توقیع وصیت حضرت باب

ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب

ﻧﺎدر ﺳﻌﻴﺪی

ﻳﮑﯽ از آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎبﮐﻪ در اواﺧﺮ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﺸﻬﻮری اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖﮐﻪ در آن ﻣﻮﺿﻮع ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﯽ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل و ﻟﺰوم اﻃﺎﻋﺘﺶ از ﻣﻮﻋﻮد ﻣﻮرد ﲝﺚ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. اﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺑﻌﻨﻮان ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﺎﻳﺖ ﻫﻢ ﺷﻬﺮت دا رد اﻣﺎ از آﳒﺎ ﮐﻪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺻﺮﳛ ً ﺎ درﮐﺘﺎب ﺑﻴﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻴﺎن داﺷﺘﻪ اﻧﺪﮐﻪ درﮐﻮر اﻳﺸﺎن ﻣﺆﻣﻨﺎن ﳘﮕﯽ در ﻇﻞ آن ﺣﻀﺮت ﺑﻮدﻩ و ﺑﻪ ﻫﻴﭽﮑﺲ

ﻧﺒﯽ ﻳﺎ وﺻﯽ ا ﻃﻼق ﳔﻮاﻫﺪ ﺷﺪ، ﻧﺎم درﺳﺖ اﻳﻦ اﺛﺮ ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ اﺳﺖ. ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﺑﻴﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﯽ دﻫﻨﺪﮐﻪ اﺳﺎﻣﯽ ﻫﺮ روز از ﺳﺎل ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ ﻳﮑﯽ از ﺑﺰرﮔﺎ ن ﺑﺎﺑﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐ ﻪ ﻣﺎﻩ اول ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ واﺣﺪ اول )ﺣﻀﺮت ﺑﺎب و ﺣﺮوف ﺣﯽ( اﺳﺖ، اﻣﺎ ﭼﻮن در اﻳﻦ دور ﻋﻨﻮان ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﺒﯽ ﻳﺎ وﺻﯽ ﳔﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ روزﻫﺎی ﻫﺠﺪﻩ ﻣﺎﻩ دﻳﮕﺮ ً ﺻﺮﻓﺎ ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻨﲔ ﻣﯽﮔﺮدد. ﺑﻪ ﺑﻴﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب: ﻫﺮ ﻳﻮﻣﯽ ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ ﻳﮑﯽ از اﺣﮑﺎم ﮐﻞ ﺷﻴﺊ اﺳﺖﮐﻪ ﮐﻴﻨﻮﻧﺎتﮐﻞ ادﻻء ﺑﺮ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺣﻘﻨﺪ. و در ﻇﻮاﻫﺮ ﭼﻮﻧﮑﻪ ذ ﮐ ﺮ ﻧﺒﯽ و وﺻﯽ در اﻳﻦﮐﻮر ﻧﻤﯽﮔﺮدد ﺑﻤﺆﻣﻨﻴﻦ اﻃﻼق ﻣﯽ ﺷﻮد. )ﺑﻴﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﺎب ﭼﻬﺎردﻩ از واﺣﺪ ( ﺷﺸﻢ در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻪ ﲞﺸﻬﺎﻳﯽ از اﻳﻦ ﺛﺮ ﺗﻮ ا ﺟ ﻪ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ.

ﻋﻨﻮان

اﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺣﺪود ﺳﻪ ﻳﺎ ﭼﻬﺎر ﺻﻔﺤﻪ اﺳﺖ و ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ازل و وﺣﻴﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. اﻟﺒﺘﻪ اﺻﻞ اﻳﻦ اﺛﺮ در دﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ و ﺑﻪ ﳘﲔ دﻟﻴﻞ ﳑﮑﻦ اﺳﺖﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﯽ ﻫﻢ در ﻧﺴﺨﻪ ﻣﺘﺪاول وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻌﻨﻮان ﳏﮑﻤﱰﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺮای اﺛﺒﺎت ﻣﻘﺎم و وﺻﺎﻳﺖ ﻣﲑ زا ﳛﻴﯽ ازل ﺗﻮﺳﻂ ﭘﲑوان اﻳﺸﺎن ﺑﮑﺎر ﺑﺮدﻩ ﻣﯽ ﺷﻮد. اﻣﺎ از دﻳﺪﮔﺎﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎن در واﻗﻊ اﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺧﻮد ﺑﺮﻫﺎﻧﯽ آﺷﮑﺎر در ﺛﺒﻮت ﺑﺎور ﺑﻬﺎﺋﻴﺎن اﺳﺖ. در اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ اﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻧﺸﺎن دادﻩ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ دﻳﺪﮔﺎﻩ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﺎ ﻣﻨﺪرﺟﺎت اﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ً ﮐﺎﻣﻼ ﳘﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ . در اﺑﺘﺪای ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺣ ﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل دﺳﺘﻮر ﻣﯽ دﻫﻨﺪﮐﻪ در ﻏﻴﺒﺖ ﻋﻨﺼﺮی ﺣﻀﺮت ﺑﺎب آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ از آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎبﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ اﻟﻘﺎء وی ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﻼوت ﳕﺎﻳﺪ و آﻧﮕﺎﻩ ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺆﮐﺪ ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪﮐﻪ ﭘﺲ از ﺷﻬﺎدﺗﺸﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در " اﻓﻖ اﺑﻬﯽ " ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻓﻖ اﺑﻬﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﳕﺎﻳﺪ. ﻋﲔ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ اﺳﺖ: اذا اﻧﻘﻄﻊ ﻋﻦ ذﻟﮏ اﻟﻌﺮش ﺗﺘﻠﻮن اﻳﺎت رﺑﮏ ﻣﺎ ﻳﻠﻘﯽ اﷲ ﻋﻠﯽ ﻓﺆادک... و اﺷﻬﺪ ﺑﺎﻧﻨﯽ اﻧﺎ ﺣﯽ ﻓﯽ اﻻﻓﻖ اﻻﺑﻬﯽ.

آﺷﮑﺎر اﺳﺖﮐﻪ ﻣﻘﺎم ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ﺑﻌﻨﻮان رﻫﱪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺑﯽ ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرت اﺳﺘﻤﺪاد و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ اﻣﮑﺎن ﺑﻘﺎ و دوام دارد. ﭘﺲ از آن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﻣﻮرد ﮐﻴﻔﻴﺖ دﻓﻦ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎرک ﺑﺎ اﺣﱰام و ﲡﻠﻴﻞ و ﻋﺰت ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ.

ﺧﻮدت را

آﻧﮕﺎﻩ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ﺑﻴﺎن ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ در اﻳﺎم ﺗﻮ " ﻣﺜﻞ"

آﺷﮑﺎر ﻓﺮﻣﻮد در آﻧﺼﻮر آن ت دﻳﮕﺮ اﺳﺖﮐﻪ از ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ وارث اﻣﺮ ﻣﯽﮔﺮدد. وﻟﯽ اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ او را آﺷﮑﺎر ﻧﻔﺮﻣﻮد ﺑﺪانﮐﻪ ﺧﺪا ﳔﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖﮐﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺘﻮ ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ. در آﻧﺼﻮرت ﺑﺎﻳﺪ ﳘﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎن اﻣﺮ را ﲞﺪا ﺗﻔﻮﻳﺾ ﳕﺎﻳﻨﺪ و ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﳘﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎن را ﺑﻪ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ ﺷﻬﺪاء ﻓﺮا ﲞﻮاﻧﺪ، ﺷﻬﺪاﻳ ﯽﮐﻪ از اﻣﺮ ﭘﺮوردﮔﺎر ﭘﲑویﮐﻨﻨﺪ. اﻳﻦ ﺑﻴﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺣﲑت اﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ً ﺑﺼﺮاﺣﺖ اﻋﻼن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪﮐﻪ رﻫﱪی ﻣﻴﺰا ﳛﻴﯽ ﺻﺮﻓﺎ ﻳﮏ رﻫﱪی اﲰﯽ اﺳﺖ و در واﻗﻊ در ﻫﺮ ﺣﺎل او ﺑﺎﻳﺪ رﻫﱪی را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﺴﭙﺎرد ﺑﺪون آﻧﮑﻪ در ﻋﻤﻞ ﻣﺮﺟﻌﻴﺘﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ اﮔﺮ اﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ را ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﺎﻳﺖ ﺑﮕﲑﱘ ﺑﺎﻳﺪ اﻋﱰافﮐﻨﻴﻢﮐﻪ ﲝﺚ ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﺎﻳﺖ در واﻗﻊ ﻧﻔﯽ وﺻﺎﻳﺖ اوﺳﺖ. ﳑﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﺼﻮر ﺷﻮد ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﺎن ﻧﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ ﺟ ﺎﻧﺸﲔ او ﭘﺲ از وﻓﺎﺗﺶ ﻣﯽﮔﺮدد. اﻣﺎ ﭼ ﻨﲔ ﻧﻴﺴﺖ و در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎﺑﻴﺎن ازﻟﯽ و ﻫﺮ دو اﺗﻔﺎق ﻧﻈﺮ دارﻧﺪ. ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ ﺑﻪ ﺻﺮاﺣﺖ اﻳﻦ ﺑﻴﺎ ن را ﺑﻪ ﳘﲔ ﻣﻌﻨﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ و ر ؤ ﺳﺎی ﺑﺎﺑﻴﻪ ازﻟﯽ ﻧﻴﺰ در ردﻳﻪ ﻫﺎی ﺧﻮد ﻋﻠ ﻴﻪ ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ ﳘﲔ ﻣﻌﻨﺎ را ﺗ ﺄ ﮐﻴﺪ ﳕﻮدﻩ اﻧﺪ. ﻋﲔ ﺑﻴﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب اﻳﻦ اﺳﺖ: ﻓﺎن ﻳﻈﻬﺮ اﷲ ﻓﯽ اﻳﺎﻣﮏ ﺑﻤﺜﻠﮏ ﻫﺬا ﻣﺎ ﻳﻮرﺛﻦ اﻻﻣﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ اﷲ اﻟﻮاﺣﺪ اﻟﻮﺣﻴﺪ. ﻓﺎن ﻟﻢ ﻳﻈﻬﺮ ﻓﺎﻳﻘﻦ ﺑﺎن اﷲ ﻣﺎ اراد ان ﻳﻌﺮف ﻧﻔﺴﻪ ﻓﻠﺘﻔﻮﺿﻦ اﻻﻣﺮ اﻟﯽ اﷲ رﺑﮑﻢ و رب اﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﺟﻤﻴﻌ ً أﻣﺮ و ﺎ ﺑﺎﻟﺸﻬﺪاء اﻟﻠﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﻳﺘﺒﻌﻮن ﻓ ﯽ اﻣﺮ رﺑﻬﻢ و ﻫﻢ ﻋﻦ ﺣﺪود اﷲ ﻻ ﻳﺘﺠﺎوزون.

ﺷﺨﺺ

ﺑﻬﺎﺋﻴﺎن

در اﻳﻦ ﺑ ﻴﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺳﺨﻦ از ﻣﺜﻞ ﳛ ﮐﺴﯽ ﻴﯽ ازل ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ ﻏﺎﻳﺐ و ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ و ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ارادﻩ ﮐﻨﺪﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﲟﺎﻧﺪ. در ﺻﻮرت اول ، رﻫﱪی ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺑﯽ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ آن ﻓﺮد دﻳﮕﺮ اﺳﺖ، و در ﺻﻮرت دوم ﺑﺎﻳﺪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ اﻣﺮ را ﲞﺪا ﺗﻔﻮﻳﺾﮐﺮدﻩ و رﻫﱪی ﺑﺎﺑﻴﺎن را ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺷﻬﺪای ﺑﺎﺑﯽ ﺑﺴﭙﺎرد. اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﻄ ﻠﺐ در واﻗﻊ اﺷﺎرﻩ ای اﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﻴﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﻣﻮرد ﻇﻬﻮر دو آﻳﺖ اﳍﯽ در ﺳﺎل ﺷﺸﻢ آﻳﲔ ﺑﺎﺑﯽﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﻇﺎﻫﺮ و دﻳﮕﺮی ﻏﺎﻳﺐ و ﭘﻨﻬﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اوﻟﯽ را ﳛﻴﺎی ﻧﺒﯽ و دوﻣﯽ را ﺣﺴﲔ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ . اﻳﻦ ﺑﻴﺎن ﭼﻨﺪ ﺑﺎر در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺗﮑﺮار ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. درﮐﺘﺎب ﭘﻨﺞ ﺷﺄنﮐﻪ آﺧﺮﻳ ﻦ اﺛﺮ ﻋﻤﺪﻩ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب اﺳﺖ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻋﻈﻴﻢ ﭼﻨﲔ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ در ﺳﺎل ﺷﺸﻢ و ﻗﺒﻞ از ﲢﻘﻖ ﺑﻠﻮغ ﻧﻄﻔﻪ ﺑﻴﺎن در ﺳﺎل ﺗﺴﻊ )ﺳﺎل ﻢ � ،( دو آﻳﺖ و ﻧﺸﺎﻧﻪ از ﻃﺮف ﺧﺪا ﻣﻴ ﻇﺎﻫﺮ ﮕﺮدد، ﻳﮑﯽ ﳛﻴ ﺎی ﻧﺒﯽ و دﻳﮕﺮ ﺣﺴﲔ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ ً . در ﳘﲔ ﻟﻮح ﻣﮑﺮرا ذﮐﺮ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺷﺪﻩ و از او ﲡ ﻠﻴﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. آﻧﮕﺎﻩ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﻪ ﻋﻈﻴﻢ دﺳﺘﻮر ﻣﯽ دﻫﻨﺪﮐﻪ ﭼﻮن آﻳﺖ دﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﯽ ﺣﺴﲔ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ

ﮐﻪ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﺗﺎ او را ﮐﺸﻒ و ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ ﳕﺎﻳﺪ. از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ در ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ، ﻣﻨﻈﻮر از "ﻣﺜﻞ" ﳛﻴﯽ ﳘﺎن ﺣﺴﲔ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ اﺳﺖ. ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ در اﻳﺎم ﻣﲑ زا ﳛﻴﯽ ازل ﻣﺜﻞ او را آﺷﮑﺎر ﻓﺮﻣﻮد در اﻧﺼﻮرت اﻳﻦ ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﯽ ﺣﺴﲔ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ اﺳﺖﮐﻪ وارث اﻣﺮ و رﻫﱪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد، ﻳﻌﻨﯽ ﳘﺎن آﻳﺖ دﻳﮕﺮ ﮐﻪ در ﺳﺎل ﺷﺸﻢ ﺑﺰرﮔﱰﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺧﺪاﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ ارادﻩ اﳍﯽ ﺧﻮد را ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﻧﻴﺰ آﺷﮑﺎر ﳕﯽﮐﻨﺪ. اﻳﻦ آﻳﺖ دﻳﮕﺮ ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ

ً اﺳﺖﮐﻪ در واﻗﻊ رﻫﱪ راﺳﺘﲔ آﻳﲔ ﺑﺎﺑﯽ اﺳﺖ و اﮔﺮ ﺧﻮدش را ﻣﻌﺮﻓﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ اﲰﺎ ﻫﻢ ﺟﺎﻧﺸﲔ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﺎﺷﺪ و اﮔﺮ ﺧﻮدش را ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﺎﻫﺪاﺷﺖ در آ ﻧﺼﻮرت اﮔﺮ ﭼﻪ وی رﻫﱪ راﺳﺘﲔ اﺳﺖ اﻣﺎ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎن از ﺷﻬﺪای ﺑﺎﺑﯽ ﭘﲑو یﮐﻨﻨﺪ. وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎن ﻗﺒﻞ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺣﺎل رﻫﱪ راﺳﺘﲔ در دﺳﺖ " ﳘﺎن اﻓﻖ اﺑﻬﯽ " اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺣﻀﺮت ﺑﺎب درﮐﺘﺎب ﭘﻨﺞ ﺷﺄ ن ﺧ ﻄﺎب ﺑﻪ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻫﺬا ﻣﺎ وﻋﺪﻧﺎک ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺣﻴﻦ اﻟﺬی ﻗﺪ ا ﺟ ﺒﻨﺎک اﺻﺒﺮ ﺣﺘﯽ ﺗﻘﻀﯽ ﻋﻦ اﻟﺒﻴﺎن ﺗﺴﻌﻪ ﻓﺎذا ﻗﻞ ﺗﺒﺎرک اﷲ اﺣﺴﻦ اﻟﻤﺒﺪﻋﻴﻦ و اﺟﺒﻨﺎک ﻣﻦ ﻗﺒﻞ، ﻗﺒﻞ اﻟﻄﺎء ﻳﻨﺒﻐﯽ ان ﻳﻈﻬﺮ ﻓﯽ اﻟﻮاو اﺛﻨﻴﻦ اﻳﺔ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ اﷲ ﻓﯽ اﻟﮑﺘﺎب ﻋﻦ اﻻو ﻟﻴﻦ ﻗﻞ اﺣﺪﻫﻤﺎ ﻳﺤﻴﯽ اﻟﻨﺒﯽ ﺛﻢ اﻻﺧﺮ اﺑﻦ ﻋﻠﯽ اﻣﺎم ﺣﻖ رﻓﻴﻊ. ﻓﻘﺪ اﻃﻠﻌﻨﺎک ﻋﻠﯽ اﺣﺪ ﻣﻨﻬﻤﺎ و اﺳﺘﻴﺴﺮ ﻓﯽ اﻻ رض ﺣﺘﯽ ﻳﻄﻠﻌﮏ اﷲ رﺑﮏ ﻋﻠﯽ ﻣﺎ ﺗﺴﺘﺠﻠﻴﻦ ﻋﻦ اﷲ رﺑﮏ و رب اﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ. )ﭘﻨﺞ ﺷﺄن ﺻﺺ ۲۵۴ - ۲۵۵ ( ﻧﮑﺘﻪ دﻳﮕﺮ یﮐﻪ در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻳﻦ آﺛﺎر آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد اﻳﻨﺴﺖﮐﻪ رﻫﱪی آﻳﲔ ﺑﺎﺑﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﺮ ﻳ ﮏ از اﻳﻦ دو ﺻﺮﻓﺎ ﺗﺎ ﺳﺎل ۹ ﮐ ﻪ ﺳﺎل ﺑﻠﻮغ ﺑﻴﺎن و ﺗﻮﻟﺪ ﻇﻬﻮر دﻳﮕﺮ اﺳﺖ ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و در واﻗﻊ د ر ﺳﺎل ۹ ﺑﺎ ﻇﻬﻮر ﻣﻮﻋﻮد ﻳﻌﻨﯽ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﳘﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎن در ﻫﺮ رﺗﺒﻪ و ﻣﻘﺎﻣﯽﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ در ﻇﻞ ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎء اﷲ در ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ. ﺑﻼﻓﺎﺻ ﻠ ﻪ ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ در ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ را ﺑﻪ ﺣﻀ ﺮ ت ﺑﻬﺎءاﷲ و ﻳﺎ ﺷﻬﺪای ﺑﻴﺎن ﺑﺴﭙﺎرد اﻳﺸﺎن ﺑﻴﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪﮐﻪ ﲑز ﻣ ا ﳛﻴﯽ ازل

او

رﻫﱪ

ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮای ﻓﻬﻢ ﻣﻘﺼﻮد و ﻣﻌﻨﺎی ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎی ﺣﻀﺮت ﺑﺎب از ﺳﻴﺪ ﺣﺴﲔ ﻳﺰدیﮐﺎﺗﺐ وﺣﯽ ﭘﺮﺳﺶ و اﺳﺘﻔﺴﺎرﮐﻨﺪ و ﺑﻴﺎﻣﻮزد. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻣﯽ ﳕﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ وی ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ درک ﻣﺮاد اﳍ ﯽ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﺎ ﺷﻬﺎدت ﺳﻴﺪ ﺣﺴﲔ ﻳﺰدی در ﺳﺎل ۹ ) ۱۲۶۹ ( ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺟﺎوداﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﳘﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺗﺬﮐﺮی اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ا زلﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﻬﻢ ﺧﻮد از آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﻄﻤﺌ ﻦ و ﻳﺎ ﻣﻐﺮور ﺷﻮد. ﻋﲔ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ اﺳﺖ: و ان ﻣﻦﮐﺎن ﻋﻨ ﺪ رﺑﮏ ﻗﺪ ﻋﻠﻤﻨﺎﻩ ﺟﻮاﻫﺮ اﻟﻌﻠﻢ و ا ﻟ ﺔ ﺤﮑﻤ ﻋﻨﻪ ﯽ ﺌ ﻓﺎﺳﺘﻨﺒ آﻧﮕﺎﻩ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﻴﺎن ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ اﺑﻮاب ﺑﻴﺎن ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻋﺪد ﮐﻞ ﺷﻴﺊ ﻣ ﻘﺪر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ وﻟﮑﻦ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻳﺎزدﻩ واﺣﺪ از ﻧﻮزدﻩ واﺣﺪ را ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮدﱘﮐﻪ ﻣﻌﺎدل اﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﻮزدﻩ ﻫﻴﮑﻞ ﺗﺎ آﻧﮑﻪ اﻳﻦ ذﮐﺮی از ﻃﺮف ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ زﻳﺮا ﮐﻪ اﮔﺮ ﭼﻪ ﮐﺘﺎب ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺗﻨﻬﺎ دارای ﻳﺎزدﻩ واﺣﺪ اﺳﺖ و ﻫﺸﺖ واﺣﺪ آن ﻧﺎزل ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ اﻣﺎ اﻳﻦ ﻋﺪم ﻧﺰول ﻫﺸﺖ واﺣﺪ اﻣﺮی ﻋﺎﻣﺪاﻧﻪ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ و ﻧﻪ ﺗﺼﺎدﻓﯽ. ﻋﻠﺖ اﻳﻦ اﻣﺮ اﻳﻦ اﺳ ﺖﮐﻪ ﻇﻬﻮر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﳘﮕﯽ ﲤﻬﻴ ﺪی ﺑﺮای ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺴﺘﻐﻴﺚ ﻳﺎ ﻓﺮﻳﺎدرس در زﻣﺎن ﻣﺴﺘﻐﺎث ﻳﻌﻨﯽ ﻫﻨﮕﺎم ﻓﺮﻳﺎد رﺳﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﺮای درک اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭘ ﻴﭽ ﻴﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻣﻘﺪﻣﻪ آﺷﻨﺎ ﮔﺮدﻳﺪ: ﻢ )ﻳﻌﻨﯽ ﳘﺎﳒﺎﻳﯽﮐﻪ ﺑﻴﺎن � اول اﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮد ﺣﻀﺮت ﺑﺎب درﮐﺘﺎب ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ در ﺑﺎب دﻫﻢ از واﺣﺪ ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﯽ رﺳﺪ ( ﺑﻴﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪﮐﻪ ﺗﺎ اﻳﻨﺠﺎ اﻳﻦ ﺗﻌﺪاد از آﻳﺎت ﻧﺎزل ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ، ﻳﻌﻨﯽ ﻣﻌﺎدل

ﺑﺎ ﺑﻴﺎن ﻓﺎرﺳﯽ، اﻣﺎ ﺑﺮﺧﻼف ﺑﻴﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺗﺎ ﻳﺎزدﻩ واﺣﺪ )اﻟﻒ و اﻟﻴﺎء ( ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮد ﺣﻀﺮت ﻣﺸﻬﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻋﺪد ً ﺑﺎب ﻧﺎزل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎﻗﯽ آن اﮔﺮ ﺧﺪا ﲞﻮاﻫﺪ ﺑﻌﺪا ﮐﻞ ﺷﻴﺊ ﲢﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ.

ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﻧﻴﻤﻪ ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺧﱪ ﻣﯽ دﻫﻨﺪﮐﻪ از ﻧﻮزدﻩ واﺣﺪ ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﺎزدﻩ واﺣﺪ آن ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺎزل ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻧﺰول ﺑﺎﻗﯽ آن ﺑﻪ ارادﻩ اﳍﯽ و ﭘﺲ از اﻳﺸﺎن ﻣﺸﺮوط اﺳﺖ. ﻋﲔ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ اﺳﺖ: و ﻗﺪ ﻧﺰل ﻓﻴﻪ ﻣﺎ ﻧﺰل اﻟﯽ ﺌﺣﻴﻨ ﺬ ﺛﻢ اﻻﻟﻒ واﻟﻴﺎء ﻣﻦ ﻧﻔﺴﯽ ﺛﻢ اذا ﺷﺎء ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﻓﻴﻤﺎ ﻳﻌﺪل ﻋﺪد ﮐﻞ ﺷﻴﺊ ﻟﻮ ﺷﺎء اﷲ ﺗﺸﻬﺪون. )ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺑﺎب ۱۰ از واﺣﺪ ۹( دوم آﻧﮑﻪ ﳕﺎد

ﮐﻪ ﺑﻔﺮﻣﻮدﻩ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻧﺸﺎﻧﻪ ﭘﻴﺎﻣﱪ و ﻣﻈﻬﺮ اﻣﺮ اﳍﯽ ﻳﻌﻨﯽ اﻧﺴﺎنﮐﺎﻣﻞ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻫﻴﮑﻞ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﳘﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺗﻮﺿﻴﺢ دادﻩ اﻧﺪ از ﻳﺎزدﻩ ﺧﻂ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻳﺎزدﻩ ﻣﻌﺎدل ﺷﺶ = ﭘﻨﺞ، و واو = اﲜﺪی "ﻫﻮ" ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪﮐﻪ از ﻫﺎء ﻴﺸﮑﺗ ﮔﺮدد ﻞ ﻣﯽ . ﻫﺮ ﻫﻴﮑﻞ از ﭘﻨﺞ ﺧﻂ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﻌﻨﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﻫﻴﮑﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮدﮐﻪ دارای ﺷﺶ ﺧﺎﻧﻪ در درون ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﭘﺲ ﻇﺎﻫﺮ و ﺑﺎﻃﻦ ﻫﻴﮑﻞ ﻳﻌﻨﯽ ﭘﻨﺞ و ﺷﺶ در ﳎﻤﻮع ﻣﺴﺎوی ﻳﺎزدﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﻨﺞ ﺧﻂ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺮ ﺧﻄﻮط ﻫﻴﮑﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺷﺶ ﺧﻂ ﺑﺎﻃﻦ در درون ﺷﺶ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻴﮑﻞ.

ﻫﻴﮑﻞ

ﺳ ﻮم آﻧﮑﻪ در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﳘﻴﺸﻪ ﺻﺤﺒﺖ از ﻧﻮزدﻩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد و اﻳﻦ ﻧﻮزدﻩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﻌﺎدل ﺑﺎ واﺣﺪ اول ﺑﺎﺑﯽ و ﻧﻮزدﻩ ﺳﺎل اول ﻇﻬﻮر ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽﮔﺮدد. در ﻟﻮ ح ﺣﺮوﻓﺎت ، ﮐﻪ ﻧﺎم دﻳﮕﺮش ﻟﻮح ﻫﻴﺎﮐﻞ واﺣﺪ اﺳﺖ، از ﻳﺎزدﻩ ﺧ ﻳﮏ ﻂ ﻫﺮ ﻫﻴﮑﻞ ﻳﮏ اﺳﻢ ﺧﺪا اﺷﺘﻘﺎق ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ ﻣﺜﻼ ﻫ ﻴﮑﻞ اول ﺑﺎ ﻋﺪد ۱۰۸ و اﺳﻢ ﺣﻖ )ﻣﺴﺎوی ۱۰۸ ( ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽﮔﺮدد. ﳘﻴﻨﻄﻮر ﻫﻴﮑﻠﻬﺎی ﺑﻌﺪی ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺑﻴﺸﱰ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ آﻧﮑﻪ آﺧﺮﻳﻦ و ﻧﻮزدﳘﲔ ﻫﻴﮑﻞ ﺑﺎ ﻋﺪد ۲۰۵۲ )ﻳﻌﻨﯽ ۱۹ × ۱۰۸ ( ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﮔﺮدد و ﺣﻀﺮت ﺑﺎب از آن

"ﻫﻮاﳌﺴﺘﻐﻴﺚ" را اﺷﺘﻘﺎق ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻳﻌﻨﯽﮐﻪ ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﺑﻌﻨﻮان "ﻫﻮاﳌﺴﺘﻐﻴﺚ" در ﭘﺎﻳﺎن ﻫﻴﮑﻞ ﻧﻮزدﻫﻢ )و در ﺳﺎل ۱۹( ﺻﻮرت ﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮد. ﻳﻌﻨﯽ آ ﺧﺮﻳﻦ اﺳﻢ ﺧﺪاوﻧﺪﮐﻪ در ﭘﺎﻳﺎن ﻫﻴﮑﻞ ﻧﻮزدﻫﻢ از ﻫﻴﺎﮐﻞ واﺣﺪ در ﻟﻮح ﺣﺮوﻓﺎت اﺷﺘﻘﺎق ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ ﻧﺎم ﻫﻮاﳌﺴﺘﻐﻴﺚ اﺳﺖ . )ﻟﻮح ﺣﺮوﻓﺎت، ﭘﻨﺞ ﺷﺄن ﺻﺺ ۴۳۲ -۳۴( از اﻳﻨﺠﺎ ﺳﺖﮐﻪ ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺗﻨﻬﺎ دارای ﻳﺎزدﻩ وا ﺣﺪ اﺳﺖ زﻳﺮا ﮐﻪ ﻳﺎزدﻩ واﺣﺪ ﳘﺎن ﻧﻮزدﻩ ﻫﻴﮑﻞ اﺳﺖ )ﻳﻌﻨﯽ ۱۹ × ۱۱ = ۱۱ × ۱۹ (. ﭼﻮن ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ از ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻮزدﻫﻢ ﲡﺎوز ﳕﯽﮐﻨﺪ در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﻴﺎن را ﻧﻴﺰ از آن ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﺘﺠﺎوز ﻧﺴ ﺎﺧ ﺘﻨﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺗﻨﻬﺎ از ﻳﺎزدﻩ واﺣﺪ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﻋﲔ ﺑﻴﺎن در ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ: و ان اﺑﻮاب اﻟﺒﻴﺎن ﻗﺪ ﻗﺪر ﻋﻠﯽ ﻋﺪد ﮐﻞ ﺷﻴﺊ وﻟﮑ ً ﻨﺎ ﻣﺎ اﻇﻬﺮﻧﺎﻩ اﻻ اﺣﺪی ﻋﺸﺮ واﺣﺪا ﻟﮑﻞ ﻫﻴﮑﻞ واﺣﺪ، ﻣﻦ ﻫﻴﺎﮐﻞ اﻟﺘ ً ﺴﻌﺔ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ اﻟﻌﺸﺮ، اﺣﺪی ﻋﺸﺮ واﺣﺪا ، ذﮐﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ اﷲ اﻟﻌﻠﯽ اﻟﻌﻈﻴﻢ. ﲞﺎﻃﺮ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﯽ ﺑﻴﺎن ﺑﺎﻻ اﮐﺜﺮ ﺗﺮﲨﻪ ﻫﺎی اﻳﻦ ﺑﻴﺎن ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﻮدﻩ اﻧﺪ. ﺗﺮﲨﻪ ﻓﺎرﺳﯽ درﺳﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ: ﺑﺮاﺳﺘﯽﮐﻪ اﺑﻮاب ﺑﻴﺎن ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻋﺪد ﮐﻞ ﺷﻴﯽ ) ۳۶۱ = ۱۹ × ۱۹ ( ﻣﻘﺪر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ وﻟﻴﮑﻦ ﻣﺎ ﳘﻪ ﻧﻮزدﻩ واﺣﺪ را ﻇﺎﻫﺮ ﻧﮑﺮدﻩ اﱘ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﺎزدﻩ واﺣﺪ را ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ ﺑﮕﻮﻧﻪ ایﮐﻪ ﻫﺮ ﻫﻴﮑﻠ ﯽ دارای ﻧﻮزدﻩ = )واﺣﺪ ﻧﻮزدﻩ ( درﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻧﻮزدﻩ ﻫﻴﮑﻞﮐﻪ اﻳﻦ ﳘ ﺎن ﻳﺎزدﻩ واﺣﺪ اﺳﺖ و اﻳﻦ ذﮐﺮی اﺳﺖ ا ز ﻧﺰد ﺧﺪای ﻋﻠﯽ ﻋﻈﻴﻢ.

ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ ﺑﻴﺎن ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﻣﻌﺎدل ﻧﻮزدﻩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﲞﺎﻃﺮ آﻧﮑﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﻧﻮزدﻫﻢ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﻳﺎ ﻫﻮاﳌﺴﺘﻐﻴﺚ ﻣﯽﮔﺮدد ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ﺳﺨﻦ ا ز ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ و ﻇﻬﻮر او ﻣﯽ ﻓ ﺮﻣﺎﻳﻨﺪ و ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺑﻴﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ وی ﳘ را ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ از ﻳﺎزدﻩ واﺣﺪ

ﮕﺎن

ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ اﻣﺮ ﳕﺎﻳﺪ ﭼﺮا ﮐﻪ او در ﻗﻴ ﺄ ﻀﺮت ﺑﺎب ﺗ ﮐﻴﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪﮐﻪ ﻣﺎ ﳘﮕﯽ ﻋﺒﺎد او و ﺳﺎﺟﺪ او ﻫﺴﺘﻴﻢ. ﻣﻘﺎم او آﻧﭽﻨﺎن ﻣﺘﻌﺎﻟﯽ اﺳﺖﮐﻪ او ﺑﺎﺟﺎزﻩ ﺧﺪاوﻧﺪ ، ﳐﺘﺎر اﺳﺖ ﺗﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﲞﻮ اﻫﺪ اﳒﺎم دﻫﺪ و ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺣﻖ ﺳ ﺆ ال ﻳﺎ اﻋﱰاض ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ او اﳒﺎم دﻫﺪ را ﻧﺪارد در ﻋﲔ ﺣﺎلﮐﻪ ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﳘﮕﺎن در ﳘﻪ ﭼﻴﺰ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ و ﺟﻮاﺑﮕﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﻳﻦ ﺑﻴﺎن در ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﺼ ﻮ رت ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ را ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺎل ﻧﻮزدﻩ ارﺗﺒﺎط دادﻩ اﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﯽ و رﻫﱪی ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل را ﻧﻴﺰ ﺻﺮﻓﺎ در ﺳﺎﻳﻪ آﻣﺎدﮔﯽ ﺑﺮای ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﻣﻄﺮح ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﻧﺪ. از آن ﻣﻬﻤﱰ اﻳﻨﮑﻪ در ﳘﲔ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻧﻴﺰ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﻫﺮ ﮐﺎرﮐﻪ ﲞﻮاﻫﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻫﻴﭽﮑﺲ از ﲨﻠﻪ ﻣﲑزا ﳛ ﻴﯽ ازل ﺣﻖ ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ و اﻋﱰاض ﺑﻪ او را ﻧ ﺪارد در ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﳘﮕﺎن در ﻧﺰد او ﻣﺴﺌﻮل ﻫﺴﺘﻨﺪ. ً ﺎﻣﺖ ﺑﻌﺪ ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎ ﻋﺰت ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ. ﺣ

اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺒﯽ اﺳﺖﮐﻪ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﳘﻮارﻩ ﺗ ﺄ ﮐﻴﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ را ﳕﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻗﻴﺪ و ﺷﺮﻃﯽ ﻣﺸﺮوط و ﳏﺪود ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﺗﻌﺒﲑ و ﺗﻔﺴﲑی از ﻫﻴﭽ ﻴﮏ از آ ﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﳕﯽ ﺗﻮان ﺑﺮای او ﳏﺪودﻳﺖ ﺑﻮﺟﻮد آورد. او ﻫﺮ و ﻗﺖﮐﻪ ﲞﻮاﻫﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻧﻪ ﳛ ﻴﯽ ازل و ﻧﻪ ﻫﻴﭽﮑﺲ دﻳﮕﺮ ﺣﻖ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﺸﻬﺎد ﺑﻪ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﺮای او ﺷﺮط و ﺷﺮوط ﺗﻌﻴﲔﮐﻨﺪ.

و دﻳﮕﺮان ﺑﺎ ﻳﺪ ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺰول آﻳﺎت از ﻧﺰد ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ اﺳﺖﮐﻪ

ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰیﮐﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ

ازل

ﺣﺠﺖ او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﻋﲔ ﺑﻴﺎن در ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ: ﺄوﻟﺘ ﻣﺮن ﺑﻤﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﻓﺎﻧﻪ ﻟﻴ ﺄ ﺗﻴﻦ ذﻟﮏ اﻟﺨﻠ ﻖ ﻓﯽ اﻟﻘﻴﻤﺔ اﻻﺧﺮی ﺑﺴﻠﻄﺎن ﻋﺰ رﻓ ﻴ ﻊ اﻧﺎ ﮐﻞ ﻋﺒﺎد ﻟﻪ و اﻧﺎ ﮐﻞ ﻟﻪ ﺳﺎﺟﺪون ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﺑﺎذن رﺑﻪ و ﻻ ﺴﺌﻞ ﻳ ﻋﻤﺎ ﻳﻔﻌﻞ وﮐﻞ ﻋﻦ . ﻠﻮنﺴﺌ ﻳ ﺷﻴﺊ ﮐﻞ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ و در اداﻣﻪ ﺗ ﺄ ﮐﻴﺪ ﺑﺮ ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ در اﻳﺎم ﺗﻮ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮد از روی ﻋﺰت )ﻳﻌﻨﯽ اﮔﺮ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ را ﺧﺪاوﻧﺪ در دوران ﳛﻴﯽ ازل ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣ ﻮد( در آﻧﺼﻮرت ﻣﻨﺎﻫﺞ ﻫﺸﺘﮕﺎﻧﻪ را ﺑ ﻪ اﺟﺎزﻩ ﺧﺪا ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻦ و اﮔﺮ ﺧﺪا از روی ﻋﺰت ﻇ ﺎ ﻫﺮ ﻧﻔﺮﻣﻮد در ﺑﻌﺪ ﺑ ﻪ اﻃﺎﻋﺖ از ﻳﺎزدﻩ واﺣﺪ ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﻓﺮاﲞﻮان. ﻋﲔ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ اﺳﺖ: و ان اﻇﻬﺮ اﷲ ﻋﺰ ً ا ﻓﯽ اﻳﺎﻣﮏ ﻓﺎﻇﻬﺮ ﻣﻨﺎﻫﺞ اﻟﺜﻤﺎﻧﻴﺔ ﺑﺎذن اﷲ ﺑﻤﺎ ﮐﻨﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ اﻻﮐﺮﻣﻴﻦ...و ان ً ﻟﻢ ﻳﻈﻬﺮاﷲ ﻋﺰا ً ﻓﯽ اﻳﺎﻣﮏ ﻓﺎﺻﺒﺮ ﻋﻠﯽ ﻣﺎ ﻧﺰل و ﻻ ﺗﺒﺪل ﺣﺮﻓﺎ ﻓﺎن ذﻟﮏ اﻣﺮ اﷲ ﻓﯽﮐﺘﺎب ﻋﻈﻴﻢ وأ ﻣﺮ ﺑﻤﺎ ﻧﺰل و ﻻ ﺗﺒﺪل ﻗﺪر ﺷﻴﺊ ﻟﺌ ﻼ ﻳﺨﺘﻠﻔﻮن اﻟﻨﺎس ﻓﯽ دﻳﻦ اﷲ و ﻫﻢﮐﺎﻧﻮا اﻟﯽ ﻗﻴﺎﻣﺔ اﻻﺧﺮی ﺑﻤﻨﻬﺎج واﺣﺪ ﻣﺘﺮﺑﻴﻮن. ﺑﺎﻳﺪ دﻗ ﺖﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﲞ ﺶ، ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﻣﻮرد ﻗﻄﻌﯽ ﺑﻮدن ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﺳﺨﻦﮔﻔﺘﻨﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﺑ ً ﻴﺎنﮐﻪ "ان اﻇﻬﺮ اﷲ ﻋﺰا " )اﮔﺮ ﺧﺪا از روی ﻋﺰت ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد( دﻧﺒﺎﻟﻪ آ ﻧﺼﻮرت ﺑ ﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻧﺎزل ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻓ ﯽ را ﻋﻮض ﻧﮑﻦ و ﳘﻪ را ﺗﺎ زﻣﺎن ﻗﻴﺎﻣﺖ

اﮔﺮ

ﻟﯽ

ﺻﱪﮐﻦ

ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ در زﻣﺎن ﺣﻴﺎن ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل دﻻﻟﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ . ﻻزم ﺑﻪ ﺗﺬﮐﺮ

ﳘﺎن ﲝﺚ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻇﻬﻮر

اﺳﺖﮐﻪ در ﺑﻴﺎن ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﺑﺎ واژﻩ"ﻋﺰ رﻓﻴﻊ " ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. اﻣﺎ دﻻﻳﻞ دﻳﮕ ﺮ ی ﻧﻴﺰ وﺟﻮد د ارد ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪﮐﻪ ﻣﺮاد از " ان اﻇﻬﺮ اﷲ" ﭼﻴﺰی ﺟﺰ ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ در ا ﻳﺎم زﻧﺪﮔﯽ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﳕﯽ ﺑﺎﺷ ﺪ. اوﻟﲔ دﻟﻴﻞ اﻳﻦ اﺳﺖﮐﻪ ﺣﻀﺮت ﺑ ﺎب ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل اﺟﺎزﻩ ﻣﯽ دﻫ ﻨﺪﮐﻪ در ﺻﻮرت ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ واﺣﺪ را ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻨﺪ. اﻣﺎ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺛﺎر آ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﭼﻪ در ﮐﺘﺎب اﻻﲰﺎء و ﭼﻪ در ﺑﻴﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ) و از ﺣﻴﻦ ﻏﺮوب اﻟﯽ ﻃﻠﻮع ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ آﺛﺎر ﻓﺮﺿﻴﻪ ﻣﺮﺗﻔﻊ. ﺑﻴﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﺎب از واﺣﺪ ﺳﻮم( ﺗﺎﮐﻴﺪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖﮐﻪ ﭘﺲ از ﺷﻬﺎدت ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺗﺎ ﻇﻬﻮر ﻣ ﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ دﻳﮕﺮ ﻧﺰول آﻳﺎت ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﻴﭻ اﺛﺮیﮐﻪ اﺟﺮاﻳﺶ ﻓﺮض و ﻣﻄﺎع ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻮﺟﻮد ﳔﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﺗﺎ ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺣﮑﻢ ﺑﻪ اﻇﻬﺎر واﺣﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ از ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖﮐﻪ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎﺟﺎزﻩ او ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﭼﻨﲔﮐﺎری را اﳒﺎم دﻫﺪ. اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﲞﻮﺑﯽ ﻧ ﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪﮐﻪ ﳘ ﻪ ﲡﻠﻴﻠﻬﺎ و ﺳﺘﺎﻳﺸﻬﺎیﮔﻮﻧﺎﮔﻮن از ﻣ ﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﳘﮕﯽ از اﻳﻦ روﺳﺖﮐﻪ وی در ﻇﻞ ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ ﺑﻮدﻩ و ﺑﻪ اﺟﺎزﻩ و اﳍﺎم اﻳﺸﺎن ﻋﻤﻞ ﳕﺎﻳﺪ. دﻟﻴﻞ دﻳﮕ ﺮ ﮐﻪ ﳘﲔ ﻣﻄﻠﺐ را ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﳕﺎﻳﺪ اﻳﻨﺴﺘﮑﻪ درﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﻻ، ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺢ ﺳﺨﻦ از ﻧﺴﺦ ﺑﻴﺎن ﺑﺘﻮﺳﻂ اﻇﻬﺎر واﺣﺪ ﺑﻴﺎن ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﻧﺪ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﻇﺎﻫﺮ ﻧﮑﺮد در آﻧﺼﻮرت ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ ﺑﻴﺎن اﻣﺮ ﮐﻦ و ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻓﯽ را ﻋﻮض ﻧﮑﻦ. ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖﮐﻪ اﻇﻬﺎر ﻫﺸﺖ

ﻫﺸﺖ

ﺷﺎﻧﺰدﻩ

ﻫﺸﺖ

ﻫﺸﺖ

ﻢ ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرت اﻧﺘﻬﺎی آﻳﲔ ﺑﺎﺑﯽ و � واﺣﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺗﺒﺪﻳﻞ و ﻧﺴﺦ ﺑﻴﺎن ﻋﺮﺑﯽ اﺳﺖﮐﻪ آ ﻇﻬﻮر ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻌﺪ ﻳﻌﻨ ﯽ ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ. دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮ اﻳﻦ اﺳﺖﮐﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎن اوﻟﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب را )ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺪری ﻫﻢ در ﻧﺴﺨﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺰد آﻧﺎن ً ﺻﺮﳛﱰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع دﻻﻟﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻩ اﺳﺖ( دﻗﻴﻘﺎ ﺑﻪ ﳘﲔ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻣﲑزا ﺟﺎﻧﯽﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﻣ ﺆ ﻟﻒﮐﺘﺎب ﻧﻘﻄﺔ ا ﻟﮑﺎف ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺷﺪﻳﺪ ً ا ﺑﻪ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ و وﺻﺎﻳﺖ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺑﺎور دارد در ﺑﺎرﻩ ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ﭼﻨﲔ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ: و ﻧﺺ ﺑﻪ وﺻﺎﻳﺖ و و ﻻﻳﺖ اﻳﺸﺎن )ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ( ﻓﺮﻣﻮدﻩ و ﻓﺮﻣﺎﻳﺶﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪﮐﻪ ﻫﺸﺖ واﺣﺪ ﺑﻴﺎن را ﺑﻨﻮﻳﺲ و ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ در زﻣﺎن ﺗﻮ ﺑﻪ اﻗﺘﺪار ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮدﻳﺪ ﺑﻴﺎن را ﻧﺴﺦ ﳕﺎ و آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﳍﺎم ﻣﯽ ﳕﺎﱘ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻋﻤﻞ ﳕﺎ. )ﻧﻘﻄﺔ اﻟﮑﺎف ص ۲۴۴ ( ﺑﻘﻴﻪ ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ دﺳﺘﻮر اﻟﻌﻤﻞ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل اﺳﺖﮐﻪ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﻳﯽ از آﺛﺎر و ﻫﻴﮑﻠﻬﺎی آن ﺣﻀﺮت را ﺑﻪ اﻓﺮاد ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن در ﻣﻨﺎﻃﻖﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪﮐﻪ ﻧﺎم و ﻧ ﺸﺎن آﻧﺎن ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ آ ﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ در واﻗﻊ ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ذﮐﺮ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ اﺳﺖ. اول اﻳﺸﺎن ﺑﻌﻨﻮان اﻓﻖ اﺑﻬﯽﮐﻪ ﳘﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﺎﺷﻨﺪ ذﮐﺮ ﺷﺪﻩ و ﺑﻌﻨﻮان اﳍﺎم ﲞﺶ و ﻣﺮﺟﻊ ﻣﲑزا ﳛ ﻴﯽ ازل ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ . آﻧﮕﺎﻩ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ از ﻇﻬﻮر ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ در ﺳﺎل ﻢ � ﻳﺎ و ﻧﻮزدﻫﻢ در ﺻﻮرﺗﻴﮑﻪ اﻳﺸﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﻣﻌﺮﻓﯽ ﳕﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪﮐﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ

ازل ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ آﻳﲔ ﺑﺎﺑﯽ را ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﺴﭙﺎرد. اﻣﺎ در ﻏﲑ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﺷﻬﺪای ﺑﻴﺎن ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪﮔﺮﻓﺖ . آﻧﮕﺎﻩ ﻗﻄﻌﻴﺖ ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ و اﻳﻨﮑﻪ او ﻓﺎﻋﻞ ﳐﺘﺎر اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺷﺮﻃﯽ ﻣﺸﺮوط ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﯽﮔﺮدد . ﺑ ﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ را در زﻣﺎن ﺣ ﻴﺎت ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮد آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ اﺟﺎزﻩ اﻳﺸﺎن ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺑﻪ ﻧﺰول آﺛﺎریﮐﻪ ﻧﺎﺳﺦ ﺑﻴﺎن اﺳ ﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺮداﺧﺖ. در ﻫﺮ ﺣﺎل آﺷﮑﺎر اﺳﺖﮐﻪ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﻴﺖ ﻣﻘﺎم و ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ﺑﻌﻨﻮان ﭘﺪﻳﺪاریﮐﻪ از ﻇﻬﻮر ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ اﷲ در زﻣﺎن ﺣﻴﺎت وی ﻧﺎﮔﺴﺴﺘﻨﯽ اﺳﺖ ﻣﻔﻬﻮم و ﻣﺸﺮوط ﻣﯽﮔﺮدد.

ﻫﻢ