آیین جهانی بهایی

آﺋﯿﻦ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺑﮭﺎﺋﯽ

اﻟﻒ: ﻣﻘﺪﻣﮫ ای ﺑﺮ ﺗﺎرﯾﺦ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ از اﯾﺮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﮫ اﺳﺖ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺎ روح ﻓﺮھﻨﮓ ﺷﺎﻣﺦ و ﺷﮑﻮھﻤﻨﺪ اﯾﺮان ﭘﯿﻮﻧﺪی ﯾﮕﺎﻧﮫ و اﺳﺘﻮار دارد. آﺋﯿﻦ ﻓﺮﺧﻨﺪۀ ﺣﻀﺮت زردﺷﺖ ﺟﻠﻮۀ ﺷﮕﺮﻓﯽ از ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﺴﺎﻣﺢ و ﺑﺮدﺑﺎری در اﯾﺮان ﺑﻮد. ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﺟﮭﺖ در اﯾﺮا ن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﺮدﺑﺎری ﻓﺮھﻨﮕﯽ و ﻣﺬھﺒﯽ ﻣﺒﺎدﻟﮥ ﻓﮑﺮی و ﺷﮑﯿﺒﺎﺋﯽ ﻣﺬھﺒﯽ را ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻧﻤﻮد و در زﻣﺎن ﻧﺎﻣﺪاراﻧﯽ ﭼﻮن ﮐﻮروش دادﮔﺮ اﯾﺮان ﻣﮭﺪ ﺗﻤﺪّن و ﺧﻼﻗﯿّﺖ ﻓﺮھﻨﮕﯽ و ﻋﻠﻤﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮔﺮدﯾﺪ. ھﻤﯿﻦ روﺣﯿّﮥ ﺗﺴﺎﻣﺢ و ﺑﺮدﺑﺎری ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ روح آﺋﯿﻦ ﻣﻘﺪّس اﺳﻼم ﺑﮫ ﻣﺒﺎدﻟﮥ ﻓﺮھﻨﮕﯽ و ﺧﻼّ ﻗﯿّﺖ ﻓﮑﺮی ﺷﮕﺮﻓﯽ در ﻗﺮﻧﮭﺎی اوﻟﯿﮥ اﺳﻼم ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ. اﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﮫ ﺑﺘﺪرﯾﺞ ﺑﺎ ﺟﮭﺎﻟﺖ ﺑﺴﯿﺎری از ﻋﻠﻤﺎء و ﺗﺤﮑّﻢ ﻧﺎﺑﺮدﺑﺎری ﻣﺬھﺒﯽ اﯾﻦ روﺣﯿﮥ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﺑﺮدﺑﺎری ﺳﺮﮐﻮب ﮔﺸﺖ و ﺑﺠﺎی آن ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﮑﻔﯿﺮ، ﺗﻘﻠﯿﺪ، ﺳﻨﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ و ﻧﻔﺮت از ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺮان ﻣﺬھﺒﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮔﺮدﯾﺪ. ﯾﻦﺑﺪ ﺳﺎن ﺑﻮد ﮐﮫ ﺷﮑﻮه ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺗﺎﺑﻨﺎک اﯾﺮان در وراء اﺑﺮی ﺗﯿﺮه از اوھﺎم و ﺗﻘﺎﻟﯿﺪ ﻣﺬھﺒﯽ ﭘﻨﮭﺎن ﮔﺮدﯾﺪ و ﺧﻼﻗﯿّﺖ ﻓﮑﺮی و ﻋﻠﻤﯽ ﺟﺎی ﺧﻮدرا ﺑﮫ رﮐﻮد ﻓﺮھﻨﮕﯽ، ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺳﭙﺮد. در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺑﻮد ﮐﮫ ﻓﺮھﻨﮓ و اﻗﺘﺼﺎد ﻧﻮزای ﻏﺮب ﮐﮫ در ﻋﺼﺮ ﺟﺪﯾﺪ از ﮐﺎﺑﻮس اوھﺎم ﺳﻨﺘﯽ و ﻧﺎﺑﺮدﺑﺎری ﻓ ﺮھﻨﮕﯽ ﺗﺎ ﺣﺪودی ﺑﯿﺪار ﮔﺸﺘﮫ و در ﺟﮭﺖ اﻋﺘﻼء ﻋﻠﻤﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻗﺪم ﻣﯽ زد ﺑﮫ آﺳﺎﻧﯽ و ﺳﺎدﮔﯽ در رﻗﺎﺑﺘﮭﺎی اﻗﺘﺼﺎدی و ﻧﻈﺎﻣﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮ اﯾﺮان ﭼﯿﺮه و ﻓﺎﺋﻖ ﮔﺸﺖ. ﻋﻠﻤﺎی اﯾﺮان ﺑﺠﺎی ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﺴﺐ ﻋﻠﻢ و ﺻﻨﻌﺖ و ﻓﺮھﻨﮓ ﺧﻼّق و آزادی ﻋﻘﯿﺪه و وﺟﺪان ﺑﮫ ﺗﻌﺮّض ﺑﺮ ﻋﻘﺎﺋﺪ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و ھﺮ ﮔﻮﻧﮫ ﯾﺎدﮔﯿﺮی از ﻋﻠﻮم و ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺮب را ﺑﺎﺳﺘﻨﺎد ﺣﺪﯾﺚ "ﻣﻦ ﺗﺸﺒّﮫ ﺑﻘﻮم ﻓﮭﻮ ﻣﻨﮭﻢ" )ھﺮﮐﺲ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻗﻮﻣﯽ ﺷﺒﺎھﺖ ﺟﻮﯾﺪ از آﻧﮭﺎ ﻣﯿﺸﻮد( ﺑﺒﺎد دﺷﻨﺎم و ﺗﮑﻔﯿﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و از ھﺮﮔﻮﻧﮫ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻋﻠﻤﯽ و ﺧﻼّﻗﯿّﺖ ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻧﺘﯿﺠﮫ آن ﺷﺪ ﮐﮫ ﻧﮫ اﻗﺘﺼﺎد ﺳﻨﺘﯽ اﯾﺮان ﺗﺎب رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ اﻗﺘﺼﺎد ﺻﻨﻌﺘﯽ اروﭘﺎ را داﺷﺖ و ﻧﮫ ارﺗﺶ اﯾﺮان ﻗﺎدر ﺑﮫ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ارﺗﺸﮭﺎی اروﭘﺎﺋﯽ ﺑﻮد. ﺟﺎی ﺗﺄﺳﻒ اﺳﺖ ﮐﮫ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺮان ﻓﺮھﻨﮕﯽ و ﻣﺬھﺒﯽ ﺑﮫ اﯾﻦ ﺷﺮاﺋﻂ ﻧﺎﮔﻮار از ﻗﺮن ھﺠﺪھﻢ ﺑﮫ ﺑﻌﺪ ﺗﺸﺪﯾﺪ روﺣﯿﮥ ﻧﺎﺑﺮدﺑﺎری ﻣﺬھﺒﯽ، ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﮑﻔﯿﺮ و ﺗﻔﺴﯿﻖ، اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﺪرت آﺧﻮﻧﺪھﺎ در ﻓﺮھﻨﮓ و ﺳﯿﺎﺳﺖ اﯾﺮان ، داﻣﻨﮫ زدن ﺑﮫ روﺣﯿﮥ ﺗﻮطﺌﮫ ﮔﺮاﺋﯽ، اﻣﺘﻨﺎع از ﻗﺒﻮل ھﺮﮔﻮﻧﮫ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻓﺮھﻨﮕﯽ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎدﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻧﺎﺑﺮدﺑﺎری ﻓﺮھﻨﮕﯽ، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و دﯾﻨﯽ از طﺮﯾﻖ ﻧﮭﺎدی ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﻨﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﻓﺮھﻨﮕﯽ در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﯿﺎﺳﯽ اﯾﺮان ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎن اﺳﺖ ﮐﮫ اﯾﺮان ﻋﺰﯾﺰ ﮐ ﮫ زﻣﺎﻧﯽ ﻣﮭﺪ ﺗﺴﺎﻣﺢ ﻓﺮھﻨﮕﯽ و ﺑﺮدﺑﺎری ﻣﺬھﺒﯽ ﺑﻮد ﺑﻌﻨﻮان ﻧﮥ ﺗﯿﺮه ﻻ ای از ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﮑﻔﯿﺮ و ﻧﺎﺑﺮدﺑﺎری و ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﺗﺒﻌﯿﺾ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ دﻧﯿﺎ ﺷﮭﺮت ﯾﺎﻓﺘﮫ اﺳﺖ. اﻣّﺎ در ﻧﯿﻤﮥ ﻗﺮن ﻧﻮزدھﻢ ﺑﺎ ظﮭﻮر آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ روﺣﯿﮥ ﺑﺮدﺑﺎری و ﺗﺴﺎﻣﺢ ﻓﺮھﻨﮕﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﺟﻠﻮۀ ﺗﺎﺑﻨﺎک ﺑﺪﯾﻌﯽ ﯾﺎﻓﺖ. ھﻤﺎﻧﻨﺪ آﺋﯿﻦ ﻣ ﻘﺪس زرﺗﺸﺖ ﮐﮫ از اﯾﺮان ﺑﭙﺎ ﺧﺎﺳﺘﮫ ﺑﻮد آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻧﯿﺰ از اﯾﺮان ظﮭﻮر ﮐﺮد و ﺑﻮﺣﯽ اﻟﮭﯽ و اﻟﮭﺎم رﺑﺎﻧﯽ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﯾﺰدان ﺑﺮان ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﮐﮫ اﯾﺮان ﺑﺎر دﮔﺮ ﻣﺤﻞ ظﮭﻮر ﻓﺮھﻨﮓ ﺷﮑﯿﺒﺎﺋﯽ و ﺑﺮاﺑﺮی و ﺗﻌﺎون و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﮔﺮدد. روﺣﯿّﮥ ﺗﺴﺎﻣﺢ و ﺑﺮدﺑﺎری در آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺷﮑﻠﯽ ﺟﮭﺎن ﺷﻤﻮل ﺑﺨﻮد ﻣﯽ ﮔﯿ ﺮد و درﻧﺘﯿﺠﮫ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﭘﻠﯽ ﺑﺮای ارﺗﺒﺎط وآﺷﺘﯽ ﺧﻼّق ﻣﯿﺎن اﯾﺮان و ﺟﮭﺎن ﻣﯽ ﮔﺮدد و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺟﮭﺎن ﺷﻤﻮل و ﺧﻼّق و ﻣﺘﺮﻗّﯽ ﮐﮫ ﻧﯿﺎز و ﻣﻘﺘﻀﺎی زﻣﺎن اﺳﺖ از اﯾﺮان ﺑﭙﺎﺧﺎﺳﺖ ﮐﮫ آرﻣﺎﻧﺶ ﺗﮑﺎﻣﻞ و اﺗﺤﺎد ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ. دﯾﺎﻧﺖ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺑﮭﺎﺋﯽ آﻏﺎزش از ﺷﮭﺮ ﺷﯿﺮاز در ۳ ﺧﺮد اد ﻣﺎه ﺳﺎل ۱۲۲۳ ﺷﻤﺴﯽ ) ٥ ﺟﻤﺎدی اﻻوﻟﯽ از ﺳﺎل ۱۲٦۰ ھﺠﺮی ﻗﻤﺮی( ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۲۳ ﻣﯽ ۱۸٤٤ ﻣﯿﻼدی ﺑﻮد. در اﯾﻦ ﺳﺎل ) ۱۲٦۰ ھﺠﺮی ﻗﻤﺮی( ﮐﮫ ھﺰار ﺳﺎل ﮐﺎﻣﻞ از وﻓﺎت اﻣﺎم ﺣﺴﻦ ﻋﺴﮑﺮی ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺑﻮد ﺟﻮاﻧﯽ ۲٥ ﺳﺎﻟﮫ ﺑﻨﺎم ﺳﯿّﺪ ﻋﻠﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﯿﺮازی ﺑﺎب ﻋﻠﻢ اﻟﮭﯽ را ﺑﺮوی ﺟﮭﺎﻧﯿﺎن ﮔﺸﻮد، ﺧﻮدرا ﺑﺎب ﻧﺎﻣﯿﺪ و ﭘﯿﺮواﻧﺶ ﺑﮫ ﺑﺎﺑﯽ ﻣﻌﺮوف ﺷﺪﻧﺪ. ﺣﻀﺮت ﺑﺎب زﻟﺰﻟﮫ ﺑﺮ ارﮐﺎن اوھﺎم و ﺗﻘﺎﻟﯿﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺘﮭﺎی ﺳﻨّﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ و ارﺗﺠﺎع ﻓﺮھﻨﮕﯽ را درھﻢ ﺷﮑﺴﺖ. ﺑﺨﻼف ﻋﻠﻤﺎی رﺳﻮم ﮐﮫ ﻣﺒﻨﺎی ﻋﻠﻢ و اﻗﺘﺪار ﺧﻮدرا ﻣﺸﺮوﻋﯿّﺖ ﺳﻨّﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﮐﮫ ﺗﺎﺟﺮی ﺟﻮان ﺑﻮد اﻋﻼن ﻓﺮﻣﻮد ﮐﮫ ﺑﮫ وﺣﯽ و اﻟﮭﺎم اﻟﮭﯽ آﺋﯿﻦ ﺑﺪﯾﻌﯽ را ﺑﺮای ﺑﺸﺮﯾﺖ ﺑﮫ ارﻣﻐﺎن آورده اﺳﺖ ﮐﮫ ﺳﻨﺖ ھﺎی ﮐﮭﻨﺴﺎل را درھﻢ ﻓﺮورﯾﺨﺘﮫ و از ﻟﺰوم ﺗﺠﺪّدی راﺳﺘﯿﻦ ﮐﮫ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ھﻤﺎھﻨﮕﯽ ﻋﻠﻢ و دﯾﻦ اﺳﺖ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ. ﺑﺮای اﻋﻼن اﯾﻦ ﻧﻮزاﺋﯽ روﺣﺎﻧﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺑﻨﺎم ﻗﯿّﻮم اﻷﺳﻤﺎء در ﺷﺮح ﺳﻮرۀ ﯾ ﻮﺳﻒ ﻧﺎزل ﻓﺮﻣﻮد و در اﯾﻦ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺷﮕﺮف از وﺣﺪت ھﻤﮥ اﻧﺒﯿﺎء اﻟﮭﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و داﺳﺘﺎن ﯾﻮﺳﻒ را ﺳﻤﺒﻠﯽ از اﯾﻦ وﺣﺪت راﺳﺘﯿﻦ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﺗﻠﻘّﯽ ﻓﺮﻣﻮد. آن ﺣﻀﺮت اﻋﻼن ﻓﺮﻣﻮد ﮐﮫ اﮐﻨﻮن زﻣﺎن ظﮭﻮر ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻧﮭﻔﺘﮥ در ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪّﺳﮫ ﻓﺮا رﺳﯿﺪه اﺳﺖ و آدﻣﯿﺎن را ﺑﮫ ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺸﺘﺮک ادﯾﺎن و ﭘ ﯿﺎﻣﺒﺮان دﻋﻮت ﻧﻤﻮد. از ﻧﻘﻄﮫ ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺣﻘﯿﻘﺖ ھﻤﮥ اﻧﺒﯿﺎء ﯾﮑﯽ اﺳﺖ و آن اﻣﺮ و ﻣﺸﯿّﺖ اﻟﮭﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ در ھﺮ زﻣﺎن ﺑﻨﺎﺑﮫ اﻗﺘﻀﺎء زﻣﺎن

[Alt+R for Date]

[Document Title]

2

ﺻﻔﺤﮫ

ﺑﺼﻮرت ﺟﺪﯾﺪی ﺧﻮدرا ظﺎھﺮ ﻣﯽ ﺳﺎزد. ﺑﻔﺮﻣﻮدۀ آن ﺣﻀﺮت ﺗﻤﺎﻣﯽ ﯾﮏ ﻣﺪﻧﯿّﺖ روﺣﺎﻧﯽ ھﻤﺎﻧﻨﺪ آﯾﻨﮫ ای اﺳﺖ ﮐﮫ ﺗﺼﻮﯾﺮﮔﺮ آن ﺣﻘﯿﻘﺖ واﺣﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اﻟﮭﯽ اﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺟﮭﺖ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺑﺪﯾﻊ ﺧﻮﯾﺶ از آﯾﮥ ﻗﺮآﻧﯽ ﮐﮫ ﺧﺪاوﻧﺪرا اوّل و آﺧﺮ و ظﺎھﺮ و ﺑﺎطﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﻔﺮﻣﺎﯾﺪ آن ﺣﻀﺮت اوّل و آﺧﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺪﻧﯿﺖ روﺣﺎﻧﯽ را اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ از ﺗﺠﻠّﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اﻟﮭﯽ داﻧﺴﺖ. 1 ﺑﺮای ﺗﻮﺻﯿﻒ ھﻤﯿﻦ اﺻﻞ ژرف ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب از وﺣﺪت ھﻤﮥ ﻣﺮاﺗﺐ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻣﻘﺎﻣﺎت روﺣﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و ﻟﺬا ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ھﻢ ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﺑﺎب اﻣﺎم، ھﻢ ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﺧﻮد اﻣﺎم و ھﻢ ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻣﻌﺮّﻓﯽ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﻣﺮدم را ﺑﺼﻮرﺗﯽ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﮐﮫ در آﺋﯿﻨﮫ ﻣﻮﺟﻮدات ﭼﯿﺰی ﺟﺰ ﺗﺠﻠّﯽ اﻣﺮ و ﻣﺸﯿﺖ اﻟﮭﯽ ﻧﺒﯿﻨﻨﺪ و از ظﻮاھﺮ اﺷﯿﺎء ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺘﮫ و ﺑﮫ ﺣﻘﺎﺋﻖ اﺷﯿﺎء ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺠﻠّﯽ اﻟﮭﯽ ﻧﺎظﺮ ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ از اﺑﺘﺪا ﻧﻈﺮ ﺑﮫ ﺗﻘﺎﻟﯿﺪ ﻣﺮﺳﻮم ﻣﯿﺎن اﯾﺸﺎن از درک اﯾﻦ اﺻﻞ ﻟﻄﯿﻒ روﺣﺎﻧﯽ ﻗﺎﺻﺮ ﺷﺪﻧﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب را ﺑﮫ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﺋﯽ و ﺗﻐﯿﯿﺮ ادّﻋﺎی ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺘّﮭﻢ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. اﻣّﺎ ھﻤﯿﻦ اﺻﻞ ﻟﻄﯿﻒ روﺣﺎﻧﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ﺣﻘﺎﺋﻖ اﺷﯿﺎء ﺑﻮد ﮐﮫ د ر آﺛﺎر ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب از ﺟﻤﻠﮫ ﮐﺘﺎب ﺑﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺷﺎﻟﻮده ای ﻣﺴﺘﺤﮑﻢ ﺑﺮای اراﺋﮥ ﻣﻔﮭﻮم ﺟﺪﯾﺪی از ﺗﻤﺪّن و ﺗﺠﺪّد ﮔﺸﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﮫ ﭼﻮن ﺣﻘﯿﻘﺖ ھﻤﮥ ادﯾﺎن ﭼﯿﺰی ﺟﺰ ﺗﺠﻠّﯽ اﺳﻤﺎء و ﺻﻔﺎت اﻟﮭﯽ ﻧﯿﺴﺖ در آﻧﺼﻮرت ھﻤﮥ اﻧﺴﺎﻧﮭﺎ ﻣﻘﺪّس و ﻋﺰﯾﺰ و ﻣﺘﻌﺎﻟﯽ ﮔﺸﺘﮫ و اﺧﻼق و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺗﻘﺪّس اﻧﺴﺎﻧﮭﺎ و ﺷﺮاﻓﺖ ﻓﺮد ﻓﺮد آدﻣﯿﺎن ﻣﻮﺟّﮫ و ﻣﺸﺮوع ﮔﺮدﯾﺪ. آن ﺣﻀﺮت در آﺛﺎر ﺧﻮد از آدﻣﯿﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاھﻨﺪ ﮐﮫ در ھﻤﮥ اﻓﻌﺎل ﺧﻮﯾﺶ ﻣﻈﮭﺮی از ﺻﻔﺎت ﺧﺪا ﮔﺸﺘﮫ، ھﻤﮫ ﮐﺎر را در ﻧﮭﺎﯾﺖ ﮐﻤﺎل و ﻟﻄﺎﻓﺖ اﻧﺠﺎم داده، ھﺮﮐﺎری را ﺑﻤﻨﻈﻮر رﺿﺎی ﺧﺪا و ﺑﺪون اﻏﺮاض ﺷﺨﺼﯽ ﻣﻌﻤﻮل داﺷﺘﮫ و ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﺧﺪ اوﻧﺪ ﮐﮫ ﻋﻨﺎﯾﺖ و ﻣﻮھﺒﺘﺶ ﺷﺎﻣﻞ ھﻤﮕﺎن اﺳﺖ ﺑﮫ ھﻤﮥ اﻧﺴﺎﻧﮭﺎ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ از دﯾﺎﻧﺖ و اﻋﺘﻘﺎدﺷﺎن ﻣﮭﺮ ورزﯾﺪه و ﻣﺤﺒّﺖ و ﻋﻨﺎﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ. 2 ﺑﺨﻼف ﻋﻠﻤﺎی ﺳﻨﺖ ﭘﺮﺳﺖ آن زﻣﺎن ﮐﮫ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ از دﻧﯿﺎ و ﺣﻮادث آن ﺑﮫ ﺗﮑﻔﯿﺮ و طﺮد اروﭘﺎﺋﯿﺎن ﭘﺮداﺧﺘﮫ و از ﻧﺠﺎﺳﺖ و ﮐﻔﺮ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻋﻠ ﻢ و ﺻﻨﻌﺖ اروﭘﺎﺋﯿﺎن را ﻣﻮرد ﺗﻤﺠﯿﺪ و ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻗﺮار داده و از ﻟﺰوم ﺗﮑﺎﻣﻞ و ﺗﺠﺪّد ﻋﻠﻤﯽ و ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ. 3 در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﺑﺨﻼف ﻓﺮھﻨﮓ دﯾﻦ ﺳﺘﯿﺰ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن اروﭘﺎﺋﯽ از ﺿﺮورت اﺗﺤﺎد و ھﻤﺎھﻨﮕﯽ دﯾﻦ و ﻋﻠﻢ ﻧﯿﺰ ﺳﺨﻦ ﻓﺮﻣﻮده و ﺿﺮورت ﻋﺮﻓﺎن و اﯾﻤﺎن را ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﻣﺒﻨﺎﺋﯽ ﻋﯿﻨﯽ ﺑﺮای اﻋﺘﻘ ﺎد ﺑﮫ ﺗﻘﺪّس و ﺣﻘﻮق آدﻣﯿﺎن ﻣﺘﺬﮐّﺮ ﺷﺪﻧﺪ. از آﻧﺠﺎ ﮐﮫ ﭘﯿﺎم ﺣﻀﺮت ﺑﺎب اﺳﺘﺒﺪاد ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺳﺮان ﻗﺎﺟﺎر و ﻧﯿﺰ اﺳﺘﺒﺪاد دﯾﻨﯽ ﺳﺮان ﻣﺬھﺒﯽ اﯾﺮان را ﻣﻮرد ﺳﺌﻮال ﻗﺮارداد و ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ ﻗﺪرت اﯾﺸﺎن را ﮐﮫ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﺳﻨﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ اﺳﺘﻮار ﺑﻮد ﺑﺎ طﺮد و ﻧﻔﯽ ﺳﻨﺖ ھﺎی ﭘﻮﺳﯿﺪه ﺑﺎﻣﺮ اﻟﮭﯽ ﻣﻮرد ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧ ﺖ، ﺑﺴﯿﺎری از ﻋﻠﻤﺎی دﯾﻨﯽ و ﺣﮑّﺎم ﻣﺤﻠّﯽ و زﻣﺎﻣﺪاران ﻣﻤﻠﮑﺘﯽ آن ﺣﻀﺮت و ﭘﯿﺮواﻧﺶ را ﺗﮑﻔﯿﺮ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ھﺰاران ﺗﮭﻤﺖ و دروغ و اﻓﺘﺮاء ﻣﺮدم را از ﺗﺤﻘﯿﻖ در ﻣﻮرد آﺋﯿﻦ ﺟﺪﯾﺪ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺷﯿﻮۀ ﻋﻘﯿﻢ و اﮐﻨﻮن ﻧﯿﺰ اداﻣﮫ دارد. وﻟﯽ ھﺮﭼﻨﺪ ﮐﮫ ﺑﯿﺪاد و ﺳﺘﻤﮕﺮی ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا ﯾﺎن و ﺗﮑﻔﯿﺮھﺎی ﺑﻌﻀﯽ از ﻋﻠﻤﺎء ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺗﻌﺪاد ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺑﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در اطﺮاف و اﮐﻨﺎف اﯾﺮان و ﺣﺘﯽ در ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ اﻓﺰوده ﺷﺪ. از ﺟﻤﻠﮫ اوﻟﯿﻦ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺑﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﺴﯿﺎری از ﻋﻠﻤﺎی ﻣﮑﺘﺐ ﺷﯿﺨﯿّﮫ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﮫ از ﻧﻈﺮ ﻓﻠﺴﻔﯽ و ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ در ﻣﯿﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن آن زﻣﺎن ﺗﺸﺨّﺺ ﺧﺎﺻﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﮐ ﮫ از آن ﺟﻤﻠﮫ ﻣﻼ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺸﺮوﯾﮫ ای، ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ ﺑﺎرﻓﺮوﺷﯽ و ﻧﯿﺰ ﺑﺎﻧﻮی ﺣﻤﺎﺳﯽ و ﻧﺎﺑﻐﮥ ﻗﮭﺮﻣﺎن ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان طﺎھﺮه ﻗﺮة اﻟﻌﯿﻦ را ﻣﯽ ﺗﻮان ﻧﺎم ﺑﺮد ﮐﮫ از ۱۸ ﻧﻔﺮ اوﻟﯿﻦ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺑﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب، ﻣﻮﺳﻮم ﺑﮫ ﺣﺮوف ﺣﯽّ، ﺑﮫ آﯾﻨﺪ. ﺣﺴﺎب ﻣﯽ ۳ . ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ اوّل اﺳﺖ و آﺧﺮ و ظﺎھﺮ اﺳﺖ و ﺑﺎطﻦ. 2 ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: ﻛﻦ ﻟﻠہ و ﻟﺨﻠﻘﮫ ﺑﻤﺜﻞ ﻣﺎ ﻛﺎن ﷲّ ﻟﻨﻔﺴﮫ و ﻟﺨﻠﻘﮫ ﻓﻜﻤﺎ انّ ﷲّ ﺧﻠﻘﻚ ﻻ ﻣﻦ ﺷﺊ ﻓﺎﻧﺖ ﻓﺎﻋﺒﺪه ﺧ ﺎﻟﺼﺎً ﻣﺨﻠﺼﺎ ﻟﻮﺟﮭﮫ ﺑﺪون طﻠﺐ اﻟﺜّﻮاب و اﻟﺨﻮف ﻣﻦ اﻟﻌﻘﺎب ... و ان ظﻠﻤﻮك اﻟﻜﻞّ اﻧﺖ ﺗﻌﻔﻮ ﻋﻨﮭﻢ و ﺗﺤﺴﻦ اﻟﯿﮭﻢ ﻛﻤﺎ انّ اﻟﺬﯾﻦ ﻛﻔﺮوا ﺑﺎﻟﻠہّ اﻧّﮫ ﺳﺒﺤﺎﻧﮫ ﯾﺮزﻗﮭﻢ . ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎش از ﺑﺮای ﺧﺪا و از ﺑﺮای ﺧﻠﻖ ﺧﺪا ھﻤﭽﻨﺎﻧﮑﮫ ﺧﺪاوﻧﺪ ازﺑﺮای ﺧﻮد و ﺧﻠﻘﺶ اﺳﺖ. ﭘﺲ ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﮫ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﺮا از ھﯿﭻ ﭼﯿﺰ آﻓﺮﯾﺪ ﺗﻮ ھﻢ او را ﺑﺎ ﺧﻠﻮص و ﺑﺨﺎطﺮ او و ﺑﺪون طﻠﺐ ﭘﺎداش و ﺗﺮس از ﻣﺠﺎزات ﻋﺒﺎدت ﮐﻦ... و اﮔﺮ ھﻤﮕﺎن ﺑﺮ ﺗﻮ ظﻠﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﻮآﻧﮭﺎ را ﺑﺒﺨﺶ و ﺑﺮ اﯾﺸﺎن ﻧﯿﮑﯽ ﮐﻦ ھﻤﭽﻨﺎﻧﮑﮫ ﺧﺪا ﺑﮫ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﺮ او ﮐﻔﺮ ﻣﯽ ورزﻧﺪ رزق ﻋﻨﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ. ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ، ﻓﯽ اﻟﺴﻠﻮک ، ﻣﺠﻤﻮﻋﮫ ﻣﺤﻔﻈﮫ آﺛﺎر ﻣﺒ ﺎرﮐﮫ طﮭﺮان ، ﺷﻤﺎره ۹۸ ، ص ۱۱٥ - ۱۱٦ 3 ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: ﻓﺎﻧﯽ ﻛﻠﻤﺎ ا ﻧﻈﺮ ﻓﯽ اﺻﻨﺎف ﺧﻠﻘﻚ ﻓﻮق اﻻرض ﻣﺎ ﺷﮭﺪت ﺧﻠﻖ ظﮭﻮر ﻣﺜﻞ ﺧﻠﻖ اﻻﻧﺠﯿﻞ ﻓﯽ ﺻﻨﺎﯾﻌﮭﻢ وﺑﺪﯾﻊ ﺑﺪاﯾﻌﮭﻢ وﻗﺪ ﺣﺰن ﯾﺎاﻟﮭﯽ ﻓﻮءادی ﻓﯿﮭﻢ ﺑﺎن ﻣﺜﻞ ھﻮءﻻء ﻻ ﯾﻨﺒﻐﯽ ﻣﻦ ﺟﻮدك ﺑﺎن ﺗﺮﺿﯽ ﻣﻦ ان ﯾﺤﺘﺠﺐ ﺑﻠﻘﺎﺋﻚ . ﯾﻌﻨﯽ ای ﺧﺪا ھﺮﮔﺎه ﮐﮫ ﻣﻦ ﺑﮫ اﻗﻮام ﻣﺨﻠﻮﻗﺖ ﺑﺮ روی زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﻧﮕﺮم ھﯿﭻ ﻣﻠﺘﯽ را ھﻤﺎﻧﻨﺪ اروﭘﺎﺋﯿﺎن در ﮐﻤﺎل ﺻﻨﻌﺖ و ﺧﻼﻗﯿﺖ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﻢ . ای ﺧﺪا دﻟﻢ ﺑﺮاﯾﺸﺎن در اﻧﺪوه اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﮫ از ﺟﻮد ﺗﻮ ﺑﻌﯿﺪ اﺳﺖ ﮐﮫ ﭼﻨﯿﻦ اﻓﺮادی از ﻟﻘ ﺎﺋ ﺖ اﺣﺘﺠﺎب . ﯾﺎﺑﻨﺪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ، ﮐﺘﺎب اﻻﺳﻤﺎء ، ﻣﺠﻤﻮﻋﮫ ﻣﺤﻔﻈﮫ آﺛﺎر ﻣﺒﺎرﮐﮫ طﮭﺮان ، ﺷﻤﺎره ۲۹، ص ٦۲۷ 1 ھﻮ اﻻول واﻻﺧﺮ واﻟﻈﺎھﺮ واﻟﺒﺎطﻦ . اﻟﺤﺪﯾﺪ آﯾﮫ ،

ظﺎﻟﻤﺎﻧﮫ ھﻢ

ﺳﻮره

ﺻﻨﻊ

[Alt+R for Date]

[Document Title]

3

ﺻﻔﺤﮫ

در ﺳﮫ ﺳﺎل اول ﭘﺲ از اظﮭﺎر اﻣﺮﺷﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در ﺷ ﮭﺮھﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن از ﺟﻤﻠﮫ ﺷﯿﺮاز و ﻣﮑّﮫ و اﺻﻔﮭﺎن اﻗﺎﻣﺖ داﺷﺘﻨﺪ ﮐﮫ اﮐﺜﺮ اﯾﻦ اوﻗﺎت در ﺣﺒﺲ ﺧﺎﻧﮫ ﺑﺴﺮ ﻣﯿﺒﺮدﻧﺪ. اﻣّﺎ ﺳﮫ ﺳﺎل آﺧﺮ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻋﻨﺼﺮی ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در زﻧﺪاﻧﮭﺎی ﻣﺎﮐﻮ و ﭼﮭﺮﯾﻖ ﮔﺬﺷﺖ ﭼﺮا ﮐﮫ ﻋﻠﻤﺎء وﺻﺪر اﻋﻈﻢ اﯾﺮان در آن زﻣﺎن ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯿﺮزا آﻏﺎﺳﯽ را اﻣﯿﺪ ﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﮫ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ارﺗﺒﺎط ﻣﺮدم ﺑﺎ آن ﺣﻀﺮت ﻗﻄﻊ ﺷﻮد و اﻣﺮش ﻓﺮاﻣﻮش ﮔﺮدد. اﻣّﺎ ﺗﻌﺪاد ﭘﯿﺮوان ﺣﻀﺮﺗﺶ روز ﺑﺮوز ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ. در ﻗﺴﻤﺘﮭﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﯾﺮان از ﺟﻤﻠﮫ ﻣﺎزﻧﺪران و ﻧﯿﺮﯾﺰ و زﻧﺠﺎن ﻋﻠﻤﺎء و ﺣﮑّﺎم ﻣﺤﻠّﯽ دﺳﺖ ﺑﺪﺳﺖ ھﻢ داده و ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻧﻮظﮭﻮر وﻟﯽ ﺳﺮﯾﻌﺎً در ﺣﺎل رﺷﺪ ﺑﺎﺑﯽ را ﻣﻮرد آزار و اذﯾﺖ ﻗﺮار دادﻧﺪ و ﮐﻤﺮ ﺑﺮ ﮐﺸﺘﺎر اﯾﺸﺎن ﺑﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺎﺑﯿﺎن در اﯾﻦ ﻣﻨﺎطﻖ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﮫ دﻓﺎع از ﺧﻮد ﮔﺸﺘﮫ و آﻧﭽﻨﺎن ﺷﺠﺎﻋﺖ و ﺷﮭﺎﻣﺘﯽ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﮐﮫ دوﻟﺖ و ﻣﻠّﺖ اﯾﺮان را ﺑﮫ ﺣﯿﺮت اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ. در اﯾﻦ زﻣﺎن ﺑﻮد ﮐﮫ ﺻﺪر اﻋﻈﻢ ﺟﺪﯾﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯿﺮزاﺗﻘﯽ ﺧﺎن اﻣﯿﺮ ﮐﺒﯿﺮ ﺑﮫ ﺗﺄﯾﯿﺪ و ﻓﺘﻮای ﻋﻠﻤﺎء ﺗﺒﺮﯾﺰ ﻓﺮﻣﺎن ﻗﺘﻞ آن ﺣﻀﺮت را ﺻﺎدر ﮐﺮد و اﯾﻦ ﻓﺎﺟﻌﮫ در ۱۷ ﺗﯿﺮ ۱۲۲۹ ) ۱۸٥۰ ( ﻣﯿﻼدی در ﺷﮭﺮ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ. در طﻮل ٦ ﺳﺎل رﺳﺎﻟﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﮐﺘﺎﺑﮭﺎی ﻣﺘﻌﺪد و اﻟﻮاح ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ از ﻗﻠﻢ اﯾﺸﺎن ﻧﺎزل ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﮫ در اﯾﻦ اﻟﻮاح ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻧﮭﻔﺘﮥ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪّﺳﮫ از ظﮭﻮر ﻗﺮﯾﺐ اﻟﻮﻗﻮع ﻣﻮﻋﻮدی ﻋﻈﯿﻢ ﺗﺮ ﺑﮫ ﻋﻨﻮان "ﻣﻦ ﯾﻈﮭﺮه ﷲ" ﮐﮫ ﻣﻮﻋﻮد ﺟﻤﯿﻊ ادﯾﺎن ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ ﻣﮑﺮّراً و ﻣﺆﮐّﺪاً ﺳﺨﻦ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ. دو ﺳﺎل ﭘﺲ از ﺷﮭﺎدت ﺣﻀﺮت ﺑﺎب دو ﺳﮫ ﻧﻔﺮ از ﺑﺎﺑﯿﺎن، ﺳﺮﺧﻮد و ﺑﺪون داﺷﺘﻦ ھﯿﭽﮕﻮﻧﮫ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ در ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﯽ و ﺑﺪون ﻣﺸﻮرت ﺑﺎ ﺑﺎﺑﯿﺎن دﯾﮕﺮ، از ﺳﺘﻢ ﭘﺎدﺷﺎه و ﻋﻠﻤ ﺎء ﺑﺴﺘﻮه آﻣﺪه و ﺑﺨﺎطﺮ اﻧﺪوھﺸﺎن از ﺷﮭﺎدت ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ ﻧﺎﺻﺮاﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎه را ﮐﺮدﻧﺪ ﭼﺮا ﮐﮫ او را ﻣﺴﺌﻮل اﯾﻦ ﻓﺎﺟﻌﮫ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ. ﻋﻤﻞ اﯾﻦ اﺷﺨﺎص ﺑﯽ ﻓﮑﺮ و ﻧﺎدان ﮐﮫ در ﺣﻤﻠﮥ ﺧﻮد از ﺗﻔﻨﮓ ﺳﺎﭼﻤﮫ ای اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﮫ ﻣﻮج ﻋﻈﯿﻤﯽ از آزار و ﺷﮑﻨﺠﮫ و ﻗﺘﻞ و ﻏﺎرت ﻋﻠﯿﮫ ﺑﺎﺑ ﯿﺎن در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﯾﺮان ﺑﺮﺧﯿﺰد. در طﮭﺮان ﻋﺪّۀ زﯾﺎدی از ﺳﺮان ﺑﺎﺑﯽ از ﺟﻤﻠﮫ ﻣﯿﺮزا ﺣﺴﯿﻦ ﻋﻠﯽ ﻧﻮری ﻣﻠﻘﺐ ﺑﮫ ﺑﮭﺎءﷲ را ﮐﮫ از ﻣﺆﻣﻨﺎن اوﻟﯿّﮥ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﻮد در زﻧﺪان ﺳﯿﺎه ﭼﺎل ﻣﺤﺒﻮس ﮐﺮدﻧﺪ. در ھﻤﯿﻦ زﻧﺪان ﺳﯿﺎه ﭼﺎل در ﺳﺎل ۱۲۳۱ ) ﺷﻤﺴﯽ ۱۸٥۲ ( ﺑﻮد ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﺑﮫ وﺣﯽ اﻟﮭ ﯽ ﺣﺎﻣﻞ رﺳﺎﻟﺖ ﮔﺸﺘﻨﺪ و وﻋﺪۀ ھﻤﮥ ادﯾﺎن اﻟﮭﯽ از ﺟﻤﻠﮫ آﺋﯿﻦ ﺑﺎﺑﯽ ﺑﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﯿﻮﺳﺖ. ﺑﺎ اﺛﺒﺎت ﺑﯿﮕﻨﺎھﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ دوﻟﺖ اﯾﺮان ﺑﺎ ﺗﺒﻌﯿﺪ اﯾﺸﺎن ﺑﮫ ﺑﻐﺪاد ﮐﮫ ﺟﺰﺋﯽ از ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻧﻤﻮد. از اﯾﻦ زﻣﺎن ﺑﮫ ﺑﻌﺪ ﺑﻤﺪّت ٤۰ ﺳﺎل زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ در داﺧﻞ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻋﺜﻤﺎ ﻧﯽ در ﺗﺒﻌﯿﺪ و زﻧﺪان ﺳﭙﺮی ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﮫ از اﯾﻦ ﻣﺪت ۱۱ ﺳﺎل در ﺑﻐﺪاد، ٤ ﻣﺎه در اﺳﺘﺎﻧﺒﻮل، ﭘﻨﺞ ﺳﺎل در ادرﻧﮫ و ۲٤ ﺳﺎل در زﻧﺪان ﺷﮭﺮ ﻋﮑّﺎ اﻗﺎﻣﺖ داﺷﺘﻨﺪ. وﻓﺎت اﯾﺸﺎن در ﺑﮭﺎر ﺳﺎل ۱۲۷۱ ) ﺷﻤﺴﯽ ۱۸۹۲ ( د ر ﺧﺎرج ﺷﮭﺮ ﻋﮑّﺎ در ﺗﺒﻌﯿﺪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺰار اﯾﺸﺎن، ﻣﻘﺪّﺳﺘﺮﯾﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺑﮭﺎﺋﯽ ا در اﯾﻦ دوران ٤۰ ﺳﺎﻟﮫ ﮐﺘﺎﺑﮭﺎ و اﻟﻮاح ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدی از ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﻧﺎزل ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﮫ ﺷﺎﻟﻮدۀ ﻣﺪﻧﯿﺘﯽ ﺑﺪﯾﻊ و ﺟﮭﺎن ﺷﻤﻮل را در ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑ ﻨ ﯿﺎن ﮔﺰارد. در آﺛﺎر اوﻟﯿﮫ اﯾﺸﺎن ﮐﮫ در دوران ﺑﻐﺪاد ﻧﺎزل ﺷﺪ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﺗﻌﺒﯿﺮ اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﻧﻮﯾﻨﯽ از ﻣﻔﺎھﯿﻢ ﻣﻮﻋﻮد و ﻣﯿﻌﺎد ﮐﮫ در ظﮭﻮر ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﺤﻘّﻖ ﮔﺮدﯾﺪ ﺑﮫ ارﻣﻐﺎن آوردﻧﺪ. ﺑﺮ ﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر ﺳﻨﺘﯽ از ﻣﻮﻋﻮد ﮐﮫ ظﮭﻮر ﻣﻮﻋﻮدرا ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰی و ﺧﻮﻧﺨﻮاری و ﻗﺘﻞ و ﮐﺸﺘﺎر ﻓﺮاوان ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﻮد ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ از اﺑﺘﺪا در آﺛﺎرﺷﺎن ظﮭﻮر ﺧﻮدرا ﺑﺎ ﻧﻔﯽ ھﺮﮔﻮﻧﮫ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﻗﮭﺮ، ﻧﺴﺦ ﺣﮑﻢ ﺟﮭﺎد و ﻗﺘﺎل، ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﺆﮐّﺪ ﺑﺮ آزادی ﻋﻘﯿﺪه و وﺟﺪان، و ﺿﺮورت اﻟﻔﺖ و اﺗّﺤﺎد ﺑﺎ ھﻤﮥ اﻗﻮام و ادﯾﺎن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﻮد و ﻧﺠﺎت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺗﺤﻘّﻖ ارادۀ اﻟﮭﯽ را در وﺣﺪت و اﺗﺤّﺎد ادﯾﺎن و وداد و ﺻﻠﺢ در ﻣﯿﺎن ھﻤﮥ ﻓﺮھﻨﮕﮭﺎ، ﻗﻮﻣﮭﺎ و ﮐﺸﻮرھﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻓﺮﻣﻮد. ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﺟﮭﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ از ﭘﯿﺮوان ﺧﻮد دﻋﻮت ﻧﻤﻮد ﮐﮫ ﺑﺠﺎی ﮐﺎرﺑﺮد ﻗﮭﺮ و ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﮫ ﻣﺪاﺋﻦ دﻟﮭﺎی ﻣﺮدﻣﺎن ﺗﻮﺟّﮫ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ و اﺧﻼق و ﺑﺮدﺑﺎری ﺑﮫ ﻓﺘﺢ ﻗﻠﻮب ﭘﺮدازﻧﺪ. ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ از اﺑﺘﺪا ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ ﮐﮫ ظﮭﻮر اﯾﺸﺎن ﻣﺘﻮﺟّﮫ و ﻣﻌﻄﻮف ﺑﮫ ﻗﻠﻮب اﺳﺖ و ﺣﮑﻮﻣﺖ ارض را ﺑﮫ ﻣﺮدم و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن آﻧﮭﺎ ﻣﺤﻮّل ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ. در اواﺧﺮ دوران اﻗﺎﻣﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ در ادرﻧﮫ و اواﺋﻞ اﻗﺎﻣﺖ اﯾﺸﺎن در زﻧﺪان ﻋﮑّﺎ ﯾﻌﻨﯽ در ﺳﺎﻟﮭﺎی ۱۲٤٦ و ۱۲٤۷ ﺷﻤﺴﯽ ﯾﺎ ۱۸٦۷ و ۱۸٦۸ ﻣﯿﻼدی ﺑﻮد ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﺑﺎ ﻧﺰول ﺳﻮرۀ ھﯿﮑﻞ زﻣﺎﻣﺪاران ﻋﺎﻟﻢ از ﺟﻤﻠﮫ ﭘﺎپ، اﻣﭙﺮاطﻮر روﺳﯿﮫ، ﻧﺎﺻﺮاﻟﺪّﯾﻦ ﺷﺎه، ﻣﻠﮑﮥ اﻧﮕﻠﯿﺲ، ﺻﺪر اﻋﻈﻢ ﻋﺜﻤ ﺎﻧﯽ و ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺒﺪاﻟﻌﺰﯾﺰ ﺧﻠﯿﻔﮥ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ را ﻣﺨﺎطﺐ ﻓﺮﻣﻮده و ھﻤﮥ اﯾﺸﺎن را ﺑﮫ ﻧﻔﯽ ﻓﺮھﻨﮓ ﺧﺸﻮﻧﺖ، ﻣﺤﻮ ﺑﯿﺪادﮔﺮی اﻗﺘﺼﺎدی و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﯾﺠﺎد ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ دﻋﻮت ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ. آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ در دوران ۲٤ ﺳﺎﻟﮥ اﻗﺎﻣﺖ اﯾﺸﺎن در ﻋﮑﺎ از ﺟﻤﻠﮫ ﮐﺘﺎب اﻗﺪس و ﻟﻮح ﺷﯿﺦ ھﻤﮕﯽ ﺑﺮ ﻟﺰوم ﺗﺄﺳﯿﺲ ﻧﻈﻤﯽ ﺑﺪﯾﻊ و ﺟﮭﺎن ﺷﻤﻮل و اﺳﺘﻘﻮاو ﺻﻠﺢ و وداد در ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ. اﯾﻦ آﺛﺎر از ظﮭﻮر ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺟﺪﯾﺪی از ﺗﺤﻮّل و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﮭﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﮫ و ﻟﺰوم اﯾﺠﺎد ﻧﮭﺎدھﺎی ﺟﮭﺎن ﺷﻤﻮل و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﺻﻞ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺑﺮای آﯾﻨﺪۀ ﺟﮭﺎن ﻣﺆﮐﺪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ.

ﺳﺖ.

[Alt+R for Date]

[Document Title]

4

ﺻﻔﺤﮫ

در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﻧﻈﺮ ﺑﮫ ﻋﺸﻖ ﻣﺨﺼﻮص ﺑﮫ وطﻦ ﺧﻮد اﯾﺮان، ﺑﮫ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺗﻮﺳﻌﮫ و ﺗﺠﺪّد و ﺗﻤﺪّن در اﯾﺮان ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺟّﮫ ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ. اﯾﺸﺎن از ﻟﺰوم ﺗﺤﻘّﻖ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺗﺴﺎوی ﺣﻘﻮق زﻧﺎن و ﻣﺮدان، آزادی ﻣﺬھﺐ و ﺣﺮّﯾﺖ وﺟﺪان، وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ، ﻧﻔﯽ اﻧﻮاع ﺧﺸﻮﻧﺘﮭﺎ در وراﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﮔﺮوه ﺎی ھ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن، ﺿﺮورت ارﺗﻘﺎء و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻋﻠﻤﯽ و ﺻﻨﻌﺘﯽ، ﻟﺰوم ﻣﻌﺎﺷﺮت ﺑﺎ ھﻤﮥ ادﯾﺎن و اﻗﻮام، و ھﻤﺎھﻨﮕﯽ دﯾﻦ و ﻋﻠﻢ ﯾﺎ ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻣﺪﻧﯿّﺖ ﻣﺎدّی و روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺮای رﺷﺪ و ﺗﮑﺎﻣﻞ اﯾﺮان ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻣﺮدم اﯾﺮان را ﺑﮫ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﯾﻊ و ﺷﻤﻮﻟﯽ ﮐﮫ در آﺛﺎر آن ﺣﻀﺮت اراﺋﮫ ﺷﺪه اﺳﺖ دﻋﻮت ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ اﺻﻞ ﺗﻘﺪس آدﻣﯿﺎن، ﮐﮫ در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﻧﯿﺰ ﻣﻮرد ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺑﻮد، ھﻢ اﮐﻨﻮن در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در طﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن ﺑﺸﮑﻞ ﻣﺠﻤﻮﻋﮫ ای از ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻣﺘﺒﻠﻮر و ﻣﺘﻈﺎھﺮ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﮫ ﻣﺤﻮر آن اﺻﻞ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﻮده، از آزادی و ﺣﻘﻮق طﺒﯿﻌﯽ ھﻤﮥ آدﻣﯿﺎن ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ از رﻧﮓ و ﺟﻨﺲ و ﻣﺬھﺐ و ﻗﻮﻣﯿﺖ آﻧﺎن دﻓﺎع ﮐﺮده و ھﻤﮥ اﻧﺴﺎﻧﮭﺎرا از ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ و ﻓﺮھﻨﮓ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﺑﺮ ﺣﺬر داﺷﺘﮫ و در ﻋﯿﻦ وطﻦ دوﺳﺘﯽ از ﻟﺰوم ﺧﺪﻣﺖ ﺑﮫ ھﻤﮥ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﮫ اﺳﺖ. از آﻧﺠﺎ ﮐﮫ ھﺪف ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﺗﺤﻘّﻖ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ ا ﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮد آن ﺣﻀﺮت ھﺮآﻧﭽﮫ را ﮐﮫ ﺑﮫ ﻋﺪاوت و ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﻣﯿﺎن اﻧﺴﺎﻧﮭﺎﻣﯽ اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ ﻧﺴﺦ ﻓﺮﻣﻮد و آﻧﭽﮫ را ﮐﮫ ﺑﮫ ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ و ﭘﯿﻮﻧﺪ دﻟﮭﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ اﺛﺒﺎت ﻧﻤﻮد. ﺑﺪﯾﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺣﮑﻢ ﻧﺠﺎﺳﺖ را ﺑﺎﻟﮑﻞّ از ﻣﯿﺎن ﺑﺮد و ﻣﻌﺎﺷﺮت ﺑﺎ ﭘﯿﺮوان ھﻤﮥ ادﯾﺎن و ﻣﺬاھﺐ ای روﺣﺎﻧﯽ و اﺧﻼﻗﯽ ﻣﻌﺮّﻓﯽ ﻓﺮﻣﻮد. ھﺮﮔﻮﻧﮫ اﺧﺘﻼف ﺣﻘﻮق را ﻣﯿﺎن زن و ﻣﺮد ﻣﺤﻮ ﻧﻤﻮد و ﺗﺒﻌﯿﺾ ﻣﯿﺎن ﻣﺆﻣﻦ و ﻏﯿﺮ ﻣﺆﻣﻦ را ﺑﺎﻟﻤﺮّه طﺮد ﻓﺮﻣﻮد. ﻣﺒﺎدﻟﮥ ﻋﻠﻤﯽ و ھﻨﺮی ﻣﯿﺎن ﮔﺮوه ھﺎ و ﻓﺮھﻨﮓ ھﺎ و ﮐﺸﻮرھﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن را ﺑﺴﺘﻮد و اﻧﻮاع ﺗﻌﺼّﺒﺎت ﺟﺎھﻠﯿّﮫ، اﻋﻢ از دﯾﻨﯽ ﯾﺎ ﻧﮋادی ﯾﺎ ﺟﻨﺴﯽ ﯾﺎ وطﻨﯽ را ﻧﻔﯽ ﻓﺮﻣﻮ د. ﺣﮑﻢ ﻗﺘﺎل و ﺟﮭﺎدرا ﻧﺴﺦ ﻧﻤﻮد و از ﻟﺰوم اﻟﻔﺖ و ﻣﺤﺒّﺖ ﺑﺎ ھﻤﮕﺎن، آزادی دﯾﻦ و ﻣﺬھﺐ، و ﻧﻔﯽ ھﺮﮔﻮﻧﮫ ﺗﻌﺮّض ﺑﮫ ﻋﻘﺎﺋﺪ و وﺟﺪان اﻓﺮاد ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ. اﻣّﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ آن ﺣﻀﺮت ﻋﮭﺪ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوان ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺒﺴﺖ ﮐﮫ ﺑﺪﯾﻦ طﺮﯾﻖ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺷﺪن و ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻣﺎﻧﺪن اﻣﺮی اﻋﺘﻘﺎدی و اﺧﺘﯿﺎری در ﭼﺎرﭼﻮب ﻋﮭﺪ و ﭘﯿﻤﺎﻧﯽ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ اﺳﺎﺳﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﮫ ﺑﺮ طﺒﻖ آن دﯾﺎﻧﺖ دﯾﮕﺮ اﻣﺮی ﻧﮋادی، ﺧﻮﻧﯽ، ﺗﻘﻠﯿﺪی و ﯾﺎ اﺟﺒﺎری ﻧﺨﻮاھﺪ ﺑﻮد. ﭘﺲ ﺗﻮﻟّﺪ در ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻮادۀ ﺑﮭﺎﺋﯽ ھﯿﭽﮑﺲ را ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﺮای آﻧﮑﮫ ﻓﺮدی ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮد ﻣﺴﺘﻘﻼّﻧﮫ ﺗﺤﺮّی ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﻨﺪ و در ﺻﻮرت ﻗﺒﻮل داوطﻠﺒﺎﻧﮥ ﺣﻘّﺎﻧﯿﺖ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ در ﺟﺮﮔﮥ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن در ﺧﻮاھﺪ آﻣﺪ. اﻣّﺎ ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﻋﻠّﺖ اﮔﺮ ﻓﺮدی ﺑﮫ اﺻﻮل ﺑﮭﺎﺋﯽ اﻋﺘﻘﺎد ﻧﺪاﺷﺘﮫ و از ﻋﮭﺪ و ﭘﯿﻤﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ طﺒﻖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در ﻧﺘﯿﺠﮫ آزادی وﺟﺪان و ﻋﻘﯿﺪه ﻣﺴﺘﻠﺰم ﻣﻔﮭﻮم ﻋ ﮭﺪ و ﭘﯿﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﮫ در اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ وﺳﯿﻠﮫ ای ﺑﺮای آزادی و اﻧﺪﯾﺸﮫ و اﻋﺘﻘﺎد ﻣﯽ ﮔﺮدد ﺑﻠﮑﮫ ﺑﻌﻼوه وﺣﺪت ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﻧﯿﺰ ﺣﻔﻆ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و آﻧﺮا از ﻓﺮﻗﮫ ﻓﺮﻗﮫ ﺷﺪن و اﺧﺘﻼف دروﻧﯽ ﻣﺤﺎﻓﻈﮫ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. در ﻋﮭﺪ و ﭘﯿﻤﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ و رھﺒﺮی ﻣﺬھﺒﯽ ﺑﺼﻮرﺗﯽ ﺻﺮﯾ ﺢ و دﻗﯿﻖ ﻣﺸﺨّﺺ و ﺣﻞ ﺷﻮد. ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ وظﯿﻔﮥ ﺗﺒﯿﯿﻦ و ﺗﻔﺴﯿﺮ آﺛﺎر ﺧﻮدرا ﺑﮫ ﭘﺴﺮ ارﺷﺪ ﺧﻮﯾﺶ ﻋﺒﺎس ﯾﻌﻨﯽ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺳﭙﺮدﻧﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﮫ وظﯿﻔﮥ وﺿﻊ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻏﯿﺮ ﻣﻨﺼﻮص را ﺑﮫ ﻣﺆﺳّﺴﮫ ای اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﮐﮫ ﺗﻮﺳّﻂ ھﻤﮥ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن ﺑﻨﺤﻮی دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﮕﺮدد ﻣﺤّﻮل ﻧﻤﻮدﻧﺪ. اﯾﻦ ﻣﺆﺳّ ﺴﮫ ﺑﯿﺖ ﻋﺪل اﻋﻈﻢ ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﮐﮫ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ اﯾﺸﺎن ﺑﺮای ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻮﺗﺎه از اﺧﻼف اﯾﺸﺎن ﺑﻮده و ﺑﮫ ﺗﺒﯿﯿﻦ آﺛﺎرﺷﺎن ﻣﻌﻄﻮف ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد و آﻧﮕﺎه اﯾﻦ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﯿﺖ ﻋﺪل اﻋﻈﻢ ﺳﭙﺮده ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺮای اوﻟّﯿﻦ ﺑﺎر در ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن رھﺒﺮی ﻣﺬ ھﺒﯽ ﺑﺸﮑﻠﯽ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ظﺎھﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺑﺮطﺒﻖ وﺻﯿّﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﮐﺘﺒﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﭘﺴﺮ ارﺷﺪﺷﺎن ﻋﺒﺎس، ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء، ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ و ﻣﺒﯿّﻦ آﯾﺎت اﻟﮭﯽ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺑﮭﻤﯿﻦ ﺳﺎن ﺑﺮ طﺒﻖ وﺻﯿّﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﮐﺘﺒﯽ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﻧﻮه ﺷﺎن ﺣﻀﺮت ﺷﻮﻗﯽ رﺑّﺎﻧﯽ ﻋﮭﺪه دار ھﻤﺎن وظﯿﻔﮫ ﮔﺮدﯾﺪ. اﻣّﺎ ﭘﺲ از وﻓﺎت ﺣﻀ اﻣﺮﷲ در ﺳﺎل ۱۳۳٦ ﺷﻤﺴﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۱۹٥۷ ﻣﯿﻼدی دوران ﺗﺒﯿﯿﻦ ﺑﮫ ﺳﺮآﻣﺪ و ﺑﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﯿﺖ ﻋﺪل اﻋﻈﻢ در ﺳﺎل ۱۳٤۲ ﺷﻤﺴﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۱۹٦۳ ﻣﯿﻼدی رھﺒﺮی ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﺸﮑﻞ ﻧﮭﺎدی دﻣﻮﮐﺮاﺗﯿﮏ و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل روﺣﺎﻧﯽ ﻣﺘﺸﮑّﻞ ﮔﺮدﯾﺪ. اﯾﻦ ﻋﮭﺪ و ﭘﯿﻤﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﺑﻮد ﮐﮫ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎ را از ﺧﻄﺮ ﻣﮭﻠﮏ اﻧﺸﻘﺎق و اﻓﺘﺮاق ﻣﺬھﺒﯽ ﺣﻔﻆ ﮐﺮد و ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﮐﻮﺷﺶ اﻓﺮادی ﮐﮫ ﺑﮫ ﻧﻘﺾ آن ﻋﮭﺪ ﻗﯿﺎم ﮐﺮدﻧﺪ وﺣﺪت ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻣﺤﺎﻓﻈﮫ ﮔﺮدﯾﺪ. در ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﯽ ﺳﺎﺑﻘﮫ ﺑﻮده اﺳﺖ. در ھﯿﭻ دﯾﺎﻧﺘﯽ وﺣﺪت ﺟﺎﻣﻌﮥ روﺣﺎﻧﯽ ﭘﺲ از وﻓﺎت ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ و ﺷﺎرع ﺣﻔﻆ ﻧﮕﺮدﯾﺪ. اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ ورﻗﯽ ﻧﻮ در دﻓﺘﺮ اﺗّﺤﺎد و اﺗّﻔﺎق دﯾﻨﯽ ﺑﺎز ﮔﺸﻮده اﺳﺖ. ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﮐﮫ در ﺳﻦ ۹ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﮭﻤﺮاه ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﻮارﺷﺎن در ﺑﺤﺒﻮﺣﮥ ﺳﺮﻣﺎی زﻣﺴﺘﺎن در ﺳﺎل ۱۲۳۱ ﯾﺎ ژاﻧﻮﯾﮫ ۱۸٥۳ از اﯾﺮان ﺑﮫ ﺑﻐﺪاد ﺳﺮﮔﻮن ﺷﺪﻧﺪ ﭘﺲ از وﻓﺎت ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﻗﯿﺎدت آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﺑﻌﮭﺪه ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. اﮔﺮﭼﮫ آن ﺣﻀﺮت د ر ۹ ﺳﺎﻟﮕﯽ از اﯾﺮان ﺗﺒﻌﯿﺪ ﮔﺮدﯾﺪﻧﺪ وﻟﯽ ﻋﺸﻖ ﺑﮫ اﯾﺮان و زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻓﺎرﺳﯽ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ

ﺟﮭﺎن

را ﻓﺮﯾﻀﮫ

ﻣﯽ

ﺮت وﻟﯽ

ﺋﯽ

[Alt+R for Date]

[Document Title]

5

ﺻﻔﺤﮫ

زﻧﺪﮔﯽ و آﺛﺎر اﯾﺸﺎن ﺑﻨﺤﻮ ﺷﮕﺮﻓﯽ ھﻮﯾﺪاﺳﺖ. در ﺳﺎل ۱۲٥٤ ﺷﻤﺴﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۱۸۷٥ ﻣﯿﻼدی ﺑﺎﻣﺮ ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﻮار ﺧﻮﯾﺶ رﺳﺎﻟﮫ ای ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان رﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﯿّﮫ ﺑﻨﮕﺎﺷﺘﮫ و ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺗﻮﺳﻌﮥ اﻗﺘﺼﺎدی و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﯾﺮان را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ دﻗﯿﻖ ﻗﺮار دادﻧﺪ. در اﯾﻦ اﺛﺮ ﻧﻈﺮﯾّﺎت ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺗﺠﺪّد ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺪاﻓﻌﺎن ﺳﻨّﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ را ﺑﺎ ﻗﺪرت و ﻗﺎطﻌﯿّﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﻄﺮود ﮐﺮده و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل از دو ﺟﻨﺒﮥ ﻗﮭﺮآﻣﯿﺰ و دﯾﻦ ﺳﺘﯿﺰ ﺗﺠﺪّد ﻏﺮب ﻧﯿﺰ ﺷﺪﯾﺪاً اﻧﺘﻘﺎد ﻓﺮﻣﻮده و از ﻟﺰوم ھﻤﺎھﻨﮕﯽ ﻣﺪﻧﯿّﺖ ﻣﺎدی وﺻﻨﻌﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﺪﻧﯿّﺖ اﺧﻼ ﻗﯽ روﺣﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ. اﯾﻦ اﺛﺮ ﺷﺎھﮑﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ در ﻓﺮھﻨﮓ اﯾﺮان اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﺘﺄﺳّﻔﺎﻧﮫ ﺑﺨﺎطﺮ ﺗﻌﺼّﺐ و ﻏﺮض ﺗﺎﮐﻨﻮن ﻣﻮرد ﻏﻔﻠﺖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ. ﻣﺴﺠﻮﻧﯿﺖ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء در ﺣﯿﻔﺎ و ﻋﮑّﺎ ﻣﺎﻧﻊ از آن ﺷﺪ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت اﯾﺸﺎن ﺑﮫ ﻧﻘﺎط ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن دﻧﯿﺎ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ. اﻣّﺎ ﺑﺎ اﻧﻘﻼب ﺟﻮاﻧﺎن ﺗﺮک و ﺳﻘ ﻮط دوﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء از زﻧﺪان آزاد ﮔﺮدﯾﺪه و ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻋﺎزم ﺳﻔﺮ ﺑﮫ اﻓﺮﯾﻘﺎ )ﻣﺼﺮ(، اروﭘﺎ)اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن، ﻓﺮاﻧﺴﮫ، اطﺮﯾﺶ، آﻟﻤﺎن...( و اﻣﺮﯾﮑﺎ )اﻣﺮﯾﮑﺎ و ﮐﺎﻧﺎدا( ﮔﺮدﻧﺪ. در طﻮل اﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﺳﮫ ﺳﺎﻟﮫ ) ۱۲۸۹ ﺗﺎ ۱۲۹۱ ﺷﻤﺴﯽ و ﯾﺎ ۱۹۱۰ ﺗﺎ ۱۹۱۳ ﻣﯿﻼدی( ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء در ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﮐﻠﯿﺴﺎھﺎ، داﻧﺸﮕﺎه ھﺎ، ﮐﻨﯿﺴﮫ ھﺎی ﯾﮭﻮد و اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺧﻄﺎﺑﮫ ھﺎی ﻣﮭﻤّﯽ در ﻣﻮرد اﺻﻮل آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ اﯾﺮاد ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ. در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ اروﭘﺎ و اﻣﺮﯾﮑﺎ از ﻣﺴﺎﺑﻘﮥ ﺗﺴﻠﯿﺤﺎﺗﯽ و ﺗﺐ ﻣﮭﻠﮏ ﻧﮋادﭘﺮﺳﺘﯽ و ﻣﺮدﺳﺎﻻری در ﺗﺸّﻨﺞ و ﺗﺨﺎﺻﻢ ﺑﻮد و ﻏﺮب آﻣﺎدۀ اﻧﻔﺠﺎر ﺟﻨﮓ ﺟﮭﺎﻧﯽ اوّل ﻣﯽ ﮔ ﺸﺖ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﻣﺮدم آن ﺳﺮزﻣﯿﻦ را دﻋﻮت ﺑﮫ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ و ﺑﺪﯾﺸﺎن ھﺸﺪار دادﻧﺪ ﮐﮫ در ﺻﻮرت ﻏﻔﻠﺖ از ﭘﯿﺎم ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﺟﻨﮓ ﻣﮭﯿﺐ و ﻣﮭﻠﮑﯽ ﺑﺰودی اروﭘﺎرا ﺑﮫ ﺧﺎک و ﺧﻮن ﺧﻮاھﺪ ﮐﺸﯿﺪ. در اﯾﻦ ﺧﻄﺎﺑﺎت ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء از ﻟﺰوم ﺣﺮﮐﺖ در ﺟﮭﺖ ﺗﺴﺎوی ﺣﻘﻮق زن و ﻣﺮد ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻓﺮھﻨﮓ ﺑﺪﯾﻌﯽ ﻣﻌﻄﻮف ﺑﮫ اﺗﺤّﺎد اﻗﻮام، ﻧﮋادھﺎ و ادﯾﺎن ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن را ﺑﻤﺮدم ﻏﺮب اراﺋﮫ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ. ﺑﻔﺮﻣﻮدۀ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ و ﺳﺮخ و زرد ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﮔﻠﮭﺎی زﯾﺒﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﮫ ﺑﺎ رﻧﮕﮭﺎ و ﻋﻄﺮھﺎی ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎﻏﯽ ﻣﻌﻄّﺮ و زﯾﺒﺎ را ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آورﻧﺪ. در ھﻤﯿﻦ ﺧﻄﺎﺑﺎت ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺑﺮ ﻟﺰوم ھﻤﺎھﻨﮕﯽ ﻣﺪﻧﯿﺖ ﻣﺎدی و ﻣﺪﻧﯿﺖ روﺣﺎﻧﯽ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ و اﺻﻮل اﯾﻦ ﺑﯿﻨﺶ ﺑﺪﯾﻊ را ﺗﺸﺮﯾﺢ ﮐﺮدﻧﺪ. در ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان ﺳﺎﺑﻘﮫ ﻧﺪاﺷﺘﮫ اﺳﺖ ﮐﮫ ﯾﮏ اﯾﺮاﻧﯽ در اواﺋﻞ ﻗﺮن ﻧﻮزدھﻢ ﺑﮫ اروﭘﺎ واﻣﺮﯾﮑﺎ ﺳﻔﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ و در ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﺠﺎﻣﻊ و ﻣﻌﺎھﺪ ﻋﻠﻤﯽ و دﯾﻨﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ آن ﻣﻤﺎﻟﮏ از ﻟﺰوم وﺣﺪت ادﯾﺎن، ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﺗﺴﺎوی ﺣﻘﻮق زن و ﻣﺮد، رﻓﻊ ﺗﻌﺼﺒﺎت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن، ﻟﺰوم ھﻤﺎھﻨﮕﯽ دﯾﻦ و ﻋﻠﻢ و ﻋﻘﻞ، ﺗﻌﺪﯾﻞ ﻣﻌﯿﺸﺖ و ﺟﺪاﺋﯽ دﯾﻦ از ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯿﮭﺎی ﻣﺆﺛﺮ و ﺧﻼّق و ﺟﺎذﺑﯽ ﺑﻌﻤﻞ آورد. در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﻈﺮ ﺑﮫ ﺗﻠﻘﯿﻨﺎت رؤﺳﺎی ﻣﺬھﺒﯽ ﺧﻮد ﺑﺎ دﺷﻨﺎم و ﺗﻮھﯿﻦ از ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﻓﻼﺳﻔﮫ و ھﻨﺮﻣﻨﺪان و ﺻﻠﺢ دوﺳﺘﺎن و ﺳﺮان ﻓﺮھﻨﮕﯽ اروﭘﺎ و اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﺎزﮔﯽ، ﺧﻼّﻗﯿﺖ و ﺟﺬّاﺑﯿّﺖ ﭘﯿﺎم اﯾﻦ ﺣﮑﯿﻢ روﺣﺎﻧﯽ اﯾﺮاﻧﯽ را ﻣﻮرد ﺳﺘﺎﯾﺶ و ﻗﺪرداﻧﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ اﻣّﺎ ھﻤﮕﺎم ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺠﮭﻮدات ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺗﻮﺟّﮫ ﻣﺨﺼﻮص ﺑﮫ اﯾﺮان و اﯾﺮاﻧﯿﺎن داﺷﺘﻨﺪ . ﺳﺨﻨﺮاﻧﯿﮭﺎی ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺣﺘّﯽ در اروﭘﺎ و اﻣﺮﯾﮑﺎ در ﻣﻮرد ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﻣﺜﻞ ﻧﻮروز و ﺗﻘﺪّس اﯾﺮان ﺑﺨﻮﺑﯽ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ ﻋﺸﻖ و ﺗﻌﻠّﻖ ﺧﺎص آن ﺣﻀﺮت ﺑﮫ وطﻦ ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ، وطﻨﯽ ﮐﮫ در ۹ ﺳﺎﻟﮕﯽ از آن ﺳﺮﮔﻮن ﺷﺪﻧﺪ. اﻣّﺎ اﯾﻦ ﺳﺮﮔﻮﻧﯽ ﺑﺠﺎی اﯾﺠﺎد اﺣﺴﺎس ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﯾﺎ ﺧﺼﻮﻣﺖ و ﺧﺸﻢ، ﺑﮫ ﻋﺸﻖ و ﻋﻄﻮﻓﺖ اﯾﺸﺎن ﺑﮫ وطﻦ ﺧﻮد و ﻓﺮھﻨﮓ اﯾﺮان ﺑﯿﻔﺰود. ﺑﺴﺮﭘﺮﺳﺘﯽ و ھﺪاﯾﺖ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺑﻮد ﮐﮫ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﮭﺎﺋﯽ اﯾﺮان ﺑﮫ اﯾﺠﺎد ﻣﺤﺎﻓﻞ روﺣﺎﻧﯽ در ﺷﮭﺮھﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻗﺪام ﮐﺮدﻧﺪ. اﯾﻦ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﮐﮫ ﺗﻮﺳّﻂ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت اﻓﺮاد ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ اوّﻟﯿﻦ ﻣﺆﺳّﺴﺎت دﻣﻮﮐﺮاﺗﯿﮏ در ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان را ﺑﻮﺟﻮد آورد ﻧﺪ. ﺑﻌﻼوه ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن اﯾﺮان ﺑﮫ ﻗﯿﺎدت ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺑﺘﺪرﯾﺞ ﺑﮫ اﺟﺮای ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﺑﮭﺎﺋﯽ در ﺟﮭﺖ ﺗﻮﺳﻌﮫ و ﺗﮑﺎﻣﻞ اﻗﺘﺼﺎدی، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ اﯾﺮان ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. اﻗﺪاﻣﺎت وﺳﯿﻊ ﺑﺮای ﺗﺮﻗﯽ زﻧﺎن و ﺗﺴﺎوی ﺣﻘﻮﻗﺸﺎن ﺑﺎ ﻣﺮدان، رﻓﻊ ﺑﯿﺴﻮادی و ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﺪارس ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن از ﺟﻤﻠﮫ اوّﻟﯿﻦ ﻣﺪرﺳ ﮥ دﺧﺘﺮاﻧﮫ در اﯾﺮان و ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ھﺎی ﻣﺪرن ﻋﻠﻤﯽ از ﺟﻤﻠﮫ ﻣﺆﺳّﺴﺎﺗﯽ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن اﯾﺮان را ﭘﯿﺸﻘﺪﻣﺎن ﺗﺠﺪّد و ارﺗﻘﺎء ﻧﻤﻮد. اﺷﺎﻋﮥ ﭘﯿﺎم ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﮐﮫ ﭘﯿﺎم ﺗﺠﺪّد راﺳﺘﯿﻦ، رﻓﻊ اوھﺎم و ﺳﻨﺘﮭﺎی ﭘﻮﺳﯿﺪه، ﻧﻔﯽ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﻗﮭﺮ ﻣﺬھﺒﯽ، آزادی ﻋﻘﯿﺪه و وﺟﺪان، ﻋﺪم دﺧﺎﻟﺖ ﻋﻠﻤﺎء ﻣﺬھﺒﯽ در ﺳﯿﺎﺳﺖ، ھﻤﺎھﻨﮕﯽ ﻋﻠﻢ و دﯾﻦ و ﻋﻘﻞ و ﺑﺴﯿﺎری اﺻﻮل دﯾﮕﺮرا ﻣﺆﮐّﺪ ﻣﯽ ﺳﺎزد ﺑﺘﺪرﯾﺞ در ﺟﮭﺖ ﺑﯿﺪاری ﻓﺮھﻨﮕﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن و رﺷﺪ ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﺴﺎﻣﺢ و ﺑﺮاﺑﺮی و ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻤﮏ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﮫ اﯾﺮان و اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﻤﻮد. ﭘﺲ از وﻓﺎت ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء در ﺳﺎل ۱۳۰۰ ﺷﻤﺴﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۱۹۲۱ ﻣﯿﻼدی ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻧﺎﻣﮥ ﮐﺘﺒﯽ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﻧﻮۀ ارﺷﺪﺷﺎن ﺣﻀﺮت ﺷﻮﻗﯽ رﺑّﺎﻧﯽ ﺑﻌﻨﻮان وﻟﯽ اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ رھﺒﺮی ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. اﺷﺎﻋﮫ و ﻧﻔﻮذ اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ در ﺷﺮق و ﻏﺮب در ﺗﺤﺖ ھﺪاﯾﺖ ﺣﻀﺮت وﻟﯽ اﻣﺮﷲ داﻣﻨﮫ و ﮔﺴﺘﺮش ﺧﺎﺻﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﺑﻄﻮرﯾﮑﮫ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً در ھﻤﮥ ﮐﺸﻮرھﺎی ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺆﺳّﺴﺎت ﺑﮭﺎﺋ ﯽ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ. ﺑﺮای ﺗﮑﻤﯿﻞ و ﺗﻘﻮﯾﺖ اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺣﻀﺮت وﻟﯽ اﻣﺮﷲ ﺑﮫ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺑﺴﯿﺎری از آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ و ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺑﺰﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ اﻗﺪام ﮐﺮدﻧﺪ و ھﺪاﯾﺖ اﯾﺸﺎن ﺑﺴﯿﺎری آﺛﺎر ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﮫ زﺑﺎﻧﮭﺎی ﻣﺘﻌﺪد دﯾﮕﺮی ﻧﯿﺰ ﺗﺮﺟﻤﮫ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺑﻌﻼوه آن ﺣﻀﺮت ﺑﮫ ﺗﺒﯿﯿﻦ و ﺗﺸﺮﯾﺢ ﺟﺰﺋﯿّﺎت ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ و اداری ﺗﺸﮑﯿﻼت ﺑﮭﺎﺋﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﮭﺎن ﺳﺎزﻣﺎﻧﮭﺎ و ﺗﺸﮑﯿﻼت اداری ﻣﻨﻈّﻤﯽ ﮐﮫ ﻣﺠﺮای ﺻﺎف و ﻟﻄﯿﻔﯽ ﺑﺮای ﺟﺮﯾﺎن اﺻﻮل روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ اﺻﻮل

دادﻧﺪ.

وﺻﯿّﺖ

ﺑﮫ

[Alt+R for Date]

[Document Title]

6

ﺻﻔﺤﮫ

را ﺑﮫ ﺟﮭﺎن اراﺋﮫ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺣ ﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺑﺎ ﺗﺸﺮﯾﺢ اﯾﻦ اﺻﻮل اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﺑﮫ

ﻓﺮھﻨﮕﯽ روﺣﺎﻧﯽ و ﺟﮭﺎن

ﺷﻤﻮل

ﺷﺮق و ﻏﺮب ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺴﺘﺮش دادﻧﺪ وﺣﻀﺮت وﻟﯽ اﻣﺮﷲ اﯾﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺘّﺤﺪ و ﺟﮭﺎن را ﺑﺎ ﺳﺎزﻣﺎﻧﮭﺎی اداری ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﻨﺤﻮی ﻣﻨﻈّﻢ ﻣﺘﺸﮑّﻞ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ و آﻣﺎده اﻧﺘﺨﺎب و اﺳﺘﻘﺮار ﺑﯿﺖ ﻋﺪل اﻋﻈﻢ ﮐﺮدﻧﺪ. در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮ ﺟﺎﻣﻌﮫ ای روﺣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ اﯾﻦ ﺳﺮﻋﺖ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻔﻮذ ﯾﺎﻓﺘﮫ، از وﺣﺪت و اﺗّﺤﺎد ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮده، ﺗﺸﮑّﻞ و ﺗﺸﮑﯿﻼﺗﯽ ﻣﻨﻈّﻢ و ﻣﺠﮭّﺰ داﺷﺘﮫ و ھﺪﻓﺶ اﯾﺠﺎد وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺎﺑﻘﮫ ﻧﺪاﺷﺘﮫ اﺳﺖ. اﻋﻀﺎی اﯾﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ در ھﺮﺟﺎ ﮐﮫ ھﺴﺘﻨﺪ ﻋﺎﺷﻖ اﯾﺮاﻧﻨﺪ و اﯾﺮان را ﺑﻌﻨﻮان ﻣﮭﺪ آ ﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ و وطﻦ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ از ﺟﺎن و دل ﻣﯿﭙﺮﺳﺘﻨﺪ. ﺑﺨﺎطﺮ آﻧﮑﮫ ﻋﻠﻤﺎ و دوﻟﺖ اﯾﺮان ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ را از اﯾﺮان ﺗﺒﻌﯿﺪ ﮐﺮدﻧﺪ و اﯾﺸﺎن را ﺑﮫ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﺳﺮﮔﻮن ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﻣﺰار ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ و ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء در داﺧﻞ ﮐﺸﻮر ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﯾﻌﻨﯽ در ﻋﮑّﺎ و ﺣﯿﻔﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﻋﮑّﺎ و ﺣﯿ ﻔﺎ ﻣﺮﮐﺰ روﺣﺎﻧﯽ و اداری ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﮔﺮدﯾﺪ. ۲۷ ﺳﺎل ﭘﺲ از وﻓﺎت ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ دوﻟﺖ اﺳﺮاﺋﯿﻞ ﻋﮑّﺎ و ﺣﯿﻔﺎ ﺟﺰﺋﯽ از ﺧﺎک اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﮔﺸﺖ. ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﮐﮫ از اﻧﺼﺎف و ﺧﺮد ﺑﻮﺋﯽ اﻧﺪ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن اﯾﺮان را ﺑﻌﻨﻮان ﺟﺎﺳﻮﺳﺎن ﺻﮭﯿﻮﻧﯿﺰم ﻣﻮرد زﺟﺮ و آ زار ﻗﺮار داده اﻧﺪ و ﺣﻘﻮق اوّﻟﯿّﮥ اﯾﺸﺎن را ﻣﺴﻠﻮب اﻧﺪ. دﻟﯿﻞ اﺻﻠﯽ اﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﺮای ﺗﻮﺟﯿﮥ اﻓﻌﺎل ﺿﺪ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺿﺪ ﺧﺪاﺋﯿﺸﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﺮﮐﺰ اداری وروﺣﺎﻧﯽ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن در اﺳﺮاﺋﯿﻞ ﻗﺮار دارد و ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن ﺑﺮای ﻣﺨﺎرج اﯾﻦ ﻣﺮاﮐﺰ، ﺗﺒﺮّﻋﺎﺗﯽ ﺑﮫ ﻣﺮﮐﺰ اداری ﺑﮭﺎﺋﯽ در ﺣﯿﻔﺎ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻨ ﺪ. آﯾﺎ ﺑﯽ اﻧﺼﺎﻓﯽ و ﺑﯿﺮﺣﻤﯽ و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ھﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد؟ ﻧﺎﺑﺮدﺑﺎری ھﻤﯿﻦ اﻓﺮاد ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﮫ ﺳﺮﮔﻮﻧﯽ و ﺗﺒﻌﯿﺪ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ از وطﻦ ﺧﻮد ﺑﮫ ﮐﺸﻮر ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﮔﺮدﯾﺪ. اﯾﻦ دوﻟﺖ ﻧﺎﺷﮑﯿﺒﺎ و ﻋﻠﻤﺎء ﺗﻨﮓ ﻧﻈﺮ و ﻧﺎﺑﺮدﺑﺎر ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﮫ ﺑﮫ آزار و اذﯾﺖ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ، ﺣﻘﻮق اوّﻟﯿّﮥ اﯾﺸﺎن را ﻣﺴﻠﻮب ﻧﻤﻮدﻧﺪ، ﺑﮫ ﻗﺘﻞ و ﻏﺎرت و ﮐﺸﺘﺎر اﯾﺸﺎن ﭘﺮداﺧﺘﮫ و ﺷﺎرع ﺑﮭﺎﺋﯽ را از اﯾﺮان اﺧﺮاج ﮐﺮده و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﮫ زﻧﺪان ﻋﮑّﺎ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﻧﻤﻮدﻧﺪ. آﻧﮕﺎه ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن اﯾﺮان را ﻣﺘّﮭﻢ ﺑﮫ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ اﺳﺮاﺋﯿﻞ ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪ ﭼﺮا ﮐﮫ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ در ﻋﮑّﺎ وﻓﺎت ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻟﺬا ﻣﺮﮐﺰ اداری و روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮭﺎﺋﯽ در ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد، ﺟﺎﺋﯽ ﮐﮫ ﺑﯿﺶ از ﻧﯿﻢ ﻗﺮن ﺑﻌﺪ ﻣﺒﺪّل ﺑﮫ دوﻟﺖ اﺳﺮاﺋﯿﻞ ﻣﯿﺸﻮد. ﺑﺠﺎی ﭘﺮداﺧﺘﻦ اﯾﻦ اوھﺎم و اﻓﺘﺮاﺋﺎت ﺑﮭﺘﺮ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺳﺮان ﻣﺬھﺒﯽ اﯾﺮان از ﺗﻨﮓ ﻧﻈﺮی و ﻧﺎﺑﺮدﺑﺎری ﺧﻮد ﺧﺠﻞ ﺷﺪه و ﺑﺠﺎی ﺗﻌﺮّض ﺑﮫ ﻋﻘﺎﺋﺪ و دﻓﺎع از ﺗﺠﺎوز ﺑﮫ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ در ﺟﮭﺖ روح و ﺣﻘﯿﻘﺖ ا ﺳﻼم ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮده و از آزادی و ﺣﻘﻮق ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن در اﯾﺮان دﻓﺎع ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﯾﮑﯽ از اﺳﺎﺳﯽ ﺗﺮﯾﻦ و ﻣﮭﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﮔﺴﺘﺮش ﺗﺸﮑﯿﻼت و ﺳﺎزﻣﺎﻧﮭﺎی اداری ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ دﻧﯿﺎ آن ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﺎ ﻗﯿﺎدت ﺣﻀﺮت وﻟﯽ اﻣﺮﷲ ﭘﺎﯾﮫ ھﺎی ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﯿﺖ اﻟﻌﺪل اﻋﻈﻢ ﺑﻌﻨﻮان رھﺒﺮ روﺣﺎﻧﯽ و اداری ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﮭﺎﺋﯽ در ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﺟﮭﺖ ٦ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﺻﻌﻮد ﺣﻀﺮت وﻟﯽ اﻣﺮﷲ ﺗﻮﺳّﻂ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﮭﺎﺋﯽ در ﺳﺮاﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺆﺳّﺴﮥ ﺑﯿﺖ ﻋﺪل اﻋﻈﻢ در ﺳﺎل ۱۳٤۲ ﺷﻤﺴﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۱۹٦۳ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮔﺮدﯾﺪ. اﯾﻦ ﻣﺆﺳّﺴﮫ ﮐﮫ ھﺮ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺗﺠﺪﯾﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺮدد رھﺒﺮی ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮاھﺪ داﺷﺖ. در ظﻞ ھﺪاﯾﺖ ﺑﯿﺖ ﻋﺪل اﻋﻈﻢ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﮫ رﺷﺪ و ﮔﺴﺘﺮش ﺧﻮد اداﻣﮫ داده، در ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﮭﺎی ﻋﻤﺮاﻧﯽ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﮭﺎن ﻗﺪﻣﮭﺎی ﻋﻤﺪه ای ﺑﺮداﺷﺘﮫ، در ﺳﺎزﻣﺎﻧﮭﺎی ﻏﯿﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﭘﺮﭼﻤﺪار ﻓﺮھﻨﮓ وﺣﺪت و اﻟﻔﺖ و ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻮده، و در اﺷﺎﻋﮥ ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺟ ﺷﻤﻮل و ﻣﺘﺮّﻗﯽ ﻣﻌﻄﻮف ﺑﮫ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﺪ. ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﺎرﯾﺦ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ آﯾﻨﮫ ای از ھﻮﯾّﺖ ﺑﺪﯾﻊ اﯾﻦ آﺋﯿﻦ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻓﺰاﯾﻨﺪه ای در ﺟﮭﺖ اﯾﺠﺎد ﺟﺎﻣﻌﮫ ای اﺳﺖ ﮐﮫ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻔﻮذ ﯾﺎﻓﺘﮫ، اﻗﻮام و ﻣﺬاھﺐ و اﺟﻨﺎس ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن را ﻣﺘّﺤﺪ و ﻣﺘّﻔﻖ ﮐﺮده، ھﻤﮥ اﯾﺸﺎن را در ظﻞ اﺻﻮل واﺣﺪ روﺣﺎﻧﯽ و ﺗﺸﮑﯿﻼت ﻣﻨﺴﺠﻢ اداری ﻣﺠﮭّﺰ و ﻣﺘﺸﮑّﻞ ﮐﺮده، وﺣﺪت در ﮐﺜﺮت را اﺳﺎس اﯾﻦ ﻓﺮھﻨﮓ ﭘﻨﺪاﺷﺘﮫ و رھﺒﺮی اداری و روﺣﺎﻧﯽ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﮭﺎﺋﯽ را از طﺮﯾﻖ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد و اﺻﻮل دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻣﻘﺮّر داﺷﺘﮫ اﺳﺖ. ﺳﺮﭼﺸﻤﮫ اﯾﻦ ﻓﺮھﻨﮓ ﺑﺪﯾﻊ، ﺻﻠﺤﺠﻮ، ﺟﮭﺎن ﺷﻤﻮ ل، دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و روﺣﺎﻧﯽ از ﺳﯿﺎه ﭼﺎل طﮭﺮان وﺣﯽ اﻟﮭﯽ از ﻗﻠﺐ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ اﻧﺒﻌﺎث ﯾﺎﻓﺖ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﮐﻮﺗﺎه ﻧﮕﺎھﯽ ﮐﻠّﯽ و ﮐﻮﺗﺎه ﺑﮫ ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ و ب: اﯾﺮان و اﻣﺮ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺑﮭﺎﺋﯽ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ از اﯾﺮان آﻏﺎز ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻋﺸﻖ ﺑﮫ اﯾﺮ ان اﺻﻠﯽ ﺑﻨﯿﺎدی و ﻧﺎﮔﺴﺴﺘﻨﯽ از ﻓﺮھﻨﮓ ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺳﺖ. ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ از ﻧﮋاد و ﻣﻠﯿّﺖ ﺧﻮﯾﺶ ھﻤﮕﯽ اﯾﺮان را ﻣﯽ ﺳﺘﺎﯾﻨﺪ و ﺑﮫ اﯾﺮان ﻣﮭﺮ ﻣﯽ ورزﻧﺪ. اﻣّﺎ اﯾﻦ ﺳﺘﺎﯾﺶ و ﻣﮭﺮ ﺻﺮﻓﺎً اﻣﺮی ﻋﺮﺿﯽ و ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺮای ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ اﯾﺮان ﻣﺴﺌﻠﮫ و ﻣﻔﺮوﺿﯽ روﺣﺎﻧﯽ و اﻟﮭﯽ اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس اﻋﺘﻘﺎد و اﻟﮭﯿّﺎت ﺑﮭﺎﺋﯽ، اﯾﺮان ﺑﻌﻨﻮان ﮔﮭﻮارهٴ ظﮭﻮر ﻣﺪﻧﯿّﺖ روﺣﺎﻧﯽ ﻧﻮﯾﻦ و ﻣﺤﻞّ ﺗﺠﻠّﯽ وﺣﯽ اﻟﮭﯽ ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﻣﻘﺪّس و ﻣﻤﺘﺎز اﺳﺖ و در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﮫ اﯾﺮان ﻓﺮﯾﻀﮫ و وظﯿﻔﮫٴ ھﺮ ﻓﺮد ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺳﺖ. ﺑﯿﻨﯽ آن ﺣﻀﺮت ﻣﯽ اﻓﮑﻨﯿﻢ.

ﺷﻤﻮل

ﻧﺒﺮده ﮐﺮده

ﻣﯽ

ﻣﯽ

ﮭﺎن

ﺑﺪﯾﻦ

ﺑﮫ

ﺟﮭﺎن

[Alt+R for Date]

[Document Title]

7

ﺻﻔﺤﮫ

اﻣّﺎ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻋﺸﻖ ﺑﮫ اﯾﺮان را وﺳﯿﻠﮫ ای ﺑﺮای ﺗﻮﺟﯿﮫ ﻧﻔﺮت و ﮐﯿﻨﮫ ﺑﮫ دﯾﮕﺮ اﺟﻨﺎس و اﻗﻮام و ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﻨﺪارد. ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن اﯾﺮان را ﻣﻄﻠﻊ ﺗﺎﺑﺶ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﮫ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ظﮭﻮر ﻓﺮھﻨﮓ وداد و ﺻﻠﺢ و اﺗّﺤﺎد ھﻤﮫٴ اﻓﺮاد ﺑﺸﺮ ﻣﯽ ﺷﻤﺎرﻧﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺟﮭﺖ از ﻧﻘﻄﮫ ﻧﻈﺮ اﻧﺪﯾﺸﮫٴ ﺑﮭﺎﺋﯽ وﺟﮫ اﻣﺘﯿﺎز اﯾﺮان ﻗﺒﻞ از ھﺮ ﭼﯿﺰ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ اﯾﺮان ﭘﯿﺎم ﺻﻠﺢ و وداد را ﺑﺮای ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﮭﺎن ﺑﺎرﻣﻐﺎن آورده و ﭘﻠﯽ ﺑﺮای آﺷﺘﯽ و ﻣﻌﺎﺷﺮت و اﺗّﺤﺎد و دوﺳﺘﯽ و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ اﺳﺖ . در اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﮫ اﺻﻞ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﻣﺴﺎوات و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﻧﻮع ﺑﺸﺮ ﺑﺎ ﺗﻌﻠّﻖ و ﻋﺸﻖ ﺑﺨﺼﻮص ھﺮ ﻓﺮد ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﮫ اﯾﺮان ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ و ﺳﺘﺎﯾﺶ و ﻣﺤﺒّ ﺖ ﺑﮫ اﯾﺮان ﺟﺰء ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﮫ ﺗﻤﺎﻣﯽ ھﻤﺘّﺶ رﻓﻊ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﻣﺤﻮ ﮐﯿﻨﮫ و ﻧﻔﺮت از دﻟﮭﺎی آدﻣﯿﺎن و آﻓﺮﯾﻨﺶ ﻧﻈﺎم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺻﻠﺢ و وداد ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﭘﯿﻮﻧﺪ و ارﺗﺒﺎط ﺧﺎص ﻣﯿﺎن اﯾﺮان دوﺳﺘﯽ و ﺟﮭﺎن دوﺳﺘﯽ ﮐﮫ ﺑﻨﯿﺎن ھﻮﯾّﺖ و اﻋﺘﻘﺎدات ھﺮ ﻓﺮد ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺳﺖ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ آﻏﺎز ﻣﺮﺣﻠﮫٴ ﺟﺪﯾﺪی از ﺗﮑﺎﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و روﺣﺎﻧﯽ ﻧﻮع ﺑﺸﺮ اﺳﺖ. ھﻤﺎﻧﮕﻮﻧﮫ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺎرھﺎ ﻣﺆﮐّﺪ ﻓﺮﻣﻮده اﻧﺪ ﻓﺮﯾﻀﮫٴ وطﻦ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﻣﺤﻮر ﺑﺴﯿﺎری از ﻓﺮھﻨﮕﮭﺎی ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺑﻮده اﺳﺖ وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺻﺮﯾﺢ و ﻣﻨﻈّﻢ ﺑﺮ ﻟﺰوم دوﺳﺘﯽ ھﻤﺮاه ﻧﺒﻮده اﺳﺖ 4 . ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﻗﺘﻀﺎء زﻣﺎن و ﺑﺨﺎطﺮ ﻣﺤﺪودﯾّﺖ درﺟﮫٴ ﺗﮑﺎﻣﻞ اﻗﺘﺼﺎدی، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ًﻓﺮھﻨﮕﯽ و روﺣﺎﻧﯽ ﻧﻮع ﺑﺸﺮ اﺣﮑﺎم و ﺷﺮاﯾﻊ ﮔﺬﺷﺘﮫ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺼﻮرت ﺻﺮﯾﺢ و ﻣﻨﻈّﻢ اﺧﺘﻼﻓﺎت و ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮﯾﮭﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن را ﻟﻐﻮ ﻧﻨﻤﻮدﻧﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺑﺮده داری و ﺑﺮده ﻓﺮوﺷﯽ در ھﯿﭻ آﺋﯿﻨﯽ ﻗﺒﻞ از دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺣﺮام ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. اﻣّﺎ ﺣ ﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺮای اوّﻟﯿﻦ ﺑﺎر در ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن ﺻﺮﻓﺎً ﺑﮫ ﺗﺸﻮﯾﻖ آزاد ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮده ﮔﺎن ﻧﭙﺮداﺧﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﮫ ﺧﺮﯾﺪ و ﻓﺮوش اﻧﺴﺎن و ﻧﻈﺎم ﺑﺮده داری را اﻣﺮی ﺿﺪّ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺿﺪّ روﺣﺎﻧﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻓﺮﻣﻮده و آﻧﺮا ﻗﻄﻌﯿّﺎً و ﻣﻄﻠﻘﺎً و در ھﺮ ﺻﻮرت و ﺷﮑﻞ و ﻣﻮﻗﻌﯿّﺘﯽ ﺗﺤﺮﯾﻢ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ. 5 ﺑﮭﻤﯿﻦ ﻟﺤﺎظ اﺳﺖ ﮐﮫ اﺣﮑﺎم ھﯿﭽﯿﮏ از ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺑﺮﺗﺮی ﺣﻘﻮق ﻣﺮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﮫ زن را ﻗﺎطﻌﺎً ﺗﺤﺮﯾﻢ ﻧﻨﻤﻮد و ﻧﻈﺎم ﻣﺮدﺳﺎ ﻻ ری را اﻧﮑﺎر ﻧﮑﺮد. اﻣّﺎ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺮای اوّﻟﯿﻦ ﺑﺎر در ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن اﺻﻞ ﺗﺴﺎوی ﺣﻘﻮق زن و ﻣﺮد را از اﺻﻮل ﺑﻨﯿﺎدی ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﺧﻮﯾﺶ ﺷﻤﺮده و اﺣﮑﺎﻣﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﭼﻨﺪ ھﻤﺴﺮی ﯾﺎ ﺟﻮاز ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﮫ زﻧﺎن و ﯾﺎ ﺗﺒﻌﯿﺾ ﺣﻘﻮق اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﮫ اﯾﺸﺎن و ﯾﺎ ﻣﺤﺪود ﺳﺎﺧﺘﻦ زﻧﺎن ﺑﮫ ﭼﮭﺎر دﯾﻮاری ﺧﺎﻧﮫ را ھﻤﮕﯽ ﻗﺎطﻌﺎﻧﮫ ﻣﺮدود ﮐﺮده اﺳﺖ. 6 ﺑﺎز ﺑﮭﻤﯿﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﺮﺧﻼف ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺟﺪاﺋﯽ ﻣﯿﺎن ﻣﺆﻣﻦ و ﻏﯿﺮﻣﺆﻣﻦ را ﺑﺮداﺷﺘﮫ، زﺑﺎن ﻧﻔﺮت و ﮐﯿﻨﮫ و ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﻣﺬھﺒﯽ را از ﻣﯿﺎن ﺑﺮده، واژه ﮐﺎﻓﺮ را ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﮫ و ﺑﺠﺎی آن زﺑﺎن وﺣﺪت و ﻣﺤﺒّﺖ و اﻟﻔﺖ و ﻣﻌﺎﺷﺮت و ﺻﻠﺢ ﺑﺎ ھﻤﮫٴ اﻗﻮام و ادﯾﺎن را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﮫ اﺳﺖ. اﺧﺘﻼﻓﺎت و ﺗﺒﻌﯿﺾ ﺣﻘﻮﻗﯽ و ﯾﺎ اﺧﻼﻗﯽ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﮫ ﮔﺮوه ﻏﯿﺮ ﻣﺆﻣﻦ از رﯾﺸﮫ ﺑﺮﮐﻨﺪه اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﺿﺮورت و ﺣﻖّ آزادی ﻋﻘﯿﺪه و وﺟﺪا ن، ھﻤﮫٴ اﻓﺮاد ﺑﺸﺮ، ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ از اﻋﺘﻘﺎد ﻣﺬھﺒﯽ را دارای ﺗﻘﺪّس و ﺣﻘﻮق واﺣﺪ ﻣﻌﺮّﻓﯽ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. و ﻧﯿﺰ ﺑﮭﻤﯿﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ در ﺟﮭﺎﻧﯽ ﮐﮫ اﻋﺘﻘﺎدات ﻣﺬھﺒﯽ از ﻣﮭﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ و اﻧﮕﯿﺰه ھﺎی ﻓﺮھﻨﮓ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﺟﻨﮓ و ﻧﻔﺮت ﺷﺪه اﺳﺖ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ ھﺮ ﻧﻮع ﻓﺮھﻨﮓ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﻧﻔﺮت را ﻧﻔﯽ ﮐﺮده و ﺑﺠﺎی آن از ﻟﺰوم اﻟﻔﺖ و اﺗّﺤﺎد و وداد و ﺻﻠﺢ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ. ﺑﻔﺮﻣﻮدهٴ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ "ای دوﺳﺘﺎن ﺳﺮاﭘﺮدهٴ ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﮫ ﭼﺸﻢ ﺑﯿﮕﺎﻧﯿﺎن ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﻣﺒﯿﻨﯿﺪ ھﻤﮫ ﺑﺎر ﯾﮏ دارﯾﺪ و ﺑﺮگ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﺴﺎر". 7

ﻧﻤﯽ

ﺟﮭﺎن

ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ ﺧﻮاھﯿﻢ دﯾﺪ اﯾﻦ اﺻﻮل ﺟﺪﯾﺪ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺻﺮﻓﺎً اﻣﺮی اﻧﺘﺰاﻋﯽ و ﺷ ﻌﺎری ﮐﻠّﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﻠﮑﮫ اﯾﻦ اﺻﻮل ﺷﺎﻟﻮدهٴ اﺣﮑﺎم و ﻗﻮاﻧﯿﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﺻﻮل اﺧﻼﻗﯽ آﺋﯿﻦ ﺑﺪﯾﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ و دﯾﮕﺮ ﺷﻌﺎری ﭘﻮچ در ﻣﯿﺎن ﻣﺠﻤﻮﻋﮫ ای از اﺣﮑﺎم و ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﺧﺘﻼف و ﺗﺒﻌﯿﺾ ﻧﯿﺴﺖ. از آن ﻣﮭﻤﺘﺮ اﯾﻨﮑﮫ ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﮫ ﺧﻮاھﯿﻢ دﯾﺪ اﯾﻦ اﺻﻮل زﻣﯿﻨﮫٴ 4 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: ﻗﻠﻢ اﻋﻠﻲ در ھﺮ ﯾﮏ از آﯾﺎت اﻟﮭﯽ اﺑﻮاب ﻣﺤﺒّﺖ و اﺗّﺤﺎد ﺑﺎز ﻧﻤﻮده ﻗﻠﻨﺎ و ﻗﻮﻟﻨﺎ اﻟﺤﻖ ﻋﺎﺷﺮو ﻣﻊ اﻻدﯾﺎن ﮐﻠّﮭﺎ ﺑﺎﻟﺮّوح و رﯾﺤﺎن از اﯾﻦ ﺑﯿﺎن آﻧﭽﮫ ﺳﺒﺐ اﺧﺘﻼف و ﻋﻠّﺖ اﺟﺘﻨﺎب و ﺗﻔﺮﯾﻖ ﺑﻮد از ﻣﯿﺎن ﺑﺮﺧﻮاﺳﺖ. و در ارﺗﻘﺎء وﺟﻮد و ارﺗﻔﺎع ﻧﻔﻮس ﻧﺎزل ﺷﺪه آﻧﭽﮫ ﮐﮫ ﺑﺎب اﻋﻈﻢ اﺳﺖ از ﺑﺮای ﺗﺮﺑﯿﺖ اھﻞ ﻋﺎﻟﻢ. آﻧﭽﮫ از ﻟﺴﺎن و ﻗﻠﻢ ﻣﻠﻞ اوﻟﻲ از ﻗﺒﻞ ظﺎھﺮ ﺷﺪه ﻓﯽ اﻟﺤﻘﯿﻘﮫ ﺳﻠﻄﺎن آن در اﯾﻦ ظﮭﻮر اﻋﻈﻢ از ﺳﻤﺎء ﻣﺸﯿّﺖ ﻣﺎﻟﮏ ﻗﺪم ﻧﺎزل. از ﻗﺒﻞ ﻓﺮﻣﻮده اﻧﺪ ﺣﺐّ اﻟﻮطﻦ ﻣﻦ اﻻﯾﻤﺎن ، و ﻟﺴﺎن ﻋﻈﻤﺖ در ﯾﻮم ظﮭﻮر ﻓﺮﻣﻮده ﻟﯿﺲ اﻟﻔﺨﺮ ﻟﻤﻦ ﯾﺤﺐّ اﻟﻮطﻦ ﺑﻞ ﻟﻤﻦ ﯾﺤﺐّ اﻟﻌﺎﻟﻢ. ﺑﺎﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎت ﻋﺎﻟﯿﺎت طﯿﻮر اﻓﺌﺪه را ﭘﺮواز ﺟﺪﯾﺪ آﻣﻮﺧﺖ و ﺗﺤﺪﯾﺪو ﺗﻘﻠﯿﺪ را از ﮐﺘﺎب ﻣﺤﻮ ﻓﺮﻣﻮد. ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، ﻣﺠﻤﻮﻋﮫ اﻟﻮاح ﻣﺒﺎرﻛﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﭼﺎپ ﻣﺼﺮ، ص ۲۹۰ 5 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: ﻗﺪ ﺣﺮّم ﻋﻠﯿﮑﻢ ﺑﯿﻊ اﻻﻣﺂء و اﻟﻐﻠﻤﺎن ﻟﯿﺲ ﻟﻌﺒﺪ ان ﯾﺸﺘﺮی ﻋﺒﺪاً... و ﻟﯿﺲ ﻻﺣﺪ ان ﯾﻔﺘﺨﺮ ﻋﻠﯽ اﺣﺪ ﮐﻞّ ارﻗّﺎء ﻟﮫ و ادﻻّء ﻋﻠﯽ اﻧّﮫ ﻻ اﻟﮫ اﻻّ ھﻮ . ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺮﯾﺪ و ﻓﺮوش ﮐﻨﯿﺰ و ﻏﻼم ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺣﺮام اﺳﺖ و ھﯿﭻ ﺑﻨﺪه ای ﺣﻖ ﺧﺮﯾﺪ و ﻓﺮوش ﺑﻨﺪه دﯾﮕﺮی را ﻧﺪارد و ھﯿﭻ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺣﻖ ﻓﺨﺮ ورزﯾﺪن ﺑﮫ ھﯿﭻ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ را ﻧﺪارد ﭼﺮا ﮐﮫ ھﻤﮕﺎن ﺑﻨﺪه و آﯾﻨﮫ وﺣﺪت ﺧﺪاﯾﻨﺪ . ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، ﻛﺘﺎب ﻣﺴﺘﻄﺎب اﻗﺪس، ص ۳٥ 6 ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: و از ﺟﻤﻠﮫٴ ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ وﺣﺪت ﻧﺴﺎء و رﺟﺎل اﺳﺖ ﮐﮫ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ را دو ﺑﺎل اﺳﺖ ﯾﮑﯽ ﺑﺎل رﺟﺎل و ﯾﮏ ﺑﺎل ﻧﺴﺎء ﺗﺎ دو ﺑﺎل ﻣﺘﺴﺎوی ﻧﮕﺮدد ﻣ ﺮغ ﭘﺮواز ﻧﻨﻤﺎﯾﺪ اﮔﺮ ﯾﮏ ﺑﺎل ﺿﻌﯿﻒ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮوازﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺴﺎء ﻣﺘﺴﺎوی ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ رﺟﺎل در ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻓﻀﺎﺋﻞ و ﮐﻤﺎﻻت ﻧﺸﻮد ﻓﻼح و ﻧﺠﺎح ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ ﺑﺎﯾﺪ و ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻤﺘﻨﻊ و ﻣﺤﺎل اﺳﺪﷲّ ﻓﺎﺿﻞ ﻣﺎزﻧﺪراﻧﻲ، اﻣﺮ و ﺧﻠﻖ ﺟﻠﺪ ٤ ، ص ۳۳٤ 7 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، درﯾﺎي داﻧﺶ، ص ۷-۸

[Alt+R for Date]

[Document Title]

8

ﺻﻔﺤﮫ

طﺮﺣﯽ ﺟﺪﯾﺪ از ﻣﺪﻧﯿّﺖ و ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﺆﺳّﺴﺎت و ﻧﮭﺎدھﺎی ﻣﻠّﯽ و ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ در اﯾﻦ آﺋﯿﻦ ﻧﻮﯾﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﮫ ﺗﺤﻘّﻖ آن اﺻﻮل را در ﻋﻤﻞ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﭘﺲ در آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ وطﻦ دوﺳﺘﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺎ ﻓﺮھﻨﮓ ﺻﻠﺢ و وداد و ﻣﺤﺒّﺖ ﺑﮫ ﺗﻤﺎم ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ آﻣﯿﺰد و ھﻮﯾّﺖ ﻣﻠّﯽ ﺑﺎ ھﻮﯾّﺘﯽ اﻧﺴﺎﻧﯽ و روﺣﺎﻧﯽ ﺗﻮأم ﻣﯽ ﮔﺮدد. اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﻣﯽ ﺗﻮان ﺣﺘّﯽ در ﺷﮑﻞ ظﺎھﺮی ﻧﺰول ًآﯾﺎت اﻟﮭﯽ در دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻣﺸﺎھﺪه ﻧﻤﻮد. در ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﮫ زﺑﺎن ﻣﻠّﯽ ﻗﻮﻣﯽ ﮐﮫ در آن ﻣﺘﻮﻟّﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد آﯾﺎت اﻟﮭﯽ را ﻧﺎزل ﻣﯽ ًﻧﻤﻮد. زﻧﺪﮔﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻣﻌﻤﻮﻻ در ﺣﯿﻄﮫٴ ﻗﻮﻣﯽ و زﺑﺎﻧﯽ واﺣﺪی ﺻﻮرت ﻣ ﮔﺮﻓﺖ و زﺑﺎن وﺣﯽ ھﻢ ﺻﺮﻓﺎً زﺑﺎن آن ﻗﻮم و ﻣﻠﯿّﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺣﺘّﯽ در ﻗﺮآن ﮐﺮﯾﻢ ھﻢ ﺗﺼﺮﯾﺢ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﮫ ھﯿﭻ رﺳﻮﻟﯽ ﺟﺰ ﺑﮫ زﺑﺎن ﻗﻮم ﺧﻮدش ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. 8 اﻣّﺎ آﺷﮑﺎرﺳﺖ ﮐﮫ ﻗﻮم ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ و ﻧﺰول آﯾﺎت ﺑﮫ زﺑﺎن ﻗﻮم ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﺪﯾﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ آﻧﺎن ﮐﮫ ﻣﻮظّﻒ ﺑﮫ ﻗﺒﻮل آﺋﯿﻦ اﻟﮭﯽ ھﺴﺘﻨﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ زﺑﺎن وﺣﯽ را ﺑﻔﮭﻤﻨﺪ و از ارادهٴ اﻟﮭﯽ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﮔﺮدﻧﺪ. ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ در ﮔﺬﺷﺘﮫ ﻣﺨﺎطﺐ آﺋﯿﻦ اﻟﮭﯽ ﻗﺒﻞ از ھﺮ ﭼﯿﺰ ﻗﻮم و ﻣﻠﺘّﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﮫ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ در ﻣﯿﺎن اﯾﺸﺎن ﻣﺘﻮﻟّﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد. اﻣّﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﮫ آﺛﺎر دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﮫ اﮔﺮ ﭼﮫ زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﻓﺨﯿﻢ ﻓﺎرﺳﯽ وﺳﯿﻠﮫ ﻧﺰول وﺣﯽ در اﯾﻦ آﺋﯿﻦ ﺑﺪﯾﻊ اﺳﺖ اﻣّﺎ ھﻢ ﻣﺒﺸﺮ و ھﻢ ﺷﺎرع دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ در ﻧﺰول آﯾﺎت ﺑﮫ ﯾﮏ زﺑﺎن اﮐﺘﻔﺎء ﻧﮑﺮده ﺑﻠﮑﮫ ﺑﮫ زﺑﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﻧﮕﺎرﻧﺪ. ھﻤﭽﻨﯿﻦ دﯾﮕﺮ ھﯿﺎﮐﻞ ﻣﻘﺪّﺳﮫٴ اﯾﻦ دﯾﺎﻧﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء و ﺣﻀﺮت وﻟﯽّ اﻣﺮﷲّ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻓﺎرﺳﯽ و ﻋﺮﺑﯽ ﺑﮫ ز ﺑﺎﻧﮭﺎی دﯾﮕﺮ ھﻢ ﺑﻌﻨﻮان وﺳﯿﻠﮫ ای ﺑﺮای ﺑﯿﺎن ﺣﻘﺎﺋﻖ روﺣﺎﻧﯽ دﺳﺖ زده اﻧﺪ. ﭘﺲ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﮔﺎھﯽ ﺑﮫ زﺑﺎن ﺗﺮﮐﯽ و ﺣﻀﺮت وﻟﯽّ اﻣﺮﷲّ ﺑﮫ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ھﻢ دﺳﺖ ﺑﮫ ﺗﺤﺮﯾﺮ زده اﻧﺪ. اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﮫ در ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن ﯾﮕﺎﻧﮫ اﺳﺖ و ﻋﻠّﺖ آن ھﻢ ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﻣﺮﺣﻠﮫٴ ﺟﺪﯾﺪ ﺗﮑﺎﻣﻞ روﺣﺎﻧﯽ ﻧﻮع ﺑﺸﺮ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺳﺖ. ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﻌﻨﻮان رﺳﻮل اﻟﮭﯽ ﺑﮫ زﺑﺎن ﻗﻮم ﺧﻮﯾﺶ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ وﻟﯽ ﺑﺨﻼف ادوار ﮔﺬﺷﺘﮫٴ روﺣﺎﻧﯽ ﻗﻮم ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ از طﺮﻓﯽ اﯾﺮان اﺳﺖ و از طﺮﻓﯽ ﺗﻤﺎم ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ. ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺗﻀﺎدّ ﻣﯿﺎن وطﻦ دوﺳﺘﯽ و ﺟﮭﺎن دوﺳﺘﯽ در زﺑﺎن وﺣﯽ و ﺷﮑﻞ ظﺎ ھﺮی ﺗﺠﻠّﯽ ﺣﻘﺎﺋﻖ اﻟﮭﯽ ﻧﯿﺰ در اﯾﻦ آﺋﯿﻦ از ﻣﯿﺎن ﻣﯽ رود. ﻧﻈﺮ ﺑﺂﻧﮑﮫ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﺮای اﯾﺠﺎد ﺻﻠﺢ و اﺗّﺤﺎد و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ھﻤﮫٴ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮی آﻣﺪه اﺳﺖ ﻗﻮم ﻣﺨﺎطﺐ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﮐﮫ ﺑﺮای آن ﻗﻮم ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه اﻧﺪ ﺻﺮﻓﺎً اﯾﺮان ﻧﯿﺴﺖ. اﻣّﺎ از طﺮف دﯾﮕﺮ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ از اﯾﺮان آﻣﺪه اﻧ ﺪ و ﻟﺬا در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﻣﮭﺮ اﯾﺮان و ﻣﮭﺮ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺟﺰﺋﯽ ﻧﺎﮔﺴﺴﺘﻨﯽ از آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺳﺖ. در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﺑﻨﺎ ﺑﮫ ﻣﻔﮭﻮم ﺟﺪﯾﺪ "ﻗﻮم ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ" در اﯾﻦ ﻋﺼﺮ ﺑﺪﯾﻊ اﺳﺖ ﮐﮫ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﮫ زﺑﺎﻧﮭﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺣﻘﺎﺋﻖ اﻟﮭﯽ را اراﺋﮫ ﮐﺮده اﺳﺖ در ﻋﯿﻦ آﻧﮑﮫ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ اﻣﺘﯿﺎز و ﺗﻘﺪّس وﯾﮋه ای ﯾﺎﻓﺘﮫ و ﻟﺬا وﺳﯿﻠﮫ و ظﺮف ﻧﺰول وﺣﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد. 9 از آن ﮔﺬﺷﺘﮫ زﻧﺪﮔﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ در ﭼﺎرﭼﻮب زﺑﺎﻧﯽ واﺣﺪ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺖ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺨﺎطﺮ ﺗﺒﻌﯿﺪ اﯾﺸﺎن ﺗﻮﺳّﻂ دوﻟﺖ اﯾﺮان ﺑﻮد ﮐﮫ زﻧﺪﮔﯽ ظﺎھﺮی اﯾﺸﺎن ﭘﺲ از اﯾﺮان ﺑﻤﺪّت ﭼﮭﻞ ﺳﺎل در داﺧﻞ ﮐﺸﻮر ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﺻﻮرت ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ و در ﻧﺘﯿﺠﮫ زﺑﺎن ﻋﺮﺑﯽ زﺑﺎن ﻓﺎﺋﻖ ﻣ ﺤﯿﻄﯽ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ در آن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. اﻣّﺎ ﻧﺰول آﯾﺎت اﻟﮭﯽ ﺗﻮﺳّﻂ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ھﻢ ﺑﮫ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ و ھﻢ ﺑﮫ زﺑﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﺻﻞ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﮭﻢّ دﯾﮕﺮی در اﯾﻦ آﺋﯿﻦ اﻟﮭﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﮫ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ و ﭘﯿﺎم اﯾﺸﺎن از ﺗﻨﮕﻨﺎی ﻓﺮھﻨﮓ ﻧﻔﺮت و ﮐ ﯿﻨﮫ ﮐﮫ ﮔﺎھﯽ ﺑﺸﮑﻞ ﻋﺮب ﺳﺘﯿﺰی و ﮔﺎھﯽ ﺑﺸﮑﻞ ﭘﺎرﺳﯽ ﺳﺘﯿﺰی ﺧﻮد را ظﺎھﺮ ﮐﺮده ﯾﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺘﮫ و از اﺑﺘﺪا ﺑﮫ ﻟﺰوم اﺣﺘﺮام ھﻢ ﺑﮫ ﻓﺮھﻨﮓ ﺷﮑﻮھﻤﻨﺪ اﯾﺮان ﮐﮭﻨﺴﺎل زرﺗﺸﺘﯽ و ھﻢ ﺑﮫ آﺋﯿﻦ ﻓﺮﺧﻨﺪهٴ اﺳﻼﻣﯽ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮده و ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ ﺧﻮاھﯿﻢ دﯾﺪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از ﻣﻔﮭﻮم ﺑﺪﯾﻊ ﺗﺠﺪّ د در آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﮫ ﺑﺨﺼﻮص در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﯾﺮان ﻣﻮرد ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮔﺴﺘﺮده و ﻣﻨﻈّﻢ آﺛﺎر ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ از طﺮﻓﯽ ﺑﮫ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ و ﻋﺮﺑﯽ اﻧﺰال آﯾﺎت ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ و از طﺮﻓﯽ از ﻟﺰوم اﻧﺘﺨﺎب ﯾﺎ اﺧﺘﺮاع دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ زﺑﺎﻧﯽ دوّم ﺑﺮای ھﻤﮫٴ ﻣﺮدم دﻧ ﯿﺎ ﺳﺨﻦ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ. 10 اﻣّﺎ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ آن زﺑﺎن آﯾﻨﺪهٴ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﻧﻈﺮ ﺑﮫ آﻧﮑﮫ زﺑﺎن اﺻﻠﯽ وﺣﯽ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ زﺑﺎن در ﺗﺎرﯾﺦ آﯾﻨﺪهٴ ﺑﺸﺮ ھﻤﻮاره ﻣﻮﻗﻔﯽ ﯾﮕﺎﻧﮫ و ﻣﻤﺘﺎز و ﻣﻘﺪّس ﺧﻮاھﺪ داﺷﺖ. ج : اﺻـﻮل ﺳـﮫ ﮔﺎﻧﮫٴ ﭘﯿﺎم ﺑﮭﺎﺋﯽ 8 و ﻣﺎ ار ﺳﻠﻨﺎ ﻣﻦ رﺳﻮل اﻻّ ﺑﻠﺴﺎن ﻗﻮﻣﮫ . ﺳﻮرهٌ اﺑﺮاھﯿﻢ، آﯾﮫٌ ﭼﮭﺎرم . ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎدﯾﻢ رﺳﻮﻻﻧﻤﺎن را ﻣﮕﺮ ﺑﺰﺑﺎن ﻗﻮﻣﺸﺎن. 9 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: درﺑﺎرهٴ زﺑﺎن ﻧﻮﺷﺘﮫ ﺑﻮدﯾﺪ ﺗﺎزی و ﭘﺎرﺳﯽ ھﺮ دو ﻧﯿﮑﻮ اﺳﺖ ﭼﮫ ﮐﮫ آﻧﭽﮫ از زﺑﺎن اﻧﺪ ﭘﯽ ﺑﺮدن ﺑﮕﻔﺘﺎر ﮔﻮﯾﻨﺪه اﺳﺖ و اﯾﻦ از ھ ﺮ دو ﻣﯽ آﯾﺪ و اﻣﺮوز ﭼﻮن آﻓﺘﺎب داﻧﺶ از آﺳﻤﺎن اﯾﺮان آﺷﮑﺎر و ھﻮﯾﺪا اﺳﺖ ھﺮ ﭼﮫ اﯾﻦ زﺑﺎن را ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻧﻤﺎﺋﯿﺪ ﺳﺰاوار اﺳﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، ﻣﺠﻤﻮﻋﮫ اﻟﻮاح ﻣﺒﺎرﻛﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﭼﺎپ ﻣﺼﺮ، ص ۲٦۲ 10 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: ﻟﺴﺎن ﭘﺎرﺳﯽ ﺑﺴﯿﺎرﻣﻠﯿﺢ اﺳﺖ وﻟﺴﺎن ﷲ دراﯾﻦ ظﮭ ﻮرﺑﮫ ﻟﺴﺎن ﻋﺮﺑﯽ وﻓﺎرﺳﯽ ھﺮدو ﺗﮑﻠﻢ ﻧﻤﻮده .. . وﻟﮑﻦ ﻣﻘﺼﻮدآﻧﮑﮫ ﻟﻐﺘﯽ ازﻟﻐﺎت را اھﻞ ارض اﺧﺘﯿﺎرﻧﻤﺎﯾﻨﺪ وﻋﻤﻮم ﺧﻠﻖ ﺑﮫ آن ﺗﮑﻠﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﺒﺪاﻟﺤﻤﯿﺪ اﺷﺮاق ﺧﺎوري، ﮔﻨﺞ ﺷﺎﯾﮕﺎن، ص ۲۱۲ - ۲۱۳

ﻣﯽ

ﯽ

ﮐﻨﯿﻢ ﻣﯽ

ھﻢ ﻣﯽ

ﺧﻮاﺳﺘﮫ

[Alt+R for Date]

[Document Title]

9

ﺻﻔﺤﮫ

آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺳﻨّﺖ ﭼﯿﺮه در ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ، ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﮫ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﻋﻈﮫ و ﯾﺎ ﯾﮏ ﮐﺘﺎب ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺗﺠﻠّﯽ وﺣﯽ اﻟﮭﯽ در اﯾﻦ آﺋﯿﻦ ﺑﺪﯾﻊ ﺑﺸﮑﻞ ﮐﺘﺎﺑﮭﺎ و ﻧﺎﻣﮫ ھﺎی ﻣﺘﻌﺪّدی ظﺎھﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﮫ از ﻧﻈﺮ ﺗﻌﺪاد ﺑﮫ ﺣﺪود ﺻﺪ ﺟﻠﺪ ﺑﺎﻟﻎ ﻣﯽ ﮔﺮدد. اﯾﻦ آﺛﺎر در طﻮل ٤۰ ﺳﺎل دوران رﺳﺎﻟﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﮐﮫ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﯾﻦ دوران در ﺗﺒﻌ ﯿﺪ و اﺳﺎرت اﯾﺸﺎن در ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﺳﭙﺮی ﮔﺮدﯾﺪ ﻧﺎزل ﺷﺪه اﺳﺖ. درک ﭘﯿﺎم ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ ﻣﺤﺘﻮای آن آﺛﺎر ﻣﺴﺘﻠﺰم آﺷﻨﺎﺋﯽ و ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ﻏﺎﯾﺖ و ھﺪف ﻧﮕﺎرش آن آﺛﺎر ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در وﺻﯿّﺘﻨﺎﻣﮫٴ ﺧﻮﯾﺶ ﮐﮫ ﻣﻮﺳﻮم ﺑﮫ ﮐﺘﺎب ﻋﮭﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺸﮑﻞ ھﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ھﺪف ﻏ ﺎﺋﯽ آﺛﺎر ﺧﻮد را ﺗﺼﺮﯾﺢ و ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ از آن ﺟﻤﻠﮫ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ: ﻣﻘﺼﻮد اﯾﻦ ﻣﻈﻠﻮم از ﺣﻤﻞ ﺷﺪاﺋﺪ و ﺑﻼﯾﺎ و اﻧﺰال آﯾﺎت و اظﮭﺎر ﺑﯿّﻨﺎت اﺧﻤﺎد ﻧﺎر ﺿﻐﯿﻨﮫ و ﺑﻐﻀﺎء ﺑﻮده ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺪ آﻓﺎق اﻓﺌﺪه اھﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﻮر اﺗّﻔﺎق ﻣﻨﻮّر ﮔﺮدد و ﺑﮫ آﺳﺎﯾﺶ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﻓﺎﺋﺰ. 11

ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺸﮑﻞ ھﺎی ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻌﻄﻮف ﺑﮫ اﺻﻞ واﺣﺪی اﺳﺖ و آن اﺻﻞ ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺗﺤﻘّﻖ ﻓﺮھﻨﮓ ﺻﻠﺢ و وداد در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﮭﺎن اﺳﺖ. اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﺎھﯿّﺖ و ھﻮﯾّﺖ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ و ﻓﺮھﻨﮓ روﺣﺎﻧﯽ آن را ﺑﮫ ﻧﺤﻮ ﺟﺎﻣﻊ و ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. از ﻧﻈﺮ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ ھﺮ ﭼﮫ ﮐﮫ ﺑﺎ اﯾﻦ اﺻﻞ ﺑﻨﯿﺎدی ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺤﯿﺢ و ﻣﻄﻠﻮﺑﺴﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺸﻮﯾﻖ و ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮔﺮدد و ھﺮ آﻧﭽﮫ ﮐﮫ ﺑﺎ آن ﻣﻨﺎﻓﺎت و ﺗﻌﺎرض داﺷﺘﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب و ﻣﻨﻔﯽ اﺳﺖ. اﻟﺒﺘّﮫ دﺷﻤﻨﺎن آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ھﻤﺎﻧﻨﺪ دﺷﻤﻨﺎن ھﻤﮫٴ ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺑﮫ ﻣﺎھﯿّﺖ و ھﻮﯾّﺖ راﺳﺘﯿﻦ دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﮐﺎری ﻧﺪاﺷﺘﮫ و ھﻤﮫٴ ﻧﯿﺮوی ﺧﻮد را ﻣﺼﺮوف ﻣﺴﺦ و دروغ و اﻓﺘﺮاء ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﮫ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﮑﺎﻣﻞ و ﺗﺤﻮّل و ﺗﺠﺪّد ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺷﻮﻧﺪ و ﺗﻮدهٴ ﻧﺎآﮔﺎه را در اﺳﺎرت ﺳﻨّﺖ ھﺎی ﭘﻮﺳﯿﺪه و ﻣﺮدهٴ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻧﮕﮭﺪارﻧﺪ. ھﺪف اﯾﻦ دﺷﻤﻨﺎن ﺗﺤﻮّل و ﺗﺮﻗّﯽ و ﺗﺠﺪّد آن اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﮑﺮار ﺗﮭﻤﺖ ھﺎی ﻧﺎروا و ﺑﺎزی ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﺗﻌﺼّ ﺒﺎت ﻣﺬھﺒﯽ ﻣﺮدم ّﺗﺼﻮﯾﺮی ھﻮﻟﻨﺎک از آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ در ذھﻦ ﻋﺎﻣّﮫ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺗﺎ آﻧﮑﮫ ﻣﺮدم ھﺮﮔﺰ ﺑﺨﻮد اﺟﺎزهٴ ﭘﮋوھﺶ و ﺗﺤﺮّی ﻣﺴﺘﻘﻼ ﻧﮫ

در ﻣﻮرد ﺣﻘﯿﻘﺖ دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪﯾﺪ را ﻧﺪاده و در ﻧﺘﯿﺠﮫ از ﻣﻮھﺒﺖ ﻋﻘﻞ و اﯾﻤﺎن ھﺮ دو ﻣﺤﺮوم ﮔﺮدﻧﺪ. ھﻤﺎﻧﮕﻮﻧﮫ ﮐﮫ در ﻗﺮآن ﮐﺮﯾﻢ و ھﻤﮫٴ ﮐﺘﺎب ھﺎی آﺳﻤﺎ ﻧﯽ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ و اﻧﮑﺎر ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﯾﺪ ﯾﮏ اﺻﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن اﺳﺖ. 12 ﺳﺮان ﻣﺬھﺒﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺟﺎه و ﻣﻘﺎم و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﯾﺶ از ﻗﺒﻮل ﻣﺪﻧﯿّﺖ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺪﯾﻊ و وﺣﯽ اﻟﮭﯽ ﺳﺮﺑﺎز زده و واﺑﺴﺘﮕﯽ ﻋﺎﻣّﮫٴ ﻣﺮدم ﺑﮫ ﺗﻘﻠﯿﺪ از ﺧﻮد را وﺳﯿﻠﮫ ای ﺑﺮای ﻧﻔﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﯾﺪ و ﻓ ﺮھﻨﮓ ﺑﺪﯾﻌﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ دھﻨﺪ. از ھﻤﯿﻦ روﺳﺖ ﮐﮫ ھﻨﻮز اﮐﺜﺮ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﺑﮫ ﺣﻘّﺎﻧﯿّﺖ اﺳﻼم اﯾﻤﺎن ﻧﯿﺎورده اﻧﺪ و از اﯾﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ھﻤﮫٴ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﻣﻮرد ظﻠﻢ و آزار ﻣﺮدم اطﺮاف و ﺧﺼﻮﺻﺎً اﺻﺤﺎب زور و زر ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ اﻧﺪ. اﻣّﺎ ﺧﺼﻮﺻﯿّﺖ ﻣﺴﺦ و اﻓﺘﺮاء اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ دروغ ﭘﺮدازان ﮐﺎری ﺑﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﺪﯾﻊ ﻧﺪاﺷﺘﮫ و ھﺮﮔﺰ ﺑﮫ ﻣﻄﺎﻟﻌﮫٴ ﺟﺪّی و ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﮫ در ﻣﻮرد آن ﻧﭙﺮداﺧﺘﮫ و ﻧﻤﯽ ﭘﺮدازﻧﺪ. ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ اﯾﺸﺎن دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪﯾﺪ را ھﻤﻮاره ﺑﺸﮑﻞ ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از

ھﺎ و ﺗﺎﺑﻮھﺎی ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻣﺤﯿﻂ ﺧﻮد ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. در طﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن ھﻤﻮاره ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﯿﺎم ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اﻟﮭﯽ ﻣﻮرد ﻏﻔﻠﺖ ﻋﻤﺪی ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ و ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺳﺮان ﻣﺬھﺒﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ در ﺗﻌﺮﯾﻒ دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪﯾﺪ از روش واﺣﺪی اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده اﻧﺪ. اﯾﺸﺎن ﺑﮫ ﺟﺎﻣﻌﮫٴ ﺧﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ ﮐﮫ ﭼﮫ ﻋﻮاﻣﻞ و ﺳﻤﺒﻞ ھﺎﺋﯽ ﻣﻮرد ﻧﻔﺮت و اﻧﺰﺟﺎر و ﺗﺮس ﻋﺎﻣّﮫٴ ﻣﺮدم اﺳﺖ آﻧﮕﺎه آن اﺻﻮل را ﻓﺮاﻓﮑﻨﯽ ﮐﺮده و ﺑﮫ دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪﯾﺪ و ﭘﯿﺎم ﺑﺪ ﯾﻊ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽ دھﻨﺪ. در ﻧﺘﯿﺠﮫٴ ﺗﻌﺮﯾﻒ اﯾﺸﺎن از دﯾﺎﻧﺖ ﺑﺪﯾﻊ ﭼﯿﺰی ﺟﺰ ﭘﺮﺗﺎب ﺟﺎھﻼﻧﮫ و ظﺎﻟﻤﺎﻧﮫٴ ﻋﻘﺪه ھﺎ و ﺗﺎﺑﻮھﺎی ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺑﮫ ﭘﯿﮑﺮ آﺋﯿﻦ ﺑﺪﯾﻊ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ھﻤﺎن ﻧﻈﺎم ﻣﺴﺦ و اﻓﺘﺮاء ﮐﮫ ﺑﮫ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻌﻨﻮان آدﻣﮑﺶ و دروﻏﮕﻮ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﻣﺴﯿﺢ را ﺑﯽ ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه و ﻣﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪّس را زﻧﯽ ﻧﺎﭘﺎک و ﻓﺎﻗﺪ ﻋﻔّﺖ اﺧﻼﻗﯽ ﻣﻌﺮّﻓﯽ ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﮫ ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻌﻨﻮان ﺗﮑﺮار ﮐﻨﻨﺪهٴ اﺳﺎطﯿﺮ اوّﻟﯿﻦ، ﺷﺎﻋﺮی ﻣﺠﻨﻮن و ﺷﮭﻮت ران وﻗﺪرت طﻠﺒﯽ ﺳﻔّﺎک و ﺑﯽ رﺣﻢ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد، اﮐﻨﻮن ﻧﯿﺰ از ﺣﻀﺮت ﺑﺎب و ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺠﻨﻮن و ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪاری وطﻦ ﻓﺮوش ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ. دﺷﻤﻨﺎن اﯾﻦ آﺋﯿﻦ ﺑﺪﯾﻊ ﺑﺎ ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ﺗﺮس ھﺎ

ﺗﺮس

و ﺗﺎﺑﻮھﺎی ﻓﺮھﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ و اﺳﻼﻣﯽ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ را از اﺑﺘﺪاء ﺑﺎ ۳ ﻓﺮاﻓﮑﻨﯽ (projection) ﻣﻤﺴﻮخ ﭘﯿﺶ داورﯾﮭﺎی ﺧﻮﯾﺶ ﻣﻮرد ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻗﺮار دادﻧﺪ. اوّل آﻧﮑﮫ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﻣﺨﺎﻟﻒ ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ و ﺑﯽ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﮫ ﺧﺪای واﺣﺪ داﻧﺴﺘﮫ و ﭼﻨﯿﻦ ﻗﻠﻤﺪاد ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﮫ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎ ن ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ را ﺧﺪا ﻣﯽ داﻧﻨﺪ. دوّم آﻧﮑﮫ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻋﻔّﺖ و ﻋﺼﻤﺖ اﺧﻼﻗﯽ داﻧﺴﺘﮫ و ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن را ﺑﮫ آزادی ﮔﺮاﺋﯽ ﺟﻨﺴﯽ، ازدواج ﺑﺎ ﻣﺤﺎرم و ﺧﻼﺻﮫ ھﺮ آﻧﭽﮫ ﮐﮫ وﺳﻮاس ذھﻦ ﻧﺎﭘﺎﮐﺸﺎن

11 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ، ﻣﺠﻤﻮﻋﮫٴ اﻟﻮاح ﻣﺒﺎرﮐﮫ ، ص ۳۰۹ 12 ﯾﺎ ﺣﺴﺮة ﻋﻠﯽ اﻟﻌﺒﺎد ﻣﺎ ﯾﺎﺗﯿﮭﻢ ﻣﻦ رﺳﻮل ا ﻻ ﮐﺎﻧﻮا ﺑﮫ ﯾﺴﺘﮭﺰﺋﻮن . ﯾﻌﻨﯽ وای ﺑﺮ ﺣﺎل ﺑﻨﺪﮔﺎن ﮐﮫ ھﯿﭻ رﺳﻮﻟﯽ ﺑﺮ آﻧﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪ ﻣﮕﺮآﻧﮑﮫ ﺑﮫ ﺗﻤﺴﺨﺮ و ﺑﺴﺘﮭﺰاء او ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ ﺳﻮره ﯾﺲ ۳٦- آﯾﮫ ۳۰

[Alt+R for Date]

[Document Title]

10

ﺻﻔﺤﮫ

اﺳﺖ ﻣﺘّﮭﻢ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺳﻮّم آﻧﮑﮫ آﺋﯿﻦ ﺑﺪﯾﻊ را از اﺑﺘﺪاء ﺑﻌﻨﻮان ﻓﺘﻨﮫ ای ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻗﻠ ﻤﺪاد ﻧﻤﻮده و ﺑﺘﺪرﯾﺞ آﻧﺮا ﺳﺎﺧﺘﮫ و ﭘﺮداﺧﺘﮫٴ ھﺎی ﺧﺎرﺟﯽ و اﺳﺘﻌﻤﺎر ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﻣﻌﺮّﻓﯽ ﻧﻤﻮدﻧﺪ. اﻣّﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﮫ از اﺳﺎرات ﺗﻘﻠﯿﺪ و ﭘﯿﺶ داورﯾﮭﺎ ﻧﺮھﻨﺪ ھﺮﮔﺰ ﺑﮫ ﻓﻀﺎی ﻣﻌﻄّﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖ و آزادی و ﻋﺮﻓﺎن دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ. ﺑﺮای درک ﺣﻘﯿﻘﺖ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﻧﺼﺎف و ﺑﺪون ﭘﯿﺶ داوری ﺑﮫ ﻣﻄﺎﻟﻌﮫٴ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﭘﺮداﺧﺖ و ﺑﺎ اﺳﺘﻘﻼل ﻓﮑﺮی و ﺗﺤﺮّی ﺣﻘﯿﻘﺖ، ﻣﺎھﯿّﺖ و ھﻮﯾّﺖ راﺳﺘﯿﻦ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﻓﺮھﻨﮓ ﺻﻠﺢ و وداد ﺟﮭﺎﻧﯽ را ﻣﻮرد ﭘﮋوھﺶ و ﻣﻄﺎﻟﻌﮫ ﻗﺮار داد. در ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺳﺨﺎﻓﺖ ھﻤﮫٴ اﯾﻦ اﺗّﮭﺎﻣﺎت ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮداﻧﮫ ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺨﺎﻓﺖ ھﻤﮫٴ اﺗّﮭﺎﻣ ﺎﺗﯽ ﮐﮫ ﺑﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﮔﺬﺷﺘﮫ وارد ﺷﺪه اﺳﺖ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ اﻣّﺎ ﺗﺤﻘّﻖ ﻏﺎﯾﺖ ﻧﮭﺎﺋﯽ ﻧﺰول آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﺠﺎد ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ و وﺣﺪت ﻧﻮع ﺑﺸﺮ و ازاﻟﮫٴ ﻓﺮھﻨﮓ ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮی و ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﺳﺘﻢ در ﺳﻄﻮح اﺧﻼق ﻓﺮدی، ﺧﺎﻧﻮاده، رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی ،ﻧﮭﺎدھﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ و ﻧﻈﺎم ر اﻟﻤﻠﻠﯽ ﻣﺴﺘﻠﺰم ظﮭﻮر ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﯽ و ﻓﺮھﻨﮓ ﻧﻮﯾﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺼﻮرﺗﯽ ﺟﺎﻣﻊ و ھﻤﮫ ﺟﺎﻧﺒﮫ راه رﺳﯿﺪن ﺑﮫ ﺻﻠﺢ و آﺷﺘﯽ و دوﺳﺘﯽ را اراﺋﮫ ﺑﺪھﺪ. آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ھﻤﮕﯽ ﺑﺸﮑﻠﯽ ﺟﺪﯾﺪ و ﻣﻨﻈّﻢ ﺑﺸﺮح ﺑﯿﺎن ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻣﻌﻄﻮف اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ وﺣﺪت ﻧﺎﮔﺴﺴﺘﻨﯽ ﺳﮫ اﺻﻞ ﮐﻠﯽّ اﻧﺪﯾﺸﮫٴ ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺷﺎﻟﻮدهٴ ﻣﺪﻧﯿّﺖ آﯾﻨﺪهٴ ﺑﺸﺮ را ﭘﯽ ﻣﯽ رﯾﺰد. ﺑﺮرﺳﯽ ﺳﮫ اﺻﻞ ﮐﻠّﯽ و ﺑﻨﯿﺎدی ﭘﯿﺎم ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل وﺣﺪت و ھﻢ آھﻨﮕﯽ ھﻤﮫٴ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ را در طﻮل ٤۰ ﺳﺎل رﺳﺎﻟﺖ اﯾﺸﺎن ﺑﺨﻮﺑﯽ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺳﺎزد. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺳﮫ اﺻ ﻞ ﺑﺎ ﺳﮫ ﻣﺮﺣﻠﮫٴ ﻧﺰول آﯾﺎت از ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ اﻧﻄﺒﺎق ﮐﺎﻣﻞ داﺷﺘﮫ و در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﻣﯽ ﺗﻮان ارﺗﺒﺎط ﻣﻨﻈّﻢ و ﻧﺎﮔﺴﺴﺘﻨﯽ آﺛﺎر ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﺗﺎ ﺣﺪّی ﻣﺘﻮﺟّﮫ ﮔﺸﺖ. ﺳﮫ اﺻﻞ ﺑﻨﯿﺎدی آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ دارای ﺗﺮﺗﯿﺒﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻮده و اﺻﻞ دوّم ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﺻﻞ اوّ ل، و اﺻﻞ ﺳﻮّم ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ دو اﺻﻞ اوّل و دوّم ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺻﻮرت ﺗﻤﺎﻣﯽ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺸﮑﻞ ﻣﺠﻤﻮﻋﮫ ای واﺣﺪ و ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﯽ ﻧﻮﯾﻨﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد. در ﯾﮑﯽ از آﺛﺎرﺷﺎن ﺧﻮد ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺎﯾﻦ ﺳﮫ ﻣﺮﺣﻠﮫٴ ﻧﺰول آﯾﺎت اﺷﺎره ﻧﻤﻮده و از ارﺗﻔﺎع ﻗﻠﻢ اﻋﻠﯽ ﺧﻄﺎب ﺑﮫ ﻋﺮﻓﺎ ء و آﻧﮕﺎه ﺑﮫ ﻋﻠﻤﺎء و ﺑﻌﺪ ﺑﮫ ﻣﻠﻮک و ﺳﻼطﯿﻦ ﺳﺨﻦ ﻓﺮﻣﻮده اﻧﺪ. 13 آﺛﺎر اوّﻟﯿّﮫٴ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﮐﮫ در دوران اوّﻟﯿّﮫٴ ﺗﺒﻌﯿﺪ اﯾﺸﺎن در ﺑﻐﺪاد ﻧﺎزل ﮔﺮدﯾﺪ از زﺑﺎن ﻋﺮﻓﺎن ﺑﺮای ﺑﯿﺎن ﺣﻘﺎﺋﻖ اﻟﮭﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. اﯾﻦ آﺛﺎر در ﻓﺎﺻﻠﮫٴ ﺳﺎل ھﺎی ۱۲۳۱ ﺗﺎ ۱۲۳۹ ﺷﻤﺴﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۱۸٥۲ ﺎ ﺗ ۱۸٦۰ ﻣﯿﻼدی ﻧﺎزل ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. ﮐﻠﻤﺎت ﻣﮑﻨﻮﻧﮫ، ﭼﮭﺎروادی، ھﻔﺖ وادی، و ﻗﺼﯿﮫٴ ﻋﺰّ ورﻗﺎﺋﯿّﮫ از ﻣﺸﮭﻮرﺗﺮﯾﻦ ھﺎی آﺛﺎر اﯾﻦ دوران ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺮﺣﻠﮫٴ دوّم آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﮫ ﺣﻞّ ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﮫ ﺣﻘﺎﺋﻖ ادﯾﺎن ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن و ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﻌﺎﻧﯽ راﺳﺘﯿﻦ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪّﺳ ﮫٴ ﮔﺬﺷﺘﮫ و ﭘﺎﺳﺦ ﺑﮫ اﻋﺘﺮاﺿﺎت ﻋﻠﻤﺎء ﯾﻌﻨﯽ رؤﺳﺎی ﻣﺬھﺒﯽ در روﯾﮑﺮد اﯾﺸﺎن ﺑﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﻣﺮ ﺑﺪﯾﻊ ﻣﻌﻄﻮف ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. از ﻣﮭﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﮫ ھﺎی اﯾﻦ آﺛﺎر ﮐﺘﺎب اﯾﻘﺎن و ﮐﺘﺎب ﺑﺪﯾﻊ اﺳﺖ ﮐﮫ اوّﻟﯽ در اواﺋﻞ و دوّﻣﯽ در اواﺧﺮ ﻣﺮﺣﻠﮫٴ دوّم ) ۱۲۳۹ ﺗﺎ ۱۲٤٦ ﺷﻤﺴﯽ ﯾﺎ ۱۸٦۰ ﺗﺎ ۱۸٦۷ ﻣﯿﻼدی( ﻧﺎزل ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺳﻮّﻣﯿﻦ ﻣﺮﺣﻠﮫٴ ﻧﺰول آﯾﺎت ﺗﻮﺳّﻂ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ از ﺳﺎل ۱۲٤٦ ﺷﻤﺴﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۱۸٦۷ ﻣﯿﻼدی آﻏﺎز ﮔﺮدﯾﺪه و ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﺣﯿﺎت ﻋﻨﺼﺮی اﯾﺸﺎن ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺎل ۱۲۷۱ ﺷﻤﺴﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۱۸۹۲ ﻣﯿﻼدی اداﻣﮫ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. ﺳﺮآﻏﺎز اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﮫ ﻧﺰول اﻟﻮاح ﻣﻠﻮک و ﺳﻮرهٴ ھﯿﮑﻞ اﺳﺖ ﮐﮫ از طﺮﯾﻖ آن، ﺣﻀﺮت ﺑ ﮭﺎءﷲّ زﻣﺎﻣﺪاران ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﮫ اﯾﺠﺎد ﻣﺪﻧﯿّﺖ ﺑﺪﯾﻊ دﻋﻮت ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ. اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻧﺰول آﯾﺎت از ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ اﻣﺮی ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻧﺒﻮد. ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ھﺮ ﯾﮏ از اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﯾﮑﯽ از ﺳﮫ اﺻﻮل ﭘﯿﻮﺳﺘﮫٴ ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻨﻄﻘﯽ و ﻣﻨﻈّﻢ ارا ﺋﮫ ﻣﯽ ﮔﺮدﯾﺪ. اوّﻟﯿﻦ اﺻﻞ ﺑﻨﯿﺎدی آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ روﺣﺎﻧﯽ ﻋﺎﻟﻢ ھﺴﺘﯽ اﺳﺖ. اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ ھﺴﺘﯽ را در وراء ظﻮاھﺮ و اﺑﻌﺎد ﻣﺎدّی آن اﺳﺎﺳﺎً اﻣﺮی روﺣﺎﻧﯽ و اﻟﮭﯽ داﻧﺴﺘﮫ و در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﺪ ﺗﺎ در ھﺸﯿﺎری اﻓﺮاد ﻧﻮع اﻧﺴﺎن ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ﺣﻘﺎﺋﻖ اﺷﯿﺎء ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ﺟﻨﺒﮫٴ روﺣﺎﻧﯽ ھﺴﺘﯽ را ﺑﯿﺪار ﻧﻤﺎﯾﺪ. از ﻧﻘﻄﮫ ﻧﻈﺮ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﺷﯿﺎء ﭼﯿﺰی ﺟﺰ ﺗﺠﻠّﯽ اﻟﮭﯽ ﺑﺮ آن اﺷﯿﺎء ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎﯾﺪ از ظﻮاھﺮ و ﮐﺜﺮات اﺷﯿﺎء ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺘﮫ و ﺑﮫ ﺟﻨﺒﮫٴ وﺣﺪت ھﺴﺘﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺠﻠّﯽ اﺳﻤﺎء و ﺻﻔﺎت اﻟﮭﯽ ﮐﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ ھﻤﮫٴ ھﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﺗﻮﺟّﮫ ﻧﻤﻮد. ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻈﺮی ﻋﺼﺎره و ﺣﻘﯿ ﻘﯿﺖ ﻋﺮﻓﺎن اﺳﺖ ﮐﮫ در

ﺳﯿﺎﺳﺖ

ﮔﺮدد.

واﺑﻂ ﺑﯿﻦ

ﻧﻤﻮﻧﮫ

13 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: اﺳﻤﻊ اﺳﻤﻊ ھﺬا ﺻﺮﯾﺮ ﻗﻠﻤﻲ ارﺗﻔﻊ اﻣﺎم وﺟﻮه اﻟﻌﺮﻓﺎٓء ﺛﻢّ اﻟﻌﻠﻤﺎٓء ﺛﻢّ اﻟﻤﻠﻮك و اﻟﺴّﻼ طﯿﻦ . ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺸﻨﻮ ﺑﺸﻨﻮ. اﯾﻦ ﺻﺪای ﻗﻠﻢ ﻣﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ در ﺑﺮاﺑﺮ اول ﻋﺮﻓﺎ ﺑﻌﺪ ﻋﻠﻤﺎ و آﻧﮕﺎه ﭘﺎدﺷﺎھﺎن و ﺳﻼطﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، ﻛﺘﺎب اﺷﺮاﻗﺎت، ص ۲٦۰

[Alt+R for Date]

[Document Title]

11

ﺻﻔﺤﮫ

ھﻤﮫٴ ادﯾﺎن و ﻣﮑﺎﺗﺐ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺸﮑﻠﯽ ﻣﻮرد ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ. اﻣّﺎ ﺑﺨﻼف ادﯾﺎن و ﻣﮑﺎﺗﺐ ﮔﺬﺷﺘﮫ اﯾﻦ اﺻﻞ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺮای اوّﻟﯿﻦ ﺑﺎر در آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ زﻣﯿﻨﮫٴ ﻣﺪﻧﯿّﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﻮﯾﻨﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﮫ اﻗﺘﻀﺎء ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺗﻌﺒﯿﺮ روﺣﺎﻧﯽ ﻋﺎﻟﻢ ھﺴﺘﯽ اﺳﺖ. ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕ ﺮ اﮔﺮ ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ و ھﻤﮫ ﮐﺲ ﻣﻈﺎھﺮ ﺗﺠﻠّﯽ اﺳﻤﺎء و ﺻﻔﺎت اﻟﮭﯽ ھﺴﺘﻨﺪ در آن ﺻﻮرت ھﻢ طﺒﯿﻌﺖ و ھﻢ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻘﺪّس و ﻣﺘﻌﺎﻟﯽ و زﯾﺒﺎ ﺗﻠﻘّﯽ ﺷﺪه و در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﻧﻈﺎم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺣﻘﻮﻗﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﺑﺮاﺑﺮی ﺣﻘﻮق ھﻤﮫٴ اﻓﺮاد ﺑﺸﺮ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ از ﺟﻨﺴﯿّﺖ، آﺋﯿﻦ و ﻣﺬھﺐ، طﺒﻘﮫٴ اﻗﺘﺼﺎدی، ر ﻧﮓ ﭘﻮﺳﺖ و ﻧﻈﺎﺋﺮ آن ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻧﻤﺎﯾﺪ و اﯾﻦ ﺑﺮاﺑﺮی و وﺣﺪت را ﺗﻨﻔﯿﺬ و اﺟﺮاء ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺑﺴﯿﺎری از ﻋﺮﻓﺎی ﮔﺬﺷﺘﮫ، آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺻﺮﻓﺎً ﺷﻌﺎر ﻋﺮﻓﺎن ﻧﻤﯽ دھﺪ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﮐﮫ از ﭼﯿﺮﮔﯽ ﻣﺮد ﺑﺮ زن دﻓﺎع ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﻧﻈﺎم ﺑﺮدﮔﯽ را ﻣﻮرد ﺗﺤﺮﯾﻢ ﻗﺎطﻌﺎﻧﮫ ﻗﺮار ﻧﺪھﺪ و ﯾﺎ ﻣﯿﺎن ﺣﻘﻮق ﻣﺆﻣﻦ و ﻏﯿﺮﻣﺆﻣﻦ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮد و ﻓﺮھﻨﮓ اﻧﺰﺟﺎر و ﻧﻔﺮت و ﻧﺠﺎﺳﺖ و ﺧﺸﻮﻧﺖ را در ﻣﻮرد ﮔﺮوه ھﺎی دﯾﮕﺮ در ھﻢ ﻧﮑﻮﺑﺪ. اوّﻟﯿﻦ اﺻﻞ آﺛﺎر ﺑﮭﺎﺋﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻌﺒﯿﺮ روﺣﺎﻧﯽ از ﻋﺎﻟﻢ ھﺴﺘﯽ، اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ را از ھﺮ ﻧﻮع ﻣﮑﺘﺐ ﻣﺎدّی و دﯾﻦ ﺳﺘﯿﺰ ﺟﺪا ﻣﯽ ﺳﺎزد. ﺑﺨﻼف ﻣﮑﺎﺗﺒﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﻟﯿﺒﺮاﻟﯿﺰم (Liberalism) و

ﻣﺎرﮐﺴﯿﺰم (Marxism) اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺣﻘﯿﻘﺖ ھﺴﺘﯽ را ﺑﺎﻟﻤﺂل اﻣﺮی روﺣﺎﻧﯽ و اﺳﺘﻌﻼﺋﯽ ﻣﯽ ﺷﻤﺎرد و اﻧﺴﺎن را ﺑﻌﻨﻮان ﻋﺮش ﺗﺠﻠّﯽ اﺳﻤﺎء و ﺻﻔﺎت اﻟﮭﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ھﺮﮔﻮﻧﮫ ﻣﺪﻧﯿّﺖ ﭘﯿﺸﺮو و آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﺟﻨﺒﮫٴ روﺣﺎﻧﯽ اﻧﺴﺎن و ھﺴﺘﯽ ﺗﻮﺟّﮫ ﻧﻤﺎﯾﺪ و در واﻗﻊ ﻣﺪﻧﯿّﺖ ﻣ ﺎدّی ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺪﻧﯿّﺖ روﺣﺎﻧﯽ ھﻢ آھﻨﮓ و ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎﺷﺪ. از اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ اﺻﻞ اوّل آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ از ﻟﺰوم ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ارزش ھﺎی روﺣﺎﻧﯽ و اﺧﻼﻗﯽ در ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻧﻈﺎم ﻣﻄﻠﻮب اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﮔﻮﯾﺪ. ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﮫ ﺑﮫ ﭼﻨﺪ ﺑﯿﺎن از آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﮐﮫ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﺻﻞ ﺗﻌﺒﯿﺮ روﺣﺎ ﻧﯽ از ھﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﺗﻮﺟّﮫ

ﺳﺨﻦ ﻣﯽ

ﮐﻨﯿﻢ: ﻣﯽ

ای ﺑﻠﺒﻞ ﻣﻌﻨﻮی ﺟﺰ در ﮔﻠﺒﻦ ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺟﺎی ﻣﮕﺰﯾﻦ و ای ھﺪھﺪ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﻋﺸﻖ ﺟﺰ در ﺳﺒﺎی ﺟﺎﻧﺎن وطﻦ ﻣﮕﯿﺮ و ای ﻋﻨﻘﺎی ﺑﻘﺎ ﺟﺰ در ﻗﺎف وﻓﺎ ﻣﺤﻞ ﻣﭙﺬﯾﺮ. اﯾﻨﺴﺖ ﻣﮑﺎن ﺗﻮ اﮔﺮ ﺑﻼﻣﮑﺎن ﺑﮫ ﭘﺮ ﺟﺎن ﺑﺮﭘﺮی و آھﻨﮓ ﻣﻘﺎم ﺧﻮد راﯾﮕﺎن ﻧﻤﺎﺋﯽ. 14 ای ﺑﺮادران ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺪارا ﻧﻤﺎﺋﯿﺪ و از دﻧﯿﺎ دل ﺑﺮدارﯾﺪ. ﺑﮫ ﻋﺰّت اﻓﺘﺨﺎر ﻧﻨﻤﺎﺋﯿﺪ و از ذﻟّﺖ ﻧﻨﮓ ﻣﺪارﯾﺪ. ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻟﻢ ﮐﮫ ﮐﻞ را از ﺗﺮاب ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻮده و اﻟﺒﺘّﮫ ﺑﮫ ﺧﺎک راﺟﻊ ﻓﺮﻣﺎﯾﻢ. 15 )ﮐﻠﻤﺎت ﻣﮑﻨﻮﻧﮫ( ای اﺑﻨﺎء ﻏﺮور ﺑﮫ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻓﺎﻧﯿﮫ اﯾّﺎﻣﯽ از ﺟﺒﺮوت ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺘﮫ و ﺧﻮد را ﺑﺎﺳﺒﺎب زرد و ﺳﺮخ ﻣﯽ آرا ﺋﯿﺪ و ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺒﺐ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽ ﻧﻤﺎﺋﯿﺪ. ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻟﻢ ﮐﮫ ﺟﻤﯿﻊ را در ﺧﯿﻤﮫٴ ﯾﮑﺮﻧﮓ ﺗﺮاب درآورم و ھﻤﮫٴ اﯾﻦ رﻧﮕﮭﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﮫ را از ﻣﯿﺎن ﺑﺮدارم ﻣﮕﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ رﻧﮓ ﻣﻦ درآﯾﻨﺪ و آن ﺗﻘﺪّس از ھﻤﮫٴ رﻧﮕﮭﺎﺳﺖ. 16 و ﺳﺎﻟﮏ ﺑﻌﺪ از ﺳﯿﺮ وادی ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﮫ آﺧﺮ ﻣﻘﺎم ﺗﺤﺪﯾﺪ اﺳﺖ ﺑﺎوّل ﻣﻘﺎم ﺗﻮﺣﯿﺪ داﺧ ﻞ ﺷﻮد و از ﮐﺄس ﺗﺠﺮﯾﺪ ﺑﻨﻮﺷﺪ و در ﻣﻈﺎھﺮ ﺗﻔﺮﯾﺪ ﺳﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎم ﺣﺠﺎب ﮐﺜﺮت ﺑﺮدرد و از ﻋﻮاﻟﻢ ﺷﮭﻮت ﺑﺮﭘﺮد و در ﺳﻤﺎء وﺣﺪت ﻋﺮوج ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺑﮕﻮش اﻟﮭﯽ ﺑﺸﻨﻮد و ﺑﭽﺸﻢ رﺑّﺎﻧﯽ اﺳﺮار ﺻﻨﻊ ﺻﻤﺪاﻧﯽ ﺑﯿﻨﺪ. ﺑﺨﻠﻮﺗﺨﺎﻧﮫٴ دوﺳﺖ ﻗﺪم ﮔﺬارد و ﻣﺤﺮم ﺳﺮادق ﻣﺤﺒﻮب ﺷﻮد...در اﺷﯿﺎء ﺑﻨﻈﺮ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﻨﺪ و اﺷﺮاق ﺗﺠﻠّﯽ ﺷﻤﺲ اﻟﮭﯽ را از ﻣﺸﺮق ھﻮﯾّﺖ ﺑﺮ ھﻤﮫٴ ﻣﻤﮑﻨﺎب ﯾﮑﺴﺎن ﺑﯿﻨﺪ و اﻧﻮار ﺗﻮﺣﯿﺪ را ﺑﺮ ﺟﻤﯿﻊ ﻣﻮﺟﻮدات ﻣﻮﺟﻮد و ظﺎھﺮ ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﻨﺪ. 17

اﺻﻞ دوّم ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ اﺻﻞ ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﺳﺖ. اﮔﺮ اﺻﻞ اوّل ﯾﻌﻨﯽ اﺻﻞ ﺗﻌﺒﯿﺮ روﺣﺎﻧﯽ ﻋﺎﻟﻢ ھﺴﺘﯽ، اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﺑ ﮫ اﺻﺤﺎب ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺳﺎﺧﺘﮫ و آﻧﺮا ﺑﺎ ھﺮ ﻧﻮع ﻣﮑﺘﺐ ﻣﺎدّی ﻣﺘﻔﺎوت

14 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، ﮐﻠﻤﺎت ﻣﮑﻨﻮﻧﮫ 15 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، ﮐﻠﻤﺎت ﻣﮑﻨﻮﻧﮫ 16 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، ﮐﻠﻤﺎت ﻣﮑﻨﻮﻧﮫ 17 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، ھﻔﺖ وادي، ص ۱۷

[Alt+R for Date]

[Document Title]

12

ﺻﻔﺤﮫ

ﺳﺎزد، اﺻﻞ دوّم ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺧﻂّ ﻓﺎﺻﻞ ﻗﺎطﻌﯽ ﻣﯿﺎن اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ و ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺘﺪاول اﺻﺤﺎب ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ از دﯾﻦ و ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﮫ اﺻﺤﺎب ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ رؤﺳﺎی دﯾ ﻨﯽ ﺑﺎ ﻧﻔﯽ ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ و اﺗّﺨﺎذ روﯾﮑﺮدی اﯾﺴﺘﺎ و راﮐﺪ ﺑﮫ ﻋﺎﻟﻢ ھﺴﺘﯽ و ارزش ھﺎی روﺣﺎﻧﯽ ھﻤﮕﯽ دﯾﻦ ﺧﻮد را آﺧﺮﯾﻦ دﯾﻦ داﻧﺴﺘﮫ و ﻗﻮاﻧﯿﻦ و اﺣﮑﺎم ﻣﺪّون در ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪّس ﺧﻮد را ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮ و اﺑﺪی ﻣﯽ ﺷﻤﺎرﻧﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ از ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﯾﺪ اﻟﮭﯽ ﻣﺤﺮوم ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺎ اﺗّﺨﺎذ اﯾﻦ روﯾﮑﺮد اﯾﺴﺘﺎ و ﺿﺪّ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ از ﻧﻘﻄﮫ ﻧﻈﺮ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ دﯾﺎﻧﺖ و وﺣﯽ اﻟﮭﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮھﺒﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮای ﻧﻮع ﺑﺸﺮ اﺳﺖ و ھﺪف آن ارﺗﻘﺎء و ﺗﮑﺎﻣﻞ وﻗﻔﮫ ﻧﺎﭘ ﺬﯾﺮ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ. وﺣﯽ اﻟﮭﯽ و ﺗﺠﻠّﯽ رﺑّﺎﻧﯽ ھﻤﻮاره ﺑﺼﻮرت اﺣﮑﺎم و ﺷﻌﺎﺋﺮی ظﺎھﺮ ﮔﺮدد ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣﻘﺘﻀﯿﺎت زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﯾﻌﻨﯽ درﺟﮫٴ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺟﺎﻣﻌﮫ اﻧﻄﺒﺎق داﺷﺘﮫ و ﻟﺬا ﭼﺎرهٴ ﻧﯿﺎزھﺎ و ﺷﻔﺎی ﺑﯿﻤﺎری ھﺎی ﻓﺮدی و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺮدم ﻋﺼﺮ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﻣّﺎ ھﻤﯿﻦ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮫ اﯾﻦ ار ﺗﻘﺎء و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﮐﻤﮏ ﮐﺮده و ﻟﺬا ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺑﺸﺮی وارد ﻣﺮﺣﻠﮫٴ ﺟﺪﯾﺪی از ﺗﺤﻮّل ﻓﺮھﻨﮕﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﮫ ﻧﯿﺎزھﺎ و دﺷﻮاری ھﺎ و ﻣﻘﺘﻀﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪی را ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آورد. در ﭼﻨﯿﻦ وﻗﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ﮐﺎرﺑﺮد ﺟﺰﻣﯽ و اﺻﺮار ﺑﺮ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﺷﻌﺎﺋﺮ ﻣﺬھﺐ ﻗﺒﻞ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮﻗّﯽ و ﺗﮑﺎﻣﻞ و آزادی ﺷﻮد ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﮑﺎﻣﻞ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻧﯿﺰ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ. در اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﻓﻀﻞ و ﻋﺪل ﺧﺪا ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺗﮑﺮار ﺗﺠﻠّﯽ رﺑّﺎﻧﯽ و وﺣﯽ اﻟﮭﯽ ﺑﺼﻮرت ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ و ﻣﺪﻧﯿّﺘﯽ ﺑﺪﯾﻊ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺎ ﻧﯿﺎز ﻋﺼﺮ اﻧﻄﺒﺎق داﺷﺘﮫ و ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﮫ ارﺗﻘﺎء ﻣﻘﺎم اﻧﺴﺎن ﮐﻤﮏ ﻧﻤﺎﯾﺪ. آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ھﻤﮕﯽ ﺑﺸﮑﻞ ھ ﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺻﻞ ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ را ﺑﮫ ﺻﺮاﺣﺖ و ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﻣﯽ دھﻨﺪ. ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ھﻤﮫٴ ھﺴﺘﯽ را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻌﻨﻮان ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﭘﻮﯾﺎ و ﻣﺘﺤﻮّل درﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﺮﮐﺖ و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﺼﻠﺖ اﺳﺎﺳﯽ ھﻤﮫٴ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت اﺳﺖ و در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن اﻧﺴﺎن و ﺟﺎﻣﻌﮫ ﻧﯿﺰ ﭘﺪﯾﺪارھﺎﺋﯽ ﻣﺘﺤﻮّل و ﻣﺸﻤﻮل اﺻﻞ ﺗﺎرﯾﺦ ﯾﻌﻨﯽ اﺻﻞ ﺗﺤﻮّل و ﺗﻄﻮّر ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. در ﻣﯿﺎن ﻓﻼﺳﻔﮫٴ اﯾﺮاﻧﯽ ﺻﺪراﻟﺪّﯾﻦ ﺷﯿﺮازی ﺑﺸﮑﻠﯽ اﻧﺘﺰاﻋﯽ و ﺧﺎصّ از اﺻﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﺟﻮھﺮﯾّﮫ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﺮﮐﺖ و ﺗﺤﻮّل را اﻗﺘﻀﺎء ذاﺗﯽ اﺷﯿﺎء داﻧﺴﺖ. اﻣّﺎ ﺻﺪراﻟﺪّﯾﻦ ﺷﯿﺮازی اﯾﻦ اﺻﻞ ﻣﺘﺎﻓﯿﺰﯾﮑﯽ را ﺑﮫ اﺻﻠﯽ ا ﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺒﺪّل ﻧﺴﺎﺧﺖ و در ﻧﺘﯿﺠﮫ در ﺻﺤﻨﮫٴ ﺟﺎﻣﻌﮫ و ﻓﺮھﻨﮓ و اﻗﺘﺼﺎد ھﻤﺎن اﻧﺪﯾﺸﮫٴ ﺳﻨّﺖ ﮔﺮاﯾﺎﻧﮫٴ اﯾﺴﺘﺎی ﮔﺬﺷﺘﮫ را دﻧﺒﺎل ﻧﻤﻮد. در ﻗﺮن ۱۹ ﻣﯿﻼدی ﻓﻼﺳﻔﮫ ﭘﺮﺳﺘﯽ و رﮐﻮد ﻓﺮھﻨﮕﯽ و دﺷﻮارﺗﺮﯾﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺮﻗّﯽ و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﮫ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ

ﻣﯽ

ﻣﯽ

ﮔﺮدﻧﺪ.

ﺳﻨّﺖ

ﻣﯽ

ﻧﻤﯽ

ﺷﻨﺎﺳﺎن ﺷﮭﯿﺮ ﻏﺮب ﻧﻈﯿﺮ ھِﮕِﻞ (Hegel) ، ﻣﺎرﮐﺲ (Marx) و ﮐُﻨﺖ (Comte)) ھﻤﮕﯽ اﺻﻞ ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ ر ا در ﺻﺤﻨﮫٴ ﺟﺎﻣﻌﮫ و ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺆﮐّﺪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ وﺻﻒ ﻧﻈﺮﯾّﮫٴ اﯾﺸﺎن ﻧﯿﺰ در ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻮارد ﺑﺎﻟﻤﺂل ﺑﮫ ﻧﻈﺮﯾّﮫ ای اﯾﺴﺘﺎ ﻣﺒﺪّل ﮔﺮدﯾﺪ ﭼﺮا ﮐﮫ ﻏﺎﻟﺐ اﯾﺸﺎن ﺳﯿﺮ ﺗﺤﻮّل ﺗﺎرﯾﺨﯽ را ﺳﯿﺮی ﻣﺤﺪود و وﻗﻔﮫ ﭘﺬﯾﺮ داﻧﺴﺘﮫ و از ﻧﯿﻞ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﮫ ھﺪف و ﻏﺎﯾﺖ ﻧﮭﺎﺋﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ھِﮕِﻞ از ﭘﺎﯾﺎن ﺧﻮد ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ (self-alienation) ﺧﺪا در ﺟﺎﻣﻌﮫٴ ﻣﺪرن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و ﻣﺎرﮐﺲ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﭘﺬﯾﺮی ﻋﺼﺮ ﺟﺒﺮ و ﺿﺮورت ﻋﺼﺮ ) ﺟﺎﻣﻌﮫ طﺒﻘﺎﺗﯽ ( و ﺳﺮآﻏﺎز ﻋﺼﺮ آزادی و ﺑﺮاﺑﺮی در ﺟﺎﻣﻌﮫٴ اﺷﺘﺮاﮐﯽ ﺗﻮﺳّﻂ اﻧﻘﻼب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺘﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﮐُﻨﺖ از ﺗﺤﻘّﻖ ﻋﺼﺮ ﺛﺒﻮﺗﯽ (positive) و ﻋ ﻠﻤﯽ و ﭘﺎﯾﺎن ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ داد.

و ﺟﺎﻣﻌﮫ

ﺑﺮﺧﻼف ﻓﻼﺳﻔﮫ و اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪان ﺷﺮق و ﻏﺮب ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ در آﺛﺎر ﺧﻮد ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺪﯾﻌﯽ را ﻣﺆﮐّﺪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. در اﯾﻦ ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺮای ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﮫ و اﻧﺴﺎن ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ و ﻣﺪﻧﯿّﺖ آﯾﻨﺪهٴ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻧﯿﺰ ﺻﺮﻓﺎً ﯾﮏ ﻣﺮﺣﻠﮫٴ ﺑﺨﺼﻮص از ﻣﺮاﺣﻞ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎھﯽ ﺗﮑﺎﻣﻞ روﺣﺎﻧﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺸﺮی در ﺳﻠﻮک ﺧﻮﯾﺶ ﺗﺼﻮّر ﻣﯽ ﮔﺮدد. از اﯾﻦ روﺳﺖ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ھﺮﭼﮫ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮد را آﺧﺮﯾﻦ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اﻟﮭﯽ ﻧﺪاﻧﺴﺘﮫ و اﻋﻼن ﻓﺮﻣﻮد ﮐﮫ ھﻤﮫٴ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان، ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﺗﻌﺎﺑﯿﺮ ﻏﻠﻂ رؤﺳﺎی ادﯾﺎن و ﺗﻘﻠﯿﺪ ﮐﻮرﮐﻮراﻧﮫٴ ﭘﯿﺮوان ﺧﻮﯾﺶ، ﺑﺮ ﺿﺮورت اﺳﺘﻤﺮار و ﺗﺪاوم ﻓﯿﺾ اﻟﮭﯽ و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﭘﺎﯾﺎن ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ادﯾﺎن اﻟﮭﯽ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮده اﻧﺪ. ﻧﮑﺘﮫٴ ﺑﺴﯿﺎر ﺟﺎﻟﺐ آﻧﮑﮫ ﺑﺮﺧﻼف ﻓﻼﺳﻔﮫٴ ﺷﺮق و ﻏﺮب ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ از ﭘﺎﯾﺎن ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﺨﻦ ﻧﻔﺮﻣﻮدﻧﺪ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ اﺻﻞ ﺗﺤﻮّل و ﺗﻄﻮّر ﯾﻌﻨﯽ اﺻﻞ ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ را ﺑﮫ ﺻﺤﻨﮫٴ ﮐﻼم اﻟﮭﯽ و ھﺪاﯾﺖ رﺑّﺎﻧﯽ و ﺗﺠﻠّﯽ وﺣﯽ اﻟﮭﯽ ﻧﯿﺰ ﺗﻌﻤﯿﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪﻧﺪ. ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺜﺎل ھِﮕِﻞ ﻓﯿﻠﺴﻮف آﻟﻤﺎﻧﯽ در ﻋﯿﻦ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ از ﻣﺴﯿﺤﯿّﺖ ﺑﻌﻨﻮان آﺧﺮﯾﻦ ﺗﺠﻠّﯽ ﺣﻘﯿﻘﺖ دﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ ادﯾﺎن را ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻌﺎﻣﻞ و ﺗﻔﺎﻋﻞ وﺣﯽ اﻟﮭﯽ ﺑﺎ ﻧﯿﺎز ﺟﺎﻣﻌﮫ و ﻣﺮﺣﻠﮫٴ ﺗﮑﺎﻣﻞ ا ﻧﺴﺎن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ و در ﻧﯿﺘﺠﮫ ﺑﻨﺎ ﺑﮫ ﺗﮑﺎﻣﻞ وﻗﻔﮫ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﻧﺴﺎن و ﺟﺎﻣﻌﮫ از اﺳﺘﻤﺮار ﭘﺎﯾﺎن ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﮐﻼم اﻟﮭﯽ ﺑﻌﻨﻮان ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﻨﯿﺎد ی دﯾﻨﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ. اﮔﺮ اﺻﻞ اوّل ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﯾﻌﻨﯽ اﺻﻞ ﺗﻌﺒﯿﺮ روﺣﺎﻧﯽ و ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ ﻋﺎﻟﻢ ھﺴﺘﯽ از ﻟﺰوم ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ادﯾﺎن و ارز ّھﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺮای آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺧﻼ ق و ﺗﮑﺎﻣﻞ اﻧﺴﺎن و ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ، اﺻﻞ دوّم ﯾﻌﻨﯽ اﺻﻞ ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ را از ﻧﻈﺮ ھﻤﮫٴ رؤﺳﺎء و اﺻﺤﺎب ادﯾﺎن ﮐﮫ ﺑﺸﮑﻞ ھﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن از ﺳﻨّﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ دﯾﻨﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ

ش

[Alt+R for Date]

[Document Title]

13

ﺻﻔﺤﮫ

دﻓﺎع ﮐﺮده و ﺑﺮای ﮐﻼم اﻟﮭﯽ و ﻗﻮاﻧﯿﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ دﯾﻨﯽ اﻋﺘﺒﺎری اﺑﺪی ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ و ﻣﻤﺘﺎز ﻣﯽ ﺳﺎزد. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ اﺻﻞ ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﮫ ﺟﺎﻣﻌﮫٴ اﻧﺴﺎﻧﯽ اطﻼق ﻧﮕﺮدﯾﺪه ﺑﻠﮑﮫ ﺑﮫ ﺣﯿﻄﮫٴ ظﮭﻮر وﺣﯽ اﻟﮭﯽ و ارادهٴ رﺑّﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺗﻌﻠّﻖ ﮔﯿﺮد. در ﻧﯿﺘﺠﮫ ارزش ھﺎی روﺣﺎﻧﯽ و ﻗﻮاﻧﯿﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺣﻘﻮﻗﯽ ادﯾﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻓﺮھﻨﮕﯽ و ا ﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺗﺤﻮّل ﻧﯿﺎزھﺎی ﺑﺸﺮی و دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ درﺟﮫٴ رﺷﺪ و ﺗﮑﺎﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﻮرد ﺗﺤﻮّل و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. در ﭼﻨﯿﻦ ﺻﻮرﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ دﯾﻦ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺑﺮای رﺷﺪ و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺸﺮی ﻧﺒﻮده ﺑﻠﮑﮫ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺧﻼّق ﺑﺮای ارﺗﻘﺎء ﻣﻘﺎم و ﻗﻮای اﻧﺴﺎﻧﯽ

ﻣﯽ

ﮔﺮدد. ﺑﺮای درک ﺑﯿﺸﺘﺮ اﯾﻦ اﺻﻞ دو ﺑﯿﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ذﮐﺮ ﻣﯽ

ﺷﻮد:

ﻣﯽ

اﯾﻨﮑﮫ از ﻧﺎﻣﮫ ھﺎی آﺳﻤﺎﻧﯽ ﭘﺮﺳﺶ رﻓﺘﮫ ﺑﻮد: رگ ﺟﮭﺎن در دﺳﺖ ﭘﺰﺷﮏ داﻧﺎﺳﺖ درد را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ و ﺑﺪاﻧﺎﺋﯽ درﻣﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ھﺮ روز را رازی اﺳﺖ و ھﺮ ﺳﺮ را آوازی. درد اﻣﺮوز را درﻣﺎﻧﯽ و ﻓﺮدا را درﻣﺎن دﯾﮕﺮ. اﻣﺮوز را ﻧﮕﺮان ﺑﺎﺷﯿﺪ و ﺳﺨﻦ از اﻣﺮوز راﻧﯿﺪ. 18 و دﻣﺎغ ﺟﺎن ﭼﻮن از زﮐﺎم ﮐﻮن و اﻣﮑﺎن ﭘﺎک ﺷﺪ اﻟﺒﺘّﮫ راﺋﺤﮫٴ ﺟﺎﻧﺎن را از ﻣﻨﺎزل ﺑﻌﯿﺪه ﺑﯿﺎﺑﺪ و از اﺛﺮ آن راﺋﺤﮫ ﺑﮫ ﻣﺼﺮ اﯾﻘﺎن ﺣﻀﺮت ﻣﻨّﺎن وارد ﺷﻮد و ﺑﺪاﯾﻊ ﺣﮑﻤﺖ ﺣﻀﺮت ﺳﺒﺤﺎﻧﯽ را در آن ﺷﮭﺮ روﺣﺎﻧﯽ ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﻨﺪ و ﺟﻤﯿﻊ ﻋﻠﻮم ﻣﮑﻨﻮﻧﮫ را از اطﻮار ورﻗﮫٴ ﺷﺠﺮهٴ آن ﻣﺪﯾﻨﮫ اﺳﺘﻤﺎع ﻧ ﻤﺎﯾﺪ و از ﺗﺮاب آن ﻣﺪﯾﻨﮫ ﺗﺴﺒﯿﺢ و ﺗﻘﺪﯾﺲ ربّ ﻻا رﺑﺎب ﺑﮫ ﮔﻮش ظﺎھﺮ و ﺑﺎطﻦ ﺷﻨﻮد و اﺳﺮار رﺟﻮع و اﯾﺎب را ﺑﮫ ﭼﺸﻢ ﺳﺮ ﻣﻼﺣﻈﮫ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ... و اﯾﻦ ﻣﺪﯾﻨﮫ در رأس ھﺰار ﺳﻨﮫ، او ازﯾﺪ او اﻗﻞ، ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺷﻮد ًو ﺗﺰﺋﯿﻦ ﯾﺎﺑﺪ ...و آن ﻣﺪﯾﻨﮫ ﮐﺘﺐ اﻟﮭﯿّﮫ اﺳﺖ در ھﺮ ﻋﮭﺪی ﻣﺜﻼ در ﻋﮭﺪ ﻣﻮﺳﯽ ﺗﻮرات ﺑﻮد و در زﻣﺎن ﻋﯿﺴﯽ اﻧﺠﯿﻞ و در ﻋﮭﺪ ﻣﺤﻤّﺪ رﺳﻮل ﷲّ ﻓﺮﻗﺎن و در اﯾﻦ ﻋﺼﺮ ﺑﯿﺎن و در ﻋﮭﺪ ﻣﻦ ﯾﺒﻌﺜﮫ ﷲّ ﮐﺘﺎب او. 19

ﺳﻮّﻣﯿﻦ اﺻﻞ ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ اﺻﻞ روﯾﮑﺮد ﺟﮭﺎن ﺷﻤﻮل ﯾﺎ اﺻﻞ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ اﺳﺖ. راﺑﻄﮫٴ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ﻧﺎﮔﺴﺴﺘﻨﯽ اﯾﻦ اﺻﻞ ﺑﺎ دو اﺻﻞ دﯾﮕ ﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟّﮫ اﺳﺖ. اﺻﻞ اوّل ﮐﮫ در آﺛﺎر اوّﻟﯿﮫٴ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد از ﺣﻘﯿﻘﺖ روﺣﺎﻧﯽ ھﺴﺘﯽ و ﻟﺰوم ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ارزش ھﺎی روﺣﺎﻧﯽ در ﺗﻘﻮﯾﻢ ﻣﺪﻧﯿّﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ. اﺻﻞ دوّم ﯾﻌﻨﯽ اﺻﻞ ھﺸﯿﺎری ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﮐﮫ ﺑﯿﺸﺘﺮ در آﺛﺎر ﻣﺮﺣﻠﮫٴ دوّم ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻨﺪهٴ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ ارزش ھﺎی روﺣﺎﻧﯽ و ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺣﻘﻮﻗﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﮫ ازا ء ﺗﮑﺎﻣﻞ و ﺗﺤﻮّل ﺟﺎﻣﻌﮫ و ﻣﻘﺘﻀﯿﺎت ﻧﯿﺎزھﺎی ﺟﺪﯾﺪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺗﺤﻮّل و ﺗﻄﻮّر ﯾﺎﺑﻨﺪ. از اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﮫ در واﻗﻊ اﺻﻞ ﺳﻮّم ﺑﯿﻨﯽ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ را ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻄﻮر ﻏﯿﺮﻣﺴ ﺘﻘﯿﻢ از دو اﺻﻞ دﯾﮕﺮ اﺳﺘﻨﺘﺎج ﻧﻤﻮد ﯾﻌﻨﯽ آﻧﮑﮫ ﺑﺎ ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ﻣﺮﺣﻠﮫٴ ﺗﮑﺎﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺟﺎﻣﻌﮫٴ ﺑﺸﺮی و ﻧﯿﺎزھﺎی ﺑﺨﺼﻮص اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﮫ از ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺸﺮﯾّﺖ ﺗﻮان درﯾﺎﻓﺖ ﮐﮫ ﻓﺮھﻨﮓ ﺑﺪﯾﻊ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ اﺻﻞ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﮑﯿﮫ ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﻋﺎﻟ ﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ ھﺴﺘﮫ و روح آن ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ از ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺟﮭﺎن وارد ﻣﺮﺣﻠﮫٴ ﺧﻄﯿﺮ ﻧﻮﯾﻨﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﺼﻮرﺗﯽ ﮐﮫ ﺗﻤﺎم ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺣﮑﻢ ﯾﮏ ھﯿﮑﻞ ﭘﯿﻮﺳﺘﮫٴ زﻧﺪهٴ واﺣﺪ را ﯾﺎﻓﺘﮫ ﮐﮫ ﺻﺮﻓﺎً از طﺮﯾﻖ اﯾﺠﺎد ﻓﺮھﻨﮓ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺑﺎزﺳﺎزی ﻧﮭﺎدھﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺤﻮر ﺑﺮاﺑﺮی و وداد و اﺗّﺤﺎد اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﮫ ﺑﺤﺮان ھﺎ و دﺷﻮاری ّھﺎی ﺳﺎﺧﺘﺎری ﺟﺎﻣﻌﮫٴ ﻧﻮﯾﻦ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻣﺆﺛّﺮ و ﺧﻼ ق داد. 20 در ﻧﺘﯿﺠﮫ از ﻧﻈﺮ ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﯽ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺣﻞّ ھﺮ ﯾﮏ از ﻣﺸﺎﮐﻞ و دﺷﻮاری ھﺎی ﺟﮭﺎن ﻓﻌﻠﯽ ﻣﺴﺘﻠﺰم روﯾﮑﺮدی ﺟﮭﺎن ﺷﻤﻮل و ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺼﻮرﺗﯽ ﮐﮫ راه ﺣﻞّ ھﺎی ﻣﺤﺪود ﺑ ﮫ ﭼﺎرﭼﻮب و ﻣﻨﻄﻖ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﮐﮫ ﻣﻠّﺘﯽ را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻠﻞ دﯾﮕﺮ و دﯾﻨﯽ را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ادﯾﺎن دﯾﮕﺮ و ﻧﮋادی را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﮋادھﺎی دﯾﮕﺮ و ﺟﻨﺴﯽ را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﻨﺲ دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ّﮔﺬارد ﺗﻮان و ﺧﻼ ﻗﯿّﺖ ﻧﺪاﺷﺘﮫ و ﻋﻘﯿﻢ و ﺑﯽ ﺛﻤﺮ و ﺣﺘّﯽ وﯾﺮان ﺳﺎز ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد. از اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﺳﮫ اﺻﻞ ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﯽ ﺣﻀﺮ ت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﯿﻮﺳﺘﮫٴ واﺣﺪی را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دھﺪ ﮐﮫ ھﯿﭽﯿﮏ از آﻧﮭﺎ از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻋﺮﻓﺎن و روﺣﺎﻧﯿّﺖ در اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ وﺳﯿﻠﮫ ای ﺑﺮای ﺗﻮﺟﯿﮫ ﻓﺮار از ﺟﺎﻣﻌﮫ ﯾﺎ ﻧﺠﺎﺳﺖ ﻣﻠﻞ دﯾﮕﺮ ﯾﺎ ﺑﺮﺗﺮی ﻣﺮد ﺑﺮ زن ﯾﺎ رﯾﺎﺳﺖ روﺣﺎﻧﯽ رؤﺳﺎی ﻋﺮﻓﺎن و ﻣﺬھﺐ در ﺟﺎﻣ ﻌﮫ ﻗﺮار

ﺟﮭﺎن

ﻣﯽ

18 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، ھﻔﺖ وادی ص ۱۷

19 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ، اﯾﻘﺎن، ﺻﻔﺤﺎت ۱۳۱ - ۱۲۹

20