣﺮی واﻗﻊ ﻧﺸﻮد ﮐﮫ ﺧﻠﻖ ﻧ ﺎر ﮔﺮدد در ﻧﻔﻮﺳﯽ ﮐﮫ در ﺑﯿﺎن ﺣﮑﻢ اﯾﻤﺎن ﺑﺮ آﻧﮭﺎ ﻣﯽ ﺷﺪه. )ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ 5:19 (

آن

در ھﯿﭻ ﺣﺎل ﺧﺪاوﻧﺪ دوﺳﺖ ﻧﻤﯽ د ارد ﮐﮫ ھﯿﭻ ﻧﻔﺴﯽ ﻣﺤﺰون ﮔﺮدد ﭼﮕﻮﻧﮫ آﻧﮑﮫ ﺿﺮّی ﺑﺎو رﺳﺪ...ﺛﻤﺮه اﯾﻦ اواﻣﺮ اﯾﻨﺴﺖ ﻟﻌﻞّ ﺑﺮ آن ﻧﻔﺴﯽ ﮐﮫ ﮐﻞّ از ﺑﺤﺮ ﺟﻮد او ﻣﻨﻮﺟﺪ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ ﺣﺰﻧﯽ وارد ﻧﯿﺎﯾﺪ... اﮔﺮ ﮐﻞّ ﺑﺂﻧﭽﮫ ﺧﺪا ﻓﺮﻣﻮده ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﺣﺰﻧﯽ ﺑﺮ آن ﺷﺠﺮه وارد ﻧﺨﻮاھﺪ آﻣﺪ زﯾﺮا ﮐﮫ اﮔﺮ ﺑﻨﺎ ﺷﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﺴﯽ را ﻣﺤﺰون ﻧﺴﺎزد آﻧﮭﻢ ﻧﻔﺴﯽ اﺳﺖ در ﻣﯿﺎن ﺧﻠﻖ اﮔﺮ ﺑﺂﻧﭽﮫ ﮐﻞّ ﺑﺮ او ﺧﻠﻖ ﺷﺪه اﻧﺪ اﻗﺪام ﻧﻮرزﻧﺪ ﺑﺮ دون آﻧﮭﻢ ﻗﺮﯾﺐ ﻧﮕﺮدﻧﺪ. )ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ 6:11 ( ج. ﻓﺮھﻨﮓ اﺟﺎﺑﺖ از دﯾﮕﺮ وﯾﮋ ھﺎی ﻓﺮھﻨﮓ اﻧﺘﻈﺎر در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺧﻮ ﮐﺮدن ﻣﺮدم ﺑﮫ اﺟﺎﺑﺖ ﻧﺪای ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ اﺳﺖ. ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺣ ﻘﯿﻘﺖ ھﻤﮫ آدﻣﯿﺎن را ﯾﮑﯽ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ و ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﺻﻮﻻً ﺑﺮ ﻟﺰوم ﮐﻤﮏ ﺑﮫ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ و اﺣﺴﺎس ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ در ﻗﺒ ﺎ ل ﻧﯿﺎز دﯾﮕﺮان ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. اﯾﻦ ﻣﻔﮭﻮم اﺧﻼﻗﯽ ﺑﮫ ﺷﮑﻞ ﻓﺮھﻨﮓ اﺟﺎﺑﺖ ﯿﺰﻧ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد ﯾﻌﻨﯽ آﻧﮑﮫ ﺑﺮ ﺑﺎﺑﯿﺎن واﺟﺐ اﺳﺖ ﮐﮫ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از آ ﻧﺎن ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﺮد ﺑﮫ او ﺟﻮاب درﺳﺖ دھﻨﺪ. اﻣﺎ آن ﺣﻀﺮت اﯾﻦ ﺣﮑﻢ را ﮔﺴﺘﺮد ه ﮐﺮده و ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ ھﻤﮕﺎن ﻣﻮاظﺐ ﺣﺎل دﯾﮕﺮان ﺑﺎﺷﻨﺪ و اﮔﺮ ھﻢ ﮐﺴﯽ از دﯾﮕﺮی ﭼﯿﺰی ﻧﺨﻮاھﺪ اﻣﺎ ﻟﺴﺎن ﺣﺎﻟﺶ و ﯾ ﺎ ﺷﺮاﯾﻂ و وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺴﮑﻦ او ﺑﺮ ﻧﯿﺎز او دﻻﻟﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﮫ اﻓﺮاد آن ﻧﺪا را اﺟﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﮐﻤﮏ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل اﯾﻦ اﻣﺮ از ﻣﻈﺎھﺮ ﻓﺮھﻨﮓ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻮﯾﻦ اﺳﺖ زﯾﺮا ﮐﮫ ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﮫ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﺟﺎﺑﺖ ﻋﺒﺎرت از اﺟﺎﺑﺖ دﻋﻮت ﺧﺪا و آری ﮔﻔﺘﻦ ﺑﮫ ﻣﯿﺜﺎق اوﺳﺖ ﮐﮫ وﻗﺘﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑ ﮫ زﺑﺎن ﻣﻮﻋﻮد از ﻣﺮدم ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﮐﮫ آﯾﺎ ﻣﻦ ﭘﺮوردﮔﺎرﺗﺎ ﻧﯿﺴﺘﻢ ھﻤﮕﺎن ﺑﺎ آری ﮔﻔﺘﻦ دﻋﻮت ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮه ﷲ را اﺟﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﻋﯿﻦ ﺑﯿﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ: واﺟﺐ ﮔﺸﺘ ﮫ در اﯾﻦ ظﮭﻮر ﻛﮫ اﮔﺮ ﻛﺴﯽ ﺑ ﮫ ﺳﻮی ﻛﺴﯽ ﺧﻄّﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ ﺑﺮ اﯾﻨﻜﮫ او را ﺟﻮاب دھﺪ و ﻓﺼﻞ ﻣﺤﺒﻮب ﻧﺒﻮده ﺑﺨﻂّ ﺧﻮد ﯾﺎ ﺑﺨﻄّﯽ ﻛﮫ اﻣﺮ ﻛﻨﺪ. و ھﻤﯿﻦ ﻗﺴﻢ اﮔﺮ ﻛﺴﯽ ﺳﺆال ﻛﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﺴﺘﻤﻊ واﺟﺐ اﺳﺖ ﺟﻮاب ﺑ ﮫ آ ﻧﭽﮫ دﻻﻟﺖ ﻛﻨﺪ ﻟﻌﻞّ در ﯾﻮم ظﮭﻮر ﷲّ ﻛﺴﯽ از آن ﻧﯿّﺮ اﻋﻈﻢ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﮕﺮدد در ﺣﯿﻨﯽ ﻛﮫ ﻧﺎزل ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﻣﻦ ﻗﻮل ﷲّ اﻟﺴﺖ ﺑﺮﺑّﻜﻢ ﻛﻞّ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﺑﻠﯽ. زﯾﺮا ﻛﮫ ﻓﺮض ﺟﻮاب از ﺑﺮای اﯾﻨﺠﺎ ﺷﺪه وﻟﯽ ﺳﺮاﯾﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻨﺘﮭﯽ اﻟﯿﮫ ذرّ وﺟﻮد... و ﻋﺒﺪ ﺑﺼﯿﺮ آن اﺳﺖ ﻛﮫ در ﻛﻞّ ﻋﻮاﻟﻢ و ﻣﺮاﺗﺐ اﺟﺎﺑﺖ ﺣﻖّ را ﻧﻤﺎﯾﺪ اﮔﺮﭼﮫ ﺑ ﮫ اﺟﺎﺑﺖ ﺑ ﮫ ﻛﺘﺎب ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺑ ﮫ ﻟﺴﺎن ﯾﺎ ﺑ ﮫ ﻋﻤﻞ ﻛﮫ اﯾﻦ اﻗﻮی اﺳﺖ و از ﺑﺮﻛﺖ اﺟﺎﺑﺖ آن ﻧﻔﺲ ﻛﻞ ﻣﺄﻣﻮر ﺷﺪه اﻧﺪ ﺑﺮ اﺟﺎﺑﺖ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ. ﺣﺘّﯽ اﮔﺮ طﻔﻠﯽ ﮔﺮﯾﮫ ﻛﻨﺪ واﺟﺐ اﺳﺖ اﺟﺎﺑﺖ او و اﺟﺎﺑﺖ او ﺑ ﮫ آ اﻧﭽﮫ ﻣﻲ ﺷﻮد و ھﻤﭽﻨﯿﻦ اﮔﺮ ﻛﺴﯽ ﻟﺴﺎن

ﯽﮔ

ن

ﻧﺎطﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﻣﺘﻔﺮﺳٌﯿﻦ ﻻزم اﺳﺖ اﺟﺎﺑﺖ او و ھﻤﭽﻨﯿﻦ اﮔﺮ ﻣﻘﺎﻋﺪ آن ﻣﺤﻞّ اﺟﺎﺑﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ظﮭﻮرات دﯾﮕﺮ ﻛﮫ ﻧﻔﺲ ﺑﺼﯿﺮ ﺧﻮد ادراك ﻣﻲ ﻛﻨﺪ واﺟﺐ اﺳﺖ اﺟﺎﺑﺖ او ﺗﺎ آ ﻧﻜﮫ ھﯿﭻ ﻧﻔﺴﯽ در ھﯿﭻ ﻣﻮﻗﻊ

ﺣﺎﻟﺶ

7